บทที่ 3 ถูกพวกหล่อนเข้าใจผิดว่าเป็นปุ๋ย
แม้เนี่ยเฟิงอยากจะอธิบายกับคั่งเพิ่งดี ๆ แต่ตอนนี้พี่เจ็ดยังโมโห อยู่ ถ้าเขาหยุดอยู่ตรงนั้น ต้องถูกทุบหัวปูดเป็นซาลาเปาแน่
ตอนนี้ตัวเขาต้องรีบไปที่โรงแรมอินเตอร์เนชั่นแนลเพื่อยับยั้ง พิธีแต่งงานที่เหลวไหล ถ้า ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเป็นแผลเข้า แล้วเขาจะเปิดตัวอย่างมีประกายได้อย่างไร ?
“ไม่ต้องตามหรอก ! ผมเสร็จธุระแล้วจะกลับมาหาคุณ !!
ประโยคนี้ของเนี่ยเฟิง ทำทั้งเมิ่งโมโหเข้าจริง ๆ เท่ากับว่าเขา เอาเปรียบแล้วยังทำเป็นคนดี !
ในเวลานี้เอง สายตายังเมิ่งก็เจอคนคุ้นเคยเข้า เธอรีบร้อง
เรียกไปว่า:
“เย่หรูเสวรีบจับคนตื่นกามนี้ไว้เร็ว เมื่อเขาทำชั่วกับฉันไว้บน รถไฟ !”
“อะไรนะ ! ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว !!
สมรรถภาพของเย่หรูเสวดีกว่าคงเพิ่งเยอะมาก เธอตามไล่ ตามไปอย่างรวดเร็ว วิ่งเร็วมาก !
“เจ้าหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ !”
!”
เนี่ยเฟิงตะลึงไปชั่วครู่ เขาวิ่งหนีมาไกลแล้ว นึกไม่ถึงว่าพี่เจ็ด ของเขาจะตามมาทัน จำได้ว่าตอนเล่นซ่อนแอบพี่เจ็ดวิ่งไม่เท่าไหร่ก็เหนื่อยไม่ไหวแล้ว สุขภาพออกจะแย่
เนี่ยเฟิงอดใจไม่อยู่เหลียวหันกลับไปดู เห็นแค่แว๊บเดียวก็อึ้ง ไปเลย
ผู้หญิงที่เนี่ยเฟิงเคยเจอเรียกได้ว่าเยอะเท่าขนวัว แต่คนที่อยู่ ตรงหน้าเขากลับสามารถทำให้เขาสูญเสียพลังความคิดไปชั่ว ขณะได้
ตัวที่ตรงเผงของเธอ เครื่องแบบตำรวจห่อหุ้มรูปร่างที่น่า ภูมิใจเอาไว้ ภายใต้แสงแดดที่สะท้อนลงมา ผ่านผิวพรรณที่ขาว ละเอียดของเธอจนเปล่งแสง
คิ้วทรงใบหลิวที่ขมวดบนใบหน้า ใบนั้น ดวงตากลมดั่งลูกแอ ปริคอท คงเพราะวิ่งด้วยความรีบร้อนเกินไป พวงแก้มทั้งคู่จึง แดงก่ำ จมูกเรียวปากลูกเชอรี่ ลมหายใจหอมดั่งดอกกล้วยไม้ !
เรียกว่าเป็นโบตั๋นงามประดับเมืองจริง ๆ !
เนี่ยเฟิงฝืดคอกลืนน้ำลาย “คุณสวยจริง ๆ เลย
พอเย่หรูเสว่ได้ยินเนี่ยเฟิงพูดเช่นนี้ โกรธจนกัดฟันกรอด ๆ “นายมันเป็นกุ้ยจริง ๆ ยอมให้จับซะดี ๆ
เนี่ยเฟิงถึงได้รู้ตัวอีกที บนตัวเธอสวมเครื่องแบบตำรวจ ซึ่ง เท่ากับว่าเธอเป็นตำรวจหญิง !
มีหรือที่เนี่ยเฟิงจะยอมจำนนโดยดี ถ้าถูกจับไปสอบสวนที่โรง พัก ก็เท่ากับเสียเวลาพอดีสิ
“คุณตำรวจคนสวย ! ผมไม่ได้ทำผิด คุณไม่มีหลักฐาน เที่ยว จับคนไม่ได้จะ
“คุณไม่ได้ทำผิด แล้วทำไมต้องหนี ?”
น้องเจ็ดบอกว่าเขาเสียมารยาทกับหล่อน น้องเจ็บจะโกหกได้ อย่างไร ?
“คุณไล่ตามผมผมก็ต้องหนี หรือจะให้ผมยืนเชื่อก็ถูกคุณจับ
“เหลวไหล !”
