บทที่ 5 คลับบันเทิงเงินฉวนซาน

เฉินเกอเดินออกจากห้องอาหาร

เพื่อนสนิทของประธานหยางฮุยกับหมาเสียวหนานตามออก

“นายทำอะไร! ฉันไม่ได้ว่าของขวัญของนายไม่ดี!”

หม่าเสี่ยวหนานพูดด้วยความรีบร้อน

หยางฮุยก็บอกว่า : “เฉินเกออย่าเพิ่งไปสิ กินหมดแล้วค่อยไป ถ้านายไปแล้ว พวกเราอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีความหมายอะไร!

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย “พวกเธอเล่นให้สนุกกันเถอะพี่ฮุย เสี่ยว หนาน ฉันมีธุระจริงๆ แต่พวกเธอเชื่อผมนะ ผมไม่แสร้งทำ แน่นอน!”

เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าพวกเธอจะเชื่อตัวเองหรือไม่

ว่าไปแล้วก็โทษบัตรช็อปปิ้งที่มีวงเงินซื้อของได้ต่ำ3แสน ใบนี้ ของพี่สาว การเปลี่ยนแปลงก็ทำให้ตัวเองตกเข้าไปในหลุมอีก

แม้หยางฮุยกับหมาเสียวหนานต่างก็โน้มน้าว แต่สุดท้ายเฉิน เกอก็ยังคงจากไป

“คนยากจนไปแล้ว?”

เมื่อหม่าเสี่ยวหนานกับหยางฮุยกลับไปที่ห้องอาหาร สตงถามด้วยรอยยิ้ม
หยางฮุย : “สวาง พวกนายเปลี่ยนคนรังแกได้ไหม เห็นว่าเป็น เกอน่ารังแกใช่ไหม พวกนายยังแกล้งเขาให้แย่ไม่พออีกหรอ?”

หยางฮุยทนไม่ไหวแล้ว

“เหอะเหอะ ขายหน้าที่เป็นตัวเองที่ทำ ใครใช้ให้เขาเอา กระเป๋าไม่มีราคามาหลอกเดี่ยวหนาน ยังจะแอร์เมสรุ่นสะสมอีก คนยากจนนี้เลิกเก่งจริงๆ!

จ้าวยีฟานได้ยินก็ทำเพียงยิ้มแห้งๆแล้วส่ายหัว

หลังจากที่เฉินเกอออกไป เดินอยู่บนถนนด้วยความสับสน

ตอนที่ไม่มีเงินเฉินเกอแค่ฝันก็ยังอยากมีเงิน แต่ตอนนี้ ตัวเอง มีเงินแล้ว กลับไม่มีความรู้สึกพิเศษอะไรเลย

และในตอนนี้กลับแย่ลงไปอีก จ่ายไป3แสนกว่า แม้น้ำสักคำ ไม่ได้ดื่ม ทั้งยังถูกมองด้วยสายตาดูถูกอีก

ในขณะที่เฉินเกอกำลังคิดว่าจะไปหาที่ดื่มน้ำสักหนึ่งที่ดีไหม

โทรศัพท์ดังขึ้น

พี่สาวของตัวเองเฉินเสี่ยวโทรมา

เงินเกอ:

“พี่ครับ!”

“เสี่ยวเกอ ทำอะไรอยู่?

“ไม่ได้ทําอะไร…….

“ถ้าอย่างนั้นนายช่วยธุระพี่อย่างหนึ่งสิ
เฉินเกอ

“???”

“คืออย่างนี้ นายน่าจะรู้จักถนนการค้าจีนหลังสินะ? ตรงนั้น เป็นสถานที่ที่พี่ไปลงทุน เมื่อ4ปีก่อนที่พี่กลับประเทศไปเยี่ยม นาย ตอนนี้ เนื่องจากต้องเซ็นชื่อต่อสัญญาที่นั่น พี่ไม่สามารถ กลับไปได้!”

“พอดีตอนนั้นใส่ชื่อลงทุนของพวกเราสองพี่น้อง นายไปเซ็น เหมือนกัน ไปเซ็นชื่อต่อสัญญาสักหน่อยสิ”

“ฮัลโหลฮัลโหลฮัลโหล….. เสียวเกอ นายได้ยินที่พี่พูดไหม?”

