ตอนที่2 ชนช่องปืน

ตอนที่2 ชนช่องปืน

ฉันยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าหวาดผวา จนถึงห้องออฟฟิศเปิด ออกมา เลขาพวกนั้นเดินออกมาอย่างเร็วๆ ทุกคนต่างก็หน้าม่อย คอตก ทำให้ฉันกลัวยิ่งขึ้น

ฉันคิดว่า เรื่องรายงานเลื่อนไว้ก่อนก็ไม่เป็นไร แต่เอกสารที่ต้อง รีบเซ็นใบ……..

“เอ๋อ…..คุณเลขาพิมพ์ใจ”ฉันเดินไปหาพิมพ์ใจ เลขาที่ประธาน อนุสิทธิ์ให้ความสำคัญที่สุด ยิ้มประจบ “ผู้จัดการอานนท์บอดว่า มีเอกสารใบหนึ่งต้องให้ท่านประธานเซ็นค่ะ คุณ….……

พิมพ์ใจเขม็งฉันและพูดว่า “เอาไว้คราวหลังเถอะ

“แต่ผู้จัดการอานนท์บอกว่า ต้องรีบ.…….

“งั้นเธอเข้าไปเองเลย”พิมพ์ใจโบกมือ แล้วขมวดคิ้วกลับไปนั่งที่ โต๊ะทํางานของตนเอง

โธ่เอ๋ย นี่จะบีบเอาคนตายหรือไง ฉันยืนอยู่ตรงกลางห้อง ออฟฟิศเลขา มองไปยังพวกเลขาที่ก้มหน้าอยู่อย่างใจร้อน
พวกเขาทำเหมือนมองไม่เห็นฉัน ไม่มีใครมาช่วยเลย ฉันยืน อยู่พักใหญ่ สูบหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปถึงหน้าประตูของห้อง ออฟฟิศประธานและเกาะไป

ยังไงก็ต้องตาย โดนบอสค่าออกไปดีกว่าไม่ทำสักอย่างแล้ว โดนผู้จัดการอานนท์ ตั้งเยอะ

“เข้ามา”

เสียงเย็นยะเยือกดึงออกมา ฉันอดตัวสั่นไม่ได้ แล้วเปิดประตูเดิน เข้าไปอย่างหัวแข็ง

“ท่านประธานอนุสิทธิ์ ฉันคือทิพย์สุดาของแผนกธุรกิจ ฉัน……

“ทิพย์สุดา”

ประธานอนุสิทธิ์ที่ยืนอยู่หน้าต่างในตัวกลับมา แสงอาทิตย์ ผ่านหน้าต่างเข้ามา ส่องบนตัวเขาเหมือนชุบคลุมแสงให้เขา

ความสูง 185ซม. รูปร่างสัดส่วนสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลา เหมือนแกะสลัก
ฉันใจลอยไปนิด แต่ก็ต้องยอมรับว่าประธานอนุสิทธิ์คือผู้ชายที่

หล่อที่สุดที่ฉันเคยเห็น หล่อกว่าวินัยของฉันด้วย

“ผู้จัดการของแผนกธุรกิจคงไม่ใช่เธอมั้ง”อนุสิทธิ์เดินเข้ามา วิเคราะห์ฉันไปมาและถามขึ้น

เขาเข้ามาอย่างกะทันหัน และยังพากลิ่นที่ทั้งคุ้นเคยทั้งแปลก มาด้วย คือกลิ่นหญ้าที่ไม่รู้เคยได้ดมที่ไหนมา

“คือผู้จัดการอานนท์

“ในเมื่อคือผู้จัดการอานนท์แล้วเธอมาทำอะไร”อนุสิทธิ์พูดด้วย นำแสงเย็นชา

ฉันนึกว่าเขาถามฉันอยู่ เลยรีบตอบว่า “คือผู้จัดการอานนท์ให้

“ฉันไม่เคยรู้เลยนะ พนักงานของฉันไปเรียนแบบรายงานข้าม ตำแหน่งมาตั้งแต่เมื่อไหร หรือว่า….”อนุสิทธิ์ยื่นมือมาจับคางฉัน น้ำเสียงยังคงเย็นชา หรือว่าเธอตั้งใจจะมายั่วยวนฉัน”

มือเขามีแรงมาก ฉันรู้สึกว่าคางฉันจะแตกแล้ว
โธ่เอ๋ย มิน่าไม่มีใครยอมเข้ามา เข้ามาก็เท่ากับหาความตายชัดๆ

เลย

“ท่านประธาน คุณ คุณคงเข้าใจผิดแล้ว”ฉันกลัวจนขาสั่น เสี่ยง สั่นราวกับใบไม้ที่ลอยตามลม ผู้จัดการอานนท์ให้ฉันเอาเอกสาร ใบนี้มาให้คุณเซ็นค่ะ

