บทที่13 คนที่คุณแอบชอบ

แต่ว่าเธอไม่ใช่หล่นชิง

แม้จะถึงจุดที่สิ้นหวัง แต่ใจลึกๆก็ยังคงมีความ หวังที่จะรอคอยผู้ชายคนนั้นอยู่

เธอรู้ว่าคงไม่มียาใดสามารถเยียวยาตัวเองได้ แล้ว แต่ว่าเธอก็ไม่สบายใจ ที่ความพยายามหลายปี มานี้จะหายวับไปเหมือนกับฟองสบู่ ถ้าอย่างนั้นความ รักของเธอจะนับว่าคืออะไรล่ะ

เธอเม้มปาก ซ่งเมียวมองไม่เห็น ณ ที่ไกลๆ ดู ณ เหมือนหล่นชิงจะตกอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มรูป งาม เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นและจาก ไป

ห้องโถงใหญ่ของกวนดิ่ง เฉินเหล่นเพิ่งจะยื่น กุญแจรถให้กับกวนดิ่งพนักงานบริการเอาไปจอด พอ เขาเข้าไปยังห้องโถงใหญ่ของกวนดิ่ง เขาก็เห็นว่าซ่ง เมียวกำลังเดินมึนๆงงๆออกไป เขาประหลาดใจ จึงรีบ เดินตามไปดู

ห้องVIPส่วนตัวของกวนดิ่ง

ห้องส่วนตัวนี้ต่างจากห้องส่วนตัวอื่นของกวน ดิ่ง เป็นห้องบันเทิงส่วนตัวของกวานเย่ หรูหราน้อย กว่าห้องส่วนตัวอื่นๆ

ขณะนี้ในห้องเต็มไปด้วยหมอกควัน การบีบ นวด กดเพลง หมาป่าเห่าหอนกันระงม

ถ้าหากมีสายตาอันแหลมคม จะพบว่าในห้องนี้เต็มไปคนใหญ่คนโตมากมายในเมืองB ถ้าเกิดไปมี เรื่องกับใครเข้า วันหลังอย่าได้คิดอยู่รอดในเมืองB

เฉินเหล่นเคาะประตูเข้าห้องไปอย่างคุ้นเคย และเดินตรงไปยังมุมมุมหนึ่ง

ด้วยแสงไฟส่องสลัว มองเห็นได้อย่างคลุมเครือ ว่ามีชายหนุ่มรูปร่างสูงยาวนั่งอยู่ที่นั่น ริมฝีปากแดง เรื่อเล็กน้อย ควันบุหรี่พวยพุ่งขึ้นเหมือนเส้นไหมชั้นดี

เหมือนจะมองเห็นเฉินเหล่น ร่างคนคนนั้นเอน ไปทางด้านหลังเล็กน้อย เชิ้ตขาวสูทดำกระชับเข้ารูป ร่างของเขา ใบหน้าอันหล่อเหลาเห็นชัดเจนขึ้นใน ความสว่าง เมื่อแววตาอันสดใสแต่ไม่แยแสทั้งคู่โผล่ ออกมาให้เห็น กิริยาท่าทางของเฉินเหล่นก็จริงจังขึ้น มาในทันที

“ประธานห้อ โครงการเทียนฉิงได้กำหนด บริษัทออกแบบทั้งสามที่จะประกวดกันอย่างแน่ชัด แล้ว ตระกูลหชู่ ตระกูลหยาง และตระกูลหยูครับ”

ใบหน้าชายคนนั้นไม่ได้แสดงความรู้สึกใด เขา

คลายเน็คไทของเขาก่อนที่จะพยักหน้า

กวานเย่ตบโต๊ะอย่างไม่พอใจแทนห้อเทียนชิน “พี่สี่ พวกเราพี่น้องพาพี่มาเลี้ยงต้อนรับอย่าคุยเรื่อง ธุรกิจตอนนี้ดีกว่าน่า”

ที่จริงแล้วพวกเขาทั้งกลุ่มรู้เรื่องการสัมภาษณ์ ส่วนตัวที่เกี่ยวกับห้อเทียนชินเมื่อเช้า พวกเขาแทบรอ ไม่ไหวที่จะอ้างว่าจัดงานเลี้ยงต้อนรับ เพื่อที่จะลากตัว คนออกมา

