บทที่ 17

คำกล่าวหาที่เยือกเย็นของผู้ชายคนนี้ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ มาเดลีน เธอรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องน่าตลกสิ้นดี

“คุณไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนยังงั้นเหรอ คุณวิทแมน

การตอบกลับของมาเคลีน มีอนุภาคในการเพิ่มความ โกรธของเจเรมี่ ให้เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาเชิดคางของเธอ ขึ้นอย่างโกรธเคือง ในขณะที่เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาสี ที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“งั้นเธอไปตามหาคนรักเก่ามางั้นสินะ หม?”

คนรักเก่า? เขาต้องหมายถึงแดเนียลแน่ ๆ

แดเนียลเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเจเรมี่ พวกเขาอายุมากกว่า เธอสองปี อีกทั้งเขายังเป็นรุ่นพี่ของเธอ

แดเนียล เองเคยสารภาพรักกับมาเคลีน ในระหว่างพิธีจบ การศึกษาทุกคนในโรงเรียนคิดว่าพวกเขาเริ่มออกเดทใน ภายหลัง

มาเดลีนไม่คิดว่า เจเรมี่เองจะเชื่อข่าวลือพวกนั้นเช่นเดียว

กับทุกคน“มาเคลีน ฉันบอกเธอไว้ก่อนเลยนะว่าถึงแม้ว่าวันหนึ่งฉัน จะไล่เธอออกไป แต่อย่าคิดว่าเธอจะหนีไปหาผู้ชายคนอื่น ได้ ฉันชักอยากจะเห็นซะแล้ว ว่าใครกล้าเก็บขยะที่ฉันเคย ใช้แล้วทิ้ง มาใช้ต่อ

ขยะ?

เขากำลังเปรียบเปรยเธอด้วยคำพูดเช่นนี้

ความเจ็บปวดเริ่มลุกลามที่หัวใจของมาเคลีน เธอผลัก ผู้ชายร้ายกาจออกไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว

“เจเรมี แค่เพียงเพราะคุณไม่ซื่อสัตย์ต่อการแต่งงานครั้งนี้ มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีความสัมพันธ์เช่นนั้นกับคน อื่น ในแบบที่คุณเป็น! ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันมีผู้ชายเพียง คนเดียว และนั่นก็คือคุณ! คุณไม่เพียงแต่ทำให้ฉันอับอาย ด้วยคําพูดของคุณ แต่คุณยังทำให้ตัวเองอับอายขายหน้า ด้วยเช่นกัน!”

มาเดลีนวิ่งกลับไปที่ห้องของเธอ ทันทีที่ระบายคำพูดพวก

นั้นออกไป

ในทางกลับกันเจเรมี่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ความว่างเปล่า ในวงแขน ทำให้เขาตกอยู่ในความงุนงง เขาเงยหน้าขึ้น มองด้านหลังของมาเคลีน คิ้วเรียวสวยถูกขมวดเบา ๆโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัว แสงจันทร์ส่องลงบนใบหน้าของ ชายหนุ่มท่าทางและการแสดงออกของเขายังเป็นสิ่งที่ไม่

แน่ชัด

มาเคลีนไปทำงานเช่นเดียวกับทุกครั้ง อย่างไรก็ตามใน ขณะที่เธอก้าวเข้ามาในสำนักงาน เธอถูกเรียกตัวโดย แผนกบุคคล

ผู้จัดการแผนกยื่นใบลาออก ให้กับเธอ มาเดลีน รู้สึกสับสน อยู่ไม่น้อย เขาให้เหตุผลกับเธอเพียงสั้น ๆ “บริษัทของเรา ไม่ต้อนรับคนขี้ขโมย

มาเคลีนเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างดี นี่คงเป็น ผลมาจากวีดีโอ “การขโมย” ในวันนั้นถูกเผยแพร่ทาง ออนไลน์

เธอมีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอครั้งนี้ แต่ว่า เจเรมี่ได้ทำลายมันลงอย่างเป็นที่เรียบร้อย

ตอนนี้เธอเป็นเพียงโจรไร้ยางอายในสายตาของทุกคน

มาเดลีนรู้สึกผิดและโกรธมาก ไม่มีอะไรที่เธอสามารถทําได้เลย

ในเกลนเดล ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เจเรมี่ ต้องการขอ เพียงแค่เขาเอ่ยปากขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ความจริงก็คือเขาไม่เคยคิดช่วยเธอ เขาปรารถนาให้เธอหายไปตลอดกาล

มาเดลีนส่งเรซูเม่ของเธอไปสัมภาษณ์งานที่บริษัท อื่น ๆ อีก สองสามแห่ง แต่พวกเขาต่างปฏิเสธเธอโดยไม่ลังเล นอกจากนี้บางทีมันอาจเป็นเพียงการคิดไปเอง แต่เธอก็

รู้สึกไม่สบายในบางครั้งเธอรู้สึกเจ็บปวดภายในช่องท้อง

มาเดลีนเป็นห่วงลูก เธอจึงไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ

สุขภาพทันที

มีผู้เข้าใช้บริการจำนวนมากอยู่ในโรงพยาบาล ระหว่างรอ ผลตรวจมาเดลีนมองไปที่หญิงตั้งครรภ์ที่มีสามีอยู่เคียง ข้าง อย่างรู้สึกอิจฉา

เธอไม่กล้าคิดเพ้อฝันว่า เจเรมี่จะมาตรวจครรภ์เป็นเพื่อน เธอในวันหนึ่ง

มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย“โอ้? นั่นคงไม่ใช่แมดดี้ใช่ไหม” ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง ของเมเรดิธ

มาเคลีนเงยหน้าขึ้นมองเมเรดิธ ในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ หลวม ๆ หล่อนยิ้ม ให้เธออย่างอ่อนโยน

“เธอก็มาตรวจครรภ์เหมือนกันงั้นหรอ เจเรมี่ไม่ได้มาด้วย กันกับเธองั้นหรือ?”

เมเรดิธยิ้มให้กับทุกอย่าง เธอดูไร้เดียงสาและไม่มีพิษมีภัย

ใด ๆ

มาเดลี เองรู้สึกเจ็บขั้วในใจเธอไม่ต้องการแสดงความ อ่อนแอให้ใครเห็น “อ่า…เจเรมีไม่ได้อยู่กับเธอเหมือนกัน ส่วนเรื่องเด็กในท้องของเธอในไม่ช้าเขาจะต้องรู้มันเร็ว ๆ

ปฏิกิริยาของเมเรดิธเปลี่ยนไปชั่วพริบตาอย่าง เธอมี อาการร้อนรน แต่ทว่าในพริบตาเธอยิ้ม และมีความรู้สึก ภูมิใจในตัวเอง ขณะที่เธอพูดว่า “โอ้ ถ้าเธอหมายถึงเจเรมี แล้วล่ะก็? เขาไปรับผลตรวจแทนฉัน