บทที่6 เขาพ่นควันออกมาใส่หน้าเธอ

ตระกูลห้อโทรกลับมาอย่างที่บ่งเมียวไม่ใช่เรื่อง

แปลก แต่ว่าไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้

ที่ปลายสาย วันนี้ผู้จัดการแผนกโครงการที่ซ่งเมีย วมอบแบบร่างให้สุภาพมาก “คุณหนูสัง ความคืบหน้าของ โครงการเทียนฉิงครั้งนี้ ประธานห้อเป็นผู้รับผิดชอบ ท่าน ได้ดูแบบร่างของตระกูลส่งแล้ว จึงอยากจะนัดคุณหนู งมาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับโครงการนี้

ซ่งเมียวประหลาดใจ โครงการที่ตระกูลห้อมี มากมายเหมือนจำนวนขนตามตัว โครงการเทียนฉิงถึงกับ ให้ประธานของตระกูลห้อมารับผิดชอบดูแลเองเลยหรอ

“ผู้จัดการหลิว…” ซ่งเมียวนิ่งไป ครั้งนี้ได้รับการส่ง เสริมสนับสนุนจากผู้จัดการหลิว ไว้มีโอกาส ฉันในฐานะ ตัวแทนของตระกูลหชู่จะต้องตอบแทนผู้จัดการหลิวอย่าง ดีแน่ค่ะ”

เมื่อผู้จัดการหลิวได้ยิน ก็ทราบว่าเธอเข้าใจผิด แล้ว จึงรีบพูดขึ้นว่า “ไม่จำเป็นต้องตอบแทนหรอก ผมแค่ ได้ยินเลขาเฉินบอกว่าประธานห้อเย็นนี้มีเวลาว่าง คุณ หนูส้งก็อย่าพลาดโอกาสนี้ซะล่ะ”

โครงการเทียนฉิงเป็นโครงการที่มาแรงมากตั้งแต่ ต้นปีนี้ ตั้งแต่ที่ตระกูลห้อประกาศออกไป ตระกูลหมู่คว้า โครงการนี้เอาไว้ได้ สำหรับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่เพิ่ง จะเข้าตลาดมาได้สองปีเท่านั้น นับว่าเป็นก้าวสำคัญอย่าง ยิ่ง

ซ่งเมียวตอบตกลงโดยไม่ลังเล เธอนัดแนะว่าเย็น นี้จะคุยกันเรื่องแบบร่างของโครงการที่โรงแรมหาวถึง ก่อนจะวางสายไป

ฉินเซียวเซียวพอกลับมาตอนบ่ายก็มีธุระของตัวเอง และตั้งแต่กลางวันเป็นต้นมา ซ่งเมียวก็ไม่เห็นฟางซิน เข้ามาอีกเลย โทรหาหล่อนก็ไม่รับ เธอจึงถือแบบร่างด้วย ตัวเองเดินไปยังลานจอดรถ

พอถึงหาวถิง เธอก็เห็นว่าผู้จัดการหลิวรออยู่ที่นั่น แล้ว พอเห็นเธอ รอยยิ้มประจบสอพลอก็ผุดขึ้นมา

“คุณหนูสัง คุณมาแล้ว รีบมากับผมเร็ว ประธาน ห้อรออยู่ในห้องส่วนตัวแล้ว”

“ขอโทษด้วยนะคะ ทีมาช้า” ชงเมียวรีบตามผู้ จัดการหลิวไป

พอใกล้ถึง ผู้จัดการหลิวก็หยุดฝีเท้าลง และหันไป มองซ่งเมียวอย่างยิ้มๆ “คุณหนูส้ง ถ้าหากว่าโครงการนี้ ติดปัญหาตรงไหนบอกผมได้เลยนะครับ”

ซ่งเมียวตกใจกับความกระตือรือร้นของผู้จัดการ

หลิว

ผู้จัดการหลิวกระแอมเสียงหนึ่ง “ผมดูแบบร่างของ ตระกูลส้งแล้ว คุณหนูส่งอายุยังน้อยแต่กลับมีพรสวรรค์ ผมรู้สึกชื่นชมจริงๆ”