เงินเกอได้ยินแน่นอน

เพียงแต่ว่าตอนนี้เขากำลังสับสนสุดๆ

ถนนการค้าจินหลิง

ที่นั่นเป็นหนึ่งในเมืองจีนหลังที่มีความโดดเด่นมาก

ร้านค้าถนนการค้าตกแต่งสวยงาม การทำมาค้าขายดุเดือด

มาก

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่พูดถึงร้านที่โดดเด่นที่สุดในถนน การค้า มีสถานที่หนึ่งที่ชื่อว่าคลับบันเทิงเงินฉวนซาน สร้างตาม ภูเขา ที่นั่นเป็นสถานที่ที่มหาเศรษฐีเมืองจินหลิงมักจะไปกัน บ่อยๆ

ฟังจากความหมายของพี่สาวแล้ว ถนนการค้าทั้งหมดนั้น เป็น ของครอบครัวตัวเอง?
“พี่ครับ พี่พูดเล่นหรือจริง? ถนนการค้าเป็นของครอบครัวเรา หรอ?”

“แม่งเอ้ย! พูดอยู่ตั้งนาน นายคิดว่าฉันล้อเล่นกับนายหรอ ฉัน เป็นคนเปิดเอง เนื่องจากตอนนั้นฉันไม่สามารถเปิดกิจการได้ มากมายขนาดนี้ในเวลาเดียว ดังนั้นฉันจึงใช้บัตรประชาชนของ นาย ควรมีของนายครึ่งหนึ่งสินะ!”

“เดี๋ยวนายไปที่วิลล่าเงินฉวนหาผู้จัดการที่ซื่อหลี่เจิ้นกั๋ว ฉันคุย กับเขาเรียบร้อยแล้ว ให้นายที่เป็นเจ้าของคนที่สองเซ็นก็เหมือน

“ผม……”

“โอเค โอเค แค่นี้นะ ฉันยังมีธุระอีก วางสายก่อนนะ!”

เฉินเกอถือ โทรศัพท์ไว้นั่งไปนานสองนาน

วิลล่าเป็นฉวนที่นั่นเป็นสถานที่ระดับไหนกัน ก่อนหน้านี้ เขาไม่ กล้าแม้แต่จะคิด

แต่ตอนนี้ เฉินเกอหายใจเข้าลึกๆ เรียกแท็กซี่ตรงไปที่ถนน การค้าจินหลิง

คลับบันเทิงวิลล่าเป็นฉวนรวมร้านอาหารที่พักเป็นหนึ่งเดียว เป็นถนนการค้าที่สร้างใกล้ภูเขา สร้างตามภูเขาที่อยู่ข้างล่าง

เฉินเกอเรียกสติแล้วเดินเข้าไป……..
“คุณผู้ชายท่านนี้กรุณาหยุดก่อนค่ะ!”

คาดไม่ถึงว่ากำลังจะเข้าไป เฉินเกอกถูกพนักงานสาวสวยสอง สามคนดักเอาไว้

“คุณคะ ท่านได้จองที่วิลล่าไว้แล้วหรือยัง?”

พนักงานหญิงมองและถามไปที่เฉินเกอ

พวกเธอทํางานต้อนรับอยู่ข้างหน้า โดยเฉพาะ ปกติพบเจอคน ใหญ่คนโตมากมายมาที่นี่จนชิน

วันนี้เห็นเฉินเกอที่สวมเสื้อก๊อปแบรนด์เนมทั้งชุด แม้น้ำเสียงของพนักงานต้อนรับหญิงจะเกรงใจ แต่ในสายตา มีความดูถูกอย่างเห็นได้ชัด

“ผมไม่ได้จองที่ ผมมาพบคนครับ!!

เฉินเกอพูดออกมา

ขณะเดียวกันมองไปที่พนักงานหญิงสองสามคนแวบหนึ่ง รู้สึก ตกใจเล็กน้อย มิเช่นนั้นแล้วจะบอกว่าคลับบันเทิงเงินฉวนซานจิ นหลิงเป็นดินแดนมหัศจรรย์ของคนในเมืองจินหลงได้อย่างไร

พนักงานต้อนรับ5-6คนนี้ มองดูแล้วเป็นนักศึกษาจบใหม่ มี

ความสง่ามาก

เหมือนกับนางแบบ มีท่าทาง รูปร่างที่ดี

“พบคน? คุณมาพบใครคะ?”
เพียงแต่ว่าเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอสาวสายสองสามคน ขมวดคิ้วพร้อมกัน

น้ำเสียง ในตอนนี้ มีความเย็นชาลงเล็กน้อย

“ผมมาพบหลี่เจิ้นกั๋ว เป็นผู้จัดการของที่นี่!”

