บทที่ 1 ต้องการจะชนเธอให้ตาย

บทที่ 1 ต้องการจะขนเธอให้ตาย

“ส่งของขวัญไปให้ตระกูลชั่นด้วย ไม่อย่างนั้น คืนนี้ไม่ ต้องกลับมา!”

“ปัง!” ป่าปิดประตูลง

ซูมหยางไม่ได้ร้องไห้หรือโวยวาย เธอก้มตัวลงยก จักรยานที่ถูกโยนลงบนพื้นขึ้นมา เธอบอบบางราวกับปีก จักจั่น สวมชุดเดรสที่บางผิดปกติ ถลกกระโปรงขึ้นแล้ว ก้าวขึ้นไปอย่างยากลำบาก

ไม่ใช่แค่รถจักรยานที่ถูกโยนออกมาพร้อมกับซูมี่หยาง แต่ว่ายังมีกระเป๋าตังค์ ซึ่งในกระเป๋ามีเงินสดอยู่ห้าหมื่น เหรียญ

ห้าหมื่นเหรียญสำหรับตระกูลซูมองว่า เหมือนกระดาษ เช็ดก้น สำหรับตระกูลซั่นมองว่า แม้แต่กระดาษเช็ดก้นก็ เทียบไม่ได้ แต่สำหรับซูมี่หยางแล้วนั้นมันเพียงพอในการ ดำรงชีวิตไปตลอดทั้งปีสำหรับครอบครัวคุณยายจาง

ป้าเข้าใจเรื่องเหล่านี้อย่างถ่องแท้ยิ่งกว่าซูมี่หยาง ดังนั้น ของขวัญที่ป่าต้องการมอบให้ตระกูลซั่นจึงไม่ใช่เงินห้าหมื่นเหรียญในกระเป๋าตังค์ แต่เป็นซูมี่หยางของเธอ เอง

ซูมีหยางสวยมาก

ไม่เพียงแต่ใบหน้าสวยงามเท่านั้น แต่เรือนร่างยังดู เซ็กซี่ ตัวของเธอมีเสน่ห์ดึงดูดที่มีมาแต่กำเนิด ด้วยเสน่ห์ ที่ยอดเยี่ยมจนทะลุออกมานี้เอง จึงถูกป่าหลี่เหมยเรียก ว่าปีศาจ

หลังจากที่พ่อและแม่เสียชีวิต ซูมี่หยางก็อยู่กับคุณยาย จางที่เป็นเพื่อนบ้านมาโดยตลอด จนวันขึ้นปีใหม่ในปีนั้น เธอถึงจะถูกลุงมารับกลับไปที่บ้านของบริษัทซูซื่อ

วันนั้นมีงานเลี้ยงอาหารค่ำจัดขึ้นภายในบ้าน ป้าหลี่เหม ยให้ซูมี่หยางร่วมยกแก้วอวยพรให้กับชายอ้วน เรียกชาย อ้วนว่าคุณปู่ก็ได้ห้าสิบเหรียญ ถ้าร่วมดื่มกับชายอ้วนได้ สองร้อยเหรียญ

ตั้งแต่นั้นมา ซูมี่หยางรู้ว่า เสน่ห์นางปีศาจของเธอ สามารถเป็นบันไดให้ลุงกับป้าไปสู่ความสำเร็จได้

ในขณะเดียวกันก็สามารถเป็นเครื่องมือช่วยให้เธอ หาเงินไปเลี้ยงดูคุณยายจางได้
สังคมปลาใหญ่กินปลาเล็กคือความเป็นจริงถ้าหากไม่มี ความสามารถสร้างผลประโยชน์ทางธุรกิจกลับคืนมา ให้ครอบครัวได้ แล้วลุงกับป้าจะรับเธอกลับมาเลี้ยงดู ทำไม? และจะส่งเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยไปเพื่ออะไร?

และถ้าหากไม่มีเงินตอบแทน เธอจะทำเรื่องพวกนี้ให้ลุง และป้าไปทำไม? ดังนั้นพวกเขาจึงวิน-วิน กันทั้งสองฝ่าย

แต่เพียงแค่ในครั้งนี้ หลี่เหมยให้เธอแต่งตัวเช่นนี้ไปบ้าน คนอื่น ขอบเขตจึงไม่ใช่แค่การเป็นเพื่อนดื่มเหล้าสินะ?

