บทที่ 14 ทุ่มเงิน
ในขณะที่พวกลู่หยางกับสตงกำลังทำตัวกร่างในห้อง
ถ่ายทอดสด
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่ง
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่ง
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ
ส่งติดต่อกันถึงสิบลำ!
เรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งเท่ากับหนึ่งพันหยวน
“ว้าว!!!”
หานเฟยเอ๋อที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดปิดปากตัวเองด้วยความ ประหลาดใจ
“พี่ผิงผัน จุ๊บๆ! พี่ผึ้งผัน ฉันรักคุณ!”
หานเฟยเอ๋อส่งเสียงเชียร์ และสาวๆ ในหอพักทั้งหมดก็มองไปที่หน้าจอสาธารณะ แค่นัดเดียวก็เป็นหมื่นแล้ว นี่มันเศรษฐีชัดๆ
จ้าวยีฟานและหยางเสวต่างตะลึงงัน
เคยได้ยินการหารายได้จากการถ่ายทอดสดมาบ้างแล้ว แต่ เพิ่งเคยเห็นด้วยตาตัวเองในวันนี้
“พี่ผิงผัน คุณเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกันกับพวกเรา หรือเปล่า? อยู่คณะไหน?”
ในตอนนี้สาวสวยทั้งหลายก็เริ่มรุมเข้ามาถาม ในเวลาเดียวกัน หยางและสวี่ยงที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดก
อ่อนกําลังลง
พวกเขาล้วนมีเงินหมิ่นหยวน พวกเขาทุกคนมีเงินติดตัวกัน คนละสองถึงสามหมื่นหยวนในการใช้ชีวิต
แต่จ่ายหนึ่งหมื่นหยวนภายในครั้งเดียวได้ คาดว่าเศรษฐีบ้าน นอกฝั่งฝันคนนี้คงคิดจะเอาคืนพวกเขาหลายเท่าตัว
คงกลัวว่าจะไม่ได้โอ้อวด!
ไม่ต้องพูดถึงความตื่นเต้นของหานเฟยเอ๋อ “ใช่แล้วพี่ผิงผัน
ฉันก็อยากรู้ว่าคุณเรียนคณะไหน?”
ฝั่งฝัน : “ฉันอยู่คณะภาษาจีน!!
“อ๊ะ? คณะภาษาจีน? ไม่ใช่คณะเดียวกันกับพวกเรานี่
“นอกเหนือจากลู่หยางกับสตงแล้ว มีใครเป็นเศรษฐีอีก
บ้าง?”
“ไม่เคยได้ยินนะ!”
สาวสวยทั้งหมดต่างประหลาดใจ
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ วันหลังตอนอยู่ในคณะจะต้องแต่งตัว พิถีพิถันอีกหน่อย หากได้รับความกรุณาจากพี่ผิงผันคนนี้ล่ะก็ จะ ทําอย่างไร?
“พี่ฝังผัน คุณอยู่ที่ไหนคะ? ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยัง? ถ้ายัง ไม่มี ฉันแนะนำให้คุณได้นะ!”
ในตอนนี้หยางเสวก็อดไม่ได้ที่จะออกมาแสดงตัวสนทนา
ก่อนอื่นเธอก็ถือว่าเป็นสาวงามคนหนึ่ง
สูงยาวเข่าดี สวยแบบพิมพ์นิยม
ทั้งยังคิดเกี่ยวกับการสร้างรายได้จากการถ่ายทอดสดเพื่อ คว้าเศรษฐีสักคนหนึ่ง จะได้เป็นการเตรียมตัวในอนาคต
เธออดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย
ฝั่งฝัน : “ยังไม่มีแฟน!
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่ง
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่ง
บูมบูมบูม
ห้าครั้งติดต่อกัน
“อ๊า!!!”
หานเฟยเอ๋อแทบคลั่ง
ทุกคนในเหตุการณ์ต่างสูดลมหายใจด้วยความตกตะลึง
หานเฟยเอ๋อพูดด้วยความตื่นเต้น “พี่ผิงผัน ถ้าคุณยังไม่มีแฟน ฉันหาให้คุณได้นะคะ พวกเราอยู่คณะเดียวกัน คุณเห็นสาวสวยๆ พวกนั้นที่อยู่ข้างหลังฉันไหมคะ? แน่นอนว่ามีเฟยเอ๋อด้วย คุณ สนใจคนไหนหรือเปล่า?”
