บทที่ 2 เยี่ยม เยี่ยมจริงๆ

“อ๊ะ! นางไม่ใช่ซูปั้นเซีย

“แต่เป็นซูล่อผู้หญิงอัปลักษณ์คนนั้น!

เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเร็วมาก แม้แต่ซูล่อก็ยังไม่ทัน มีสติ

“เจ้าคนอัปลักษณ์ ออกมาให้คนสยดสยองอีกแล้ว! ทำไม เป็น ชายาองค์ชายรัชทายาทไม่ได้ก็ไปแย่งการอภิเษกสมรสของน้อง สาวเหรอ น่าไม่อาย!”

“เจ้าไม่รู้อะไร นี่เรียกว่าคนอัปลักษณ์จับคู่กับคนโง่ สวรรค์ สร้างให้เกิดมาคู่กัน

ฟังคำพูดหยาบช้าในโสตประสาท ซูล่อสีหน้าเป็นปกติ เพียง แต่แววตามีกระแสเย็นยะเยือกไหลเวียน เพราะเมื่อครู่นาง บังเอิญไปเห็นแววตาขององค์ชายรัชทายาทเกิดประกายความ สะใจ

แท้จริงแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นแผนที่องค์ชายรัชทายาทชั่ววางไว้ เสียงรอบตัวลดลง ไม่รู้ว่ามีคนไปเอาไข่เน่าจากไหน มาขว้าง

เข้าใส่ซูล่อ

ซูล่อกำลังจะแวบกายหลบ ไม่คิดว่าทันใดนั้นก็มีคนมาขวาง หน้านาง
“โอ้ย!

เซียวซูปกุมหน้าผากตนเอง ไข่ไก่เหลวเต็มหน้า ปากมัย ใบหน้าหล่อยับย่น จะร้องไห้อยู่รอมร่อ

ล่อขมวดคิ้ว “คนโง่ เจ้าออกมายืนทำอะไร เซียวซูไปยิ่งคับข้องใจ พูดสะอึกสะอื้น “ชายา ของข้า ต้อง

ปกป้อง…ปกป้องชายา

คนโง่คนนี้ถูกคนเสแสร้งวางหมากจัดการเหมือนกับนาง ปกป้องตนเองว่ายากแล้ว แต่ตอนนี้ถูกไข่ปาใส่ก็ไม่ถอยหนี ดู ราวกับว่ายังคิดจะขวางหน้าปกป้องนางต่อไปอีก

ล่อแววตาอ่อนลงไปมากอย่างช่วยไม่ได้

คิดดูแล้ว อยู่ในงานอภิเษกสมรสนี้ คนเดียวที่ยืนอยู่ข้างนาง ก็ มีเพียงเขาเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าไข่เน่าใบที่สองจะตกบนหัวของเซียวซูไปอีกครั้ง ซู ล่อจึงก้าวออกไปขวางหน้าเขา จากนั้นก็ยกมือขึ้นกั้นไว้

ถ้ายังคิดจะแตะคนของนาง ก็เท่ากับรนหาที่ตาย

ไม่ผิด ในเวลานี้ ซูล่อถือว่าเซียวซูไปเป็นคนของตัวเองแล้ว ในเมื่อเป็นคนของซูล่อ นอกจากนางแล้วใครก็ห้ามรังแกเขา

ฟังไว้ซะ!

ไข่แตกอีกครั้ง แต่กลับแตกบนหน้าขององค์ชายห้าที่กำลัง เพลิดเพลินชมละครอยู่
องค์ชายห้าสีหน้าแข็งทื่อ ในใจปะทุความโกรธข็งมืดฟ้ามัว

น

“ซูล่อ นังสารเลว เจ้าตั้งใจใช่ไหม!

องค์ชายรัชทายาทก้าวเข้าไปหยุดองค์ชายห้า “นี่ น้องห้า น้อง ชายาเจ็ดคงไม่ได้ตั้งใจหรอก”

องค์ชายห้าหันหน้าไปมององค์ชายรัชทายาท “เสด็จพี่ ซูล่อ คนนี้ดูหมิ่นพระราชโองการ อภิเษกสมรสเข้าราชวงศ์แทนน้อง สาว น่ารังเกียจยิ่งนัก น้องต้องรายงานต่อเสด็จพ่อ โบยแล้วจับ ขังคุก!”

ล่อสายตาเย็นชา แต่ริมฝีปากกลับเรือรอยยิ้ม ทำให้คนไม่ เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของนางในขณะนี้ได้

นางไม่พูดอะไร และไม่ได้วางแผนจะพูด เพราะนางรู้ว่านี่คือ

ช่วงเวลาที่องค์ชายรัชทายาทกำลังรอคอยในวันนี้

ผลไม่ต่างจากที่คาด และแล้วองค์ชายรัชทายาทก็ส่งเสียง หน้าตาเขาดูยุ่งเหยิงสับสน มองซูล่อแล้วก็มองเซียวซูไป แล้ว สุดท้ายก็ถอนหายใจ

“ช่างเถอะ คุณหนูใหญ่ซูอภิเษกสมรสกับน้องเจ็ดก็เป็นเรื่อง สวยงาม วันแห่งความสุขอันยิ่งใหญ่ การต่อสู้เข่นฆ่าเป็นลางร้าย เอาแบบนี้เถอะ เรื่องนี้ข้าจำเป็นต้องแจ้งเสด็จพ่อ น้องเจ็ด เจ้า วางใจ พี่องค์ชายจะจัดการทุกอย่างเป็นอย่างดีให้เอง”

เซียวซูไปกัดนิ้วตัวเอง เอียงศีรษะ ซึ่งไม่รู้ว่าเข้าใจหรือเปล่า
แต่ซูล่อกลับยิ่งแววตาลึกล้ำเคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ

เยี่ยม เยี่ยมจริงๆ

เพียงมองท่าทางชื่นชมของขุนนางโดยรอบที่มีต่อองค์ชาย รัชทายาท ก็รู้แล้วว่าวันนี้องค์ชายรัชทายาทได้ชัยชนะ

ไม่เพียงกำจัดหญิงอัปลักษณ์อย่างตน แถมยังได้รับชื่อเสียงดี งาม หลังจากนั้นยังได้อภิเษกสมรสกับซูปั้นเซียสมปรารถนา ยิ่ง ลูกศรเดียวได้นกถึงสามตัว

คิดถึงตรงนี้ ในก้นบึ้งของหัวใจ ล่อก็ยิ่งรู้สึกแย่ นางถูกคน

เล่นสนุกเช่นนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร

จิตใต้สำนึกสั่งให้นางกำลังจะก้าวเดินหน้าไป แต่กลับถูกใคร บางคนจับรั้งไว้

นางหันหน้ากลับไป…