บทที่ 11 การแก้แค้นที่โดนสะกดรอยตาม
ฝีเท้าของอีกฝ่ายค่อนข้างเบา แต่กลับเต็มไปด้วยจังหวะเดิน ตามเขามา
ระดับความเร็วในการเดินของเนี่ยเฟิงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย อีกฝ่าย
ก็เร่งตาม ดูท่าแล้วคงจะตามเขามาไม่ผิดแน่
เนี่ยเฟิงกวาดสายตามองหนึ่งรอบ แล้วจึงเลี้ยวเข้าไปภายใน ซอยขนาดเล็กที่อยู่ด้านข้าง
เพิ่งจะเข้ามาในซอย อีกฝ่ายก็ตามเข้ามา
“คุณเป็นใคร? ทําไมถึงตามผมมา? ”
อีกฝ่ายคงคาดไม่ถึงว่าอยู่ๆเนี่ยเพิ่งจะหันหลังกลับมา ทั้งสอง ต่างจ้องมองกันและกัน
คนๆนั้นมีรูปร่างสูงใหญ่แลดูแข็งแรง บนแขนมีรอยสักขนาด ใหญ่ปรากฏออกมาให้เห็น พอจะมองออกได้ว่าไม่ใช่ว่าจะ จัดการได้โดยง่าย
“คิดไม่ถึงว่าแกจะเป็นคนมีไหวพริบที่ดีมาก แต่ถึงจะมีไหว พริบดีก็ไม่มีประโยชน์อะไร
ขณะที่ผู้ชายกำลังพูดอยู่นั้น ก็ดีดนิ้วขึ้นมาหนึ่งที จากนั้นก็มี กลุ่มคนที่ทำผมสีเหมือนไม้ขนไก่ที่รีบเข้ามาในซอยอย่างรวดเร็ว
“ไอ้หนู คิดว่าตัวเก๋ามากซินะ ถึงได้กล้าต่อยน้องชายพวกเราเฮยเป้า?”
เนี่ยเฟิงนึกขึ้นได้ทันที “ผมก็คิดว่าใครซะอีก? ที่แท้พวกคุณ เป็นพวกเดียวกันกับเฮยเป้า ทำไม? เขาค่อยสู้ผมไม่ได้ ก็เรียก พวกคุณมาเอาคืนหรือไง?”
“เข้าใจก็ดี ถ้าตอนนี้แกคุกเข่าขอร้องดีๆ พวกเราพี่น้องก็อาจ จะปล่อยแกไปสักครั้ง แต่ว่าถ้าแกต่อต้านละก็ พวกเรารับรองว่า จะไม่ปล่อยให้แกรอดไปได้อย่างเด็ดขาด”
“ถ้าอย่างนั้นผมก็อยากจะดูว่าพวกคุณจะมีวิธีอะไรที่จะไม่ให้ ผมรอดไปได้”
ในมืออันธพาลพวกนี้นั้นมีพวกกระบองช็อตไฟฟ้า ดูเหมือนว่า จะเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี
“ดูท่าว่าสุรามงคลไม่กินจะกินสุราลงโทษซะแล้ว พี่น้องทั้ง หลาย จัดการมัน”
ภายใต้คำสั่งของชายที่ใส่เสื้อผ้าสีขาว อันธพาลพวกนั้นก็พุ่ง ตัวเข้ามาในทันที
แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีอาวุธก็ไม่มีประโยชน์อะไร ยังคงถูก
เนี่ยเฟิงต่อยอย่างแรงจนฟันร่วง
ยังไม่ทันถึงหนึ่งนาที อันธพาลสิบกว่าคนนั้นก็ถูกต่อยจนร้อง โฮ!
“มีฝีมือแค่นี้ยังกล้าเสนอหน้าให้ขายขี้หน้า?”
เนี่ยเฟิงส่งเสียงเหอะออกมาหนึ่งที่ “กลับไปขอสวรรค์ยืมสัก ห้าร้อยปีก่อน แล้วค่อยกลับมาสู้กันใหม่นะ
“งั้นให้ฉันสั่งสอนแกเองแล้วกัน!