หานเฟยเอ๋อรู้สึกเสียใจจริงๆ ที่เริ่มถ่ายทอดสดต่อหน้าผู้หญิง สวยๆมากมาย
การแบ่งปันผู้ชายเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจมาก
และการแบ่งปันเศรษฐีก็ทำให้หานเฟยเอ๋อไม่สบายใจเล็ก น้อย
ยิ่งไปกว่านั้นเธอมองไปที่บัญชีผู้ใช้งานของผิงผัน หลังจากนั้น ไม่นานก็ได้เป็นสมาชิกระดับสูงแล้ว
อธิบายอีกอย่างก็คือเขาเติมเงินอย่างน้อยหนึ่งแสนหยวน
ไอคอนนี้เป็นไอคอนที่ใช้เฉพาะ
ถ้าจะให้สะดวก ตอนนี้หานเฟยเอ๋ออยากจะถ่ายทอดสดให้ผิง ผันดูเป็นการส่วนตัว
แต่ว่าผู้หญิงสวยๆก็ออกจะสวยเสียขนาดนี้ และผลเอฟเฟคยัง คงยอดเยี่ยม
“พี่ผิงผัน บอกมาเถอะว่าคุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนเป็นแฟน?”
เฟยเอ๋อหยอกล้อ
“คนที่อยู่ข้างหลังเธอคนนั้นมีแฟนหรือยัง?”
ผิงผนพิมพ์ข้อความ
และคนที่อยู่ข้างหลังหานเฟยเอ๋อ แน่นอนว่าเป็นหยางเสว่
“อ๊ะ! ฉันฉันฉัน…คุณลองเดาดูสิ ผังผัน?”
หยางเสวกลืนน้ำลายด้วยความตกใจ
เธอคิดว่าลู่หยางอาจจะยังอยู่ในห้องถ่ายทอดสดนี้ ดังนั้นจึง ไม่ยอมเปิดเผยมากเกินไป
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ
เขาส่งติดต่อกันอีกห้าครั้ง
ในขณะเดียวกัน ผู้จัดการของแพลตฟอร์มการถ่ายทอดสดก ทราบถึงความร้อนแรงของห้องถ่ายทอดสดนี้ได้ทันที เนื่องจากมี การใช้เรือสําราญระหว่างประเทศถึง 20 ลำติดต่อกันอย่างเข้ม
จึงมีการโปรโมตในหน้าแรกและมีเพื่อนร่วมสถาบันมาเข้า ร่วมมากขึ้นเรื่อยๆ
ได้รับความนิยมถึงห้าพันคน
ในขณะนี้ยังผันก็พิมพ์ไปว่า “ฉันไม่เดา บอกมาตรงๆ!
หยางเสว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ หน้าเริ่มแดง “ฉัน..”
เธอแค่อยากจะกัดฟันและบอกว่าไม่มี
ทานเฟยเอ๋อพูดด้วยความอิจฉา “ซี เธอมี สามีของเธอก็คือ หยางคนที่เพิ่งส่งจรวดนั่นไง!
หยางเสวยิ่งหน้าแดงพลางคิดเกี่ยวกับหานเฟยเอ๋ออยู่ในใจ รอฉันกลับไปจะเปิดห้องถ่ายทอดสดให้ดูแล้วมาดูกันว่าใครจะ ได้รับความนิยมมากกว่ากัน
ผิงผัน : “คิคิ คนที่ส่งจรวดคนนั้นน่ะหรือ? ใช่แล้ว กระเป๋าที่ อยู่ข้างตัวเธอน่าจะราคาแพงไม่เบา น่าจะสักสามแสนกว่าใช่ ไหม? มีคนเอาให้เธอหรือ? ดูแล้วคนคนนั้นน่าจะกระเป๋าหนัก สินะ!”
หานเฟยเอ๋อยกกระเป๋าแอร์เมสขึ้นมา
“พี่ผิงผัน คุณคิดว่ากระเป๋าใบนี้สวยไหม?”
