บทที่ 11 อยู่ๆทำไมถึงมีเงินขึ้นมาล่ะ

เงินเกอดูออกว่ารูปถ่ายที่เธอพูดถึงน่าจะเป็นข้ออ้างของเธอ ความจริงแล้วเฉินเกอไม่อยากเจอหยางเส

เพราะเขาโดนผู้หญิงที่เขาเคยรักหักอก

แต่ถ้าบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วก็ดูเหมือนจะเป็นการ โกหก

ตอนที่ได้ยินเสียงหยางเสว่ เฉินเกอก็ใจอ่อนตอบตกลง

เขาลุกขึ้นและนำรูปที่เขาหวงแหนออกมาจากในตู้ นั่นเป็นรูป ที่หยางเสวกับเฉินเกอยืนถ่ายริมทะเลสาบเล็กๆอยู่บริเวณ มหาวิทยาลัย

ในเวลานั้นหยางเสว่ควงแขนของเขาอย่างรักใคร่และมีเฉินเก

อยิ้มหวานอยู่ข้างๆ

ทว่าตอนนี้มันกลับพัฒนามาจนถึงจุดนี้ เฉินเกอรู้สึกปวดร้าว อยู่ภายในใจ

ในตอนนี้เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงิน 100,000 หยวนในเช้าวันนี้

จริงๆแล้วเงินที่ถอนออกมาวันนี้เฉินเกอต้องการที่จะเอาไปใช้ เพื่อแก้แค้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวเองจะอ่อนต่อโลกเกินไปหน่อย
เดิมทีเขาไม่ต้องใช้เงินสดเพราะบัตรใบนั้นของพี่สาวจะ สามารถทําอะไรก็ได้

จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปไว้ที่หอพักก็ไม่ใช่วิธีที่ดี

อย่างไรเสียถ้าหากพวกหัวหน้าหอพักเห็นเข้า เขาจะอธิบาย อย่างไร? หลายปีมานี้เนื่องจากความยากจนของตัวเอง เขาจึงมีเพื่อนที่

จริงใจเหล่านี้

หากพูดตามความเป็นจริง เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องสูญเสีย อะไรบางอย่างไปเพราะมัน

ออกไปเจอหยางเสว่แล้วก็ถือโอกาสนำเงินพวกนี้กลับไปฝาก ด้วยดีกว่า! เอ๊ะ!

เฉินเกอหากระเป๋าไม่เจอ สักพักเขาจึงหยิบถุงขยะสีดำจาก

หอพักและเก็บเงินใส่ข้างใน จากนั้นลงไปชั้นล่างพร้อมรูปของ

หยางเสว!

ทะเลสาบของมหาวิทยาลัย

“เสี่ยวเกอ ทางนี้!”

เฉินเกอเพิ่งจะมาถึง หยางเสว่โบกไม้โบกมือให้เขาอยู่แต่ไกล

เหมือนกับตอนที่รักกันเหมือนเมื่อก่อน จริงๆแล้วภายในใจของหยางเสว่อยู่ไม่เป็นสุขที่สุด เนื่องจากรู้ว่าเมื่อเช้าเฉินเกอออกเงินซื้อกระเป๋าใบละ360,000 หยวน

360,000 หยวน

คนธรรมดาจะมีเงินขนาดนี้เสียที่ไหน?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวเธอเองเพิ่งทิ้งเฉินเกอไป และอยู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเป็นมีเงินเยอะขนาดนี้ นี่ทำให้หยางเสาคิดอย่างไร ก็คิดไม่ตก ดังนั้นเธอจึงนึกได้ว่าจะใช้เรื่องที่ให้เฉินเกอเอารูปมา ให้เป็นข้ออ้าง

“มีเรื่องอะไร?” พอเจอหน้ากันก็นึกถึงภาพในอดีตขึ้นมา แม้ ว่าเฉินเกอจะเจ็บปวด แต่พอเจอหยางเสาแล้วก็ยังรู้สึกถึงความ โหดร้าย

หยางเสว่เห็นว่าเป็นเกอถือถุงขยะสีดำออกมาด้วย

สักพักจึงพูดว่า “ฉันยังคิดว่านายออกมาพบฉันก็คงหยิบอะไร ติดไม้ติดมือมาด้วย!”

