บทที่ 17 เพื่อนเก่ากลับมาจากต่างประเทศ

เฉินเกอมีความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ต่อจ้าวยีฟาน

แม้ว่าเธอจะเป็นคนสวยมากและอารมณ์ดี

แต่เธอเป็นคนประเภทดูถูกคนจนชอบคนรวยไปหน่อยจึงทำ ให้เฉินเกอรู้สึกอึดอัด

ไม่รู้ว่าเสี่ยวหนานกำลังคิดอะไรอยู่ถึงอยากให้ทั้งสองสนิท สนมกัน

ดังนั้นเฉินเกอจึงไม่อยากไปเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่น่า อึดอัดแบบนั้น

แต่ก็ไม่สามารถหยุดการคะยั้นคะยอของหยางฮุยได้

เพราะไม่อยากขัดความสุขของเพื่อนจึงตอบตกลงไป

สถานที่นัดหมายคือร้านอาหารตะวันตกที่มีชื่อว่าชิงหย แน่นอนว่าหยางฮุยไม่สามารถไปโรงแรมห้าดาวใดๆเหมือน

อย่างทายาทเศรษฐีอย่างสวี่ยงและหยาง

การออกไปทานอาหารคราวนี้ คนที่มาก็มีจ้าวยีฟาน สวีเสีย และสาวๆที่หอพักรวมเป็นหกคน

ทั้งหกคนในหอพักของเฉินเกอและหม่าเสี่ยวหนาน เฉินเกอไม่ได้ออกไปพร้อมกันกับหยางฮุยและคนอื่นๆเพราะเขากลับไปที่หอพัก

“ความจริงแล้วฉันเห็นว่าหอพักของเสี่ยวหนานและหยางฮุย หกคน พวกเราสิบสองคนออกมาเที่ยวพร้อมกันเป็นกลุ่มก็ แล้ว!”

จ้าวยีฟานนั่งลงบนที่นั่งและนั่งห้อยขากำลังดื่มน้ำผลไม้ ความหมายในคำพูดนั้นชัดเจนในตัวเอง

เธอค่อนข้างประทับใจในตัวหยางฮุย เพราะหยางฮุยดูเป็นคน สุขุมอย่างมาก

เพียงแต่พ่อแม่ของหยางฮุยเป็นเพียงครูโรงเรียนมัธยมธรรม ดาๆ จึงยังไม่ผ่านเกณฑ์มาตรฐานภายในใจของจ้าว ฟาน

“อืมๆ แต่อย่าให้เฉินเกอคนนั้นมาล่ะ! พอเห็นเขาแล้ว ฉันก็ นึกถึงเรื่องพวกนั้นที่เขาทํา! ตลกชะมัด!

สวีเสียยังกล่าวติดตลก

“เอาล่ะๆ ฟาน สวีเสีย พวกเธอก็อย่าไปเกลียดเฉินเกอแบบ นั้นเลย ที่จริงเขาเป็นคนดี พวกเธอลองคบไปนานๆก็จะรู้

หม่าเสี่ยวหนานพูดยิ้มๆ

“ใช่แล้ว พี่เฉินเป็นคนดี…

หยางฮุยและคนอื่นๆพูดเสริมทัพ

“หึหึ คนดี? ถ้าดีจริงคงไม่ปล่อยให้พวกเราสิบสองคนนั่งรอ เขาอยู่คนเดียวหรอก สวีเสียเธอว่าไง?”
จ้าวยีฟานส่งเสียง ชี

“อ๊ะ! เฉินเกอมาแล้ว!

ในขณะนี้หมาเสียวหนานก็ลุกขึ้นโบกมือให้เงินเกอที่อยู่หน้า ประตูเพื่อเรียกเฉินเกอเข้ามา

“โทษที ฉันกลับไปคุยโทรศัพท์ที่หอ พอดีมีเรื่องที่ต้องจัดการ นิดหน่อยก็เลยมาสาย!”