ห้อเทียนชินบดบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ ก่อนที่จะ หันไปมองกวานเย่ด้วยสีหน้านิ่งๆ “เมื่อเช้าคุณยายคุณโทรมาหาผม ถามผมว่ามีผู้หญิงดีๆแนะนำให้คุณ บ้างมั้ย”

กวานเย่สำลัก ทำท่าอย่างกับกินยุงเข้าไปตัว

หนึ่ง

มีใครไม่รู้บ้างว่ายายของเขาเจ้ากี้เจ้าการและ หัวดื้อแค่ไหน บอกกับห้อเทียนชินอย่างสุภาพว่าช่วย หาสาวให้หลานชายของหล่อน แต่ความหมายเป็นนัย ก็คือให้ช่วยหาผู้หญิงให้หลานชายหลับนอนด้วย หน่อยนั่นแหละ

ฉินหวยเซิงที่ข้างๆเน้นไปที่คำสุดท้าย หน้าบาน เขาอมยิ้มและตบไหล่กวานเย่ “ใครใช้ให้แกทําตัวเด่น ขอโทษด้วยนะ หมดหน้าตัก จ่ายมาซะ”

กวานเย่อ้าปากหวอ โยนชิปทิ้ง และเลื่อนไพ่ไป

“ไม่เล่นแล้ว นั่งกับพวกเฮียเนี่ยไม่เห็นสนุกเลย ลู่เย่นยิ้ม “ถ้าไม่อยากนั่งกับพวกเฮีย แกก็ไปหา สาวมานั่งด้วย”

กวานเย่ถอนหายใจเบาๆ ไม่ใช่ว่าเขาหลงตัว เอง แต่ผู้หญิงมาตามจีบเขาก็ไม่น้อย จะเลือกสักคน มานั่งด้วยที่โต๊ะนั้นง่ายมาก แต่ในกลุ่มพวกเขาต่างรู้ กันดี ว่านั่นไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะคบไปด้วยกันจนถึง ตอนจบ เขาจึงไม่ได้พามาง่ายๆ

กวานเย่จ้อง ห้อเทียนชินอย่างสงบนิ่ง ไม่เต็มใจ อยู่บ้าง ได้แต่ข่มใจไว้ “พี่สี่ ที่จริงพี่พาอาซ้อมาด้วย ก็ได้นะ วันหลังพวกเราจะได้ช่วยกันชงให้”

เมื่อเห็นห้อเทียนชินไม่พูดอะไร กวานเย่ก็ ฮึกเหิมเอาใหญ่ เขาหันไปพูดกับเฉินเหล่น “ไหนว่ามาซิ พี่สี่ชอบใครอยู่”

เฉินเหล่นแอบลูบจมูก ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นผู้ รากมากดีที่ไหน ครอบครัวของหล่อนก็ใช้ได้

แน่นอน ว่าเขาไม่กล้าพูดออกมา แต่ว่า….กลับ กระแอมเบาๆ ก่อนจะลดคิ้วลงต่ำและพูดว่า “ประธาน ห้อ ผมเพิ่งจะเห็นคุณหนูส้งที่ประตูทางเข้ากวนดิ่ง สีหน้าหล่อนดูไม่ค่อยดี

เดิมกำลังคิดว่าจะจุดบุหรี่ พอกวานเย่เห็นก็รีบ ช่วยห้อเทียนชินจุด ตาเขาลุกเป็นประกาย “พี่สี่ คุณ หนูสังคนนี้เป็นใครกัน คนที่พี่แอบชอบหรอ”

สายตาห้อเทียนชินหรี่แคบลง และจ้องใบหน้า อันอยากรู้อยากเห็นของกวานเย่ แววตาลุ่มลึก แต่ก็ ไม่ได้พูดอะไร

ถ้าหากว่าเป็นก่อนนี้ สายตาเช่นนี้คงทำเอาเขา หนีกระเจิดกระเจิงไปแล้วไม่รู้กี่หน

งานเข้า!

กวานเย่อยากรู้ อยากจะถามอะไรต่อ แต่พอ เห็นห้อเทียนชินอยู่ๆก็เอาวอดก้าที่ยังไม่ได้ดื่มข้างๆ เขาไป เงยหน้าและซดลงไปหมด