ตอนที่3 ลองเพื่อความสุข

ตอนที่3 ลองเพื่อความสุข

เพื่อนสนิทเพ็ญแขนัดฉันไปช็อปปิ้งพอดี ฉันเลยตัดสินใจทันที นัดเธอเจอกันที่ห้าง

เมื่อเห็นเธอ ฉันก็เป่านกหวีดอย่างดีใจ”แข มานัดกับฉันยังแต่ง ตัวสวยขนาดนี้ อยากจะไปทำอะไรล่ะ”

“ถุย ใครเหมือนแกล่ะ วันๆไม่ใช้สีดำก็สีเทาทิพย์ แก เพิ่ง24เท่านั้นนะ วันๆแต่งตัวเหมือนคุณป้า เธอรู้ตัวไหมล่ะ”

ฉันก้มหน้ามองตัวเอง ชุดทำงานสีดำ เป็นวินัยเตรียมให้ฉัน ไซส์ใหญ่กว่าไซส์ปกติหนึ่งไซส์ ใส่ในตัวฉันก็ใหญ่ไปนิด

ไม่เห็นรูปร่างและไม่สวยด้วย แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่มีใครสนหรอก

“สามีฉันชอบ ทำไม เธออิจฉาหรอ”ฉันเบะปาก อวดกับเธออย่าง อาละวาด

“นี่ ทิพย์สุดา แต่งงานมันเก่งนักหรอ มีผัวมันเก่งนักหรอ ถ้าเธอ นําแบบนี้อีก ฉันจะตัดขาดกับแกนะ เพ็ญแขเขม็งฉัน
ฉันแลบลิ้น แล้วเราสบสายตายิ้มให้กัน

เดินไปๆ เราเดินเข้าห้องขายเสื้อชั้นใน เพ็ญแขมองไปพลาง ใช้แขนตบฉัน”ทิพย์ แกกับวินัยตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

“อะไรเป็นยังไงบ้าง

“ก็ตอนกลางคืนไง”เพ็ญแขเลิกคิ้ว”เรื่องนั้นแหล่ะ เธอรู้ ยังคง เหมือนเดิมไหม

“เพ็ญแข” ฉันรีบหันไปมองรอบๆ รู้สึกหน้าร้อนมาก แกเอาเรื่อง แบบนี้มาพูดข้างนอกได้ยังไง”

“กลัวอะไร ก็ไม่ใช่เรื่องหา นี่เป็นหัวข้อปกติระหว่างเพื่อน สนิทกัน”เพ็ญแขเบะปาก ดึงเสื้อชั้นในสีขาวในมือฉันไป “แกนี่ วันๆเอาแต่ใส่สไตล์แบบนี้ เชยมาก”

ฉันพูดด้วยหน้าแดงจะกลัวอะไร ก็ใส่ข้างในนี่ ใครจะเห็นเล่า

“ผัวแกเห็นไง แกคิดดูสิ หลายปีมานี้ วินัยมองเธอเป็นแบบนี้มา ตลอด คงเบื่อแย่แล้วสิ ฉันว่านะ แกต้องใส่ตัวนี้เพ็ญแขยื่นชุด เสื้อชั้นในสีม่วงมา
ฉันหน้าแดงกว่าเดิมไม่เอา นี่…นี่จะให้ใส่ยังไงล่ะ

“ก็ใส่ข้างในไง จะกลัวอะไร มีแต่วินัยของแกเห็นเท่านั้น แก่ผิว ขาว เหมาะกับสีม่วงนี้มาก ฉันรับรองนะเมื่อวินัยของแกมองเห็น ต้องกลายเป็นหมาป่าแน่เลย เธอพูดไปหัวเราะไป

จริงหรอ

ใจฉันหวั่นไหวไปนิด

เพ็ญแขไม่รู้ว่าฉันกับวินัยไม่เคยทำเรื่องนั้นเลย เธอแค่คิดว่าชีวิต ทางเพศของเราไม่กลมกลืนกัน

แต่ที่เธอพูดก็ถูก อาจจะเป็นฉันกับวินัยคบมานานมากๆ ขาด ความแปลกใหม่เขาเลยไม่อยากเอาฉันมั้ง

อาจจะเป็นฝันในเมื่อคืนให้ความกล้าให้ฉัน ฉันกัดฟันและมือที่ จับเสื้อชั้นในสีม่วงอยู่ในมือก็ไม่ปล่อยเลย

