ตอนที่ 8 ท่านอ๋องกำลังเข้าห้องหอ

ตอนที่ 8 ท่านอ๋องกำลังเข้าห้องหอ

อารมณ์ของเป่ยจื่อห้าวในเวลานี้สามารถใช้คำว่า “ ความโกรธปะทุขึ้นท้องฟ้า ” มาบรรยายได้

ในชั่วพริบตาที่เขาเปิดผ้าคลุมหน้า และเห็นว่าไม่ใช่จาง ยวี่โหร่วแต่เป็นใบหน้าของหญิงสาวแปลกหน้านั้น สมอง ของเขามึนงงในทันที

ถึงแม้จะบอกว่าเมื่อเห็นจางยวี่โหร่วจะทำให้เขารู้สึก สะอิดสะเอียนและยังต้องฝืนยิ้มอย่างมีความสุข แต่หาก ไม่ใช่จางยวี่โหร่ว เช่นนั้นไม่ใช่ว่าเขาเสียแรงไปโดยเปล่า ประโยชน์และทุกอย่างจบลงแล้วหรือ?

ภายใต้ความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟของเป่ยจื่อห้าว หลินจื อก็ไม่ตื่นตระหนกอย่างที่คิด และอธิบายอย่างใจเย็นว่า เดิมทีแล้วตัวเองควรจะแต่งงานกับท่านอ๋องชิงผิง แต่กลับ ไม่คิดว่าจะขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวผิด

แต่ในเมื่อได้คำนับเทวดาฟ้าดินกับองค์ชายสามแล้ว เช่นนั้นก็กลายเป็นผู้หญิงของเขา

เฮอะ…แค่ลูกสาวที่มาจากตำแหน่งสี่ฝิ่นเซาเจียนเล็กๆ คนหนึ่งจะคู่ควรเป็นพระชายาของเป่ยจื่อห้าว? แน่นอนว่า เขาไม่ยอม ปฏิกิริยาอย่างแรกก็คือไปที่ตำหนักอ๋องชิงผิงอย่างรีบร้อนและแลกเปลี่ยนตัวจาง วี่โหรวกลับคืน มา

ส่วนหลินจือ หลังจากที่แกล้งร้องไห้โวยวายไปครั้งหนึ่ง พอเห็นว่าไม่ได้ผล นางก็หนีกลับบ้านไป

ในขณะที่เป่ยจื่อห้าวกำลังรับมาที่ตำหนักอ๋องชิงผิง ใน ใจกลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก และยังเป็นกังวล

เหตุใดถึงเป็นอ๋องชิงผิง บุคคลนี้ที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัว

อ๋องชิงผิงหินยี่ฉี เป็นคนที่มีความพิเศษมากคนหนึ่งใน

หนานห

เขาแทบจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของราชสำนัก และ แต่ควบคุมกองกำลังทหาร ได้รับความสำคัญจากเสด็จ พ่ออย่างลึกซึ้ง เมื่อขุนนางทุกคนพบเจอเขาก็ต่างหวาด กลัวจนตัวสั่น

องค์ชายทุกคนต้องการโน้มน้าวเขาแต่กลับไม่มีความ กล้า เห็นราสีแห่งความตายกระจายทั่วบนร่างกายของ เขามาแต่ไกล และยังมีหน้ากากหมาป่าอันน่ากลัวเช่น นั้น จึงทำได้เพียงแค่หลีกเลี่ยงจากที่ไกลๆเท่านั้น หาก สามารถได้รับความช่วยเหลือจากเขา จางไท่ซือจะไปมี ค่าอะไร ท้ายที่สุดผู้ใดที่มีอำนาจในการควบคุมทหาร ผู้นั้นถึงจะเป็นคนที่มาอำนาจมากที่สุดอย่างแท้จริง แต่เรื่อง นี้เป่ยจื่อห้าวทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น

คนที่แม้แต่เสด็จพ่อยังต้องไว้หน้า แน่นอนว่าเขาก็ไม่ กล้าจะลงมือทําอะไร ตอนที่มายังเตรียมของกำนัลเล็กๆ น้อยๆมาเพื่อมอบให้ตอนที่รับตัวจางยวี่โหรวกลับคืน

ถึงแม้เป่ยจื่อห้าวจะกระวนกระวายใจ แต่ก็ไม่กล้าบุกรุก เขาไป ทำได้แค่อดทนรอให้ไปแจ้งข่าว แต่ในใจกลับ กังวลแทบตายไม่รู้ว่าตอนนี้จางยวี่โหร่วจะเป็นอย่างไร บ้าง

สมควรตาย เขาต้องแลกตัวนางกลับมาอย่างราบรื่นให้ ได้ นางเป็นอาวุธที่จะช่วยให้เขาแย่งชิงบัลลังก์

แต่กลับคิดไม่ถึงว่ารอมาสักพักใหญ่ กลับรอแค่ประโยค เดียว “ ท่านอ๋องกำลังเข้าเรือนหอ รับสั่งว่าไม่ให้ใครมาร บกวน ”

เป่ยจื่อห้าวรู้ถึงเหมือนถูกน้ำเย็นสาดตั้งแต่หัวจรดเท้า เยือกเย็นไปทั่วทั้งหัวใจ

ตอนนี้เขาควรจะรู้สึกอย่างไร? ทุกสิ่งที่ตัวเองทุ่มเท วางแผนมาทั้งหมด ถูกทำลายโดยสิ้นเชิง!

