บทที่3 สร้างอาวุธ

“ข้าอยากทราบว่าที่โรงหลอมตระกูลหลงนี้ หลอมอาวุธจาก เหล็กอะไร แล้วข้าต้องการให้พวกท่านตีดาบให้ขาดูหนึ่งเล่มกับ กระบี่หนึ่งเล่มแล้วข้าจะซื้อดาบและกระบี่เล่มนั้นเอาไว้

“หือ..? ความหมายของนายน้อยคือ

เก้าแก่มองมาที่เกี่ยวเย ด้วยความสงสัย

“เถ้าแก่ไม่ต้องแปลกใจไป ข้านั้นอยู่นะตระกูลตั้งแต่เกิด ไม่มี เพื่อนร่วมวัยให้คบหา จะมีก็แต่ดาบที่ท่านพ่อให้เป็นของขวัญ เป็นดาบของตระกูลหลง รูปทรงสวยงามทรงพลังน่าเกรงขามยิ่ง นัก คมดาบฟันลงบนหินเหมือนฟันบนเต้าหู้ ข้าอยากจะเห็นว่า ดาบอันเลื่องชื่อของตระกูลหลง หลอมอย่างไรบ้าง ถ้าข้าโตขึ้น ข้าอยากจะหลอมดาบยอดเยี่ยมแบบนี้บ้าง อยากจะเห็นเป็นบุญ ตาสักครั้ง”

เซียวเย่พูดด้วยใบหน้าเยี่ยมใส

“อ่อ..อ..อ๋อ…ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายน้อยอายุยังน้อยแต่ฉลาดหลาก แหลมนัก แผ่นดินเรานั้นตรวจพบแร่เหล็กด้วยกันสามชนิด ได้แก่ เหล็ก เหล็กเงิน และเหล็กทองแดง เหล็กดำนั้นเราได้คิดค้นวิธี ตีดาบออกมาได้คมและแข็งแกร่งดาบของเรานั้นหลอมมาจาก เหล็กดำ ผ่านวิธีหลอมจากช่างตีอาวุธที่เชี่ยวชาญ มา มา นาย น้อยตามข้ามา ข้าจะพาไปชมวิธีการหลอมอาวุธ
เถ้ายิ้มแย้มพาเขียวเย่และผู้ติดตามเข้าไปในเตาหลอม ภายในโรงหลอม มีซึ่งหลอมอาวุธมากมายกำลังหลอมอาวุธ กันอย่างขยันขันแข็ง

นายน้อยสามารถชมวิธีการหลอมได้ตามใจชอบ ข้าน้อย ขอตัวก่อน”

เถ้าแก่พูดพร้อมขอกล่าวลา

เขียวเย่ ชมการหลอมอาวุธเงียบๆ ไม่กล่าวอะไร จนกระทั่ง ช่างหลอมอาวุธผ่านไปหลายเล่ม

“เย่หลิว เรากลับกันเถอะ”

เขียวเย่ กล่าวพร้อมเดินออกจากโรงหลอมตระกูลหลง

นั่งรถม้ากลับมาถึงประตูจวนตระกูลเซียว เซียวเย่ เดินลงจาก รถม้าเข้าไปในตระกูล เดินหายลับไปในสายตาเย่หลิว

‘นายน้อยชั่งแปลกคนยิ่งนัก อายุ10ขวบปี แต่ไม่เหมือน เด็ก10ขวบปี เหมือนคุยกับผู้ใหญ่มากกว่า ภายภาคหน้านาย น้อยจะต้องยิ่งใหญ่มากแค่ไหน ข้าก็ไม่อาคาดเดาได้แล้ว ถ้าได้ ติดตามนายน้อยต่อไปก็คงจะดี

ว่าแล้วก็รีบวิ่งตามนายน้อยไป

“ท่านพ่อ ลูกมีเรื่องจะขอร้อง

เซียวหยางจะกำลังดูเอกสารรายงานอยู่บนโต๊ะทำงาน

“ให้ช่วยอย่างไร”
เซียวหยางพูดพร้อมกลับยกขาขึ้นมาดื่ม

“ข้าทราบมาว่า ตระกูลเรามีโรงหลอมที่ปิดตัวไปแล้วอยู่ ข้า วิธีทำให้โรงหลอมนั้นเปิดตัวหลอมอาวุธได้อีกครั้ง โดยที่อาวุธ จะดีกว่าอาวุธที่ขายในตลาดตอนนี้ โดยที่ข้าจะให้วิธีหลอมอาวุธ แบบใหม่ให้กับท่าน วิธีนี้จะทำให้อาวุธที่หลอมคมกว่าของ ตระกูลหลงที่คุมตลาดตอนนี้แน่นอน ข้าแนะนำให้ท่าน….

