บทที่ 4 นางล่มเมือง

เนี่ยเพิ่งใช้ท่อนไม้เคาะที่กะโหลกของเธอเบา ๆ “อย่าได้มองข้าม ความหวังดีผู้อื่น ถ้าคุณไม่เรียก ผมจะไปล่ะ

ในเวลานี้ น้ำเสียตันขึ้นมาเรื่อย ๆ จนท่วมถึงริมฝีปากล่างของ เย่หรูเสว่แล้ว เธอไม่กล้าใช้อารมณ์แล้ว ถ้าจมอยู่ในถังบำบัด ตาย ได้ยินไปถึงเพื่อนร่วมงาน ตายไปก็คงไม่มีหน้าไปเป็นผี ถึง จะต้อง ค้อมหัวลง รอขึ้นฝั่งให้ได้ก่อน เราจะยิงให้สักเปรี้ยง แล้วค่อยไปเข้าคุก ! อย่างไรจะตายแบบอัดอั้นไม่ได้ เย่หรูเสว่ คว้าท่อนไม้อย่างรีบร้อน: “สามีที่รัก ขอร้องช่วยฉันด้วย”

เสียงเรียกคำว่าสามีที่รักทำให้เนี่ยเฟิงสะใจ! ออกแรงดึงพา เย่หรูเสวขึ้นมาจากถังบำบัดได้แล้ว

พอขึ้นฝั่งได้ เย่หรูเสว่โมโหจนกระหืดกระหอบ พอหายหอบ

แล้ว คิ้วก็ซันขึ้น เธอได้กระทําบางอย่าง

“เธอจะชักปืน !” เนี่ยเฟิงรู้สึกได้อย่างฉับพลัน แต่จะให้เธอชัก ปืนออกมาไม่ได้ เป็นเรื่องร้ายแรงแน่ ไม่พ้นจะยิ่งเราให้ตาย! พอความคิดฉุกขึ้นมา มือก็ฟาดออกไป ที่ต้นคอของเยี่หรูเส พอดี เย่หรูเสวประหนึ่งสลบเหมือดลงไปต่อหน้า

เนี่ยเฟิงเบะปาก พึมพำกับตัวเองว่า : “เราว่าแล้ว ตำรวจหญิง ไม่รักษาคำพูด”

เนี่ยเฟิงนำร่างเขาวางไว้บนพื้น “ว้าว เหม็นจัง” เขายื่นมือไปที่ปลายจมูกเธอ ยังหายใจอยู่ ดูท่าทางแค่สลบ

มองดูเครื่องแบบที่สกปรกของเธอ เนี่ยเฟิงไม่อาจปล่อยให้ สกปรกได้ ช่วยเขาถอดเสื้อผ้ากับรองเท้าออก ๆ ๆ ๆ… หุ่นเธอเจ๋ง มาก !

แล้วก็เก็บบัตรประจำตัวตำรวจ ปืนพก กุญแจมือต่าง ๆ ของเ หรูเว่เอาไว้

พอเนี่ยเฟิงได้เห็นบัตรประจำตัวตำรวจของเยี่หรูเสว ก็ถึงกับ ตาค้าง

เจ้าหน้าที่ตำรวจอาวุโสหน่วยอาชญากรรมกองบัญชาการ ตำรวจตงไห่เยี่หรูเว่

“พระเจ้า นี่มันพี่หกของเราไม่ใช่เหรอ ?”

ในบรรดาพี่สาวทั้ง 7 คน ที่เนี่ยเฟิงกลัวที่สุดก็คือพี่หกเย่หรู เสว เพราะความเป็นคนแข็งอารมณ์ของเธอ

จำได้ว่ามีครั้งหนึ่ง ทั้งสองคนหลับกลางวันด้วยกัน เนี่ยเฟิงล้อ เล่นกับเธอ เทนมเปรี้ยวลงบนกระโปรงของเธอ เย่หรูเว่เข้าใจ ว่าเนี่ยเฟิงแอบทำไม่ดีไม่ร้ายใส่ ทิ้งหลักฐานความผิดเอาไว้ ไม่ทันแยกแยะก็ฟาดเนี่ยเฟิงไม่ยั้ง จนก้นของเนี่ยเฟิงเป็นลาย พร้อย