เนี่ยเฟิงดูเย่หรูเสวที่ไล่ตามไม่ลดละ เขาได้แต่วิ่งอย่างสนุกบน ความเหนื่อยไป แต่นึกไม่ถึงว่ากำลังของเหรูเว่จะดีเช่นนี้ วิ่งไล่ ตามเขามาหลายไมล์แต่ก็ไม่หยุดเลย
เนี่ยเฟิงเหลือบลูกตา คิดในใจว่าเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ใช่วิธีที่ดี
ต้องหาทางสลัดเธอออกไปให้ได้ !
เนี่ยเฟิงสำรวจลักษณะพื้นที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้ พวกเขาวิ่งกัน มาจนถึงไซด์ก่อสร้าง
ลักษณะพื้นที่ของที่นี่ดูซับซ้อน น่าจะสลัดเธอออกไปได้!
เนี่ยเฟิงตัวเบาเหมือนนกนางแอ่น เท้าลอยลม วิ่งเร็วมาก แม้ จะเป็นเช่นนี้ เย่หรูเสวก็ยังตามติดมาข้างหลัง ดูท่าทางไม่มีความ คิดที่จะปล่อยเนี่ยเฟิงไป
“คุณอย่าตามอีกเลย ผมไม่มียาแก้ไอน้ำดำหรอก !
“ตาหิ่นกาม ฉันต้องจับนายไปลงโทษตามกฎหมายให้ได้ อย่า ได้ใจนัก อ่ะ !”
นึกไม่ถึงในเวลานี้เอง เย่หรูเสก้าวไปในอากาศตกลงไป
เนี่ยเฟิงหยุดฝีเท้าชั่วครู่ ค่อย ๆ ถอยหลังมา มองดูตัวของเ หรูเสวีที่อยู่ในถังบำบัดน้ำเสียกว่าครึ่ง ใบหน้าเผยรอยยิ้มความ เจ้าเล่ห์
“อุ้ยตาย คุณตำรวจหญิง คุณตกลงไปได้อย่างไร ? เมื่อไม่ได้ ดูทางให้ดี ๆ เหรอ ?”
ที่แท้นี่คือถังบำบัดน้ำเสียของไซด์งาน !
เดิมทีตัวถังบำบัดน้ำเสียที่มีกลิ่นรุนแรงอยู่แล้ว และก้นถังก็ เต็มไปด้วยโคลนตม ทั้งเละทั้งลื่น เวลานี้เย่หรูเสวจึงไม่กล้าขยับ ตัว เพราะกลัวว่ายิ่งขยับก็จะยิ่งจมปลักลงไป
เย่หรูเสวรู้สึกลนลานขึ้นมา เมื่อกี้เอาแต่ไล่ตามเนี่ยเฟิง ไม่ได้
มองดูใต้ฝ่าเท้าให้ดี จึงติดกับดักของเนี่ยเฟิง
เนี่ยเฟิงของตัวอยู่ข้างถังบำบัด มองเหรูเสวจากมุมสูง “คุณ อย่าขยับเด็ดขาด ยิ่งคุณขยับก็จะยิ่งจมปลักเร็วขึ้น
“นายมันคนชั่ว ! ถ้าฉันออกจากที่นี่ไปได้ ฉันจะไม่ปล่อยนาน แย่”
เย่หรูเสวกัดฟัน จ้องเนี่ยเฟิงด้วยความเคียดแค้น
“ถ้าคุณพูดอย่างนี้ผมก็ต้องกลัวแล้วล่ะ ยิ่งเป็นคนขี้ขลาดอยู่ด้วย ตกใจไม่ได้ ฉวยโอกาสตอนที่คุณยังปืนขึ้นมาไม่ได้ แผ่น ก่อนดีกว่า”
เนี่ยเฟิงพูดพลางก็หันตัวกลับเดินจากไป
“เอ๊ะ ! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ !”
เย่หรูเว่เริ่มร้อนใจขึ้นมา เมื่อตอนเธอเข้ามาไม่เห็นมีใคร
คิดว่าคนงานคงกลับไปทานข้าวกัน หรือว่าตัวเองต้องอยู่ในถัง บำาบัดสักพักแล้ว ? เย่หรูเสว่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ครู่หนึ่งก็ลนลานขึ้นมา
“นายกลับมานะ ฉันยอมปล่อยนายแล้ว !”