ก่อนหน้านั้นเพื่อที่จะเอาชนะใจของจางยวี่โหรว เขาใช้ความพยายามมากมาย ตอนนี้กลับทำชุดแต่งงานเพื่อให้ กับคนอื่น

ไม่เพียงแต่สิ้นหวังในราชบัลลังก์ ภรรยาที่เพิ่งจะ แต่งงานก็ถูกพาตัวไปและสวมหมวกสีเขียวให้เขา เขา เป่ยจื่อห้าวไม่ใช่ว่าจะตกต่ำไปเป็นตัวตลกของทุกคน หรอกหรือ

เขาซักถามอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อยว่า “ เป็นไปได้ อย่างไร เจ้าไม่ได้บอกเรื่องเจ้าสาวผิดคนกับท่านอ๋องหรอ กรี คนที่ถูกพาตัวมายังตำหนักชิงผิงนั้นควรจะเป็นเจ้า สาวของข้า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ”

ทหารองครักษ์คนนั้นหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด “ ข้าบอก ท่านไปแล้วว่าท่านอ๋องกำลังเข้าเรือนหอ ผิดพลาดไม่ผิด พลาดอะไรกัน เมื่อแต่งงานและเข้าเรือนหอกับท่านอ๋องก็ ถือว่าเป็นผู้หญิงของท่านอ๋องแล้ว แม้จะพากลับไปแล้วจะ ทำอย่างไรได้?

ทหารองครักษ์คนหนึ่ง กลับกล้าแสดงท่าทางพูดกับเขา ที่เป็นองค์ชายสามเช่นนี้ เป่ยจื่อห้าวจึงโกรธเดือดดาล มาก เสียงคำว่า “ บังอาจ ” นั้นติดอยู่ลำคอ ไม่เอ่ยปากพูด ออกมาครู่ใหญ่

สมกับเป็นคนของท่านอ๋องชิงผิงจริงๆ ความเย่อหยิ่งช่าง อวดดีเช่นนี้
สมควรตาย หากจาง วี่โหราถูกพรากความบริสุทธิ์ ไปแล้วก็เท่ากับเป็นผู้หญิงสำส่อน ผู้หญิงแบบนี้นางจะ ยอมรับได้อย่างไร?

แต่หากไม่มีจางยวี่โหร่ว เขาจะมีสิทธิไปแย่งชิงบัลลังก์ ได้ยังไง? เป่ยจื่อห้าวโกรธจนตัวสั่น มือทั้งสองข้างกำ หมัดแน่น แต่สุดท้าย เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงจาก ไปอย่างผิดหวัง คล้ายกับไก่ตัวผู้ที่แพ้พ่ายอย่างจนตรอก

เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นต่อๆกันทำให้เขาตอบโต้ไม่ไหว และในตอนนั้นเขาถึงจะตระหนักถึงความน่าสงสัยและ ความรุนแรงของเรื่องนี้ จึงรีบเข้าวังไปขอพบฮ่องเต้และ ขอความเป็นธรรมให้แก่เขาในทันที

เขาไม่ได้สงสัยจางยวี่โหร่วในเรื่องนี้เลย ภายใต้การ แผนการของเขา จางยวี่โหร่วนั้นรักเขาจนถอนตัวไม่ได้ มาตั้งนานแล้ว ถึงขนาดเสนอว่าต้องการแต่งงานกับเขา เอง ดังนั้นนี่อาจจะเป็นแผนการของท่านอ๋องชิงผิง ข่าว ฉาวของเขานั้นโด่งดัง หลังจากจางยวี่โหร่วเข้าตำหนัก ของเขาไปแล้วยังจะสามารถออกมาปลอดภัยอีกไหม?

