บทที่ 17 ผู้ชายคนนั้น

ชลอคิดในใจว่าเจ้าปลาโง่ตัวนี้ติดกับแล้วจริงๆ หล่อนหันหน้า กลับมาด้วยรอยยิ้ม แล้วก็พูดว่า

“ยี่สิบตำลึง”

“เยอะขนาดนี้เลยเหรอ! นี่เจ้ากำลังปล้นอยู่รึไง! “ซูล่อคิดใน ใจว่าเจ้ารังแกองค์ชายเจ็ดของพวกเรา ยี่สิบตำลึงนี่ยังไม่พอเลย ด้วยซ้ำ ยังแค้นมากอยู่อีก

หลังจากนั้น หล่อนก็นับนิ้วทั้งหมดสามนิ้ว

“สามสิบตําลึง”

สีหน้าของคุณชายชายมืดมนลงในทันที

“เจ้ากล้าที่จะขึ้นเร็วกว่านี้ไหม? ” ซูล่อยิ้มไม่หุบ แล้วก็เก็บนิ้วลงสองนิ้วอย่างใจเย็น คุณชายชายตะลึงไป “สิบตำลึง? ”

“ไม่ หนึ่งร้อยตำลึง! ”

“อะไรกัน! ซูล่อ เจ้าต้องการเงินจนเป็นบ้าไปแล้วรึไง! ”

ด้านข้างนั้นก็มีคนพูดคล้อยตามขึ้นมา “ใช่ เมื่อสองวันก่อน หล่อนไปเอาของกล่องใหญ่หลายกล่องจากจวนเจ้าพระยาหวู่อัน แถมตอนนี้ยังมาขู่กรรโชกพวกเราอีก หล่อนต้องการเงินจนเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ! ”

ซูล่อเองก็ไม่ได้รีบร้อน ก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้น แล้วก็จิ้ม

ไปที่เอวด้านซ้ายของร่างที่ผมบางของคุณชาย ใครจะไปรู้ว่า สีหน้าของคุณชายชายเปลี่ยนไปในทันที ยังไม่ ต้องพูดถึงเรื่องหน้าซีดนะ แถมยังมีเหงื่อออกตรงหน้าผากอีก

ต่างหาก!

“เจ้า…….เจ้าทําอะไรกับข้า

น่าจะเพราะว่าได้ไปแตะต้องคุณชายชาย ล่อก็รู้สึกรังเกียจ เล็กน้อย หล่อนปัดฝุ่นที่มือของตนเอง และพูดว่า

“ไม่ได้ทำอะไร ถ้าเจ้ากดที่ตำแหน่งนี้ด้วยตนเองก็เจ็บเหมือน กันนั่นแหละ แต่แค่ว่าเจ้าไม่เคยรู้มันมาก่อนเท่านั้นเอง”

คุณชายชายกดตรงตำแหน่งนั้นด้วยตนเอง ผลลัพธ์ก็คือเจ็บ

มากจริงๆ เขาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย หยิบเงินหนึ่งร้อย

ตำลึงออกมาโยนให้หล่อน “รีบบอกสูตรยามาเร็ว เร็ว! ”

ซูล่อรับไป แล้วก็พูดอย่างสบายใจ หลังจากนั้นก็เดินไปหยุด อยู่ด้านข้างคุณชายชาย แล้วก็กระซิบด้วยเสียงที่ได้ยินกันเพียง แค่สองคน

“ตั้งใจฟังนะ ข้าจะพูดแค่ครั้งเดียว”

“ฟังอยู่ รีบพูดมาเร็วเข้า! ”

“ฝูหลิง ไป๋จื่อ ตังกุย เธอฉวง และยาที่สำคัญที่สุด ก็คือปัสสาวะเด็กชาย ความใคร่ของตนเอง งั้นดื่มไปเสียเปล่า

