บทที่ 6 เจอคนรู้จัก

ในขณะเดียวกัน

ห้องอาหารที่มีราคาแพงและหรูหราที่สุดของวิลล่า

วัยกลางคนที่มีใบหน้าสง่า เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม กำลัง พูดคุยกับกลุ่มคนหนึ่งเป็นการพบปะที่มีค่าสูง

เขาก็คือผู้จัดการของถนนการค้าจินหลิงนั้นเอง และก็เป็นหล เจิ้นกั๋วของมหาเศรษฐีจีนหลัง

เพียงแต่ว่าที่ทำให้กลุ่มคนมีความแปลกใจเล็กน้อยก็คือ เมื่อครู่นี้ผู้จัดการหลีรับโทรศัพท์ขึ้นมา เหมือนกับเกิดอะไรขึ้น มา เงยหน้าขึ้นในทันที จากนั้นรีบวิ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง

“ผู้จัดการหลี่เป็นอะไรไป?”

ทุกคนไม่เข้าใจ

ส่วนข้างหน้า หลี่ช่างเทียนที่ยังไม่เข้าไปเห็นเฉินเกอเข้ามา ช่วยเจิ้งยวี่แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า

“พี่เจิ้งยวี่ ตะโกนเรียกผู้รักษาความปลอดภัยเถอะ การรับมือ กับคนบ้านนอกนี้ ไม่มีวิธีการอื่น!”

หลี่ช่างเทียนยิ้มเย็นชา

เจิ้งยวพยักหน้า หลังจากนั้นก็มีผู้รักษาความปลอดภัยสองสามคนเข้ามาล้อมเงินเกอเอาไว้

“หยุดนะ!!!”

ทันใดนั้น หลี่เจิ้นกั๋วรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องโถงด้วยความรวดเร็ว

ที่สุด

มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทุกคนหยุดนิ่ง

“ผู้….ผู้จัดการหลี่?”

เจิ้งยวต่างพากันโค้งคำนับด้วยความกลัว

ส่วนหลซ่างเทียน ก็โค้งคำนับลงเล็กน้อยด้วยความเคารพ : “สวัสดีครับคุณอาหลี ผมชื่อหลีช่างเทียน พ่อของผมเป็นหลี่เจี้ยน

ในงานฉลองธุรกิจของครั้งที่แล้ว ท่านเคยเห็นผม……

หลี่ช่างเทียนรีบเข้าไปทําความเคารพ

คิดไม่ถึง หลี่เจิ้นกั๋วไม่มองเขาแม้แต่แวบเดียว

เดินตรงไปข้างหน้าของเฉินเกอ

และผลักเจิ้งยวพวกเธอออกอย่างรุนแรงมาก!

“ท่านคือเฉินเกอ?”

หลี่เจิ้นกั๋วถามด้วยใบหน้าที่มีความเคารพ

เฉินเกอพยักหน้า : “ใช่ครับ”

“สวัสดีครับผู้จัดการเฉินเสี่ยวเป็นอะไรกับท่าน?”
“เธอคือพี่สาวของผม

เฉินเกอพูดขึ้น

หลี่เจิ้นกั๋วรีบโค้งคำนับ 90 องศาทันที

“คุณชายเฉินสวัสดีครับท่าน! ผมคือหลี่เจิ้นถั่ว!!

???

“หม?”

ภาพนี้ ทำให้เจิ้งยวพวกเขายืนนิ่งทั้งหมดเลย

หลี่ช่างเทียนหนังตากระตุกรุนแรงมาก

ผู้จัดการหลี่ โค้งคำนับให้คนบ้านนอกคนนี้อย่างไม่น่าเชื่อ?

เขาคือใคร?

ส่วนเฉินเกอก็สับสน เขารู้ว่าพี่สาวเป็นผู้จัดการของถนนการ ค้านี้ แต่เขาไม่คิดว่าพี่สาวจะมีศักดิ์ศรีมากขนาดนี้ ทำให้ผู้ จัดการท่านนี้ถึงขั้นต้องปฏิบัติกับตัวเองแบบนี้?

พูดความจริง จนตอนนี้เฉินเกอก็ยังปรับตัวกับชีวิตของทายาท เศรษฐีไม่ได้!

และเพียงแค่มองถนนการค้าเส้นนี้ก็เป็นของครอบครัวตัวเอง ทําให้ยากที่จะอธิบายจริงๆ!

“เหอะเหอะ ผู้จัดการหลี่ พี่สาวของผมบอกว่า ทำให้ผมมาเซ็น ชื่ออะไรสักอย่าง!” เฉินเกอพูดอย่างมีมารยาท
“คุณชายเฉิน เป็นการต่อสัญญา ถนนการค้าเส้นนี้ รวมทั้ง วิลล่านี้ ครึ่งหนึ่งผู้จัดการเซ็นชื่อ อีกครึ่งหนึ่งท่านเป็นคนลงชื่อ ลูกน้องจะไปเยี่ยมเยือนนานแล้ว แต่ผู้จัดการใหญ่เตือนว่าไม่ ให้ไป!”