เพื่อพิสูจน์ตนเอง ฉันยกมือที่จับเอกสารอยู่ขึ้นมาให้เขาดู

อนุสิทธิ์ขมวดคิ้วยังคงจ้องมองฉันอยู่ ไม่มีอารมณ์อะไรสักนิด

นี่มันเป็นอะไรกัน ฉันมองเขาอย่างหวาดกลัว ท่านประธาน

“อย่าขยับเขาสั่ง แล้วก็มหัวไปบริเวณคอของฉันดมไปดมมา ลมหายใจที่ร้อนๆพ่นอยู่คอฉัน รู้สึกคันๆ ชา

ไม่เคยมีประสบการณ์ใกล้ชิดแบบนี้กับผู้ชายมาก่อน ฉันรู้สึก ขาสองข้างอ่อนเพลีย เลยกรีดร้องอย่างหวาดผวา “ท่านประธาน คุณจะทำอะไร”

“ใช่เธอ”เขาเงยหน้า ดวงตาดำมืดจ้องมองฉัน
“อะไร”ฉันรีบผลักมือของเขาออกไป สุดท้ายก็ได้หลุดพ้นจาก มือที่แข็งราวกับเหล็กของเขา ถอยไปสองก็ว มองเขาอย่าง ระมัดระวัง

เขาหน้ามืดลง “ทิพย์สุดา เมื่อคืนเธออยู่ที่ไหน ”

“ฉันหรอ”

ไม่เข้าใจว่าประธานอนุสิทธิ์จู่ๆถามแบบนี้มาทำไม ว่าถ้าไม่ตอบความจริงไป ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ

ไม่ได้คิดมาก ฉันรีบตอบไป”ฉัน เมื่อวานฉันกับสามีฉลองการ แต่งงานครบรอบหนึ่งปี

“เธอแต่งงานแล้วรี” ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของอนุสิทธิ์มีความตก ตะลึงแวบไป

ฉันพยักหน้า”ใช่ค่ะ ฉันแต่งงานมาหนึ่งปีแล้ว”

“งั้นไม่ใช่เธอ” อนุสิทธิ์พูดด้วยเสียงต่ำ

ฉันไม่เข้าใจเขาหมายความว่าอะไร แต่รู้สึกว่าเขาไม่ได้โกรธ มากแล้ว เลยรวบรวมความกล้ายื่นเอกสารในมือไปให้เขา ท่าน ประธานอนุสิทธิ์ ผู้จัดการอานนท์ให้ฉันมารายงานกับคุณ และเอกสารใบนี้ต้องการให้คุณเซ็นชื่อด้วยค่ะ ”

อนุสิทธิ์รับไปแล้วอ่านคร่าวๆ และรีบเซ็นชื่อแล้วโยนให้ฉัน หาก พนักงานเล็กๆทุกคนต้องมารายงานกับฉันหมด งั้นพวกผู้จัดการ ที่ฉันใช้เงินเยอะๆจ้างมาก็ต้องไล่ออกหมดเลย ออกไป

โธ่เอ๋ย นิสัยของบอสนี่แปลกประหลาดจริงๆ ฉันหน้าซีดขึ้นและ ตอบรับไป แล้วก็วิ่งออกห้องออฟฟิศประธาน

พอออกมา ตาหลายคู่ก็จ้องมองมาที่ฉัน

ฉันหยุดชะงัก แล้วฝืนยิ้มให้พิมพ์ใจ คุณเลขาพิมพ์ใจ ฉันเซ็นชื่อ เรียบร้อยแล้ว ลงไปก่อนนะ”

“อิ่ม”พิมพ์ใจอาจจะดูออกว่าฉันก็โดนด่าไปใหญ่ เลยพยักหน้า อย่างเห็นใจ

นั่งลิฟท์ลงไปกลับถึงแผนกของตนเอง ฉันเอาเอกสารใบนั้นให้ ผู้จัดการอานนท์ เขาอ่านดูแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ “ทิพย์ สุดา เอทำงานได้ดีมาก ทีหลังต้องพยายามต่อนะ

เมื่อกี้ยังบอกว่าฉันมีปัญหาในด้านธุรกิจ แล้วตอนนี้กลับมาบอก

ว่าฉันทำงานได้ดีแล้ว เขาอยากหาคนไปชนช่องปืนมากกว่า

ฉันพูดปราศรัยกับเขาไปกี่คำแล็วก็ออกไป

โดนผู้จัดการอานนท์หลอกใช้ ฉันรู้สึกไม่พอใจมาก เลยอ้างไป ทำธุระนอกบริษัทเพื่อไปเที่ยว