ตอนที่ 9 แลกตัวเจ้าสาวกลับคืนมา

ตอนที่ 9 แลกตัวเจ้าสาวกลับคืนมา

เป่ยจื่อห้าวมีความทะเยอะทะยานอย่างชั่วร้าย ยอมเทห มดหน้าตักเพื่อที่จะแย่งชิงบัลลังก์

ถึงอย่างไรในใจของเขาก็ไม่ได้ถือว่าจางยวี่โหร่วเป็น ภรรยาของเขาจริงๆ เพียงแค่ใช้เป็นเครื่องมือก็เท่านั้น จางยวี่โหร่ว แม้ว่าความบริสุทธิ์จะถูกทำลายก็ไม่ได้ส่ง ผลกระทบต่อคุณค่าของการใช้งานของนาง ผู้ที่ทำการ ใหญ่จะไม่คำนึงถึงสิ่งเล็กน้อย แม้แต่การถูกนอกใจเขาก็ ทนได้ ยังจะมีอะไรที่เขาทนไม่ได้อีก

จางยวี่โหร่วใช้เวลาหนึ่งคืนไปอย่างปลอดภัยที่ตำหนัก อ๋องชิงผิง เขาไม่ได้แตะต้องนางอีก และไม่ได้สอบถาม อะไร ทั้งสองคนใช้เวลาทั้งคืนบนเตียงอย่างสงบ

ถึงแม้ต้องการไล่เขาลงจากเพียงก็ไม่มีเหตุผลอะไร เพราะนางเป็นคนริเริ่ม ” กระตุ้น” ด้วยตัวเอง

เดิมทีแล้วนางกังวลใจอย่างมาก กลัวว่าจู่ๆเขาจะเป็น สัตว์ร้ายและทำอะไรกับนาง แต่ต่อมาพอได้ยินเสียงลม หายใจที่สงบนิ่งของเขา นางก็ค่อยๆรู้สึกง่วงนอนและ หลับลงโดยไม่รู้ตัว แม้แต่นางยังประหลาดใจมาก เหตุไดเขาจึงใจกว้างเพียงนี้ อยู่ร่วมห้องเดียวกันกับผู้ชายที่ ข่าวลือราวกับปีศาจเช่นนี้กลับยังนอนหลับสนิทได้อย่าง คาดไม่ถึง

เพิ่งจะล้างหน้าล้างตาเสร็จ ก็ได้ยินเสียงรายงานมาจาก ด้านนอกว่า พระราชวังมีพระราชโองการเร่งด่วนมา ขอ ให้อ๋องชิงผิงน้อมรับพระราชโองการในทันที

ทันใดนั้นสายตาของจางยวี่โหร่วก็จมลงในทันที นางรู้ อยู่แล้วว่าเพราะเหตุใด

ตั้งแต่ที่นางวางแผนคิดจะทำเช่นนี้ ก็ได้ตัดสินใจแล้วจะ ยอมรับผลที่ตามมาทั้งหมด

นางรีบจัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบทันที และออกไปกับหัน ยี่ฉี หันยี่ฉีได้รับการยกเว้นคุกเข่าถวายบังคมจากปาก ของฮ่องเต้เอง แต่จางยวี่โหร่วกลับคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อรอ คำประกาศสั่งจากฮ่องเต้

“ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชาว่า ให้ อ๋องชิงผิงพาจางยวี่โหร่วบุตรสาวของตระกูลจางมา ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบที่พระราชวังโดยเร็ว ”

ผู้ชายยื่นมือไปรับกฤษฎีกาอันศักดิ์สิทธิ์ สายตามองมา ที่นางอย่างลึกซึ้ง ” ไปกันเถอะ ชายาที่รัก”
ขันทีที่มาแจ้งพระราชโองการท่านนั้นแสดงสีหน้าตก ตะลึงออกมา แต่กลับลดระดับศีรษะลงอีก

จางยวี่โหร่วสูดลมหายใจเข้าลึก ในเมื่อคำนับเทวดาฟ้า ดินและแต่งงานกันแล้ว และยังได้เข้าเรือนหอ เช่นนั้น เรื่องนี้ก็คงถือว่าจบลงเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าจะเกิดเรื่องต่อ หน้าฮ่องเต้ก็ตาม ตราบใดที่หลินจือไม่หลุดปาก นางก็ไม่ กลัว

เพียงแต่มองดูผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าคนนี้ ในเมื่อเขารู้ว่านาง หลอกใช้เขา เหตุใดจึงไม่เปิดโปงและยังช่วยนางอีก?

เขาหน้าตาอัปลักษณ์ มีโรคเรื้อรังติดตัวและฆ่าคนจนชิน เหมือนดั่งข่าวลือจากโลกภายนอกจริงหรือ?