“จริงเหรอ ? คุณตาของผมเคยบอกว่า ผู้หญิงที่ยิ่งสวยก็ยิ่ง เชื่อไม่ได้ คุณสวยซะขนาดนั้น คำพูดที่ออกมาคงโกหกผมทั้งเพ ล่ะสิ ? เมื่อกี้คุณเพิ่งบอกว่าจะจับผมไปลงโทษตามกฎหมาย แล้ว ยังว่าผมว่าหุ่นกามด้วย
เนี่ยเฟิงกระพริบตาปริบ ๆ มองเหรูเสด้วยท่าทีที่ไม่มีภัย ก้นถังบำบัดน้ำเสียทั้งเละทั้งลื่น เย่หรูเสวไม่มีจุดให้โฟกัสเลย อยากปีนขึ้นไปเจรจาคงไม่ง่าย
“ฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ฉันเป็นตำรวจนะ นายรีบดึงฉัน ขึ้นไปที! ฉันไม่กลืนคำพูดตัวเองหรอก”
แม้เย่หรูเสว่จะพูดเช่นนี้ แต่ในใจไม่ได้คิดอย่างนี้ เธออยากจะ ขึ้นไปอัดเจ้าหมอนี่แทบแย่ แล้วก็ลากตัวไปสอบสวนสามวันสามคืน
“ผมว่านะคุณตำรวจคนสวย ดูท่าทางการขอร้องของคุณไม่ ค่อยถูกเท่าไหร่นะ มีใครเขาขอร้องกันอย่างคุณบ้าง ? ถ้าคุณ พูดให้เพราะ ๆ ผมฟังแล้วรู้สึกสบาย อาจจะยอมถึงคุณขึ้นมา ก็ได้นะ
“นายอย่ามาทําตัวได้คืบจะเอาศอก !”
“ดูคุณสิดผมอีกแล้ว คุณจะให้ผมเชื่อคุณได้อย่างไรหา
เนี่ยเฟิงพูดจบทำท่าจะเดินจากไป
“กลับมา ! ไหนนายว่ามาว่าอยากจะฟังอะไร ?”
เย่หรูเสาได้แต่อดกลั้นน้ำเสียง ทว่าบัญชีนี้เธอจดจำไว้ในใจ แล้ว
เนี่ยเฟิงลูบคางสักครู่ จากนั้นก็ดีดนิ้วดังเปาะ “ถ้าไง คุณเรียก ผมว่าที่รักสักคำ ? หรือไม่ก็เรียกผมว่าพี่ชายที่แสนดีที ว่าไงล่ะ”
“ถุย! ทำไมหน้าไม่อายเลย ? ไม่ดูตัวเองซะบ้าง เส้นผมยังไม่ ขึ้นก็กล้าเอาเปรียบฉันแล้ว ?”
“ในเมื่อคุณพูดเช่นนี้ งั้นเราก็สิ้นสุดความร่วมมือกันเถอะ คุณ
ก็อยู่ที่นี่สักพักแล้วกัน ยังไงต้องมีคนมาช่วยคุณแน่
เนี่ยเฟิงยักไหล่ จากนั้นก็ฮัมเพลง ดูท่าทางคงปล่อยไว้ไม่ สนใจแล้ว
“ฉันเรียก ฉันเรียก โอเคไหม ?”
“โธ่ ทำแบบนี้ตั้งแต่แรกก็เรียบร้อยแล้ว แต่ท่าทางของคุณเมื่อทำให้ผมห่อเหี่ยว ฉะนั้นเรียกผมว่าพี่ชายคงทำผมพอใจไม่ ได้ ถ้าไงคุณเปลี่ยนคำเรียกก็แล้วกัน”
เย่หรูเสวกัดริมฝีปากล่างที่แดงระเรื่อของเธอ หมอนคิดจะทำ อะไรอีก ?
“คุณดึงฉันขึ้นไปก่อนก็แล้วกัน แล้วเปลี่ยนคำเรียกอย่างไรก็
ว่ามา !”
เนี่ยเฟิงหาท่อนไม้เท่าที่ได้โยนลงไป เย่หรูเสว่คว้าไว้แม้ เสมือนไร้ค่าเฉดหญ้าฟาง เธอจับท่อนไม้ด้านหนึ่งไว้ได้ แต่ในบ่อ บำบัดทําอย่างไรก็ออกแรงไม่ได้
“คุณออกแรงดึงสิ !”
เย่หรูเสวโมโหเล็กน้อย
“คุณยังไม่เรียกเลย คุณเรียกก่อน แล้วผมค่อยดึงคุณขึ้นมาว่า อย่างไร ?”
สายตาของเนี่ยเฟิงสองประความเจ้าเล่ห์ขึ้นมา “ถ้าคุณเรียก ผมว่าสามีที่รัก ผมก็จะดึงคุณขึ้นมาทันที การแลกเปลี่ยนครั้งนี้
คุ้มค่าใช่ไหม ?”
ดวงตาทั้งคู่ของเย่หรูเสวต้องเหมือนสายฟ้าพิฆาต “นายมันชั่ว ช้า ไร้ยางอาย !”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