เฉินเกอก็สังเกตเห็นแววตาที่พวกเธอมองตัวเองด้วยความ ดูถูก แต่ก็พูดความจริงออกไป

สาวสวยสองสามคนมองตากันและกัน

พบผู้จัดการหลี่?

คาดว่าคนยากจนคนนี้ ยังไม่รู้สถานะของผู้จัดการหลี่สินะ?

อยากจะพบเจอก็พบได้งั้นหรอ?

และตอนนี้พวกเธอแทบจะตัดสินได้ว่า คนยากจนคนนี้อยาก เข้าไปเปิดหูเปิดตา

อย่างไรก็ตามคลับบันเทิงเงินฉวนซานมีชื่อเสียงเหลือเกิน หลายๆคนเนื่องจากไม่มีกำลังในการจ่าย จึงไม่สามารถเข้าไป ข้างในได้

ปกติก็มีคนที่เหมือนกับเขา อาศัยเหตุผลเข้าไปพบคน เพื่อ เข้าไปเยี่ยมชม

แต่ว่า ไม่สามารถเข้าไปได้เลย

พวกเธอเป็นนักเรียนสวยงามที่เพิ่งจบวิทยาลัย ตอนนี้ แม้จะ รู้สึกไร้ยางอายต่อการกระทำของเฉินเกอแต่ก็พยายามรักษาท่าทางที่อ่อนโยน

“คุณคะ อยากพบผู้จัดการหลี่ของพวกเราต้องนัดล่วงหน้านะ คะ หากท่านไม่ได้นัดล่วงหน้า ก็เชิญออกไปเถอะคะ!”

เงินเกือถือได้ว่าดูออก พนักงานสองสามคนนี้มองว่าตัวเอง เป็นคนที่จะเข้ามาเยี่ยมชม

ขณะที่กำลังคิดอยู่ว่าจะโทรศัพท์ให้พี่สาว เพื่อโทรแจ้งหลี่เจ

นถั่ว สักค่า

“พี่เจิ้งยวี่ พวกเธอกำลังทำอะไรหรอ?” ผมเพิ่งจะสังเกตเห็นว่า ที่แท้ เงินฉวนซาน ใครๆก็สามารถเข้ามาได้หรอ!

คนที่พูดเป็นวัยรุ่นที่ผมใส่เจล แต่งกายหรู จับมือผู้หญิงที่แต่ง หน้าเข้มจัดเดินเข้ามา

มองดูเฉินเกอด้วยสายตาที่ดูถูก เขายิ้มให้กับพนักงาน

ต้อนรับหญิงที่อยู่ข้างหน้า

“ช่างเทียน เธอเคยบอกไม่ใช่หรอว่าที่นี่เป็นสถานที่หรูหรา ที่สุดของจินหลิงไม่ใช่หรือ ทำไมถึงมีคนแบบนี้อยู่ที่นี่อีกละ?”

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดคนนั้นพูดออกมา

บางคนก็เป็นแบบนี้ ไม่ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นสักนิด ก็ แสดงออกถึงความทนไม่ไหวของพวกเขาออกมา

พนักงานหญิงคนแรกเจิ้งยวกล่าวขอโทษกับคุณชายคนนี้ “ขอโทษคุณชายจริงๆ พวกเราจะจัดการให้เร็วที่สุด!!
หลี่ช่างเทียนยิ้มเย็นชา : “อย่างนั้นก็ ประเดี๋ยวผมยังต้องเลี้ยง เพื่อนต่างถิ่นที่นี่อีก วิลล่าของพวกเราเป็นสัญลักษณ์ของจินหลิง ห้ามลดเกรดลงมาโดยไม่มีเหตุผลนะ ผมขอพูดมากกว่านี้หน่อย พี่เจิ้งยวี่เธออย่าโกรธเลยนะ พ่อของผมกับผู้จัดการหลี่ของพวก เธอรู้จักกันนะ เคยกินข้าวด้วยกันแล้วด้วย!”

