บทที่ 10

“ปล่อยได้แล้วค่ะ”

ลูฟไม่อยากจะปล่อยร่างนุ่มนิ่มที่หอมกลิ่นกุหลาบไปทั่วทั้งตัว แบบนี้ออกจากอ้อมกอดเลยสักนิด เขาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองยื่นมือ เข้าไปประคองหญิงสาวได้ยังไง รู้ตัวอีกทีก็มีร่างนุ่มนิ่มอยู่ใน อ้อมแขนเสียแล้ว ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะปล่อยมือร่างทั้งคู่ก็ถูก ดันด้วยคลื่นมนุษย์ที่ถาโถมกันเข้ามาในร้านเข้าไปติดอยู่ในมุม หนึ่งของร้านจนไม่สามารถขยับตัวได้ ต้องขอบคุณเหล่านักเที่ยว ทั้งหลายที่เบียดเสียดกันเข้ามายังสถานที่แห่งนี้จนแน่นขนัดและ เหมือนจะแน่นมากขึ้นทุกทีจนตอนนี้กลายเป็นว่าชายหนุ่มกำลัง กอดร่างหอมกรุ่นนี้ไว้ด้านหลัง

“มันเกิดอะไรขึ้นเบี้ย

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” แต่ขออยู่แบบนี้นานๆ จะดีมาก “โอ๊ย ฉันอึดอัดหายใจไม่ออก”

ลูฟหมุนตัวให้หญิงสาวเข้าไปอยู่ด้านในแทนเขาแล้วใช้ตัวเอง เป็นเกราะกำบังผู้คนที่เบียดเสียดเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ตอนนี้ กลายเป็นว่าทั้งคู่หันหน้ามาเผชิญหน้ากันในระยะที่ใบหน้าห่าง กันไปถึงห้านิ้ว ยิ่งได้เห็นใบหน้าใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งทำให้รู้ว่าคน ตรงหน้านั้นสวยมากจนทำให้ใจเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมา ก่อนอยากจะมอบค่ำคืนที่เร่าร้อนให้คนตรงหน้าเป็นการ ตอบแทนซะเหลือเกิน
“คุณหน้าคุ้นๆ เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“คงเป็นที่ลานจอดรถเมื่อกี้ละมั้ง”

“เปล่า ฉันหมายถึงที่อื่น

“งั้นก็คงเป็นตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือไม่ก็นิตยสารทั่วไปละ

มั้ง”

“โอ้โห คุณดังขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ผมถูกโหวตให้เป็นผู้ชายที่น่ากอดที่สุดในโลกนะครับคุณผู้ หญิง รู้ไหมว่าคุณโชคดีขนาดไหนที่คืนนี้คุณได้กอดผมแนบสนิท ขนาดนี้”

“ตาแก่หูตึงอย่างคุณไม่น่าจะใช่ผู้ชายที่น่ากอดที่สุดในโลก

หรอก แต่เป็นผู้ชายที่ไร้มารยาทที่สุดในโลกต่างหากละ

“คำก็แก่ สองคำก็แก่ ลองจูบกับตาแก่หน่อยไหม

ริมฝีปากหยักวูบฉกลงมาปิดทับริมฝีปากอิ่มไม่ทันตั้งตัว สอง มือเล็กดันร่างหนาใหญ่ให้ถอยห่างแต่เพราะผู้คนที่เบียดเสียด แน่นหนาอีกทั้งยังถูกชายหนุ่มกอดไว้แนบสนิททำให้ไม่สามารถ ขยับไปไหนได้ ปากอิ่มหวานละมุนอยากจะรู้ว่าข้างในจะหวาน มากขนาดไหน จึงส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากที่กำลังอ้าปาก เพื่อสูดอากาศหายใจดูดซับความหวานที่ไม่เคยพบพานและ กำลังจะทำให้เขาคลั่งตายไม่หยุด ลิ้นร้อนดูดดึงลิ้นเล็กไม่ให้หนี ไปไหนทําเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ หัวสมอง มึนงงไปกับรสจูบหอมหวานที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนความร้อนพุ่งกระฉูดไปทั่วร่าง แขนขาเริ่มไร้เรี่ยวแรงแล้วสติอันน้อยนิดของ เธอก็ดับวูบ

“อ้าว เฮ้ย”

ร่างบางหมดสติเพราะจูบอันร้อนแรงของชายหนุ่ม ยังดีที่ลูฟก

อดเธอไว้แน่นไม่อย่างนั้นคงหล่นลงไปกองกับพื้นเป็นแน่

เมื่อหันไปรอบๆ จึงเห็นว่าผู้คนเริ่มเคลื่อนย้ายออกจากตรงนี้ จนบางตากันไปหมดแล้ว ชายหนุ่มจึงอุ้มร่างบางกลับไปยังโต๊ะที่ เพื่อนๆ ของเธอนั่งอยู่ แต่ก็พบกับความว่างเปล่า ลูฟจึงพาร่างที่ หมดสติออกจากร้านตรงไปยังรถสปอร์ตส่วนตัวของเขาแล้วขับ ออกไปพร้อมกับความมืดมิด ในยามค่ำคืน

งานเลี้ยงทานอาหารระหว่างสองครอบครัวดำเนินไปอย่าง ราบลื่น ทุกอย่างเกือบจะสวยงามไร้ที่ติอยู่แล้วจนกระทั่งทั้งสอง ครอบครัวเคลื่อนย้ายจากห้องอาหารมายังห้องรับแขกขนาด ใหญ่ของคฤหาสน์มารีโน่ ชายหนุ่มที่ทำตัวเงียบมาตลอดก็เปิด ปากพูดขึ้นพร้อมกับจุดชนวนสงครามขึ้น

“ผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้เหรอ เฮอะ! ก็สวยอยู่หรอกนะ ถ้าจะให้ควงเล่นๆ ละก็พอทน ผมกลัวว่าลูกที่ออกมาจะใช่ลูกของ ผมจริงหรือเปล่า”

“แหมๆๆๆ อย่ากลัวเลยค่ะว่าจะใช่ลูกของคุณจริงหรือเปล่า ดู ตัวเองก่อนไหมคะ คุณก็ไม่ต่างอะไรจากฉันเลยสักนิด ว่าฉันก็ เหมือนกับว่าตัวเองนั่นแหละค่ะ

“ผมเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหาย แต่คุณเป็นผู้หญิงมันไม่เหมือนกัน”

“อย่ามาแบ่งว่าผู้ชายทำอะไรได้ผู้หญิงทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้ สิทธิชายหญิงเท่าเทียมกันหมดแล้วค่ะ อีกอย่างมันจะเป็น อะไรไปละคะคุณก็นอนกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาไม่รู้ว่าเธอมี ผัวมาแล้วกี่คนเหมือนกัน ส่วนฉันก็แค่คิดว่าคุณคือของเล่นชิ้น ใหม่ก็แค่นั้นเองไม่เห็นจะยาก

แอชตันกำหมัดแน่นเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนกล้าพูดกับ เขาแบบนี้มาก่อน ของเล่นชิ้นใหม่ยังงั้นเหรอ ไม่มีทาง! เธอต่าง หากละที่จะเป็นของเล่นชิ้นใหม่ของเขา

“คุณคิดว่าเราแต่งงานกันเล่นๆ หรือไง”

“แล้วแต่คุณว่าจะคิดยังไง สำหรับฉันมันเป็นแค่เกม