ในตอนนั้นเอง มีหมัดที่เต็มไปด้วยพลังแผดร้องมาจากที่ บริเวณบนหัวของเนี่ยเฟิง
ความเร็วในการตอบสนองของร่างกายเนี่ยเฟิงไม่ใช่ว่าจะ ธรรมดา ถึงอย่างไรเสียก็ผ่านการอะไรมาอย่างยาวนาน ในโลก ของนักฆ่า ถ้าแค่ความสามารถในการตอบสนองต่อสิ่งที่เกิด อย่างกะทันหันยังไม่มีก็จะแย่เกิดไปแล้ว
เนี่ยเฟิงเคลื่อนที่เพียงพริบตาเดียว รวดเร็วเป็นอย่างมาก เขา ถีบกำแพงแล้วถอยหลังไปสองก้าว มัดที่อีกฝ่ายปล่อยออกมาจึง กระแทกพื้นอิฐแตกเป็นหลุมลึก
เนี่ยเฟิงที่เห็นฉากดังกล่าว อดไม่ได้ที่จะผิวปากออกมา “ใช้ได้
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเนี่ยเฟิงคือชายชราผู้หนึ่ง เขาแต่งกาย แบบสมัยราชวงศ์ถัง ดูราวกับว่าเป็นเซียนอมตะ น่าจะเป็นผู้ฝึก ศิลปะการต่อสู้คนหนึ่ง อีกอย่างคือคงจะฝึกมานานระยะหนึ่งแล้ว
“ไอ้หนู นี่ก็นับว่าไว้หน้าแกแล้ว ที่เรียกผู้มีฝีมือมารวมกันเพื่อ มาสั่งสอนแก
ฟางซื่อเหา ใจก็คิดว่าเนี่ยเฟิงอาจจะเป็นคนมีความสามารถ จริงๆ ถ้าไม่อย่างงั้นคงไม่สามารถต่อยเฮยเป้ารวมถึงทีมบอดี้การ์ดของเขาจนฟันร่วงได้
ฟางซื่อเหารีบเรียกรวมตัวผู้มีฝีมือในตระกูลฟาง โดนสั่งให้ คนของเฮยเป้าเข้าไปตัดกำลังก่อน หลังจากนั้นก็ให้คนของตัว เองเปิดตัวเข้าไปอย่างสวยงาม ตรงเข้ามาต่อยจนกว่าจะร้องหา ปู่ย่า
เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเพิ่งจริงๆ แล้วจะเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่ง แต่ก็ไม่เป็นไร เขาก็ไม่เชื่อว่าลุงฟางจะสู้ไม่ได้
เนี่ยเฟิงเห็นฟางซื่อเหา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างดูถูกเบาๆ “ฟางซื่อเหา ฟันดีแล้วหรือ?”
ฟางซื่อเหาได้ยินที่เนี่ยเฟิงเหน็บแนมตัวเอง ก็กระหืดกระหอบ ทันที: “ลุงฟาง! ต่อยมันตาย!!
ลุงฟางได้ยินคำสั่งของนายน้อยตัวเอง ทันใดนั้นก็โจมตีด้วย
หมัดพยัคฆ์!
ลุงฟางลงมืออย่างโหดเหี้ยม ทั้งหมดล้วนแต่เน้นเอาชีวิต ดู เหมือนว่าลุงฟางนั้นตั้งใจที่จะให้เนี่ยเฟิงตาย ไม่อย่างนั้นคงไม่ ลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้
อยู่ในซอยที่คับแคบ เนี่ยเพิ่งถอยหลังไปไม่ได้กี่ก้าว
ฟางซื่อเหาเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง: “อย่าถอย หลังเลย! แกหลบไม่พ้นหรอก!!
เนี่ยเฟิงไม่ได้ตั้งใจฟังที่ฟางซื่อเหาพูด เขาถอยหลังไปสุดซอยจนเจอทางตัน
จิตใจของลุงฟางมีแต่ความฮึกเหิม ดูท่าเขาคงไม่สามารถถอย ได้อีกแล้ว!
เพียงแค่เห็นท่าพยัคฆ์ควักใจของลุงฟางพุ่งไปที่หัวใจของ เนี่ยเฟิง!
ถ้าหมัดนี้ลงไป หัวใจของเนี่ยเฟิงจะต้องหยุดเต้นและตาย
อย่างแน่นอน!
ลุงฟางไม่ได้ออมมือไว้แต่น้อย หมัดนี้ดุเดือดรุนแรงสุดๆ แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือ เนี่ยเฟิงกลับขึ้นไปปะทะ!
อะไรนะ? เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือไง!
หมัดนี้ถึงแม้ว่าอยากที่จะหลบก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงก็ได้รับ บาดเจ็บอย่างหนักอยู่ดี คนธรรมดาพบเจอเรื่องแบบนี้มีคนไหน บ้างที่ไม่หลบอย่างรวดเร็ว
แต่ทว่าเนี่ยเฟิงกลับไม่ยอมถอยแถมยังขึ้นไปปะทะอีกด้วย หมัดนี้ของลุงฟางนั้นไม่สามารถเก็บกลับมาได้ เดิมทีเขาคิด
ว่าเนี่ยเฟิงทำเช่นนี้ก็คือยอมรับว่าตัวเองจะต้องตายอย่างไม่ต้อง สงสัย เร่งที่จะจบชีวิตตัวเองอย่างเด็ดขาด
จะเป็นไปได้ยังไงที่เนี่ยเฟิงจะมาตายด้วยน้ำมือของคนเช่นนี้
เห็นแต่มือของเนี่ยเฟิงที่ว่องไวเหมือนกับงู! ชั่วพริบตาเดียวก็ พันโดยรอบมือของลุงฟาง
“ไทเก๊ก? !”