หานเฟยเอ๋อเริ่มอวดกระเป๋าต่อไป
ในเวลานี้จ้าวยีฟานยืนอยู่ข้างๆทานเฟยเอ๋อโดยไม่พูดอะไร
“พี่ผิงผัน คุณเข้าใจผิดแล้ว คนที่ให้กระเป๋าใบนี้ไม่ได้กระเป๋า หนักอะไรหรอก แต่เป็นคนกากเดนที่อยู่คณะภาษาจีนของพวกคุณ”
พอได้ยินว่ามีคนเข้าใจผิดว่าเฉินเกอเป็นเศรษฐี
จ้าวยีฟานแทบจะทนไม่ได้จึงรีบเข้ามาอธิบายให้ชัดเจน
“กากเดน? ถ้าในอนาคตเธอพบว่าคนที่ให้กระเป๋าไม่ใช่คน กากเดนล่ะ? และเป็นเศรษฐีจริงๆ เธอจะทำอย่างไร? เธอรู้ไว้ด้วย นะว่าอย่ามองคนที่ภายนอก
ผิงผันพูด
จ้าวยีฟานพูด
“พี่ผิงผัน พี่พูดเป็นผู้ใหญ่มากๆ แต่คนคนนั้นเป็นพวกกากเดน จริงๆ! ส่วนกระเป๋านี่เรื่องมันยาว
ไม่รู้ว่าทำไม แค่ได้พูดคุยกับเศรษฐีอย่างยิ่งฝันคนนี้ในการ ถ่ายทอดสดไม่กี่ประโยค
ในใจของจ้าว ฟานก็มีความรู้สึกบางอย่าง
นั่นก็คือผิงผันคนนี้ค่อนข้างมีความเป็นผู้ใหญ่และหนักแน่น แม้ว่าจะเป็นเศรษฐีแต่ก็ไม่ใช่ทายาทเศรษฐีประเภทที่โง่เขลา
ถ้าสะดวกล่ะก็ จ้าวยีฟานอยากทำความรู้จักสักครั้ง “ผิงผนส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ
ส่งติดต่อกันอีกห้าครั้ง
เกิดเหตุการณ์สะเทือนขวัญอีกครั้ง
“พี่ผิงผัน เรามาแลกวีแชทกันเถอะ วันหลังเฟยเอ๋อจะถ่ายทอดสดให้คุณดูทุกวันเลยดีไหม?”
หานเฟยเอ๋อตื่นเต้นจนรีบพูดผ่านหน้าจอถ่ายทอดสด แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากผงผันอีกเลย เมื่อดูอีกทีก็เห็นว่า
ผิงผันได้ออกจากระบบไปเรียบร้อยแล้ว หานเฟยเอ๋อถอนหายใจอย่างหดหู แต่วันนี้ก็ปิดยอดได้ถึง
สองหมิ่นหยวนแล้ว
ทำให้หานเฟยเอ๋อตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
ในขณะเดียวกันเด็กผู้หญิงหลายคนในหอพักก็ได้ดาวน์โหลด ซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดนี้ไว้แล้วเพื่อจะได้หาเศรษฐีอย่างยิ่งกันใน ห้องถ่ายทอดสดแบบหานเฟยเอ๋อ และพูดคุยกันแบบส่วนตัว
รวมถึงหยางเสด้วยเช่นกัน…
หอพักชาย
เงินเกอได้ยินสตงที่อยู่ห้องข้างๆตะโกนด่าเกี่ยวกับเรื่อง เงินๆทองๆไม่หยุด
เฉินเกอโยนโทรศัพท์ทิ้งลงข้างๆอย่างเกียจคร้านพร้อมกับ รอยยิ้มขมขื่นที่ไม่อาจบรรยายได้ที่มุมปาก
แน่นอนตราบใดที่คุณมีเงิน ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ล้วนถูกต้อง และตราบใดที่คุณไม่มีเงิน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ล้วนน่ารังเกียจ ททท…
ผิงผันเมื่อกี้นี้ แน่นอนว่าเป็นเงินเกอ
เมื่อเห็นลู่หยางกับสวี่ยงทำตัวกร่างอยู่ในนั้น ทั้งยังด่าเขาและ เพื่อนร่วมหออย่างเสียๆหายๆ เฉินเกอจึงเติมเงินเข้าไปหนึ่งแสน ห้าหมื่นหยวน
เพื่อทำให้ทั้งสองคนนั้นหุบปาก แต่ก็ยังได้ยินสตงยังคงสาปแช่งอยู่ห้องข้างๆ อาจเป็นเพราะ
ความภาคภูมิใจได้พังทลาย …
และเมื่อกี้นี้เขายังพยายามลองใจหยางเสวอีกด้วย
ไม่คิดเลยว่าหยางเสาจะทำให้เขาผิดหวัง ตั้งแต่ต้นจนจบเธอ กลายเป็นเด็กผู้หญิงที่พิสมัยในความฟุ้งเฟ้อ
สุดท้ายแล้วเฉินเกอก็ตัดใจจากเธอได้แล้วจริงๆ! เนื่องจาก ความเหนื่อยล้า เฉินเกอจึงหลับต่อ
วันรุ่งขึ้น
เช้านี้ตอนตีห้าหยางฮุยและพวกเพื่อนร่วมหอกระโดดกำแพง และวิ่งกลับมาหลับที่หอพัก
เนื่องจากวันนี้ต้องเข้าเรียน หลังจากที่พวกเขากินข้าวเช้าเสร็จ แล้วก็รีบมุ่งไปยังตึกเรียน
“เฉินเกอ ฉันบอกให้หยุด!”
ทันทีที่ออกจากประตูทางออกของโรงอาหารก็ถูกผู้หญิงคน หนึ่งตะโกนเรียกอย่างเสียงดัง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