แต่ถึงอย่างไร เรื่องนี้อาจยังมีทางที่ดีกว่า จะเป็นความ โชคดีหรือหายนะก็หรือไม่อาจทราบได้

เป่ยจื่อห้าวคุกเข่ารอฮ่องเต้อยู่ที่หน้าประตูทางเข้าวังมาหนึ่งคืน ตลอดจนถึงตีห้าของวัน เมื่อฮ่องเต้ตื่นบรรทม เข้าประชุมราชสำนักในตอนเช้าถึงมีคนมารายงานให้ ทราบ

เมื่อวานองค์ชายสามกับอ๋องชิงผิงแต่งงานในวันเดียวกัน นับว่าเป็นวันมงคลคู่ที่ดี หลังจากที่ฮ่องเต้กลับวังก็ได้รับ ข่าวว่าอุทกภัยในภาคใต้ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ ผ่านวิธีการ ” ขุดลอกคลอง ” เรียบร้อยแล้ว น้ำท่วมได้ ลดลง เขาอารมณ์ดีอย่างมาก นอนหลับได้อย่างสบายใจ เป็นพิเศษ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินเรื่องแบบนี้ในตอน เช้า

ถึงแม้จะเป็นฮ่องเต้ที่ดูแลกิจการของแผ่นดินต่างๆ มากมายทุกวัน ก็รู้สึกตกตะลึง สลับเกี้ยวแต่งงานผิดคน อะไรกัน เรื่องแบบนี้นั้นไม่เคยได้ยินมาจากไหนเลย

เป่ยจื่อห้าวได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้ก็รีบฟ้องร้องทันที “ เสด็จ พ่อท่านต้องช่วยข้านะ ท่านอ๋องชิงผิงแย่งภรรยาของข้า อย่างโจ่งแจ้ง ข้าไปขอรับตัวที่หน้าประตูบ้าน แต่กลับถูก ไล่ออกมาและยังพูดฉีกหน้าข้าอีก เขากล้าไม่สนใจเสด็จ พ่อและไม่สนใจกฎหมายของแผ่นดินหนานหชู่เช่นนี้ได้ อย่างไรกัน? ”

หลังจากที่ฮ่องเต้ได้ฟังก็ไม่ได้โกรธและต้องการเอาผิด อ๋องชิงผิงแต่อย่างใด แต่กลับจมดิ่งอยู่ในความคิด ผ่าน ไปครู่หนึ่งถึงจะเอ่ยปากพูดออกมา ” มีการเข้าใจผิดกันใน เรื่องนี้หรือเปล่า เมื่อวานนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่อ๋องชิงผิงแต่งงานเช่นกัน ขบวนเกี้ยวรับตัวเจ้าสาวไปทางเดียวกัน พอดี หากเกิดอะไรขึ้นระหว่างทางก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ ได้ อีกทั้งเจ้าก็ไปรับตัวเจ้าสาวด้วยตัวเองไม่ใช่รึ จะเกิด ความผิดพลาดจริงหรือไม่ ตัวเจ้าเองก็รู้แน่ชัด ”

เป่ยจื่อห้าวพูดอะไรไม่ออกในทันที ในตอนนี้อ๋องชิงผิง เพียงแค่ส่งขบวนเกี้ยวรับตัวเจ้าสาวมาขบวนเดียว ตัวเขา เองก็ไม่ได้ปรากฏตัว เขามาฟ้องร้องโดยตรงเช่นนี้นั้น ไม่มีความน่าเชื่อถือจริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังมากยิ่ง ขึ้น ก็คือท่าทีของฮ่องเต้ ไม่ได้ยืนอยู่ข้างเขาในครั้งแรก เลยแม้แต่น้อย

“ เสด็จพ่อ หลังจากที่ข้าไปรับตัวเจ้าสาวที่ตำหนักไท่ซือ ข้าอยู่ข้างกายยวี่โหร่วมาตลอด จะเข้าใจเจ้าสาวตัวเอง ผิดได้อย่างไร มีเพียงแค่ตอนที่ฝนตกหนักระหว่างทาง เท่านั้น ทุกคนล้วนเข้าไปหลบฝนในวัด คนของอ๋องชิงผิง ต้องลงมือในเวลานั้นเป็นแน่ ”

ฮ่องเต้ไตร่ตรองเล็กน้อย “ ดูเหมือนว่าสุดท้ายแล้วเรื่อง ” นี้จะเป็นเช่นไร ก็มีเพียงแค่จางยวี่โหร่วกับคุณหนูหลินจือ สามารถอธิบายได้ เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะตรวจสอบเรื่อง นี้และทวงความยุติธรรมคืนให้เจ้าแน่ ”

ใบหน้าของเป่ยจื่อห้าวนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “ ข้าไม่ได้ต้องการความยุติธรรมอะไร ข้าต้องการเพียงแค่ ยโหร่ว ”
ถึงแม้จางยโหร่วจะสูญเสียความบริสุทธิ์ไปเข้าไม่ถึ สนใจ และยังจะแต่งงานกับนางแต่งตั้งนางเป็นพระชายา เช่นนั้นจางยวี่โหร่วจะต้องรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมากและ ติดตามเขาอย่างตายใจ ทั้งตระกูลของจางไท่ซื้อก็จะ ต้องมองเขาใหม่ นี่คือสิ่งที่เป่ยจื่อห้าวเรียกว่า “ เป็นโชคดี ไม่ใช่หายนะ “