ท่านประธานจอมเฮียบกับยัยหวาน ใจสุดที่รัก

บทที่ 6 การรับรอง



บทที่ 6 การรับรอง

กิตเดียนขมวดคิ้วขึ้น ขณะที่หัวเริ่มปวด

หลังจากเวลาผ่านไปขณะหนึ่ง ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจ และลดน้ำเสียง ลง “ปล่อย ไปผม ผมจะพาคุณไปพัก ผ่อน”

“ฉันไม่ต้องการ”

เนลล์ โอบ รอบคอของเขา และฝัง ใบหน้า ของเธอ ไว้ที่ หน้าอก ของเขาราวกับว่าเธอเป็นคนจมน้ำและจับท่อน ไม้ท่อนสุดท้าย

เป็นเวลาหกปีที่เจสันปฏิเสธที่จะแตะต้องเธอ เธอเคยคิด โง่ ๆ ว่าเป็นเพราะเขาเคารพและห่วงใยเธอ

อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาแค่คิดว่าเธอน่าเบื่อ และไม่น่าสนใจ ในสายตาของเขาร่างกายของเธอก็ไม่ ต่างอะไรจากผู้ชาย

เพียง แค่คิดถึง สิ่งนี้ก็ทำให้ความภาคภูมิใจ ของเธอถูก ทําลายอย่างไร้ความปรานี

ราวกับ ว่าจะพิสูจน์ อะไรบางอย่าง เธอกอดชายคนนั้น แล้วจูบที่ริมฝีปากของเขาอีกครั้ง

คราวนี้ก็ไม่เบาเหมือนเดิม เธอเอาริมฝีปากของเขา เข้า ปากของเธอบดและเลียเบา ๆ ขนตาหนาเหมือนพัดของ เธอสั่นเบา ๆ และปัดแก้มของเขาทําให้เขาคันเล็กน้อยร่างกายของกิดเดียนแข็งทื่อ

ในความคิดของเขาตึงและเหมือนกำลังแตกหักออกทีละ เส้น

หลังจากต่อสู้กับความต้องการ เขาก็พ่ายแพ้และเอื้อม มือไปจับคางของเธอ เขาหายใจอย่างหนัก “เนลล์ เจน นิงส์! คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่”

เนลล์ ปล่อย ริมฝีปาก ของเขา และ ส่งเสียงครวญคราง ด้วยความเจ็บปวดจากคางของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมอง เขาด้วยดวงตาที่เปียกชุ่มนัยน์ตาเหมือนลูกเจี๊ยบที่ได้รับ บาดเจ็บ

เธอพูดอย่างมั่นใจว่า “ฉันอยาก! ฉันอยากนอนกับ คุณ!”

กิดเดียนตะคอกด้วยความโกรธและเสียงหัวเราะ

ตาของเขามืดและเสียงของเขาต่ำมาก

“คุณแน่ใจใช่ไหม?”

เนลล์มึนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า

“แน่ใจสิ! แล้วฉันจะทำให้คุณพอใจ”

บนชั้นสองของสวนลีย์

ประตู ห้องนอนถูกกระแทก เปิดออก เขาวางเธอลงบน เตียงและจูบเธอในขณะที่ลากลงมา เสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มพื้น

เนลล์ ถอนหายใจ เบา ๆ ร่างกาย ของเธอ เหมือน ถูก ไฟ ไหม้และศีรษะของเธอก็เวียนหัว เธอไม่สามารถบอกได้ ว่าเธออยู่ในความฝันหรือในความเป็นจริง

เสียงแหบแห้งของชายคนนั้นดังขึ้นข้างหูของเธอ “ผม ให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย แน่ใจนะว่าอยากนอนกับผม”

เนลล์พยักหน้าอย่างพร่าเลือน

กิตเดียนเปิดลิ้นชักข้างเตียง แล้วหยิบเอกสารออกมา

“เอาล่ะ ลงชื่อไว้ก่อน

เนลล์มองด้วยสายตาขุ่นมัว “อะไร?”

