บทที่ 13

ค่าครหาเสียงหลงของผู้หญิงคนนี้กำลังดึงดูดสายตาของ ผู้คนจํานวนมาก ให้หันมาสนใจมาเคลีนพยายามรักษาไว้ ซึ่งความสุภาพ “มาดาม คุณเองที่เป็นคนหันมาชนฉันเมื่อ กี้ นอกจากนี้ฉันไม่ใช่แม่บ้านของตระกูลวิทแมน

ผู้หญิงคนนั้นดูอึ้งไปสักพักก่อนจะกวาดสายตาดูชุดขอ งมาเคลีนที่สวมใส่ รอยยิ้มเหยียดหยามปรากฏบนใบหน้า ที่สง่างามของเธอ “ใช่เธอก็ดูไม่เหมือนสาวใช้ แต่ดูเหมือน คนขอทานจากข้างถนนมากกว่า

ไม่นานเสียงหัวเราะต่อกระซิกดังมาจากทางด้านหนึ่ง มาเด ลีนเองไม่ต้องการโต้เถียงอีกต่อไป ขณะที่เธอกำลังเดิน หลีกออกมาเธอก็เห็นเมเรดิธเดินสวนมาในเวลาเดียวกัน

การแต่งตัวที่เข้ากันกับทรงผมที่เกล้าขึ้นบวกกับการแต่ง หน้าที่สวยงามทำให้เธอดูดีกว่าทุกครั้ง เมื่อเธอเห็นมาเดลี นเธอแสดงสีหน้าอาการตกใจ “โอ้ นี่เธอเองเหรอ แมดดี้”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินสิ่งที่เมเรติ พูดเธอมองไปที่มาเตนอย่างดูถูก “คุณนายวิทแมน คุณรู้จักขอทานโง่ ๆ คนนี้

ด้วยเหรอ?”

มาเคลีนนิ่งไปอย่างตกตะลึง อะไรกันผู้หญิงคนนี้คิดว่าเม เรดิธเป็นภรรยาของเจเรมี่ เห็นได้ชัดว่าเมเรดิธไม่ได้แก้ ต่างในข้อนั้น ตรงกันข้ามเธอกับยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น

“คุณแลงฟอร์ดโปรดเมินเฉยเรื่องนี้ไปเพื่อฉันสักครั้งนะ คะ

“ถ้าคุณนายวิทแมนพูดแบบนั้น ฉันก็จะปล่อยมันไป ผู้ หญิงคนนั้นมองมาเคลีนด้วยความสายตาคาดโทษ “ระวัง ครั้งต่อไปให้ดีละกัน!

มาเดลีนกําลังจะบอกว่าจริง ๆ แล้วเธอเป็นใคร แต่เมเรดิธ หยุดเธอไว้และจับแขนเธอด้วยสีหน้าที่ดูเป็นห่วงเป็นใย “แมดดี้เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?

มาเดลีนมองไปยังใบหน้าที่อวดอ้างสร้างขึ้นมาของเมเรดิธ เธอรู้สึกรังเกียจมันมาก แต่ในขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไป ก็มีคนคว้าแขนเธอไว้

“อย่าเพิ่งไป!” เป็นผู้หญิงคนเดิมที่ชนเธอกำลังหยุดเธอไว้ และผู้หญิงคนนั้นดูโกรธมากในตอนนี้ “ไม่แปลกใจเลยทำไมเธอตั้งใจเข้ามาหาฉันด้วย เธอต้องการขโมยสร้อย ข้อมือของฉัน!”