“พรวดด.. ”

เซี่ยวเย่พูดยังไม่ทันจบ เซียวหยางก็พ่นซาออกมาเต็มโต๊ะเสีย แล้ว “เจ้า เจ้า เจ้า พูดจริงงั้นรึ?”เซียวหยางพูดพร้อมรีบเช็ดปาก

“ข้าจะล้อท่านเล่นเพื่ออะไร ข้าจะพูดต่อ ตั้งใจฟังให้ดี

เซียวเย่ อธิบายถึงแผนการและวิธีการหลอมแบบใหม่ให้เชียว หยางฟัง โดยละเอียด การหลอมของตระกูลหลงในสายตาเซียว เย้ก็เหมือนเด็กพึ่งหัดเดิน เซียวเย้ได้คิดผสานการหลอมอาวุธ แบบใหม่ขึ้น จากโลกก่อนหน้า นำมาผสมผสานกับการหลอม สมัยนี้ ทำให้ได้การหลอมอาวุธที่ดีกว่าอาวุธที่ตระกูลหลงหลอม แบบทิ้งไม่เห็นฝุ่น

“ท่านเอาวิธีหลอมที่ข้าคิดค้นนี้ไป ทดลองหลอมอาวุธโดยใช้ เหล็ก า เหล็กเงิน และเหล็กทองแดง พอหลอมเสร็จให้ทดลอง ความแข็งแกร่งและความคมของดาบ เลือกอาวุธที่ดีที่สุด จาก เหล็กที่ใช้หลอม แล้วกระจายสินค้าออกนอกเมืองห้ามขายใน เมืองเด็ดขาด ให้เน้นตะเวณขายตามเมืองแถบชายแดนหรือหัว เมืองที่ติดแถบป่าอสูร เราเป็นแค่ตระกูลเล็กๆ ออกหน้าไปก็มีแต่จะเกิดปัญหา หลอมอาวุธแล้วขายในที่ลับจะดีกว่ามาก ตอนนี้ยัง ไม่ถึงเวลาที่เราจะมีศัตรูในที่โล่ง อ่อ ข้าขอส่วนแบ่งหกในสิบ ส่วนด้วยนะ”

“แล้วเครื่องหมายการค้าอาวุธคือ….

” อาวุธตี้อี..(ที่หนึ่ง)

เชียวหยางจดรายละเอียดที่เซียวเย็บอกมาอย่างครบถ้วนรีบ วิ่งแจ้นออกไปทำตามที่สั่ง

เซี่ยวเย้ กลับมาที่ห้อง นั่งลงคิดกับตนเอง

นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของข้าในโลกใบนี้ ข้า ในตอนนี้ยังเด็กเกิน ไป ทำอะไรไม่สดวกนัก คงต้องทำอะไรอย่างลับๆ จะทำอะไรสด วกขึ้นข้าคงต้องสร้างกองกำลังของตนเอง ด้วยความรู้ของข้า ต่อให้เป็นเข้าก็สร้างเป็นมังกรได้

“เย่หลิวเข้ามา”

เย่หลิวเดินเข้ามาค้อมมือทำความเคารพกล่าว

“นายน้อย”

“เจ้าไปหาคนที่มุ่งมั่นอยากแข็งแกร่ง อายุก่อน15ปียิ่งดี รับ มา100คนก่อน ข้าจะสอนพวกนั้นด้วยตนเอง ข้าต้องการเลี้ยงดู พวกเค้า ให้พวกเค้าคอยทำงานในเงามืดให้ข้า เจ้าเข้าใจที่ข้า พูดหรือไม่เย่หลิว?”

‘นายน้อยเริ่มแล้ว…
เย่หลิวก้มหน้าพร้อมกล่าว “เข้าใจขอรับนายน้อย”

“เจ้าเอาตำราพวกนี้ไปฝึกยุทธ์แทนเล่มก่อน ตารานี้ข้าคิดค้น ขึ้นเอง เป็นเคล็ดบ่มเพาะหนึ่งเล่ม เคล็ดวิชาลอบสังหาร หนึ่งเล่ม เคล็ดวิชาเคลื่อนที่หนึ่งเล่ม ฝึกแล้วแจกจ่ายให้คนอื่นคอยสอน พวกเค้าเข้าใจรึไม่?”