ในขณะที่ปั่นจักรยานอยู่บนถนน ซูมี่หยางยังคงคิด ว่า ถ้าหากเป็นของขวัญ ก็ควรจะหากล่องที่สวยงามสัก หน่อยหรือเปล่า?

แต่ป้าหลี่เหมยกลับโยนเธอออกมาเลย แล้วให้จักรยาน เธอหนึ่งคัน?

เหอะ…ปั่นจักรยานไปมอบของขวัญถึงบ้านคนอื่น? ครั้ง แรกของเธอมีมูลค่าห้าหมื่นเหรียญ?

ราคาถูกจริงๆ!
ในช่วงเวลานี้ โดยทั่วไปแล้วจะไม่มีรถผ่านไปมาบนถนน ซูมี่หยางไม่ได้เหล่ตามองดู แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่มีอิสระ

ในสายตาของเธอยังฉายแววความรู้สึกขบขันแบบเดี่ยว ผลุบเดี่ยวโผล่รวมไปถึงแสงสลัวแห่งความหวังอยู่เล็กๆ

เธอเอาเงินไปให้คุณยายจางก่อนที่จะไปตระกูลชั่น

ในช่วงหัวค่ำของเมืองเจียงเฉิงมันเย็นนิดหน่อย ซูมิ หยางพยุงรถด้วยมือข้างเดียว แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่ง ถูกผิวหนังที่ไม่มีอะไรปกคลุมไม่หยุด เท้าทั้งสองข้าง ออกแรงถีบอย่างหนัก

แบบนี้แล้วจะได้อุ่นขึ้นอีกหน่อย

ในตอนที่ใกล้จะเลี้ยวตรงหัวมุม รถที่ตามมาด้านหลัง ไม่ ได้บีบแตร และไม่ได้เปิดไฟหน้ารถ แต่กลับขับรถด้วย ความรวดเร็ว

เมื่อซูมี่หยางรู้ตัวก็หลบไปที่ริมถนน แต่อาจจะรีบร้อน และตกใจเกินไป ทั้งคนและรถจึงลื่นไถลไปตามถนน

“โอ้!” ในชั่วพริบตาก็มีรถบรรทุกคันใหญ่เร่งขับอย่าง รวดเร็วผ่านขอบถนนที่เธอลื่นไถล ก้อนหินที่อยู่ริมถนนทั้งสองสายถูกรถทับจนแหลก กลิ้งไปบนถนน หล่นลงบน รถจักรยานจนเกิดเสียงดังคมชัด

พื้นถนนนั้นไม่สูง ฟุตบาทอยู่ด้านล่างไม่ถึงครึ่งเมตร ซู มี่หยางไม่ได้ล้ม แต่รู้สึกอายเล็กน้อย ชุดของเธอฉีกขาด สายรัดถุงน่องก็ขาด เสื้อผ้าจึงเลื่อนลงไม่หยุด เปิดเผย ให้เห็นครึ่งหนึ่งอย่างรางๆ

ถนนมีขนาดกว้างพอที่จะขับรถบรรทุกขนาดใหญ่ได้ อย่างน้อยหกคัน และก่อนจะถึงหัวมุม ถนนก็เป็นเส้นตรง ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังเป็นช่วงพลบค่ำ การมองเห็นจึง ชัดเจนมาก

ดังนั้น รถบรรทุกคันนั้น…ต้องการจะชนเธอให้ตายรึไง?

ในตอนที่กำลังช็อค ทันใดนั้นที่หัวมุมด้านหน้าก็มีเสียง

เบรคที่คมชัดและรุนแรง จากนั้นก็มีเสียงดัง “ปัง”

ซูมี่หยางอึ้งไปสองวินาที แล้วลากรถจักรยานขึ้น ถลก กระโปรงขึ้นจนม้วนอยู่ตรงรอบๆเอว เผยให้เห็นขาที่เรียว ยาวและขาวราวหิมะ จากนั้นก็ขึ้นไปบนรถจักรยาน แล้วมี บางอย่างพุ่งผ่านไปราวกับติดปีกบิน…..