บทที่ 11

มาเดลีนกลับมายังที่คฤหาสน์ที่เงียบเหงาว่างเปล่า เธอ คิดถึงเรื่องหย่าบวกกับคำตอบที่เจเรมี่ทำให้หัวใจเธอ ทวีคูณความปวดร้าวเฉกเช่นถูกซอยด้วยมีด

ความคิดที่ว่าเจเรมี่จะเกลียดเธอมากขนาดนี้นั้นไม่เคยมีอยู่ ในสมองเธอเลย เขาใจร้ายมากที่บอกให้เธอทำแท้งได้ อย่างง่ายดาย

มาเคลีนรู้สึกกลัว ถ้าเจเรมี่ต้องการทำมันจริง ๆ เธอควรทำ อย่างไร?

ในเวลาเดียวกันมีเสียงดังมาจากประตูหน้าบ้าน เจเรมี่กลับ มาแล้ว เขายังคงยืนตัวตรงและดูสง่างามเช่นทุกครั้ง

ความประหลาดใจเกิดขึ้นในใจ มาเคลีนรู้สึกกังวลมากขึ้น

เธอกลัวมากว่าเจเรมี่จะบังคับให้เธอทำแท้ง เธอค่อนข้าง ประหลาดใจที่เจเรมี่ไม่ได้เอ่ยถึงการหย่าร้างหรือการ ทำแท้งใด ๆ ในทางกลับกันเขาให้เธอกลับไปที่คฤหา สหวิทแมนพร้อมกับเขาในวันที่จะถึงนี้ในฐานะภรรยาของ เขา ซึ่งเป็นวันเกิดครบรอบ 50 ปีแม่ของเขาความประหลาดใจเกิดขึ้นในใจเธออีกครั้ง นี่หมายความว่า เขาพยายามจะยอมรับเธอหรือเปล่า?

อย่างไรก็ตามความหวังที่เพ้อเจ้อนั่น ถูกเขาบดขยี้ลงทันที ดวงตาของชายคนนั้นเย็นชาเช่นเดียวกับคำพูดต่อมาเช่น กัน “มาเคลีนอย่าแม้แต่คิดว่าใจของฉันจะเปลี่ยน คงไม่มี วันที่ฉันตกหลุมรักผู้หญิงที่ไร้ยางอายอย่างเธอ

ถ้อยคําที่แสนร้ายกาจนั่นแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของมาเด ลีนดั่งคมมีด

ในความรู้สึกของมาเดลีนเธอรู้สึกว่าเรื่องพวกนี้น่าขบขัน เสียจริง เธอมองไปที่เจเรมีรอยยิ้มซุกซนถูกฉีกออกบน ใบหน้าที่บริสุทธิ์ของเธอ “ฉันช่างไร้ค่าจริง ๆ ที่เป็นต้นเหตุ ที่ทำให้ตัวเองมัวหมองด้วยการไล่ตามผู้ชายที่ไม่มีวันรัก ฉัน อย่างนั้นแล้วฉันจะไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงที่คุณรัก ด้วยระดับที่ต่ำเตี้ยนี้ได้อย่างไร”

ชายคนนั้นตัวแข็งทื่อทันทีในขณะที่เขาถอดเสื้อสูทออก เขา หันกลับมาด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาที่ถูกปกคลุมไปด้วย ความโกรธ “มาเดลีนเธอต้องการที่จะโดนขยี้ให้เป็นผง ใช่ ไหม”

“ฉันพูดความจริง เจเรมี่ คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณถึงหลับนอนกับฉันเมื่อสามเดือนก่อน

เธอเดินตรงเข้ามาหาเขาและดวงตาของเธอเต็มเปี่ยมไป ด้วยความมั่นใจขณะที่เธอพูดว่า “มันเป็นเพราะเมเรดิธ เธอเป็นคนบงการแผนการทั้งหมด”

“เธอวางแผนที่จะนอนกับคุณ แต่ด้วยบางอย่างที่ผิดพลาด ทำให้เธอนอนกับคนแปลกหน้าแทน แม้กระทั่งตอนนี้เธอ ท้อง เด็กในท้องอาจไม่ใช่ลูกของคุณก็ได้!

ใบหน้าของเจเรมี่เปลี่ยนเป็นสีดำอย่างน่ากลัวหลังจาก ได้ยินเธอกล่าว

เขาเอื้อมมือดึงมาเคลีนเข้าหาตัวเขาอย่างแรง ก่อนที่มือที่ เย็นเฉียบของเขาก็จับลำคอเรียวของเธอและทุกข้อนิ้วมือ ของเขาก็เริ่มออกแรงบีบ มาเดบีนพยายามหายใจ มันเริ่ม ทําให้เธอสําลัก

“เธอคิดว่าฉันจะเชื่อไหม คิดว่าผู้หญิงหน้าด้านอย่างเธอจะ เทียบอะไรได้กับเมเรดิธงั้นเหรอ?”

หลังจากจบคำพูดอย่างนั้นเขาก็ผลักมาเคลีนออกไป

ในที่สุดเธอได้มีเวลาหายใจ แต่เวลานั่นไม่พอให้เธอหาที่ ยืนทำให้เธอสะดุดถอยหลังและล้มลง ท้องของเธอชนเข้าที่มุมเตียง

ความปวดร้าวที่แสนสาหัสได้กระจายไปทั่วตัวเธอ เธอปวด มากจนเหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมา เธอกุมท้องร้องขอความ ช่วยเหลือจากเจเรมี่ที่หันหลังให้เธอ “ เจเรมี่ ฉันปวด…

เจเรมี่หยุดและชำเลืองมองไปบนพื้นที่มาเคลีนนั่งด้วยหาง ตาอันเย็นชา “การแสดงของเธอทำได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ นะ แต่ ฉันไม่สนใจเธอหรอกนะม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม อยู่คน เดียวไปซะยังไงเธอปกติดีนี่”

ไม่มีสิ่งใดทำร้ายความรู้สึกมาเคลีนมากเท่าคําพูดเขาอีก แล้ว ผู้ชายที่เธอรักมาตลอด 12 ปี คนนี้!

เธอหมดสติไป หลังจากนั้นไม่นานเธอฟื้นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น

เธอนึกย้อนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะหมดสต๊ะ รูม่านตา ของเธอก็ตีบตันในทันที เธอแตะท้องของเธออย่างกังวล

หมอเวรเดินเข้ามา เมื่อเธอเห็นใบหน้าของมาเคลีน หล่อน มองเธอด้วยสายตาเยียดหยาม “ลูกของคุณปลอดภัยดี แต่ก็เพียงแค่ตอนนี้เท่านั้นมาเดลีนตัวสั่นเพิ่ม ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว “คุณหมอ คุณหมอหมายความว่ายังไง แค่ตอนนี้งั้นเห รอ? »

“หมายความว่าคุณเป็นเนื้องอกในมดลูก เพื่อทำการรักษา ชีวิตคุณไว้ ทางเราจึงตัดสินใจเอาเด็กออก