บทที่ 6 รัก ลวง พราง 1

หนึ่งเดือนต่อมา ณ บ้าน วีรกุลชัย

กัมปนาทเดินลงมาจากชั้นบนของตัวบ้านในเช้าวันใหม่ที่ สดใสเหมือนกับทุกวันที่ผ่านมา หนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้เขายอมรับ ว่าชีวิตของตนเองเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น หัวใจชุ่มฉ่เบิกบานกับความรักงอกงามขึ้นในใจ หัวใจเปี่ยมไป ด้วยความสุข วชิราภรณ์เป็นผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกเช่นนั้น

“ตั้งแต่มีความรักดูพี่เอหน้าตาสดใสมากเลยนะคะ ไม่ทำ หน้ายักษ์ใส่เหมือนเมื่อก่อน

เขมิกาแซวญาติหนุ่มเมื่อกัมปนาททรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ใน ห้องรับประทานอาหาร ความเปลี่ยนแปลงของกัมปนาทอยู่ใน สายตาของคนในบ้าน และเรื่องที่เขามีคนรักทุกคนที่นี่ต่างรู้เรื่อง

เป็นอย่างดี

“แซวพี่แต่เช้าเลยนะเขม ทำไม…แต่ก่อนหน้ายักษ์มากเลย เหรอ” คนที่ถูกแซวถามกลับ

“มากค่ะ หน้าจิ๋วคิ้วขมวด ยุ่งแต่เรื่องงานตลอด เอะอะอะไรก็ ทำแต่งานไม่รู้จักสนใจหาฟังหาแฟน แล้วนี่เมื่อไหร่จะพาแฟน ของพี่เอมาให้เรารู้จักบ้างคะ

เขมิกาตอบญาติหนุ่ม ไม่มีใครเคยเห็นหน้าค่าตาคนรักของ กัมปนาท รู้จักเพียงชื่อเล่นที่กัมปนาทมักเล่าสู่กันฟังเท่านั้น
และนี่เองที่เป็นความเปลี่ยนแปลงของกัมปนาทที่ทุกคนใน บ้านเห็น สีหน้าและท่าทางเคร่งขรึมของเขาเปลี่ยนไป เสมือนกับ ว่าเดินออกมาจากโลกที่เต็มไปด้วยการทำงานแสนเคร่งเครียด ก้าวย่างเข้ามาสู่โลกที่เต็มไปด้วยสีชมพู… โลกของความรัก

“คนเรามันก็ต้องเปลี่ยนแปลงกันบ้างสิ ส่วนเรื่องที่จะพา แฟนพี่มาให้ทุกคนรู้จัก เห็นทีจะต้องคอยกันอีกสักหน่อย ผึ้งยัง ไม่พร้อมน่ะ”

คำว่าไม่พร้อมของวชิราภรณ์คือ ต้องการให้มั่นใจอีกสักนิดว่า เขารักและต้องการแต่งงานกับเธอจริงๆ และถ้าหากวชิราภรณ์ มั่นใจเมื่อไหร่ จึงจะมาทำความรู้จักกับครอบครัวของเขาอย่าง เป็นทางการ โดยไม่รู้ว่าทุกอย่างเป็นเพียงหลุมพรางทั่วชิราภรณ์ ขุดเอาไว้หลอกล่อให้มาติดกับ

“ถ้าผึ้งพร้อมเมื่อไหร่ก็พามาให้ลุงกับทุกคนที่นี่รู้จักบ้างนะ ทําความรู้จักคุ้นเคยกันตั้งแต่เนิ่นๆ พอแต่งงานอยู่ร่วมบ้าน เดียวกันจะได้ไม่เขรอะเขิน” ณัฐพลเจ้าของบ้านพูดขึ้น