เฉินเกอยิ้ม

หม่าเสี่ยวหนานและจ้าวยีฟานนั่งอยู่ตรงข้ามกัน

ในขณะเดียวกันดวงตาที่สวยงามของเธอก็สังเกตโดยรอบ และลุกขึ้นลากเฉินเกอมานั่งตรงที่นั่ง “เฉินเกอ นายมานั่งตรงนี้

สิ!”

เฉินเกอไม่เข้าใจการกระทำของหม่าเสี่ยวหนาน

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากและนั่งลง

“หลินเจียว เรามาสลับที่กันเถอะ!

ไม่คิดว่าพอเฉินเกอนั่งลง จ้าวยีฟานที่มีใบหน้าเย็นชาก็พูดกับ เพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ

“พี่ฟาน ฉันไม่อยากสลับที่นั่ง ฉันไม่อยากนั่งกับคนจนคนนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะคิดว่าเขาเป็นแฟนฉันหรือเปล่า”

“อะไรนะ? เธอไม่พอใจหรือที่ได้เงินเกอเป็นแฟน เธอดูสิ เฉิน เกอซื้อได้แม้กระทั่งกระเป๋าใบละสามแสนกว่า! คิกคิก”
“จริงด้วยหลินเจียว ถ้าเธอได้ผู้ชายแบบเงินเกอร์ดีไปเลย ฮ่า

ช่าชา!”

หลินเจียวแต่งตัวสวยและรู้จักการแต่งหน้า

ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่แบรนด์เนม

และแน่นอนว่าเธอดูถูกเฉินเกออย่างมาก

เมื่อได้ยินเพื่อนร่วมหอพูดติดตลก เธอก็หมดคำพูด “อัยหยา ในเมื่อพวกเธอเห็นเฉินเกอเสียขนาดนั้นก็เอาเขาไปเป็นแฟน เลยสิ!”

“อ๊ะ! ยอมแล้วๆ!

เมื่อได้ยินแบบนั้น สาวๆจึงไม่มีใครกล้าล้อเล่น

เห็นได้ชัดว่าพวกเธออ่อนไหวต่อคำพูดที่ว่าได้เงินเกอเป็น แฟน ก็เหมือนกับว่าหากเฉินเกอได้เป็นแฟนใคร คนคนนั้นก็จะ โดนเยาะเย้ย

เมื่อหยางฮุย หลี่ปินและพวกเขาที่นั่งอีกฝั่งได้ยินคำพูดแบบนี้ ความจริงก็รู้สึกโมโหเล็กน้อย

แต่ก็ต้องทนเอาไว้

เฉินเกอถูกจ้าวยีฟานปฏิเสธที่จะนั่งกับเขาไปตรงๆ แม้ว่าจะไม่ สมเหตุสมผลแต่ก็เป็นไปตามคาด

“เสี่ยวหนาน ฉันนั่งตรงนั้นก็ได้! เธอรีบนั่งเร็ว!”

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างหดหู ในสายตาของผู้หญิงหลายคน เขาดูเหมือนเทพแห่งโรคระบาดอะไรอย่างนั้น

ทายาทเศรษฐีคนอื่นๆมีเงิน 30,000 ถึง 50,000 อยู่ในมือ สามารถปั้นหน้าต่อหน้าผู้หญิงสวยๆและได้รับความโปรดปราน จากผู้หญิงเหล่านั้น

ในมือเงินเกอไม่รู้ว่ามีรายการทรัพย์สินจำนวนเท่าใด แต่ทำไมถึงไม่ได้รับความโปรดปรานจากผู้หญิงสวยๆพวกนั้น

ล่ะ?

เฉินเกอก็เคยคิดจะใช้เงินโอ้อวด แต่เขาไม่ทำ

ในขณะที่พูดเฉินเกอก็ลุกขึ้นเดินไปอีกฝั่ง

หม่าเสี่ยวหนานต้องการจะโน้มน้าวให้ฟานตามเงินเกอมา อีกครั้ง คราวนี้เธอคิดอยากจะปรับความเข้าใจกับคนทั้งสอง จริงๆ

เพราะทั้งสองต่างก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอ

“ยีฟาน?”