พูดจบ สายตาซ่งเมียวยังคงงุนงงไม่เข้าใจ ท่าที ของเขาเปลี่ยนไป ก่อนจะเปิดประตูห้องส่วนตัวตรงหน้า ด้วยความเคารพ

ซ่งเมียวเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวด้วยสมองสับสน เมื่อได้ยินเสียงปิดประตูทางด้านหลัง เธอก็รีบหันไปมอง ผู้จัดการหลิวไม่ได้ตามเข้ามาด้วย

“นั่งสิ”

เสียงทุ้มต่ำก้องกังวานจากเบื้องหน้า เหมือนกับ เสียงเส้นสุดท้ายของเชลโล

ซ่งเมียวหันไป
ตอนที่เพิ่งเข้ามายังไม่ทันได้สังเกต ตอนนี้ถึงได้ เห็น ในห้องส่วนตัวนี้ มีเพียงแค่ห้อเทียนชินนั่งอยู่ที่โต๊ะ อาหาร

เขาไม่ได้สวมชุดสูท เสื้อเชิ้ตสีขาวพับข้อมือขึ้น เล็กน้อย เน็คไทคลายออก เมื่อเปรียบกับตอนสวมสูท รองเท้าหนังตอนอยู่ในลิฟต์ ตอนนี้เขาดูสบายๆ มือซ้าย เขาคืบบุหรี่อยู่ มือขวาถือไฟแช็กพร้อมจุดไฟ พอจุดเสร็จ ใบหน้านิ่งเฉยนั้นก็เบลอไปด้วยหมอกควัน

“ประธานห้อ ขอโทษด้วยค่ะ ที่ทำให้คุณรอนาน”

ช่งเมียวคิดว่าตระกูลห้อจะมากันหลายคน เธอคิด ใคร่ครวญถึงคำถามมากมายที่อาจจะถูกซักถามและตระ เตรียมคำตอบเอาไว้ในใจ ไม่คิดเลยกลับมีเพียงห้อเทียน ขินคนเดียวเท่านั้น

เธอยิ้มแห้งๆพร้อมกับลากเก้าอี้นั่งลงฝั่งตรงข้าม ห้อเทียนชิน เธอมองไปเห็นข้าวปลาอาหารเต็มโต๊ะ เกิด กระอักกระอ่วนขึ้นมา

ถ้าหากมีหลายคนหน่อยก็จะดี เผชิญหน้ากับห้อ เทียนชินคนเดียว ไม่รู้จะยังไง รู้สึกถึงแรงกดดันอย่างที่ อธิบายไม่ได้ ดวงตาคู่นั้น ราวกับว่าถ้าใครอยู่ตรงหน้าเขา อย่าคิดจะหลบหนีไปไหน

“ประธานห้อ ฉันซ่งเมียว เป็นหัวหน้าสถาปนิก กลุ่มAของตระกูลหชู่ค่ะ และเป็นผู้รับผิดชอบหลักของ โครงการเทียนฉิงทางตระกูลหชู่ นี่เป็นแบบร่างที่ฉัน ออกแบบ คุณลองดูก่อนค่ะ”

หลังจากแนะนำตัวเสร็จ เธอก็ผลักแบบร่างไปที่ ตรงหน้าของห้อเทียนชิน

พอเธอปล่อยมือ ชายตรงหน้าก็เงยหน้าขึ้นมอง ควันบุหรี่ทำให้หน้าเธอเบลอไปซึ่งเมียวสาลักควันจนไอออกมา นัยน์ตาเขาดำ ขยับเช่นยามเที่ยงคืน เธอเอนตัวกลับไปยังเก้าอี้อย่าง งุ่มง่าม

สายตาของห้อเทียนชิ้นค่อยๆตกลงบนกระดาษ แผ่นนั้น นัยน์ตาไม่สื่อถึงอะไร ไม่รู้ว่าคิดอะไร จากนั้น ซึ่ง เมียวก็เห็นว่าเขาวางกระดาษไว้ที่ข้างหนึ่ง

“ได้ยินว่าคุณหนูสั่งแต่งงานแล้วใช่มั้ย” คำถาม ของเขาทําลายความสงบนิ่ง เขาเงยคางขึ้นอย่างไม่เป็น มิตร หาทางอวดดี