“การรับรองเป็นความเคารพขั้นพื้นฐานที่สุดที่ผู้ชายจะ มีต่อผู้หญิงคนโปรดของเขา

เธอมองเขาอย่าง เหม่อ ลอย และ ไม่ค่อยเข้าใจ ว่า เขา หมายถึงอะไร แต่ก็ยังเซ็นเอกสารด้วยความสับสนภาย ใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์

เมื่อ มองไปที่คำสองคำที่ชัดเจน บนกระดาษ กิดเดียน เม้ม ริมฝีปาก ด้วย ความพึงพอใจ และนำเอกสาร กลับ เข้าไปในลิ้นชัก จากนั้นเขาก็จูบที่ริมฝีปากของเธออย่าง แรงอีกครั้ง

ห้องนั้นเต็มไปด้วยเสน่ห์และความอ่อนโยนวันรุ่งขึ้นเนลล์ตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด

ร่างกาย ของเธอ เจ็บ มากจนรู้สึก เหมือน ถูกรถบรรทุก หลายคันวิ่งทับ เธอเจ็บทุกที่

เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยความยากลําบากและพบว่าคอ ของเธอแห้งมาก

เมื่อเห็นแก้วน้ำบนโต๊ะข้างเตียงเธอจึงหยิบมันขึ้นมาและ กระดกโดยไม่ต้องคิด

แก้วน้ำอุ่นไหลเข้าสู่ท้องของเธอซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น มากและความทรงจำที่เลือนลางเมื่อคืนก็ค่อยๆกลับคืนม

เธอลูบหัวของเธออย่างคลุมเครือ จำได้ว่าเธอขึ้นรถไป กับผู้ชายคนหนึ่ง ดูเหมือนเธอจะทำอะไรบางอย่างที่น่า ทึ่งหลังจากถูกกระตุ้นด้วยการโทรติดต่อจากเจสัน และเ

ซลีน

เนลล์สะดุ้งยกผ้าห่มขึ้นอย่างดุเดือด

แม้ว่าเธอจะเตรียมพร้อมสําหรับมัน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จ ะประหลาดใจเมื่อเห็นร่องรอยจากการจูบไปทั่วร่างกาย ของเธอ

‘อ้ากกก! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เธอดึงผมของเธอด้วยความหงุดหงิด ทันใดนั้นเสียง ‘ คลิก’ ก็ดังขึ้นเนลล์ขยับแล้วรีบดึงผ้าห่มคลุมตัว

“คุณคือใคร?

ประตูห้องนอนถูกเปิดออกและชายร่างเพรียวเดินเข้ามา อย่างมั่นคง

ดวงตาของเนลล์เบิกกว้างอย่างร้ายกาจ

แม้ว่า ความทรงจำในคืนที่ผ่านมาของเธอจะเลือนลาง แต่เธอก็จำไม่ได้ว่าเธอนอนกับผู้ชายแบบไหน

กิดเดียน ลีย์ สวมชุดสูทสีดำและเสื้อเชิ้ตสีขาวในวันนี้ กระดุมของเขาถูกติดอย่างพิถีพิถันที่ด้านบนและเขาก็ดู หล่อเหลาและงดงาม ร่างกายของเขามีออร่าความเย็นย ะเยือกออกมา

เขาถือชุดสตรีไว้ในมือ แม้จะเห็นเธอตื่น แต่ก็ไม่แสดง สีหน้าออกมามากนัก

เขาวางเสื้อผ้าลงบนเตียงและพูดเบา ๆ ว่า “เปลี่ยน เสื้อผ้าแล้วลงมาชั้นล่างเพื่อทานอาหารเช้า”

เนลล่ร้องเรียกเขา

“เกี่ยวกับเมื่อคืน…”

กิดเดีย นหันกลับไปและริมฝีปากของเขาโค้งงออย่าง มองไม่เห็น แต่น้ำเสียง ของเขาก็ยังเฉยเมย และเยือกเย็น

“ไปคุยกันที่ชั้นล่าง

จากนั้นเขาก็เดินออกไป นอกจากนี้เขายังปิดประตูให้ อย่างสุภาพ

เนลล์อึ้งไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะล้มลงบนเตียง เธอคว้า หมอน แล้วก ดลงบนใบหน้า ของเธอ แล้วกรีดร้องอย่าง เงียบ ๆ

แม้ว่าความทรงจําของเธอจะกระจัดกระจายไปเล็กน้อย แต่เธอก็ยังจําชิ้นส่วนต่างๆ ได้ เธอรู้อย่างคลุมเครือ ว่า เธอทำอะไรหลังจากรวบรวมความทรงจำที่ กระจัดกระจายเข้าด้วยกัน

อ้ย! น่าอายแค่ไหน!