“ครับคุณลุง” กัมปนาทรับคำ

“รู้สึกว่าแฟนพี่เอจะแปลกๆ นะคะ เพื่อนๆ เขมพอมีแฟนก็ อยากให้แฟนพาไปบ้านเพราะเป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ จะมีแต่คุณผึ้งแฟนพี่เอนี่แหละคะที่ไม่ยอมมาบ้านของเราซักที สงสัยเขมต้องแอบไปดูหน้าคุณผึ้งแฟนพี่เอซะแล้ว อยากรู้ว่าจะ น่ารักเหมือนกับที่พี่เอพูดหรือเปล่า”

“มึงไม่แปลกอะไรหรอกเขม ผึ้งแค่อยากจะมั่นใจในตัวของพี่ให้มากกว่านี้เท่านั้นเอง ซึ่งเป็นคนน่ารัก เป็นคนกตัญญูมาก เลยนะครับ และที่สำคัญน่าสงสารมากด้วย” เขาพูดในสิ่งที่ตา เห็น และได้ยินจากคำบอกเล่าของวชิราภรณ์

“น่าสงสารยังไงเอ” วรางค์คนางค์ถามขึ้นด้วยความอยากรู้

“มึงอยู่กับแม่แค่สองคนครับ ผึ้งเล่าให้ผมฟังว่าผึ้งเกิดมา ไม่มีพ่อ มีแต่แม่เพียงคนเดียว เพราะพ่อให้ความสนใจกับเมีย น้อยที่พาเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย ตอนที่พ่อหย่ากับแม่ของผึ้ง ตอน นั้นแม่ของผึ้งตั้งท้องอยู่ด้วยครับ น่าสงสารมากเลยครับ ผมไม่ เข้าใจคนที่เป็นเมียน้อยของพ่อผึ้งเลย เป็นมือที่สามไม่พอยังจะ มาพรากลูกพรากพ่อให้แยกจากกันอีก ใจทำด้วยอะไรก็ไม่รู้นะ ครับ ใจด่ายิ่งกว่าอีกาหรือว่าหน้ามืดอยากเป็นเมียหลวงจนไม่ สนใจความผิดขอบชั่วดี คนอย่างนี้ผมว่าตกนรกก็ยังไม่สาสม แต่เรื่องนี้จะว่าเมียน้อยคนเดียวก็ไม่ถูก ถ้าพ่อของผึ้งไม่มีใจให้ ด้วยเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น ถ้าผมแต่งงานกับผึ้ง ผมจะรักผึ้ง และดูแลผึ้งไปจนตาย ผมจะไม่มีเมียน้อยเด็ดขาด สาปส่งเลย ครับผู้หญิงประเภทนี้”

คําบอกเล่าของกัมปนาทกระแทกหัวใจของคนสองคนที่นั่ง ร่วมโต๊ะอย่างแรง สองคนนั้นก็คือณัฐพลกับวรางค์คนางค์ที่นั่ง ทำหน้าไม่ถูกหลังจากที่กัมปนาทพูดจบ

ณัฐพลย้อนคิดถึงกัญญาอดีตภรรยาขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำ พูดประโยคนี้ เรื่องราวของคนรักของกัมปนาทละหม้ายกับเรื่อง ราวในอดีตของเขามากเหลือเกิน ต่างกันตรงที่ว่าตอนที่เขาหย่า ขาดกับกัญญานั้น อดีตภรรยาไม่ได้ตั้งครรภ์ ณัฐพลจึงไม่นึกเอะใจว่า คนรักของหลานชายของวรางค์คนางค์คือลูกของ เขา… โลกคงไม่กลมขนาดนั้น

วรางค์คนางค์อื้ออึงไปทันทีเช่นเรื่อง อดีตของนาง จึงนางแหละคือภรรยาน้อย ณัฐพล และเป็นที่ทำอย่างเพื่อกำจัดภรรยาหลวงของ ณัฐพลให้ออกไปจากชีวิต ตอนนั้นไม่คิดอะไรทั้งสิ้น คิดเพียง ว่าทำอย่างไรให้ตนเองภรรยาคนเดียวของชายที่ตัวเองรัก เท่านั้น