หลี่เจิ้นถั่วเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก

เฉินเกอปฏิบัติต่อเขาอย่างเกรงใจ ที่จริงทำให้เขามีความสุข มากเกินกว่าที่คาดหวัง

ส่วนเจิ้งยวกับหลี่ซางเทียนพวกเขาตกตะลึงกันไปโดยสิ้นเชิง อะไร!

ถนนการค้าทั้งเส้น ล้วนเป็นของครอบครัวเขา คนยากจนคนนี้ เป็นผู้จัดการใหญ่ที่แท้จริง? “ฮี! เมื่อครู่นี้ใครกั้นคุณชาย เฉินไว้?” หลี่เฉินกั๋วตอนนี้หันหัวมา มองดูกลุ่มคนที่อยู่ในห้องโถงอย่าง

เย็นชา

สถานะของผู้จัดการใหญ่เฉินเสี่ยวค่อนข้างพิเศษ และที่หลี่เจิ้ นถั่วมีชีวิตในตอนนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะอาศัยการให้ความช่วย เหลือของเฉินเสี่ยว

ตอนนี้ ผู้จัดการคนที่สองมาแล้ว เกือบจะถูกคนอื่นขับไล่ออก ไปอย่างคาดไม่ถึงอีก

หากผู้จัดการใหญ่เฉินเสี่ยวรู้เรื่องเข้า อย่างนั้นหลี่เจิ้นถั่วไม่ต้องกลับไปสมัยก่อนปลดปล่อยภายในชั่วคืนเดียวเลยหรอ?

เจิ้งยหน้าแดงรีบก้มหัวลง โดยเร็ว ไม่พูดไม่จา

ส่วนหลี่ช่างเทียนที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความตกใจว่า “คุณอา หลี่ ท่านไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม คนยากจนคนนี้เป็นผู้ถือ กรรมสิทธิ์ของถนนการค้าเส้นนี้

“เพียะ!”

หลี่เจิ้นถั่วได้ยินคำนี้ ก็ตบลงไปที่แก้มหนึ่งครั้ง “ไอ้สารเลว เมื่อกี้แกพูดอะไร?”

“คุณอาหลี่ ผมไม่ได้พูดอะไร……. หลี่ช่างเทียนที่โดนตบไปหนึ่งครั้ง ปิดปาก ในใจเต็มไปด้วย ความรู้สึกไม่เป็นธรรม

ครอบครัวเขาร่ำรวย แต่เมื่อเทียบกับ หลี่เจิ้นถั่ว ไม่มีฐานะเลย “ผู้รักษาความปลอดภัย ไล่คนๆนี้ออกไปให้ผมเดี๋ยวนี้! หลี่เจิ้นกั๋วสั่งผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่ง

“ครับ!”

ผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งรีบล้อมเข้ามา ผลักดันหลี่ซาง เทียนกับคนที่เคยเป็นดารา2คนนั้นออกไป ขายหน้า วันนี้หลี่ช่างเทียนขายหน้าเหลือเกิน! เฉินเกอยืนดูอยู่ข้างๆ ไม่ได้หักห้ามอะไร
เขาคาดไม่ถึงว่า หลี่เจิ้นถั่วดูมีความซื่อตรง กลับมีความ เผด็จการขนาดนี้

เฉินเกอก็คิดว่า ถ้าหากวันหนึ่งตัวเอง มีความเผด็จการแบบนี้

เดินตามหลี่เจิ้นกั๋วเข้าไปในวิลล่า

จากการแนะนำของหลี่เฉินกั๋ว

เฉินเกอก็เข้าใจแล้วว่า ที่แท้เดิมทีหลี่เจิ้นกั๋วกับภรรยาของเขา เป็นเพียงร้านขายซาลาเปาเท่านั้น

ตอนนั้นเฉินเสี่ยวพี่สาวก็ถูกเลี้ยงด้วยความยากจน

ตอนนั้นพี่สาวไม่มีเงินจนแทบจะไปขอข้าวกิน หลี่เจิ้นกั๋วกับ ภรรยาของเขาให้พี่สาวมีงานทำ

จากนั้นพี่สาวสิ้นสุดระยะเวลาที่ถูกเลี้ยงดูด้วยความยากจน มี ทรัพย์สินเงินทอง หลี่เจิ้นกั๋วก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงตำแหน่งใน

ปัจจุบัน

ไม่อย่างนั้นแล้วทำไมหลี่เจิ้นกั๋วถึงได้เคารพครอบครัวเฉินข นาดนี้!