ใบหน้าที่แท้จริงเป็นอย่างไรนางนั้นไม่เห็นแน่นอน ใน ส่วนของเรื่องอื่นๆนั้นนางยังไม่รู้สึกถึง แต่ถึงอย่างไร สถานการณ์ในตอนนี้ ดีเกินกว่าที่นางคาดคิดไว้มากแล้ว

ในเวลานี้ห้องหนังสือของฮ่องเต้ คนที่ควรมานั้นเกือบมา ถึงกันหมดแล้ว
นอกจากองค์ชายสาม ลี่เฟย และจางไท่ซื้อแล้ว ยังมี หลินจือคุณหนูของตระกูลหลิน

เมื่อเป่ยจื่อห้าวมองเห็นนาง ก็รีบเร่งฝีเท้าเข้ามาหาใน ทันทีและจับมือของนางขึ้นมา ” โหร่วเอ๋อร์ ข้าอธิบายให้ เสด็จพ่อทราบ เพื่อทวงความยุติธรรมคืนให้แก่เจ้า เจ้า วางใจได้ ข้าจะปกป้องเจ้าอย่างดีและไม่มีวันปล่อยให้ ใครรังแกเจ้า ”

ในใจของจางยวี่โหร่วนั้นดูถูกเหยียดหยาม หากพูดจา ได้น่าฟังเช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นเหตุใดเมื่อคืนเขาถึงไม่บุกเข้า ที่ตำหนักอ๋องชิงผิงเพื่อช่วยนางออกไป แต่เสียเวลาโดย เปล่าประโยชน์ไปหนึ่งคืน

มีเพียงเหตุผลเดียว นั่นก็คือเขาหวาดกลัวอ๋องชิงผิง ดู เหมือนว่า ” สามีราคาถูก” ของนางนั้นมีประโยชน์อยู่บ้าง

ขอบตาของจางยวี่โหร่วค่อยๆเริ่มแดง จากนั้นจึงผลักมือ ของเขาเบาๆ ” องค์ชายสาม เกรงว่าท่านกับข้าคงจะไม่มี โวาสนาให้อยู่ด้วยกันชาตินี้แล้ว ”

” โหร่วเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าอย่างไร หรือว่าเจ้าไม่ได้ รักข้าแล้ว? ” เป่ยจื่อห้าวพูดอย่างประหม่า

” มาพูดเรื่องนี้ในตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ข้ากับท่านอ๋องชิงผิงเข้าพิธีแต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว และเป็นภรรยา ของเขา เหตุใดสวรรค์จึงทำเช่นนี้ ให้คนที่รักไม่อาจเป็น ครอบครัวได้ ” จางยวี่โหร่วก้มหน้าใช้ผ้าเช็ดน้ำตาและ แสดงท่าทางผิดหวังเสียใจ

สองคนนี้ คนหนึ่งแสดงได้ดีกว่าอีกคน แต่ทั้งหมดกลับ เป็นการหลอกลวง

หันยี่ฉีกระตุกมุมปากเบาๆ ผู้หญิงคนนี้ น่าสนใจเกินกว่า ที่เขาจินตนาการเอาไว้

* เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าบอกข้ามา ท่านอ๋องชิงผิงข่มขู่ เจ้าใช่หรือไม่ หรือว่าหลินจือคนนั้นเล่นอุบายอะไรกับเจ้า เสด็จพ่อทรงอยู่ที่นี่ เจ้าพูดความคับข้องใจของเจ้ามาให้ หมด เสด็จพ่อจะต้องแก้ไขความไม่เป็นธรรมให้เจ้าแน่”

ดูเหมือนว่าในคนจำนวนมากมีเพียงเป่ยจื่อห้าวเพียงคน เดียวที่กระทืบเท้าด้วยความร้อนใจ สีหน้าของจางไท่ซือ นั้นสงบนิ่ง ไม่ได้แสดงความเห็นใดๆในตอนนั้น

หลินจือรีบคุกเข่าก้มหัวลงกับพื้นทันที ” ฝ่าบาทโปรด สืบสวนให้ละเอียด เดิมทีแล้วตัวข้าควรแต่งงานกับท่าน อ๋องชิงผิง และไม่ได้คาดคิดว่าจะเกิดเหตุขึ้นเกี้ยวเจ้า สาวผิด การแต่งงานนั้นเป็นเรื่องสำคัญข้าจะเล่นเป็นเด็ก อย่างนั้นหรือ ฝ่าบาทรับสั่งพระราชทานการแต่งงานนี้ด้วยตนเอง ข้าซาบซึ้งในพระกรุณาธิคุณอย่างหามิได้ จะกล้าขัดพระราชโองการและหลอกลวงฮ่องเต้ได้ อย่างไรกัน? *