“น่าสงสารจังคะ เขมเกลียดที่สุดเลยค่ะพวกเมียน้อยเนี่ย ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องคิดแย่งของของคนด้วย สงสัย ไม่ปัญญาหาสามีถึงได้เที่ยวแย่งคนอื่น ความคิด ไม่มี จริยะธรรมเอาเสียเลย เป็นผู้หญิงด้วยกันน่าจะเห็นใจกัน มากกว่า นึกถึงใจเขาใจบ้างก็คงจะไม่น้อย การถูกแย่งของ รักเจ็บปวดนะคะ เขมเคยซึ้งถึงความรู้สึกนั้นว่ามากน้อย แค่ไหน นะที่คุณไม่มีเมียน้อย มีคุณคนเดียว ไม่ อย่างนั้นคงเสียใจ

เป็นครั้งณัฐพลวรางค์คนางค์อื้ออึงกับพูดที่ได้ยิน แต่ครั้งเหมือนว่าวรางค์คนางค์รู้สึกสะท้อนมากกว่า ครั้งไหนๆ นางไม่อยากคิดนึกภาพเป็นภรรยาน้อยณัฐพล เป็นคนทำให้ณัฐพลหย่าขาด กับกัญญา ลูกสาวเดียวของนางจะเช่นไร เกลียดเหมือน กับพูดออกมาหรือไม่ เรื่องรับรู้ได้มากน้อยแค่ไหน นาง หวั่นใจนัก
“คุณลุงกับคุณอาเป็นอะไรครับ ทำไมหน้าตาซีดๆ เมื่อสักครู่ ยังดีๆ อยู่เลยนะครับ”

กัมปนาททักขึ้น เมื่อมองเห็นใบหน้าของคนทั้งสองที่ซีดลง อย่างเห็นได้ชัด รวมทั้งดวงตายังฉายแววบางอย่างที่เขาบอกไม่ ได้ว่า ทั้งสองกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน เศร้า รู้สึกผิด เสียใจหรือ อะไรสักอย่างที่เขาเข้าไปไม่ถึง

“นั่นสิคะ หน้าคุณแม่ซีดมากๆ เลย คุณพ่อก็ด้วย” เขมิกาทัก บิดามารดาด้วยอีกคน

“มะ…ไม่ได้เป็นอะไรจ้ะ แม่แค่รู้สึกปวดหัวขึ้นมากะทันหัน เท่านั้นเองจ้ะ” วรางค์คนางค์รีบพูดแก้ตัว

“พ่อก็เหมือนกัน เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย รู้สึกปวดหัวข้าง เดียว” ณัฐพลผสมโรงอีกคน

“ผมว่าคุณลุงกับคุณอาทานอาหารเช้าเถอะครับ ประเดี๋ยวผม จะให้แช่มเตรียมยาให้คุณลุงกับคุณอาทาน ถ้ายังไม่หายคงต้อง ไปหาหมอ

เมื่อพูดจบประโยคจึงหันไปทางแช่มสาวใช้ที่ยืนอยู่ไม่ไกล “แช่ม ไปเตรียมยาแก้ปวดหัวให้คุณลุงกับคุณอาคนละสองเม็ด นะ” สาวใช้เดินเลี่ยงไปจัดเตรียมยา ให้ตามคำสั่งทันที

“อาทานไม่ลงแล้วล่ะ อยากไปพักมากกว่า”

เรื่องที่ได้ยินในเช้านี้ ทำให้กระเพราะของวรางค์คนางค์อิ่มตื้อ ลำคอเหมือนมีก้อนแข็งๆ มาจุกตรงคอ ของเหลวหรือแม้แต่อาหารน่ารับประทานตรงหน้าไม่อาจไหลลงไปสู่กระเพาะอาหาร ได้

“ลุงก็เหมือนกัน ขอตัวก่อนนะจะขึ้นไปจีบสักหน่อย”

ณัฐพลลุกขึ้นยืนเป็นคนแรก วรางค์คนางค์จึงลุกขึ้นและเดิน ตามหลังสามีออกไปจากห้องทานอาหาร ท่ามกลางสายตาที่เต็ม ไปด้วยความเป็นห่วงของกัมปนาทและเขมิกา