วันนี้ เราแทะโลมเธออย่างเสียเกียรติเช่นนี้ ถ้าเธอฟื้นขึ้นมา เราต้องกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแน่ เดิมทีเนี่ยเฟิงอยากรีบออกมา โดยเร็ว แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ ในเวลากลางวันแสก ๆ สภาพเธออย่างนี้ ถ้าคนผ่านไปมาเห็นเข้า งานเข้าแน่ ทิ้งไว้นี่อย่าสนใจเลย หนีก่อนดีกว่า แต่ถ้ามีพวกตื่นกามผ่านมากันสองคน เห็นหญิง สาวที่ล่อใจขนาดนี้ จะไม่เกิดเรื่องขึ้นเหรอ พี่หกเป็นหญิงสาวที่ ชวนให้คนอื่นหลงใหลมาก ผู้ชายที่ได้ตัวเธอ ต้องติดตะรางก็ไม่ เสียดาย ! “ทำอย่างไรดี ?” เนี่ยเฟิงใจอ่อนครุ่นคิด สุดท้าย ตัดสินใจ หา โรงแรมสักแห่ง ทิ้งเธอเอาไว้ พอดีแถวนั้นมีโรงแรม อยู่แห่งหนึ่ง เนี่ยเฟิงจึงนำกิ่งหลิวมาจำนวนหนึ่ง สานเป็นชุดให้ ทันสมัยขึ้นมา คลุมบนร่างกายเย่หรูเว่เอาไว้ตัวเองลองมองดู ก่อน ปกปิดได้มิดชิดดีจึงได้วางใจ อุ้มเย่หรูเสมายังโรงแรม

พนักงานโรงแรมกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ เห็นเนี่ยเพิ่งเข้ามา กับหญิงสาวที่ไม่ได้สติ จึงไถ่ถาม : “พวกคุณทำอะไรกัน

เนี่ยเฟิงตอบอย่างไม่สะทกสะท้านว่า “ตำรวจทําคดี ! เปิด ห้องให้ผมเดี๋ยวนี้” พูดจบ ก็ควักบัตรประจำตัวตำรวจของเยี่หรู เสวโชว์ปาดหน้าพนักงาน

พนักงานไม่กล้าชักช้า รีบเปิดห้องให้ทันที เนี่ยเฟิงจึงประ คองเย่หรูเว่เข้าห้อง

เนี่ยเฟิงเพิ่งจะวางตัวเย่หรูเสว่ลง ก็เห็นนิ้วของเย่หรูเสขยับ เนี่ยเฟิงเห็นท่าจะไม่ดี จึงเผ่นก่อนดีกว่า

วันนี้ โรงแรมตงไห่อินเตอร์เนชั่นแนล กำลังเตรียมงานยิ่ง ใหญ่งานหนึ่ง อีกทั้งเป็นงานแต่งงานที่พิเศษ

ชิวมู่เฉิงแม้จะเป็นลูกเลี้ยงของตระกูลชิว แต่เธอก็ไม่ทำให้ตระ กูลชิวผิดหวัง สอบเข้ามหาวิทยาลัยเยี่ยนตูด้วยคะแนนสูงสุดและยังจบด็อกเตอร์ด้านบริหารธุรกิจอีกด้วย

หลังจากกลับมายังเมืองตงไห่ ก็รับช่วงบริหารโรงแรม อินเตอร์เนชั่นแนลของตระกูลทันที ในการบริหารกิจการที่ถูก ต้องของเธอ กิจการโรงแรมรุ่งเรืองขึ้นทุกวัน เงินทองไม่ขาดสาย เธอถูกขนานนามว่านางฟ้าเบอร์หนึ่งของคงไม่

เธอในเวลานี้ นั่งหน้าเศร้าหมองกับตัวเองอยู่ในสำนักงาน

ของโรงแรม

อีกสักพัก ขบวนขอแต่งงานของตะกูลฟางจะเข้ามา ถึงเวลา นั้น นักข่าวของเมืองตงไห้จะรายงานอย่างครึกโครมว่าฟางชื่อ เหาคุณชายเนื้อหอมอันดับหนึ่งของเมืองตงไฟจะขอเธอแต่งงาน

เธอเองไม่ได้รักฟางซื่อเหาเลย แต่ว่า ต้องยอมรับการขอ แต่งงานของเขา เพราะนี่คือคำสั่งของตระกูล

คุณย่าบอกว่า: มีเพียงการอาศัยตระกูลฟาง จึงจะรักษา

โรงแรมของตระกูลแห่งนี้ให้อยู่รอดได้

การแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรัก หรือว่านี่ชะตาของเธอ ?

ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมอินเตอร์เนชั่นแนลคือล็อบบี้จัดเลี้ยง โอเพ่นแอร์ขนาดใหญ่ เวลา 9นาฬิกา แขกเหรื่อของตระกูลชิวมา กันพร้อมแล้ว

คุณนายใหญ่ตระกูลชิวยืนขึ้นมา มองไปรอบ ๆ สี่ทิศ เปล่ง เสียงกล่าวว่า: “ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมพิธี แต่งงานของหลานสาวฉัน ชิวเฉิงหลานสาวของฉัน เป็นความภูมิใจของตระกูลชิวมาโดยตลอด วันนี้ เธอจะแต่งงานกับ คุณชายใหญ่ฟางซื่อเหาเศรษฐีติดอันดับของเมืองตั้งให้ เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวของคุณชายฟาง จะลงจอดตรงเวลาที่ 9นาฬิกา9นาที…

ในพิธีมีนักข่าวไม่น้อย แสงแฟลชส่องไปที่ตัวซิ่วเฉิง

ชุดเจ้าสาวสีขาวขับให้เห็นสรีระที่งดงามของเธอ เส้นผมยาว สลวยที่ด่าขลับเสมือนน้ำตก ใบหน้าอันวิจิตรราวกับผลงานภาพ วาดหนึ่งเดียวที่ประสบความสำเร็จในโลกจากการรังสรรค์สุด ชีวิตของจิตรกร: การสเก็ตแต่ละเส้น ลายแต่ละลาย ล้วนแฝงไป ด้วยความประณีตที่หาได้ยากในโลกนี้ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างของ เธอ หรือใบหน้า เรียกได้ว่าเป็นนางล่มเมือง!

เสียงเครื่องยนต์ของเฮลิคอปเตอร์ที่อึกทึกตามมา เฮลิคอปเตอร์ล่าหนึ่งขับมาแต่ไกล

ฟางซื่อเหาที่อิ่มเดิบไปด้วยความสุข นั่งอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ มองลงมายังอีกฝ่าย เขาเปิดกระเป๋าข้างกายที่บรรจุกุหลาบไว้ เก้าแสนเก้าหมื่นเก้าพันดอก ทันใดนั้น ดอกกุหลาบนับไม่ถ้วนก็ ตกลงมาจากท้องฟ้า โรงแรมทั้งหลังถูกปกคลุมไปด้วยดอก กุหลาบ เมืองทั้งเมืองกลายเป็นทะเลกุหลาบ

ฟางซื่อเหาใช้เครื่องขยายเสียงพูดจากบนเฮลิคอปเตอร์ว่า: “ชิวมู่เฉิง ผมรักคุณ แต่งงานกับผมเถอะ !!

“แต่งกับเขา แต่งกับเขา…” เสียงจำนวนนับไม่ถ้วนตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
“งดงามเหลือเกิน ฉากการขอแต่งงานของคุณชายฟางโอ่อ่า ยิ่งใหญ่มาก !”

“นั่นสิ ตระกูลฟางรวยจริง ๆ ฝนดอกไม้ทั่วเมืองเช่นนี้อย่าง น้อยก็ต้องใช้เงินหลักแสน

“ถ้าฉันได้แต่งกับคุณชายฟางก็คงดี

เป็นได้แค่พวกเผือกอิจฉาเท่านั้น

ทว่า ในทะเลดอกกุหลาบ ซิวเฉิง ในเวลานี้ ใบหน้ากลับเต็ม ได้ด้วยดอกน้ำตา

พี่ใหญ่ กำลังร้องไห้เหรอ ?

เนี่ยเฟิงคิ้วขมวดเข้าหากัน “เธอต้องไม่ยินยอมแต่งงานครั้งนี้ แน่ หึ ฟางซื่อเหานายคิดจะฝืนให้พี่ใหญ่ฉันแต่งงานด้วย ฉันต้อง สั่งสอนนายบ้างแล้ว !

เฮลิคอปเตอร์บินวนบนอากาศห่างจากโรงแรมอินเตอร์ เนชั่นแนลสิบกว่าเมตร มีเชือกเส้นหนึ่งโรยลงมา

ฟางซื่อเหาเลือกใช้การโรยตัวจากฟ้าลงมายังลานพิธีอย่าง งดงาม เขาอยากใช้ท่าทางที่หล่อเหลาที่สุดในการขอนางฟ้าแห่ง

ตงไห่แต่งงาน

ฟางชื่อเหาค่อย ๆ โรยตัวจากด้านบนลงมา โรยมาได้ครึ่งทาง

ก็หยุดโพสต์ท่า

เนี่ยเฟิงจึงหยิบมีดรับประทานอาหารมาหนึ่งด้าม ยื่นมือออกไป มีดรับประทานอาหารกลากเส้นที่สวยงาม หลวงฝนดอก กุหลาบที่เต็มท้องฟ้า ตัดเชือกเส้นนั้นขาด

ฟางซื่อเหาตกใจร้องจากข้างบนตกลงมา เป็นท่าหมาแทะอีต่อ หน้าซิวมู่เฉิง เขาตกลงมาไม่เบาเลย ไม่เพียงขาหักไปข้างหนึ่ง ฟันหน้าทั้งสี่

หลุดไปสาม ใบหน้าอาบไปด้วยเลือด ชุดสูทสีขาวหิมะก็แปด

เปื้อนรอยเลือด กระเซอะกระเซิงทีเดียว