ตอนฟังตอนก็มีหนทางอยู่ แต่ว่าตอนสุดท้ายนั้น คุณชายชายก็หน้าเหมือนกันหม้อในทันที

ซูล่อพูดจบ ตบกันแล้วเอาเงินไป

คุณชายหล่อนหลอกซะแล้ว เขาไม่สนใจสายตามองทั้งสี่ด้าน เขาตะโกนใส่ด้านหลังของซูล่อทันที

เลยล่อ ตนเองหน้าตาก็ริ้วขี้เหร่ ยังไม่ต้ององค์ชายรัชทายาทแล้วโดนทอดทิ้งแถมไปแย่งงาน แต่งงานน้องสาวตนเอง ตอนนี้กลายเป็นพระชายา

“หึ เจ้าบอกว่าร่างกายขาแต่อย่างน้อยข้ามีผู้หญิง แล้ว เจ้าต้องอยู่กับคนปัญญาอ่อนไปตลอดชีวิต เขาเข้าเรือนมากร้องเรียกหาตอนกลางคืนเพราะอยากดื่มนมเท่านั้น แหละ”

ข้าจะถูกคนรังเกียจ ที่ถูกคนในครอบครัว

พอประโยคที่ไม่น่าฟังของถนนหัวเราะคิกคักมาทันที แล้วเริ่มชี้ไปซูล่อ
ตอนแรก ซูล่อก็ไม่อยากจะสนใจเขา ก็ถือเหมือนฟังหมาเห่า แต่ว่าพอได้ยินประโยคหลัง ตอนที่เขาเริ่มด่าเซียวซูไปนั้น ใน ที่สุด ล่อก็อดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป

หล่อนหันกลับมาในทันที ดวงตาคมกริบเหมือนมีด สายตา ดุดัน จ้องไปที่คนคนนั้นที่อยู่ตรงหน้า

“พูดออกมาอีกคำหนึ่ง เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถทำให้เจ้า

กลายเป็นขันที่ได้เลย”

“เจ้าเนี่ยนะ? หี! ”

ทันใดนั้นซูล่อก็หยิบกริชออกมาจากเอว แล้วก็ก้าวเข้าไปหา เขาเรื่อยๆ

อะไร! ยัยอัปลักษณ์คนนี้จะเล่นจริงยังงั้นเหรอ?

คุณชายชายถอยหลังไปสองก้าว กำลังคิดว่าควรจะทำ อย่างไร แต่ไม่คิดเลยว่าจู่ๆ ล่อจะหยุดเดิน

หล่อนเดินผ่านหน้าคุณชายที่อยู่ด้านหน้า มองไปที่ตรอกเล็กๆ ด้านนอกฝูงชน เมื่อสักครู่นี้ มีร่างหนึ่งแว็บผ่านไป

ถึงแม้ว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ตาม แต่ว่าออร่าก็ไม่เหมือนกัน แถมยังหายไปอย่างรวดเร็ว ซูล่อสังเกตเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย เป็นอย่างมาก เหมือนกับ…..เซียวไป

เซียวซูเปออกมาได้อย่างไรกัน? แถมยังแอบไปที่ตรอกเล็กๆ นี้อีก!
ล่อไม่สนใจพวกคุณชายพวกนี้อีกแล้ว หล่อนเก็บกรีซนั้น เข้าไป ผลักคนที่อยู่ด้านหน้า แล้วก็รีบวิ่งไปทางปากซอยนั้น ซอยนั้นลึกมาก แล้วก็มีประตูไม้เพียงบานเดียวในซอยลึกนั้น

ประตูไม้ที่ถูกปิดอยู่ในขณะนี้ เหมือนกับว่าพึ่งมีคนเข้าไปด้าน

หล่อนขมวดคิ้ว ลดฝีเท้าลง ค่อยๆ ผลักประตูเข้าไปข้างใน

ในตรอกเล็กๆ ในตอนนี้ ดูเหมือนหล่อนจะได้กลิ่นของคนที่คุ้น เคย แต่ว่าในห้องนี้ มันตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอำพันจางๆ

และในเวลาต่อมา!