เซียวเย่ให้ตำรากับเย่หลิว เป็นตำราที่เซียวเย่คิดขึ้นมาเพื่อ แผนการในอนาคต

“รับทราบนายท่าน”

เย่หลิวรับคำสั่งแล้วจากไป กลางดึก ในห้องเย่หลัวนั่งขัดสมาธิ อยู่ในห้องกำลังฝึกยุทธ์อยู่

“ปุ้มมม”

ลมปราณในตัวเย่หลิวหนาแน่นรวมตัวระเบิดออกมา เย่หลิว ลืมตาขึ้นมารู้สึกได้ถึงลมปราณที่หนาแน่นในตันเถียน

ขอบเขตปราณสะสมขั้น5 เคล็ดบ่มเพาะที่นายน้อยให้มา ช่างยอดเยี่ยมนัก ยังไม่รวมถึงเคล็ดวิชาลอบสังหารกับเคล็ดวิชา เคลื่อนไหว ซับซ้อนยิ่งนัก ด้วยเคล็ดวิชาแบบนี้ ข้าสามารถสั่ง หารใครก็ได้ไม่เมืองนี้โดยที่ไม่มีใครพบเห็นเป็นแน่แท้ ไม่รู้ว่า นายน้อยคิดจะทําอะไรต่อไป แต่ไม่ว่านายน้อยจะทำอะไรก็ต้อง ไม่ใช่เรื่องอย่างก่อทรายสร้างบ้านเป็นแน่ น่ายินดียิ่งนักที่ได้ ติดตามนายน้อย
เย่หลิวหลับตานั่งบ่มเพาะต่อ…

1เดือนผ่านไป

เมืองชายแดน ชานจูง

“พี่น้องทั้งหลายๆ เล่มาเข้า เล่เข้ามา วันนี้ข้านอาวุธชั้นเยี่ยม มานำเสนอทุกท่าน อาวุธเหล่านี้คุณภาพยอดเยี่ยม ความคมไม่ ต้องพูดถึง วันนี้ข้าจะแสดงให้ชมความสามารถของอาวุธพวกนี้ ข้ารับรองเลยว่าพวกท่านจะต้องติดใจ อาวุธตี้ พวกนี้อย่าง แน่นอน ”

แผลงลอยแห่งหนึ่ง ตะโกนเสียงดังเสนอขายสินค้าตัวเอง พ่อค้าคนนั้นหยิบอาวุธดาบขึ้นมา หันไปหาจอมยุทธ์ ที่มามุงดู สินค้า “พี่ชายท่านนั้น ข้าขอยืมดาบได้ ไม่

จอมยุทธ์ท่านนั้น ยังคงงง อยู่ แต่ก็ยืนดาบใหญ่ให้แต่โดยดี พ่อค้าท่านนั้นรับดาบเล่มใหญ่นั้นมา ใช้ดาบฟันลงไปที่ดาบ ใหญ่เล่มนั้น เครง งง!! ดาบเล่มใหญ่หักไม่เหลือสภาพเดิม หัก ครึ่ง!!

“นี่มันดาบบ้าอะไรกัน”

“คมยิ่งนักถ้าข้าได้ดาบเล่มนี้มา ข้าคงฟันศัตรูเหมือนฟันกิ่งไม้

ใบหญ้ากระมัง”

“อาวุธตี้ งั้นรึ? ไม่เคยได้ยินมาก่อน ผู้ใดกันที่หลอมอาวุธ แบบนี้ขึ้นมาได้”
พ่อค้าคนนั้นพอได้ยินเสียงซุบซิบก็ยิ้มจนแก้มปริ กล่าวเป็น อย่างไรบ้าง นายท่านจอมยุทธ อาวุธของเราคุณภาพยอดเยี่ยม ใช่หรือไม่? เราจะขายเล่มละ1000หินปราณเท่านั้น คุณภาพพวก ท่านก็เห็นกันแล้ว ถึงราคาจะสูงมากกว่าแต่ก็เล็กน้อยเท่านั้น ถ้า พูดถึงคุณภาพของอาวุธไม่ต้องคิดให้มากความ ใครจะรับอาวุธ บ้างก็ต่อแถวเรียงกันเข้ามา