หยางเสาผิดหวังเล็กน้อย

เมื่อกี้เธอเพิ่งคิดเพ้อฝันว่าเฉินเกอถือกระเป๋าแบรนด์เนม ใบละ 360,000 หยวนยืนอยู่ตรงหน้าเธอเพื่อขอคืนดีกับเธออีกครั้ง

ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาพร้อมกับถุงขยะสีดำใบนั้น

เฉินเกอนำรูปออกมา “หยางเสว่ นี่รูปคืนให้เธอ นับแต่นี้ เป็นต้นไปพวกเราไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอีก!

เดิมทีเฉินเกอคิดจะเก็บรูปใบนี้ไว้เป็นความทรงจำ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว!

หยางเสวรู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอกระทืบเท้าอย่างรุนแรงจาก นั้นก็ผลักหน้าอกเฉินเกอ

“นายมันบ้า นายมันบ้าที่สุด! ซี นายคิดว่าที่ฉันเรียกนายออก มาเพราะอยากได้รูปจากนายงั้นหรือ?”

เฉินเพื่อทำท่าทางตกใจ “งั้นเรียกออกมาทำไม?”

“เฮ้อ จะพูดอย่างไรนายถึงจะเข้าใจสักที เสี่ยวเกอ นายคงไม่ คิดว่าฉันกับลู่หยางคนนั้นมีอะไรกันจริงๆ ใช่ไหม?”

หยางเสพูดต่อ “คนโง่ ความจริงเรื่องพวกนั้นมันเป็นบท ทดสอบของนายต่างหาก!

“บททดสอบ?” เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นในใจ

หนีไปถึงป่าละเมาะ ทั้งยังกอดจูบลูบคลำ สุดท้ายแล้วบอกว่า เป็นเพียงบททดสอบนั้นหรือ?

เฉินเกอไม่อยากพูดอะไร

“จะทดสอบอะไรก็แล้วแต่เธอ ฉันคืนรูปนี้ให้ จากวันนี้เป็นต้น ไปพวกเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ลาก่อน!!

เฉินเกอส่ายหน้าแล้วเดินออกไป

“นาย นาย นาย เฉินเกอ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่หยุดฉันจะ กระโดดลงนํ้า!”

หยางเสว่ไม่คิดว่าเฉินเกอคนที่เคยเชื่อฟังและใส่ใจความรู้สึกของเธอมาโดยตลอด ตอนนี้กลับมีท่าทีเปลี่ยนเป็นเย็นชาขนาด

เธอยืนเจ็บใจอยู่ข้างทะเลสาบ

เฉินเกอรู้ว่าเธอคิดจะโกหกเขาอีกแล้ว

เดิมทีคิดจะเดินตรงออกไป

อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นร่างของหยางเสาเอนตัวลงไปทาง

ทะเลสาบ

เปลือกตาของเฉินเกือกระตุกอย่างรุนแรง

รีบเข้าไปกอดหยางเส

ดวงตาหยางเสวมีคราบน้ำตา “นายอย่าห้ามฉัน ถ้านายไม่ เชื่อก็ปล่อยฉันตายไปซะ ให้ฉันตายเสียดีกว่า!”

เฉินเกอสูดหายใจ พูดตามตรงเขาไม่มีความเชื่อใจหยางเสว่

อีกต่อไปแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้ได้รู้ต้นสายปลายเหตุทั้งหมดจากปาก ของหนิงผ่าน

แต่ตอนนี้หยางเสวกำลังจะกระโดดลงไปในทะเลสาบอีกครั้ง เพื่อล่าความตาย และยังล้อเล่นอยู่

เฉินเกอไม่รู้จะพูดอะไรดี ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกตื้นตันใจ เล็กน้อย “พอแล้วๆ ฉันเชื่อเธอ!”

หยางเสว่ฉีกรอยยิ้มด้วยน้ำตา “ฉันรู้ ฉันรู้ว่านายรักฉัน! ที่ฉันจะกระโดดลงทะเลสาบเมื่อกี้ไม่ใช่เพราะเรื่องที่วันนี้นายชื่อ กระเป๋า และไม่ใช่เพราะนายมีเงินหรือไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะฉัน รักนายจริงๆ!

“ฉัน….หยางเสว่ไม่ใช่คนบ้าเงินทองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ไม่ อย่างนั้นเราสองคนคงไม่คบกันมานานขนาดนี้หรอก!