ในขณะนี้มีเสียงดังขึ้นจากโต๊ะข้างๆของเฉินเกอ

มีหนุ่มหล่อ รูปร่างดีในชุดลำลองแบรนด์เนมยืนอยู่ต่อหน้าทุก

คน

เขามองไปที่จ้าว ฟานด้วยความประหลาดใจและแปลกใจ
“นาย อจวงเฉียง

จ้าว ฟานก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน เธอสางผมสั้นและยืน ขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

“ใช่แล้ว จ้าวยีฟานฉันไม่ได้เจอเธอมาสองปีแล้ว เธอสวยขึ้น จนแทบจำไม่ได้แน่ะ!”

จวงเฉียงหัวเราะ

“อ้อ ใช่สิจวงเฉียง พ่อของนายส่งนายไปเรียนเมืองนอกไม่ใช่ หรือ? นายกลับมาเมื่อไหร่?

“ฉันเพิ่งกลับมาวันก่อน ฉันก็กำลังหาคนเพื่อหาวิธีติดต่อเธอ อยู่พอดีเลย เมื่อวานเรื่องที่หวางKTV คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ ไหม? ตอนนั้นต้าเหลยเพื่อนสมัยมัธยมโทรศัพท์บอกฉันว่า บังเอิญเจอเธอมีเรื่องอยู่ที่นั่น!”

จวงเฉียงพูดยิ้มๆ

แต่จ้าว ฟานเอามือปิดปากด้วยความตกตะลึง

แม้แต่เพื่อนร่วมหอของจ้าวยีฟานก็รู้สึกได้ทันที

“อ๊า! จวงเฉียง เป็นนาย? เมื่อวานนายเป็นคนช่วยเรา?”

จ้าวยีฟานเผยสีหน้าตกใจ

ที่แน่ๆเรื่องเมื่อวานจวงเฉียงก็คิดหาวิธีช่วย และเขาก็เป็นคน ให้พ่อโทรศัพท์หาหลี่เฟยหงแห่งหวาง

แต่หลี่เฟยหงไม่ได้รับสาย
พอตอนนี้ได้ยินจ้าวฟานเข้าใจว่าเขาเป็นคนช่วย จึงไม่ได้คิด อะไรมาก

แค่พูดว่า “อืม ฉันให้พ่อช่วยพูดให้นะ!”

จ้าวยีฟานรู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจ ในขณะเดียวกันก็มีสีหน้าภาค ภูมิใจ

ผู้หญิงมักจะไร้สาระที่สุดในโลก!

ตอนนี้ทุกอย่างก็หมดข้อสงสัยแล้ว ปรากฏว่าคนที่โทรศัพท์วัน นั้นไม่ใช่หนิงผ่านคนนั้นหรือคนอื่น กลับกลายเป็นว่าเป็นจวง เฉียงเพื่อนสมัยเด็กของเธอที่สามารถทำให้พี่ใหญ่อย่างหลี่เฟย หงสยบได้

ก่อนหน้านี้พ่อของจางเฉียงและพ่อของเธอเป็นสหายร่วมรบ กัน ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนจึงดีมาก

ต่อมาธุรกิจของตระกูลจวงเฉียงยิ่งใหญ่โตมากขึ้นเรื่อยๆ และ

จวงเฉียงเองก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

จึงขาดการติดต่อไปโดยปริยาย

แต่คาดไม่ถึงว่าเมื่อจวงเฉียงกลับมาจะทำให้เธอประหลาดใจ

อย่างไม่คาดคิด

นอกจากนั้นยังจัดการหลี่เฟยหงได้ อิทธิพลของตระกูลจวง เฉียงดูแค่นี้ก็รู้แล้ว!