ต่อมา เฉินเกอไปเซ็นสัญญา เป็นไปตามที่คิดไว้ ร้านค้าที่อยู่ ในถนนการค้าจินหลิง ส่วนใหญ่พี่สาวใช้ชื่อของตนในการจดทะเบียน
บอกว่าตนเองเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ของถนนการค้าจีนหลังก็ไม่ เกินเลย!

เฉินเกอฝันก็ยังคาดไม่ถึง ตัวเองจะสุดยอดขนาดนี้ จากนั้น หลี่เจิ้นกั๋วก็จัดโต๊ะอาหารให้เงินเกอโดยเฉพาะหนึ่ง โต๊ะ

ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ บวกกับกลางวันที่ไปหม่าเสี่ยวหนานนั้น

ยังไม่กินอะไรเลยสักคำ เงินเกอหิวจนจะแย่แล้วจริงๆ ตอนที่กินได้พอประมาณแล้ว หลี่เจิ้นถั่วที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วย รอยยิ้มว่า:

“คุณชายเฉิน ท่านทานก่อนเลย ทานเสร็จแล้ว ท่านค่อยเยี่ยม ชมกิจการใหญ่เหล่านี้ของท่าน นี้เป็นคำสั่งของผู้จัดการใหญ่เฉิน เสี่ยว เพื่อให้ท่านคุ้นเคยกับกิจการของครอบครัวตนเอง เดิน ออกมาจากผลกระทบของความยากจน!”

พูดพลาง ในตาหลี่เจิ้นถั่วมีความคิดขึ้นมาแวบหนึ่ง

“คุณชายเฉิน ผมขอตัวสักครู่ก่อนนะครับ!”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นไป จากนั้นก็ไปโทรศัพท์ พูดเพียงประโยค เดียว : “พวกคุณขึ้นมาให้หมด!

จากนั้น เดินลงไปด้วยความรู้อยู่แก่ใจดี

แต่เฉินเกอไม่รู้ว่าผู้จัดการหลี่ทำอะไรอยู่ตั้งนานสองนาน เขาที่ กำลังหิวจะแย่ หยิบหอยเป๋าฮือออสเตรเลียขึ้นมากินเป็นกับข้าวแห้ง

ผลปรากฏว่าขณะที่กำลังกินอย่างมีความสุข ทันใดนั้นห้องอาหารก็เปิดออกกะทันหัน จากนั้น เฉินเกอก็มองดูผู้หญิง5-6คนเดินเข้ามา ตอนนี้พวกเธอมองดูเฉินเกอด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปโดยสิ้น

นั้นเป็นเจิ้งยวกับพนักงานสาวเหล่านั้นไม่ใช่หรอ

เชิง

ดวงตาของเจิ้งยวี่แสดงออกถึงแววตาที่ประจบ “คุณชายเฉิน เรื่องราวเมื่อครู่นี้ ขอโทษจริงๆ! พนักงานเหล่านั้นพูดความตกใจ

“คุณชายเฉิน ขอโทษค่ะ!”

“นี้พวกเธอ?”

เฉินเกอเช็ดปาก

พูดความจริง แม้ในห้องโถงเมื่อครู่นี้ พวกเธอจะดูถูกตัวเอง แต่เฉินเกอก็ไม่ได้มีความหมายที่จะหักหน้าพวกเธอ

เพียงแค่อยากจะทำธุระแทนพี่สาวให้เสร็จเร็วๆ ตอนนี้ดูท่าแล้ว หลี่เจิ้นกั๋วก็ได้ตำหนิพวกเธอแล้วนี่
“พวกเรา หญิงสาว6 คน มาอยู่เป็นเพื่อนคุณชายเฉิน โดย เฉพาะ เพียงแค่คุณชายเฉินให้อภัยพวกเรา พวกเรายอมที่จะ สละอะไรให้ได้หมดเลย……

เจิ้งยวี่พูดด้วยความเย้ายวน

สาวสวยที่เป็นพนักงานของเงินฉวนซาน ไม่มีคำถามใดๆ ต่าง ก็มีเป้าหมายเดียว นั่นก็คือจีบผู้ชายร่ำรวยให้ได้หนึ่งคน จากนั้น เข้าสู่ครอบครัวที่ร่ำรวย

อย่าบอกนะว่าตอนนี้ผู้จัดการหลี่จัดให้พวกเธอขึ้นมาขอโทษ แม้ว่าไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้ เพิ่งยวพวกเธอก็อดไม่ได้ที่ จะกระโจนเข้ามา

อะไรคือคนรวย?

วัยรุ่นที่อยู่ตรงหน้านี้ ถึงจะเป็นคนรวยที่แท้จริง และเป็นคนที่ รวยมาก โดยสิ้นเชิง!!!