พูดถึงผู้จัดการหลี่ใบหน้าของหลี่ช่างเทียน มีความเคารพเล็ก น้อย

ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา เมื่อได้ยินว่าหลี่ช่างเทียนรู้จัก คนไปทั่วทุกที่ ทั้งยังรู้จักผู้จัดการหลี่คนใหญ่คนโตของจินหลิง ท่านนี้อีก! เต็มไปด้วยสายตาที่หลงใหล

แม้พนักงานหญิงกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างเจิ้งยว ก็ส่งสายตาไปให้ หลี่ช่างเทียนอย่างลับๆ หวังว่าจะเป็นที่สังเกตของหลี่ช่างเทียน

เจิ้งยวรีบพยักหน้า: “ค่ะคุณชายหลี่!”

พูดจบก็หันไปมองเฉินเกอด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

“เชิญคุณออกไป อย่ามาขัดขวางการทำกิจการของพวกเรา มี เช่นนั้นฉันจะแจ้งผู้รักษาความปลอดภัย!

“โอเค! ผมขอไปโทรศัพท์ก่อน!”

เฉินเกอหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินออกไป เดินออกไปพลางหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมา

“แม่งเอ้ย! ยังเสแสร้งเป็นอีก! มีความเหมือนจริง!”
หลี่ช่างเทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“คุณชายหลอย่าถือสาเลย เงินฉวนซานของพวกเราบางครั้งก็ จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

เจิ้งยวี่พูดด้วยรอยยิ้ม

หลี่ช่างเทียนพยักหน้า “ได้ อีกสักครู่เพื่อนของผมมา พี่เพิ่งย ให้เกียรติไปดื่มสักสองสามแก้วเป็นอย่างไร? ”

“ถึงเวลาจะดูอีกทีนะ! คุณชายหลี่ เจิ้งยวยิ้มด้วยความลำบาก

ใจ

หลี่ช่างเทียนพยักหน้ามองไปที่ เจิ้งยวด้วยสายตาลวนลาม จากนั้นหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาไปเปิดห้องที่หน้าเคาน์เตอร์

และพนักงานสาวกลุ่มหนึ่งก็มองไปที่เพิ่งยวด้วยความชื่นชม “พียว ท่านรู้จักคุณชายหลี่หรอคะ?”

เจิ้งยวจัดลูกผมอย่างภูมิใจ “แน่นอน มิเช่นนั้นแล้วพวกเราจบ จากวิทยาลัยไม่ไปหางานทำ มาเป็นพนักงานบริการที่นี่มีความ หมายอะไร แน่นอนว่าต้องมารู้จักกับคนรวยอย่างคุณชายหลีสัก สองสามคนสิ!”

“พวกเธอเห็นผู้หญิงแต่งหน้าจัดที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว หรือยัง คนนั้นเคยเป็นดารามาก่อนนะ………รอบครัวคุณชายหลี่ ทำกิจการอสังหาริมทรัพย์ มีมูลค่า2พันกว่าล้าน

“โอโห! มิน่าล่ะพ่อของเขาถึงได้รู้จักกับเจ้าพ่อหลี่เฉินกั๋วถนน การค้าจินหลิงผู้จัดการหลี่ของพวกเรา ที่แท้มีมูลค่าสูงขนาดนี้นี่เอง!”

พนักงานหญิงกลุ่มหนึ่งมองไปข้างหลังของหลี่ช่างเทียน ต่างก็ บ้าคลั่งไปแล้ว

“เหอะ ไม่พูดถึงผู้จัดการหลี่ก็นึกไม่ถึงจริงๆ คนยากจน ธรรมดาคนนั้นเมื่อครู่นี้ยังจะอยากมาพบผู้จัดการหลี่ ตอนนี้ผู้จัด การหลี่กำลังเจรจาธุรกิจกับผู้นำของเมืองและคณะประธาน หอการค้าของจีนหลังอยู่ คนๆนี้มาเล่นตลกนะ……. เพิ่งยว ยิ้ม ด้วยความดูถูก

เธอยิ้มพลาง เตรียมตัวจะไปพูดคุยกับหลี่ช่างเทียนอีกสอง สามประโยค ปรากฏว่าเมื่อเงยหน้าขึ้น

ก็เจอคนยากจนคนนั้นที่ถูกไล่ออกไปกลับมาอีกแล้ว “นายกลับมาอีกทำไม?”

เจิ้งยวพูดด้วยสีหน้าตกตะลึง

พนักงานกลุ่มหนึ่งมองไปที่เฉินเกอด้วยสายตาที่ดูถูก……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