เพ็ญแขพูดอย่างประหลาดทิพย์ แกคิดแบบนี้ดีแล้ว โอเค ชุดนี้ คือฉันช่วยเลือกให้ ฉันส่งให้แกละกัน พรุ่งนี้แกต้องขอบคุณฉัน ดีๆนะ”

พูดจบ เธอก็ดึงชุดชั้นในในมือฉันไป ให้ฉันรออยู่ที่เดิม เธอไป

จ่ายเงิน
เพราะชุดชั้นในนี้ ฉันใจลอยไปทั้งวัน หลังจากแยกจากกับ เพ็ญแขและกลับถึงบ้าน ฉันแกะกล่องนั้นออกมา ปรากฏข้างใน นอกจากชุดชั้นในสีม่วง ยังมีกระโปรงสลิงสั้นสีม่วงตัวหนึ่งด้วย มี ผ้าน้อยและบางมาก ฉันรู้สึกว่าหน้าฉันร้อนจนจะไหม้

ฉันใจสั่นและรีบเอาเสื้อนั้นยัดเข้าตู้เสื้อผ้า แล้ววิ่งไปห้องครัวทำ อาหารเย็นให้วินัย ผัดผักไหม้ไปจานหนึ่ง ต้นซุปจนแห้งไป หม้อหนึ่ง ฉันปรากฏว่าฉันไม่มีใจในกานทำอาหารเลย ในสมอง ฉันมีแต่เสื้อชั้นใน ชุดนอนและฝันในเมื่อคืน……..

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ฉันตกใจไปใหญ่ ฉัน รีบเช็ดมือและวิ่งออกไป

“ทิพย์”

เป็นแม่สามี ฉันเลียริมฝีปากและยิ้มแบบแห้งๆ คุณแม่..

“ทิพย์ ช่วงนี้ร่างกายเป็นยังไงบ้าง มีข่าวดีไหม”

“ยัง ยังค่ะ “ฉันตอบอย่างหวาดผวา แต่สายโทรศัพท์โดนวางไปเสียแล้ว

ฉันถอนหายใจ แล้วค่อยๆวางโทรศัพท์ลง

ตั้งแต่ฉันหมั้นกับวินัย แม่สามีก็จับตามองเรื่องนี้ตลอด อยากให้ ฉันรีบคลอดหลานออกมาให้ท่านคุ้มเลย หลังแต่งงานแล้ว ท่าน จับตามองเรื่องนี้หนักกว่าเดิม ทุกวันก็ต้องโทรมาถามหนึ่งรอบ ช่วงนี้เหมือนใกล้จะหมดความอดทนแล้ว

จนถึงตอนนี้ฉันกับวินัยยังไม่เคยทำเรื่องนั้นเลย จะคลอดลูกได้ อย่างไรกัน แต่นี่เป็นเรื่องที่น่าอาบอาย ฉันไม่กล้าพูดกับคนอื่น

ฉันเม้มปากแล้วเดินเข้าไปห้องนอนอย่างแน่วแน่ อาบน้ำแล้วใส่ ชุดชั้นในและชุดนอนนั้นขึ้นมา

เพื่อความสุขในวันหลัง ฉันต้องลอง

มองดูตัวเองในกระจก ฉันรีบหลบไป ไม่กล้ามองดูอีกครั้ง น่า เขินอายจริงๆ

จับชุดนอนแขนยาวคลุมตัวไว้ เหมือนใส่แบบนี้ถึงจะรู้สึก ปลอดภัย ใจฉันเต้นเร็วมาก
นั่งรอที่ห้องรับแขกอย่างกระวนกระวายใจ จนถึง3ทุ่มกว่าจึง ได้ยินเสียงกุญแจเสียบเข้าล็อคประตู ฉันรีบลุกจากโซฟา

“ตัวเอง”

“ทิพย์ คุณกลับมาแล้ว ฉันคิดว่าคุณกับเพ็ญแขต้องเล่นไป ถึง4ทุ่มกว่านะ”

มองเห็นฉันอยู่บ้าน วินัยรู้สึกแปลกมาก แล้วมองเห็นฉันใส่ ชุดนอน ก็พูดอยากรู้สึกผิด”ขอโทษนะ ฉันกลับมาดึกไป ถ้าคุณ เหนื่อยแล้วก็ไปนอนก่อนนะ

เขาวางกุญแจ พลางพูดพลางเดินเข้าหาฉัน

ฉันจ้องมองเขาอย่างนิ่งๆ กัดฟันแล้วลุกขึ้นยืนตรงๆ ถอดชุด นอนที่คลุมตัวออกมา