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร

ตอนนี้หยางเสวมองเฉินเกอด้วยความสงสัย “ใช่แล้วเสี่ยวเกอ ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมอยู่ๆ นายถึงมีเงินล่ะ? ถึงขนาดซื้อกระเป๋า ราคาตั้ง 360,000 หยวน

หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะถาม

เงินเกอรู้ดีว่าเธอจะต้องถามแน่ๆ

แต่ทว่าในตอนนี้เฉินเกอไม่ใช่คนที่จะพูดทุกอย่างกับหยางเสร่ ได้อีกต่อไป

ในทํานองเดียวกันเฉินเกอที่ต้องการจะทดสอบหยางเสด้วย เช่นกัน

“อ๋อ เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่กี่วันก่อนฉันช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงคน หนึ่งที่ถูกรถชนบนถนนใหญ่ ไม่คิดเลยว่าครอบครัวของเด็กคน นั้นจะเป็นคนร่ำรวย แต่ด้วยความเร่งรีบพวกเขาจึงให้บัตรช้อป ปิ้งฉันมาใบหนึ่ง แบบใช้ได้ครั้งเดียว! เพื่อเป็นการแสดงความ ขอบคุณ บอกเลยว่ามันคุ้มมาก !”

ดวงตาที่สวยงามของหยางเสว่หรี่ลงเล็กน้อย
“พูดอีกอย่างก็คือว่าบัตรช้อปปิ้งใบนั้นเป็นแบบที่ใช้ได้ครั้ง เดียว พอใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งงั้นหรือ?

เงินเกอพยักหน้า

“งัน งัน งั้น…งั้นกระเป๋าใบนั้นล่ะ ถ้าเอากระเป๋าใบนั้นไปขาย คงได้เงินมาไม่น้อยเลยแน่ๆ!

ในใจหยางเสผิดหวังเล็กน้อย

เธอคิดว่าเป็นเกอรวยขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนจริงๆ

ทั้งยังคิดว่ากระเป๋า ใบละ 360,000 หยวนใบนั้นไปวางไว้

ที่ไหนแล้ว

เฉินเกอพูด “กระเป๋าใบนั้นฉันให้หมาเสียวหนานเป็นของขวัญ วันเกิดไปแล้ว”

“อะไรนะ?!!!” หยางเสวตกตะลึง “นายเอากระเป๋าใบละ

360,000 หยวนให้คนอื่นไปแล้ว? พูดอีกอย่างก็คือตอนนี้นาย

ไม่มีอะไรงั้นสิ?

เฉินเกอพยักหน้า

“เสี่ยวเสว่ ฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องเงินๆทองๆ และ เธอก็รักฉันด้วยใจจริง เสี่ยวเสว พวกเรา….”

เฉินเกอพูด ในขณะที่ดึงมือหยางเสว่

“เพียะ!”

“ไสหัวไปซะ ใครจะรักคนจนๆอย่างนายจริงๆล่ะ!”
หยางเสร่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วก็ลุกขึ้นพูดกับเฉินเกอ

“โธ่เว้ย ฉันเสียเวลาไปมากจนเกือบจะกระโดดลงไปใน ทะเลสาบ! หน้าโง่ นายมันหน้าโง่!

หยางเสวตะโกนด่าเฉินเกออย่างขยะแขยง

เมื่อเฉินเกอเห็นหยางเสาเป็นเช่นนี้ สุดท้ายก็ตัดใจได้

นี่คงเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของหยางเสวสินะ?

“เสี่ยวเสว ฉันผิดหวังในตัวเธอจริงๆ ” นัยน์ตาเฉันเกอเกือบ มีนํ้าตารื้น

ทั้งสองเคยดีต่อกันขนาดไหน

“คนจนอย่างนายจะผิดหวังหรือไม่ผิดหวังก็ไม่เกี่ยวกับฉัน เสีย เวลาฉันเปล่าๆ ไสหัวไปซะ คนอย่างนายสมควรจะไปเก็บขยะ!”

หยางเสว่คว้าถุงขยะในมือเฉินเกอเพื่อระบายความโกรธแล้ว ฟาดไปหน้าเฉินเกอ

เป็นผลทำให้เงินหนึ่งแสนหยวนถูกทุ่มอย่างหนัก และปลิว ว่อนบนท้องฟ้า

สิ่งที่ปลิวว่อนคือธนบัตรสีแดงทั้งหมด!

“อ๊ะ? นี่มัน…”

สักพักหยางเสวีเบิกตาโพล่ง จ้องมองเหตุการณ์อย่างไม่อยากจะเชื่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