มันน่าแปลกมากเธอรู้สึกว่ามันผิดปกติ ในทางกลับกันเม เรดิธรีบวิ่งไปอธิบายอย่างร้อนรน ในฐานะที่สวมรอบเป็น คุณนายวิทแมน “มาดามแลงฟอร์ด นี่จะต้องมีเรื่องเข้าใจ ผิด ถึงแม้แมดดี้เคยมีนิสัยชอบล้วงขโมยกระเป๋าของที่ ไม่ใช่ของเธอ แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว

มันฟังดูเหมือนไม่ใช่คำอธิบายเลยสักนิด คำพูดนั้นเหมือน ยืนยันว่ามาเคลีนเป็นขโมยจริง ๆ

ข้อครหาเริ่มดังขึ้นและดังขึ้นไปรอบตัวพวกเขา มาเดลี นกังวลว่ามันจะทำลายชื่อเสียงของตระกูลวิทแมน เธอ พยายามอธิบาย “ฉันไม่เคยขโมยอะไรมาทั้งสิ้น!

“ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครล่ะ?” ผู้หญิงคนนั้นดูมั่นใจว่า เธอเป็นคนเอาไปจริง ๆ “สร้อยข้อมือฉันต้องอยู่ที่เธอแน่ ตอนนี้! กล้าให้ฉันค้นตัวไหมล่ะ?”

มาเดลีนรู้ดีว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นมันก็ดีถ้าเธอต้องการ จะตรวจสอบ ในขณะนั้นเมเรดิธรีบเดินไปจับกระเป๋าขอ งมาเดลีน “มาดามแลงฟอร์ดฉันคิดว่านี่เป็นเรื่องความ เข้าใจผิด เท่านั้นแมดดี้เปลี่ยนตัวเองแล้ว เธอจะไม่เป็นแบบนั้น เธอจะไม่ขโมยอีก…

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยคท่าทีของเธอก็เปลี่ยนไป เธอมองมาเคลีนด้วยสายตาแห่งความผิดหวังก่อนจะหยิบ สร้อยข้อมือราคาแพงออกมาจากกระเป๋าหน้าของมาเคลีน

“แมดดี้ ฉันไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้ มาเคลีนตกใจมาก เธอรู้ดีว่าไม่ได้เอาอะไรของคนทั้งนั้น แต่พวกเขากลับพบสร้อยข้อมือในกระเป๋าของเธอได้ยังไง

“เธอเป็นคนขโมยสร้อยข้อมือฉันไป ไอ้ขอทาน” ผู้หญิง คนนั้นหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาเพื่อแจ้งตำรวจ

ความวิตกกังวลกำลังกลืนกินเธอ วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิด ครบรอบ 50 ปี คุณแม่ของเจเรมี่ แต่ทว่าหากลูกสะใภ้ของ เธอถูกส่งตัวไปยังสถานีตำรวจในข้อหาว่าเป็นขโมยมันจะ ส่งผลเสียต่อชื่อเสียงตระกูลวิทแมนอย่างมาก มันจะไม่ เป็นไรหากสิ่งที่เธอถูกกล่าวหาเป็นเท็จ แต่ชื่อเสียงของวิท แมนสําคัญกว่า

แขกจํานวนมากเริ่มมารวมตัวกันรอบ ๆ เมเรดิธเองแลดูผิดหวังมาก “แมดดี้ ฉันรู้ว่าตั้งแต่เด็ก เธอไม่เคยเห็นอะไรดี ๆ มันเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอมีนิสัยชอบลักขโมย เธอจะรับผิด ชอบกับการกระทำนี้ได้อย่างไรในเวลานี้

“ฉันไม่ได้ทำ!

มาเคลีนอธิบายอีกครั้ง แต่ไม่มีใครเชื่อเธอ

ทันใดนั้นเธอนึกได้ทันทีว่าเมเรดิธจงใจเข้าใกล้เธออย่าง

ไม่สมเหตุสมผล ณ ตอนนี้เธอเริ่มรู้ตัวทันที เมเรดิธนั่นเองที่เป็นคนวางแผนเอากำไลมาใส่กระเป๋าเธอ

ในขณะเดียวกันหญิงคนดังกล่าวได้โทรแจ้งตำรวจ ไม่นาน ตำรวจมาถึงยังสถานที่เกิดเหตุและนำตัวมาเดลินไปให้ ปากคำเรื่องทั้งหมดที่สถานี