ลุงฟางถึงกลับตกใจ! ต้องรู้ก่อนว่าหมัดมวยไทเก็กแบบ ดั้งเดิมนั้นไม่มีคนที่ทำได้แล้ว มันไม่มีการสืบทอดมานานแล้ว แต่เนี่ยเฟิงกลับสามารถใช้ความอ่อนนุ่มสยบความแข็งแกร่งได้
ลุงฟางกัดฟัน ออกหมัดอย่างต่อเนื่อง! เขาไม่เชื่อว่าเด็กวัยรุ่น ที่อายุยังน้อยจะมีระดับฝีมืออะไรในการต่อย
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม ฝ่ามือดั่งหัวงู เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ลุงฟาง อย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาเดียวไหล่ก็ไปกดทับแขนของลุงฟาง รีบ รับมือที่แข็งเหมือนเหล็กกล้า เห็นเพียงเนี่ยเฟิงตบไปที่ต้นคอของ ลุงฟาง!
เพียงพริบตาเดียวลุงฟางก็รู้สึกว่าเลือดลมตีกลับ
พละกำลังทั่วทั้งตัวของเขาคล้ายกับว่าถูกเอาออกจนหมด หมัดก็ไม่มีกําลัง!
“แก!”
ลุงฟางยังไม่ทันพูดจบเนี่ยเฟิงก็เปลี่ยนจากฝ่ามือมาเป็นกำ หมัด หมัดก็ถูกปล่อยออกไป
ลุงฟางถูกหมัดนี้ตบจนลอยออกไป และลงไปที่ข้างๆเท้าของ ฟางซื่อเหาโดยตรงแทน
“ลุงฟาง? !”
ฟางซื่อเหาตกใจ เจ้าเด็กเนี่ยเฟิงแท้จริงแล้วมีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่? ทำไมแม้แต่คนที่เก่งที่สุดข้างกายเขาอย่างลง ฟางถึงสามารถต่อยจนหมอบได้?
“ฟางซื่อเหา พวกคนข้างตัวแกมีความสามารถกันแน่นี้รึไง?
ถ้ามีแค่นี้จริงๆ ขอแนะนำว่าอย่าได้พาออกมาอีกขายขี้หน้าสุดๆ เนี่ยเฟิงสะบัดๆฝ่ามือของตัวเอง “น่าสงสารจริงๆ จนถึงตอนนี้
คนกลุ่มนั้นของแกก็ยังไม่ทำให้ฉันเครื่องร้อนได้เลย
ฟางซื่อเหาที่ถูกเนี่ยเฟิงพูดจนใบหน้ามีสีเขียวข้างแดงข้าง “พวกแกยังรออะไรอยู่อีกละ? ดูเรื่องสนุกอยู่หรอ? ยังไม่รีบ จัดการมันให้ตายอีก?”
ฟางชื่อเหากระหืดกระหอบคำรามเสียงดัง ผู้มีฝีมือไม่กี่คนที่ เหลืออยู่ข้างกายฟางซื่อเหา เหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ที่ไหล ทะลักไปทันที
หนึ่งคนสู้ไม่ได้ งั้นสามสี่คนก็น่าจะสามารถสู้ได้?
แต่ว่าพวกเขากลับเหมือนเด็กน้อยที่กำลังช่วยคุณปู่ของเขา เข้ามาทีละคนทีละคน พวกเขายังไม่ได้แม้กระทั่งเข้าใกล้เนี่ยเฟิง ก็ถูกจัดการอย่างโหดเหี้ยมแล้ว!
ในจำนวนนั้นยังมีไม่กี่มือเท้าขาดหมอบอยู่ที่พื้นเหมือนกับ พวกตุ่นมด
เนี่ยเฟิงจัดการพวกนั้นเสร็จแล้วจึงค่อยๆเดินตรงออกมา ใน เวลานี้ฟางซื่อเหารู้สึกว่าน่องขาสั่นระริก ทั่วทั้งตัวของเนี่ยเฟิง
ปรากฏจิตสังหารออกมาอย่างน่ากลัว
“ฟางชื่อเฟิง เมื่อวานนี้ฉันได้ปล่อยนายไปแล้วรอบนึง แต่คิด ไม่ถึงว่าแกยังกล้าที่จะตามมาหาเรื่อง ใครเป็นคนให้ความกล้า กับแก? เหลียงจิ้งหรูหรอ?”
ฟางชื่อเฟิงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขาคิดอยากจะ
หนีจนตัวสั่น แต่กลับถูกเนี่ยเพิ่งคว้าคอเอาไว้ เนี่ยเฟิงนิ้วฟางซื่อเหาขึ้นมา เพียงพริบตาเดียว ฟางซื่อเหา
รู้สึกหายใจลำบาก
“สามวันหลังจากนี้ฉันอยากจะเห็นอาคารฟางเจ๋งของพวกแก ถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง ถ้าไม่อย่างนั้น ก็คงไม่เหมือนวันนี้ที่ จัดการพวกแกจนบาดเจ็บพิการธรรมดาๆแค่นี้แน่
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