บทที่ 9

“นี่คุณ ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังถอยรถจะเข้าจอดช่องนี้ ไม่มี มารยาท”

ร่างสูงเพรียวในชุดรัดรูปสีดำอวดเน้นรูปร่างจนเห็นสัดส่วน โค้งเว้าชัดเจนลงมาจากรถคันเล็กเพื่อต่อว่าเจ้าของรถสปอร์ต คันหรูที่ตัดหน้าเข้าที่จอดรถทั้งๆ ที่เธอมาก่อน

“ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ชายหนุ่มดับเครื่องยนต์แล้วก้าวลงจากรถเพื่อเผชิญหน้ากับ หญิงสาวที่ทำให้ใจเต้นผิดจังหวะ ผมสีน้ำตาลเข้มบวกกับเครื่อง หน้าแบบคนเอเชียทำให้ชายหนุ่มสนใจเธอเป็นพิเศษ สัดส่วน โค้งเว้าพร้อมกับเรียวขาสวยที่โผล่พ้นชายกระโปรงที่แหวกขึ้น จากข้อเท้าจนเห็นขาอ่อน ทำให้ชายหนุ่มมัวแต่จ้องอีกฝ่ายจนไม่ ได้ยินเสียงของร่างบางที่กำลังต่อว่าเขาอยู่ในขณะนี้

“นี่คุณ ฉันกำลังพูดกับคุณอยู่นะ ได้ยินไหม ไม่มีมารยาทแล้ว ยังหูตึงอีก คนแก่ก็แบบเนี้ย

แก่!!เขานี่นะแก่ หนุ่มฮ็อตอันดับหนึ่งของแอลเอที่สาวๆ รุม ล้อมจนต้องเรียงคิวเข้าหาและเป็นหนุ่มโสดเนื้อหอมที่ถูกจัด อันดับให้เป็นผู้ชายน่ากอดที่สุดในโลก แต่กลับถูกผู้หญิงคนนี้ กล่าวหาว่าเป็นคนแก่หูตึง มันน่าจับหอมแก้มเป็นการลงโทษสัก ที่สองที
“ผมต้องขอโทษจริงๆ ครับ ผมไม่ทันเห็นว่าคุณกำลังถอยรถ เข้าที่จอดรถตรงนี้อยู่” “ไม่ทันเห็นหรือตั้งใจกันแน่ รถทั้งคันนะไม่ใช่มดที่จะมองไม่ เห็นหน้าตาก็ดีขับรถก็หรู แต่นิสัยใช้ไม่ได้ นี่แหละเข้าถึงว่าเงิน

ซื้อจิตสำนึกดีๆ ไม่ได้”

พูดจบร่างบางก็สะบัดตัวกลับขึ้นรถแล้วขับวนออกไปทิ้งไว้ เพียงกลิ่นหอมจางๆ ให้ชายหนุ่มได้สูดหายใจเข้าไปจนเต็มปอด ก่อนจะเดินเข้าไปพบคนที่นัดหมายเอาไว้ในสถานบันเทิงแห่งนี้

“นายมาช้า”

“ขอโทษทีวะ ที่จริงฉันมาถึงที่นี่ก่อนเวลานัดหมายนะแต่พอดีมี เรื่องที่ลานจอดรถนิดหน่อย

“มีเรื่องอะไร”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อยนะ” พลัน สมองของเขาก็คิดถึงร่างเพรียวบางในชุดรัดรูปสีดำคล้องคอปิด หน้าปิดหลังโชว์หัวไหล่เนียนและสัดส่วนโค้งเว้า กลิ่นหอมอ่อนๆ ราวกับกุหลาบแรกแย้มทำให้เขาจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนถ้า ได้เธอกลับไปขึ้นเตียงด้วย ในคืนนี้

“เฮ้ ฟังฉันอยู่หรือเปล่าลูฟ”

“วะ..ว่าไงนะ”

“นายเป็นอะไร ใจลอยไปถึงไหน ฉันถามว่านายรู้เรื่องที่ฉันจะ ต้องแต่งงานกับน้องสาวนายหรือยัง”
“อ้อ…เรื่องนั้นฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกัน”

“แต่นายดูเหมือนไม่ตกใจกับข่าวนี้เท่าไหร่เลยนะ” แอชตันหรี่ ตามองเพื่อนสนิทที่ไม่มีสีหน้าตกใจกับข่าวแม้แต่น้อย

“เฮ้ย ตกใจซิวะ ทำไมฉันจะไม่ตกใจ แต่ฉันตกใจไปก่อน

หน้าที่จะมาเจอนายแล้วไง

“แล้วนายรู้ไหมว่าทำไมพวกผู้ใหญ่ถึงต้องจับฉันแต่งงานกับ น้องสาวนายด้วย

“ไม่รู้เหมือนกันวะ” อันนี้เขาไม่รู้เหตุผลจริงๆ นั่นแหละ

“ฉันไม่อยากแต่งวะ ยังใช้ชีวิต โสดไม่คุ้มเลยนะเว้ย แล้วน้อง นายเขายอมหรือไง”

“ก็คงต้องยอม”

“อะไรนะ” แอชตันไม่ค่อยได้ยินคำตอบที่เบาจนแทบจะอยู่ใน สําคอของเพื่อนสนิทเท่าไหร่เพราะเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะมัวแต่ มองลงไปด้านล่างยังกลุ่มคนที่เพิ่งเข้ามาในร้าน จึงมองตาม สายตาของเพื่อนที่จ้องมองหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งในชุดรัดรูปสี เด่นสะดุดตากำลังเดินนำกลุ่มเพื่อนไปยังที่นั่งด้านใน

“ลูฟ!”

“อะ..อะไร”

“นายต้องรู้เห็นกับเรื่องแต่งงานนี้แน่

“ฉันไม่รู้จริงๆ แอชตัน พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ” ลูฟรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเปิดประตูออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

ร่างเพรียวบางออกมาวาดลวดลายกับกลุ่มเพื่อนทั้งชายหญิง ด้วยความสนุกสนานเพื่อระบายความเครียดที่สะสม หลังจากที่ เหนื่อยจากการบินระยะไกลไม่ได้พักมาเกือบหนึ่งเดือนเต็มๆ แอร์โฮสเตสสาวประจำสายการบินโฮเมอร์ แอร์ไลน์ จึงขอสนุก สุดเหวี่ยงกับการออกมาเที่ยวในรอบหนึ่งเดือนอย่างเต็มที่

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ”

“คุณ..

เธออยากจะเก็บขอโทษคืนจากผู้ชายตรงหน้าขึ้นมาทันที มี อย่างที่ไหนช่วยแล้วไม่ยอมปล่อยแบบนี้ ปล่อยให้เธอล้มไปบน พื้นยังจะดีกว่า