“จวงเฉียง ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันก็ต้องขอบใจนายมากนะ!”
ใจจ้าว ฟานบานสะพรั่ง

ในขณะที่เห็นจ้าวยีฟานเป็นแบบนี้ เฉินเกอกอายที่จะพูดถึง เรื่องนี้

ให้ตายเถอะ เป็นหนึ่งฝานต่างหากล่ะ

ผลพวงจากชัยชนะของตัวเองถูกจองเฉียงคนนี้ช่วงชิงไปอีก ครั้ง?

เฉินเกออยากบอกทุกคนว่า เขาเอง! เป็นเขาเงินเกอคนนี้ที่ เป็นคนโทรศัพท์ไปช่วย

แต่นอกจากทำให้จ้าวยีฟานและพวกเธอเกลียดเขามากยิ่งขึ้น แล้ว เขายังจะได้อะไรอีก?

หลักๆก็คือเงินเกอไม่คิดอยากจะสุงสิงกับจ้าวยีฟานมากเกิน

ตอนนี้อยากทําอะไรก็เชิญ

“อืมอืม ฉันมาร่วมงานเลี้ยงกับกลุ่มเพื่อนๆมัธยมของพวกเรา น่ะ ตอนนี้อยู่กันข้างบน ฉันจะขึ้นไปทักทายข้างบนก่อนแล้วลงมา เธอก็แนะนําเพื่อนๆของเธอให้ฉันรู้จักหน่อย!!

ในขณะที่พูดจวงเฉียงก็หันหน้ามาทางสาวๆและยิ้มให้ยิ้มให้ เล็กน้อยด้วยท่าทางสุภาพบุรุษ จากนั้นก็ปลีกตัวออกไป

ปล่อยให้สาวสวยทั้งหลายคลั่งไคล้

ว้าว! หล่อจัง!
“ฟานฟาน รีบแนะนำหน่อยเร็ว ความเป็นมาของผู้ชายคน นั้นเป็นอย่างไร?”

“ใช่แล้ว เขามีแฟนหรือยัง?”

หลินเจียวและสาวๆรู้สึกสงสัย

จ้าว ฟานพูดอย่างภาคภูมิใจ “จวงเฉียง เขาสุดยอดมาก พวกเธอรู้จักบริษัทอาหารเพิ่งหัวไหม? นั่นเป็นธุรกิจของ ครอบครัวเขา เป็นอุตสาหกรรมอาหารชั้นนำเลยนะ

“ฉันรู้ ในบรรดากิจการจินหลังที่เป็นบริษัทมหาชน ติดอันดับ หนึ่งในร้อย! แข็งแกร่งจริงๆ!

หลินเจียวและสาวๆคนอื่นพูดด้วยความชื่นชม

“ไม่กี่วันก่อนมีข่าวบอกว่าห่วงโซ่ทุนเพิ่งหัวมีปัญหาอะไรบ้าง อย่าง นา?”

เฉินเกอนั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆจากด้านข้าง แต่เมื่อได้ยินพวก เธอคุยกันไม่กี่คำ เขาก็อยากจะพูดแทรกสักสองสามคำ แต่ทันทีที่พูดแบบนี้ บรรยากาศขมุกขมัวขึ้นทันที

โดยเฉพาะจ้าวยีฟานที่มองเฉินเกออย่างโกรธ ๆ :

“นายหมายความว่าอย่างไร? ห่วงโซ่ทุนมีปัญหาก็เป็นเรื่อง ปกติอยู่แล้ว? นายจะทำตัวอวดเก่งไปถึงไหน?”

” คนบางคนก็เป็นแบบนี้แหละ อิจฉาริษยาคนอื่น พยายาม หาข้อบกพร่องเพื่อเอาชนะ น่ารังเกียจ!”
หลินเจียวพูดดูถูก

สิ่งที่เฉินเกอพูดก็เกือบนำไปสู่สงครามในชั่วขณะ

“ฟาน! ”

ในขณะนี้ก็มีเพื่อนนักเรียนเดินตามหลังจวงเฉียงลงมาจากบันได

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