“ข้าเอาดาบหนึ่งเล่ม

“ข้าเอากระบี่”

“เห้ยย! เจ้ามาแซกคิวข้าทำไม

“เจ้านั่นแหละแซกคิวข้า

อาวุธตี้อี ชื่อเสียงแพร่กระจายทั่วแผ่นดินต้าเซียงอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครรู้ว่า อาวุธนี้มาจากไหน ใครเป็นผู้หลอม จอมยุทธรวม ถึงทหาร ล้วนเปลี่ยนอาวุธที่ตัวเองเคยใช้เป็นอาวุธตี้กันหมด โรงหลอมของตระกูลต่างๆได้รับผลกระทบไปตามๆกัน

เมืองกวางตุง ตระกูลหลง

“ท่านผู้นำตระกูล ท่านผู้นำตระกูล!!” เสียงโหวกเหวกโวยวาย ดังมาจากข้างนอกจวณตระกูลหลง

“อืมม”

ชายแก่ผมขาวหน้าตาดุดัน สวมผ้าคลุมที่ฟ้า นั่งอยู่บนเกาอี้ที่ นั่งผู้นำกำลังลูบเคราพลางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง คนคนนี้คือ ผู้นำตระกูลหลง หลงซาน
“ว่าอย่างไรบ้าง”

อาวุธตี้อีพวกนั้น ขายผ่านแวดวงใต้ดินอีกที เราไม่สามารถ ตรวจสอบได้เลยขอรับ แล้วตอนนี้สมาคมหลอมอาวุธของตระกูล อื่นๆ ก็เดือดร้อนเหมือนๆกับเรา คงไม่ใช้ฝีมือพวกเค้าแน่นอน ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป ตามคาดเดาตระกูลเราจะขาดรายได้ ไปถึง6ส่วนจากรายได้ทั้งหมดแน่นอนขอรับผู้นำตระกูล

“บัดซบ!!”

ปัง..ง หลงซาน สบถ ออกมาก พร้อมกับทำลายแท่นเก้าอี้ ผู้นําจนฟัง

“ไปตามสืบมาให้ได้ ตอนนี้อาจจะยังไม่พบ แต่มันก็ต้องทิ้ง ร่องรอยเอาไว้แน่นอน ตามสืบต่อไป!!

หลงซาน พูดด้วยใบหน้าโกรธกริ้ว

“ขอรับผู้นําตระกูล”

ผู้อาวุโสรับคอมมือเคารพ จากไปอย่างรวดเร็ว

ตระกูลเซียว

ที่ห้องโถงตระกูลเซียว ในห้องมีคนอยู่ด้วยกันสองคน ด้าน ซ้ายคือเซียวหยาง ส่วนด้านขวา เป็นชายชรา หน้าตาธรรมดา แล้วน่าเลื่อมใส ใส่ชุดคลุมสีขาวสะอาดสะอ้าน เค้าคือผู้นำ ตระกูลเซียวหรือพ่อของเซียวหยาง เรียวกัง

“ท่านพ่อ ข้าได้ทําตามแผนการที่เซียวเอ๋อบอกแล้ว นับว่าเจ้าเด็กบ้าน มันเป็นดาวนำโชคของตระกูลเราโดยแท้ เราน่าอาวุธ ออกตลาดมืดไปแค่ไม่กี่วัน ผลกำไลกบานเป็นดอกเห็ด ตอนนี้ หักค่าใช้จ่ายแล้วก็เหลือถึงเรา 20 หมื่นหินปราณ ถึงให้เจ้าลูก บ้านน 12 หมื่นหินปราณ แต่ที่เหลือก็ยังมากกว่ากำไลธุรกิจของ เราทั้งหมด แล้วยังมีแนวโน้มกำไลจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ท่าน ออกออกจากผู้นำแล้วให้เซียวเอ๋อขึ้นแทนเลยก็ดีนะท่านพ่อนะ

“เพ้ยย ไอ้ลูกทรพี เอ็งมีหัวไว้ให้ผมขึ้นอย่างเดียวรึไงกัน เรา ต้องกระทําการให้รัดกุม ถ้าภายนอกรู้ว่า อี มาจากตระกูลเรา เราได้จบสิ้นเป็นแน่แท้… เราต้องรีบสะสมกองกำลังอย่างลับๆ เมื่อปัญหามากเกินกว่าจะพูดคุย ก็ต้องใช้กำปั้นเท่านั้น!!!