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะเสียใจแค่ไหนก็ไม่มีทางย้อน เวลากลับไปได้ ดังนั้นหลังจากที่เธอออกนอกลู่นอกทาง ไปสักพักในที่สุดเธอก็ลุกขึ้นจากเตียงและหยิบเสื้อผ้า ขึ้นมาอย่างหดหู่ก่อนจะเข้าห้องน้ำ

ในขณะที่อาบน้ำเธอเห็นรอยฟกช้ำที่มีทั่วร่างกาย และ หน้าแดงอีกครั้ง

หลังจากอาบน้ำแล้วเธอก็แต่งตัวและลงไปชั้นล่างเพื่อดู ชายคนนั้นนั่งอยู่บนโซฟาในเลานจ์

เลานจ์มีขนาดใหญ่มากและเช่นเดียวกับห้องนอนชั้นบน ได้รับการออกแบบในสไตล์เรียบง่ายทันสมัยแบบโมโนโครม มันหรูหรา แต่ถูก จำกัด ไว้และหน้าต่าง ฝรั่งเศสด้านข้างก็เปิดกว้าง สายลมที่พัดผ่านทําให้ห้อง เย็นลงเล็กน้อย

บางทีอาจเป็นเพราะเขาได้ยินเสียงฝีเท้า กิดเดียนจึงหัน กลับมา ความประหลาดใจวูบวาบในดวงตาของเขาเมื่อ เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่บนบันได

เนลล์สวมชุดเดรสยาวคลุมเข่า สไตล์เชิ้ตสีดาที่เขานําม าให้เธอ ขอบเสื้อ ผู้หญิงตอนหน้าอกกว้างเล็กน้อยและ ผูกริบบิ้นสีดำรอบคอ บวกกับรูปร่างที่สูงและสันทัดของ เธอเธอดูเรียบง่าย แต่เซ็กซี่

ดวงตาของกิดเดียนมองจ้อง เขาลุกขึ้นและเดินไปที่ห้อง อาหาร

เนลล์ทำได้เพียงเดินตามเขาไป ในที่สุดเธอก็คว้าเขาได้ เมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปในห้องอาหาร

“คุณคะ? เมื่อคืน…ฉันขอโทษจริงๆ ฉันเมา”

กิดเดีย นดึงเก้าอี้ ออก ให้เธอนั่ง ก่อน จะนั่งที่ปลายอีก ด้านของตัวเอง เขาตอบเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไร

หลังจากหยุดชั่วคราวเขากล่าวเสริมว่า “ฉันก็ทำหน้าที่ ของฉันอยู่ดี”

“ฮะ?”

เนลล์รู้สึกสับสน แต่มีชายคนหนึ่งเดินมาจากข้างนอก ก่อนที่เธอจะเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรเขาเดินไปหากิดเดียนและมอบสมุดบันทึกสีแดงสองเล่ม ด้วยความเคารพ “ท่าน ท่านประธาน ครับ เสร็จ แล้ว ”

กิดเดียนฮัมเพลงและเอื้อมมือไปพลิกเปิดข้างหนึ่งก่อนที่ จะยื่นอีกข้างให้เนลล์อย่างไม่ใส่ใจ

“ดูสิ”

เนลล์ตกตะลึงและรู้สึกว่าหนังสือ สีแดงเล่มนี้ดูคุ้นเคย เล็กน้อย ‘ทำไมมันดูเหมือน …

ด้วยการเต้นของหัวใจอย่างกะทันหัน เธอคว้ามันขึ้นมา และอดไม่ได้ที่จะจ้องมองเมื่อดวงตาของเธอเห็นชื่อสอง ชื่อที่ชัดเจน และสะดุดตาอยู่ด้านบนของหนังสือ พร้อม กับภาพถ่ายพื้นหลังสีแดง

“กะ – เกิดอะไรขึ้นที่นี่”

กิดเดียนชำเลืองมองเธอ

เมื่อเทียบกับความตกใจของเธอเขาดูสงบลงมาก เขา วางทะเบียนสมรสไว้ในมือและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ (( คุณลืมสิ่งที่คุณเซ็นไว้หรือเปล่า?”

ดวงตาของเนลล์กลม “ฉันเซ็นชื่ออะไร?

“เฮ้!” ราวกับคาดการณ์ปฏิกิริยา ของเธอออก กิดเดีย นก็เคาะลงบนโต๊ะ แมทธิว สตาร์ก ส่งเอกสารทันที

เนลล์มองไปที่มัน ในเอกสาร มีคำขนาดใหญ่สองคำที่ เขียนไว้อย่างชัดเจน: ใบสมัครแต่งงาน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