แน่นอนว่านางไม่กล้าพูดอะไรออกมา จนถึงกับไม่ กล้ามองหันยี่ สักนิด คาดว่าข่าวลือพวกนั้น และยังเห็น หน้ากากหมาป่าอันดุร้ายบนใบหน้าเขาอีก คงตกใจจน ใจหาย และดีใจกับตัวเองที่หลุดพ้นออกจากกรงขัง

จางยวี่โหร่วส่ายหัวเบาๆ ” เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับ คุณหนูหลินจือ ทุกอย่างล้วนเป็นฟ้าลิขิต เนื่องจากฝน ตกหนักปิดกั้นการเดินทางจึงได้เจอกันในวัด ข้ากับคุณ หนูหลินจือแต่งงานออกเรือนในวันเดียวกัน จึงรู้สึกถูก ชะตาและร่วมสาบานเป็นพี่น้องกัน ออกจากเกี้ยวไปพูด คุย ทุกอย่างล้วนเกิดจากความอยากเล่นในตอนที่ฝน ตก แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นหายนะครั้งใหญ่ หากฝ่าบาท ต้องการลงโทษก็ลงโทษข้าเพียงคนเดียวเถอะ ”

แม้แต่บุคคลที่เกี่ยวข้องก็พูดเช่นนี้แล้ว หากเป่ยจื่อห้าว ยังไม่ยอม ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว

ฮ่องเต้พูดพึมพำว่า “สามารถมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ได้ ดู เหมือนว่าจะเป็นฟ้าลิขิตจริงๆ! ”

” ข้าไม่สนว่าจะเป็นฟ้าลิขิต หรือว่าเรื่องบังเอิญ ในเมื่อรู้ ว่าผิดคนแล้ว เช่นนั้นก็รีบแลกตัวกลับมา แม่นางหลินจือคนนี้ข้าไม่ได้แตะต้องนางแม้แต่ผมเส้นเดียว ส่งคืนให้ เจ้าของเดิมอย่างครบถ้วน ข้าต้องการพาตัวพระชายาที่ เป็นของข้ากลับไปตอนนี้ ”

* ท่านอ๋องชิงผิง นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร? ” เป่ยจื่อ ห้าวถามอย่างเกรี้ยวกราด

*ตอนนี้นาง…เป็นพระชายาของข้า องค์ชายสาม ท่าน อย่าได้ลืมฐานะของตัวเอง ” ดวงตาคู่นั้นภายใต้หน้ากาก เย็นชาเป็นอย่างมาก รอบตัวแพร่กระจายไปด้วยความ เยือกเย็น จนทําให้คนไม่กล้าสบตากับเขา

” องค์ชายสาม เป็นข้าที่ทำผิดต่อท่านเอง ตอนนี้ข้าไม่ ได้มีร่างกายที่บริสุทธิ์แล้ว ข้าไม่คู่ควรกับท่านเลย ท่าน ลืมข้าเถอะนะ “จางยวี่โหร่วพูดอย่างสะอึกสะอื้น

” ความจริง ” นี้ เป่ยจื่อห้าวรู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว และยังใช้ เวลาทั้งคืนในการทำความเข้าใจและยอมรับ จนถึงขนาด เปลี่ยนสิ่งนี้ให้เป็นประโยชน์ในการใช้งาน

เป่ยจื่อห้าวแสดงท่าทางไม่กล้าเชื่อออกมาและมองดู นางและถามว่า” ในเมื่อเจ้ารู้ว่าเขาไม่ใช่ข้า เหตุใดจึง ปล่อยให้เขาแตะตัวเจ้า เขาใช้กำลังบังคับเจ้าใช่หรือไม่?

เปล่า แสงเทียนในเรือนหอนั้นมืดมัวเกินไป ตอนที่ท่านอ๋องชิงฝั่งเข้ามา ข้า…ข้าค้นพบมันได้ไม่ทันเวลา และ คิดว่าเขาเป็นท่านตลอดเวลาจนถึงเช้าตรู่ของวันนี้ถึง

ในที่สุดจางไท่ซือก็ลูบหนวดเคราของเขา และพูดตะ คอกเบาๆ” ยวี่โหร่ว เหตุใดเจ้าถึงโง่เขลาเช่นนี้ ”

” ยวี่โหร่วรู้ว่าตัวเองไม่มีหน้ามาเจอฝ่าบาท มาเจอองค์ ขายสาม ดังนั้นที่มาในวันนี้ หนึ่งคือเพื่อมาพูดความจริง สองคือความตั้งใจที่จะตาย

จางยวี่โหร่วเพ่งสายตาที่ดูไม่ค่อยหยาบคายตรงไป ตาม ที่คาดการณ์นางถูกคนหยุดไว้ จางยวี่โหร่วไม่มีวันที่จะโง่ เขลาและต้องการจะตายจริงๆอย่างแน่นอน