“เขม พี่ว่าวันนี้เขมไม่ต้องไปทำงานนะ อยู่ดูแลคุณลุงกับคุณ อาที่บ้านดีกว่า ดูจากอาการแล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่” กัมปนาทหัน มาบอกเขมิกาญาติสาว

“ค่ะพี่เอ” เขมิการับคำ ก่อนจะรับประทานโจ๊กหมูใส่ไข่ตรง หน้าต่อไป

หลังจากที่ณัฐพลกับวรางค์คนางค์เข้ามาอยู่ตามลำพังในห้อง ส่วนบนที่ชั้นบน ทั้งสองเดินไปหยุดยืนอยู่ด้านนอกของระเบียง ห้อง ทอดสายตามองสนามหญ้าหน้าบ้านที่เขาและครอบครัวจะ ออกไปทานกาแฟหลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จ

“ผมคิดถึงกัญญา ป่านนี้ไม่รู้ว่ากัญญาจะเป็นยังไงบ้าง

ณัฐพลพูดขึ้น วรางค์คนางค์รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันควันที่ได้ยิน นางรู้ดีว่าตลอดยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา ณัฐพลไม่เคยลืมภรรยาหลวง เลย เขามักพูดถึงกัญญาและรู้สึกผิดในเรื่องที่เคยทำลงไป นาง เก็บความไม่พอใจเอาไว้เพราะตอนนี้นางคือภรรยาที่ถูกต้องตาม กฎหมายของณัฐพลและจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
“คนางค์ก็รู้สึกผิดที่เป็นมือที่สามของคุณพลกับของคุณพี่ กัญญาเหมือนกันค่ะ ถ้าคนางค์เจอคุณพี่กัญญาอีกครั้ง คนางค์จะ กราบขอโทษคุณพี่กัญญาแทบเท้าเลยค่ะ” นางพูดเสียงสั่น สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด แต่ในใจไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย

“มันไม่ใช่ความผิดของคุณคนเดียวหรอก มันเป็นความผิด ของผมด้วย มันเป็นความผิดของผมเอง เพราะหัวใจผมอ่อนแอ เอง”

ใช่…เรื่องนี้เป็นความผิดของเขาแต่เพียงผู้เดียว หากเขา ยับยั้งชั่งใจ ตระหนักให้มั่นว่า ตนเองมีภรรยาอยู่แล้ว ไม่ออก นอกลู่นอกทาง ปันใจให้หญิงอื่น ละเมิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับ กัญญาว่า จะรักมั่นและซื่อสัตย์ต่อกัญญาเพียงคนเดียว เขาทำ ตามสัญญาไม่ได้…ไม่ได้แม้แต่นิดเดียว เขาทำร้ายจิตใจกัญญา มากมายเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นทางร่างกายหรือว่าจิตใจ

คำพูดของสามียิ่งตอกย้ำความมั่นใจให้กับวรางค์คนางค์ อย่างหนึ่งว่า ในหัวใจของณัฐพลยังมีกัญญาอยู่ แต่จะมากน้อย มากแค่ไหนนางไม่อาจรู้ได้ สิ่งนี้แหละที่ทำให้นางยังวางใจไม่ได้ เต็มร้อย ตราบใดที่ยังตามหาตัวกัญญาและจัดการให้สิ้นซากไม่ ได้ นางไม่มีทางวางใจแน่นอน

“อย่าโทษตัวเองเลยนะคะคุณพล เราสองคนผิดเท่าๆ กันค่ะ อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ”

วรางค์คนางค์พูดอย่างเห็นใจ ณัฐพลหันมามองศรีภรรยาที่ อยู่เคียงคู่กับเขามายี่สิบกว่าปีด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างที่เขาคิดมานานว่าจะสานต่อในสิ่งที่เคยทำ

“คนางค์จะว่าอะไรไหม ถ้าผมจะให้นักสืบออกตามหากัญญา อีกครั้ง”