เงินเกอจะไม่เข้าใจความหมายของพวกเธอเสียที่ไหนกัน

ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นขึ้นมา

ให้ตาย 6คน?

นี่มันก็…

และในขณะที่เฉินเกอนิ่งอยู่นั้น เจิ้งยวก็เอารีโมทมาหนึ่งตัว กดไปบนฝาผนังทีละจุดทีละจุด

จากนั้น ผ้าที่อยู่บนฝาผนังค่อยๆคลายออกไป ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเงินเกอคือ สระว่ายน้ำภายในห้องและเตียงนอนน้ำที่มี ขนาดหลายตารางเมตร!

ภายในห้องอาหาร ที่แท้มีความลับซ่อนอยู่

จากนั้น หญิงสาว5-6คน ภายใต้การนำของเจิ้งยว ถอด กระโปรงตัวเองอย่างพร้อมเพรียงกัน

ส่วนเจิ้งยว ปลดเสื้อบนออกให้กว้าง นั่งข้างๆเฉินเกือถูไถไป

มา อ่อนโยนนิ่มนวล ทำให้เป็นเกอเกิดความเบลอสักพัก

ขณะที่เฉินเกอใกล้จะอดไม่ไหวที่จะสละโสด ทันใดนั้น

โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

พี่สาวตัวเองโทรมา

ทำให้เป็นเธอใจเย็นลงทันที “สาวสาวทั้งหลาย ผมไปรับ

โทรศัพท์สักครู่!”

จากนั้น เฉินเกอก็วิ่งออกไป

ที่แท้ เป็นพี่สาวถามถึงเรื่องเซ็นชื่อของตัวเอง พร้อมทั้ง เตือนเฉินเกอต้องรีบออกมาจากผลกระทบของการเลี้ยงดูจาก ความยากจนเป็นต้น

อย่างไรก็ตามแต่พูดมาเยอะแยะมากมาย

หลังจากที่วางโทรศัพท์ เฉินเกอก็คิดคำนึง จะกลับไปหรือไม่ กลับไป
เฉินเกออายุ22ปี ยังเป็นผู้ชายบริสุทธิ์จริงๆ จะบอกว่าไม่มีแรง จูงใจเลยไม่จริง

แม้ว่าก่อนหน้านี้คบกับหยางเสร่ แต่เงินเกอรักหยางเสวีมาก และเคารพความคิดของเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย จริงๆ

เมื่อนึกถึงหยางเสร่ เฉินเกอรู้สึกเจ็บใจขึ้นมากะทันหัน

หากหยางเสว่ รู้ว่าตอนนี้ตนร่ำรวยแล้ว จะกลับใจหรือเปล่า

นะ?

เมื่อนึกถึงเรื่องราวความรักในอดีตกับหยางเสร่ ทั้งสองจับมือ กันในโรงอาหาร ห้องสมุด สวนสาธารณะเป็นต้น ภาพที่เดินไป หยุดไปหยอกล้อแกล้งกัน

ความพลุกพล่านของเฉินเกอก็เพิ่งจะลดมาลงไม่น้อย ครั้งแรก

ของตัวเอง จะเป็นแบบนี้ไม่ได้มั้ง?

เฉินเกอสุดท้ายตัดสินใจ ไม่กลับไปแล้ว โทรศัพท์ไปหาหลี่เจิ้ นกั๋ว บอกว่าเขาอยากออกไปเดินดู

ออกจากวิลล่า ก็ไปเดินบนถนนการค้าจินหลิง

ผู้คนที่เดินไปเดินมา ล้วนเป็นวัยรุ่นหรือเถ้าแก่ที่แต่งกายไม่ ธรรมดาเดินเข้าออก

ถนนการค้าเส้นนี้เป็นของตัวเอง! เฉินเกอนายจะคิดว่าตัวเองด้วยไม่ได้แล้วนะ!

เฉินเกอเดือนตัวเอง

และในตอนนี้นี่เอง

มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหูอย่างฉับพลัน

“เฉินเกอ!”

เงินเกอหันกลับไป ก็เห็นทางเข้าของร้านหนึ่งที่มีชื่อว่าหวา งKTV คาดไม่ถึงว่าหมาเสียวหนานจ้าวยีฟานพวกเธอก็อยู่

อีกทั้งยังมีเพื่อนในหอของสตงหวงเหมา

“เฉินเกอนายตัวดี นายจริงๆด้วย! นายบอกว่านายจะกลับ หอพักไม่ใช่หรอ ทำไมนายมาที่ถนนการค้าละ! ! นายโกหก ฉันสินะ!”

หม่าเสี่ยวหนานเห็นเงินเกอวิ่งไปพูดด้วยความโกรธ

เฉินเกอ: “.………….”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