ไม่ใช่ว่าณัฐพลจะนิ่งดูดายเรื่องที่กัญญาออกไปจากบ้านหลัง จากที่หย่าขาดกัน เขาอนุญาตให้อดีตอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ ทว่า กัญญาไม่ทำเช่นนั้น นางหนีออกไปจากบ้านในวันรุ่งขึ้น ณัฐพลอ อกตามหากัญญาทุกที่ที่คิดว่านางจะไป อาจเป็นเพราะความรักที่ ยังหลงเหลือ ความดีของกัญญาที่ยังจารึกอยู่ในใจ ความสำนึก ผิดที่ก่อเกิดขึ้นในหัวใจของเขาขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน การ ออกตามหาคว้าน้ำเหลวโดยสิ้นเชิง ณัฐพลจึงหันมาจ้างนักสืบ แต่ทว่ามันก็ไม่ได้ผลเช่นกัน ทุกอย่างเป็นเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง ไร้วี่แววของคนที่เขาต้องการพบ

“ตามใจคุณพลเถอะคะ คุณพลอยากจะทำอะไรคนางค์ไม่ คัดค้านเลยค่ะ เพราะนั่นเป็นความต้องการของคนางค์เช่นกัน คะ”

วรางค์คนางค์ทําเป็นพูดดี แต่ความจริงแล้วในอกร้อนรุ่ม แรง อาฆาตแค้นที่ไม่สามารถขจัดกัญญาออกไปจากชีวิตได้อย่าง ถาวร เริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกแล้ว นางคิดในใจไว้ว่า ถึงณัฐพลจะ ออกตามหากัญญาอีกสักสิบครั้ง ทุกครั้งก็จะมีผลลัพธ์ที่ออกมา เหมือนกัน นั่นก็คือ หาไม่พบ วรางค์คนางค์จะขัดขวางเหมือนที่ ผ่านมา ณัฐพลจ้างนักสืบออกตามหา นางก็จะจ้างนักสืบคนนั้น ให้หยุดตามหาด้วยค่าจ้างที่มากกว่าณัฐพลให้สองเท่า นักสืบ รายนั้นๆ มีแต่ได้กับได้ มีหรือที่นักสืบคนนั้นจะไม่ยอม
“ผมขอบใจคนางค์มากที่เข้าใจผม ผมรู้สึกผิดต่อกัญญา มากมายเหลือเกิน ผมอยากจะไถ่บาปที่ทำไว้กับกัญญา

ณัฐพลตื้นตันกับความใจกว้างของภรรยา ไม่ได้นึกเฉลียวใจ

เลยสักนิดว่า มันคือภาพลวงตาทั้งสิ้น “คนางค์บอกแล้วไงคะว่าคนางค์ตามใจคุณพล คนางค์ อยากจะไถ่บาปที่ทําลงไปเช่นกันค่ะ” นางพูดเอาความดีใส่ตัว

ทำให้คนที่ฟังรู้สึกตื้นตันในความดีของคนที่พูด

“ผมขอบคุณคนางค์มากที่เข้าใจผม

ณัฐพล โอบกอดร่างของวรางค์คนางค์ ผู้หญิงที่ตอนนั้นเขา เลือกให้มาเป็นภรรยาหลวงแทนภรรยาหลวงคนเก่าซึ่งไม่มี ความผิดใดๆ เลย และตอนนี้เขาก็ต้องการล้างบาปที่ทำไว้กับผู้ หญิงแสนดีคนนั้น ผู้หญิงที่ชื่อ กัญญา

ใบหน้าของวรางค์คนางค์ที่อิงซบแผ่นอกของณัฐพล เต็มไป ด้วยความแค้นเคือง ความริษยาและชิงชัง นางยอมรับเต็มปาก เต็มคำว่า นางเกลียดกัญญาเข้าไส้และจะทำทุกอย่างไม่ให้ กัญญากลับเข้ามาในชีวิตของนางและณัฐพลอีกเลยตลอดชีวิต