บทที่ 6 คุณหนูของบ่าว

ยหลินที่ตามหาหลิวซือซื้ออยู่นานจวบจนได้ยินเสียงต่อสู้กัน ดังขึ้น ฝั่งนั้นเป็นฝั่งที่หลงห้ามพวกนางโผล่มาเป็นอันขาดคุณ หนูอาจเผลอเดินมาที่นี่ก็เป็นได้

ชุ่ยหลินมาพร้อมองครักษ์หลงจึงตกใจเป็นอย่างยิ่งที่เห็นสตรี ผู้หนึ่งท่าทางคล้ายคุณหนูอยู่ในอ้อมแขนของบุรุษร่างสูงผู้หนึ่ง และยิ่งเดินเข้ามาใกล้นางก็ยิ่งแน่ใจว่าคือคุณหนูเป็นแน่

“บังอาจ”

ชุ่ยหลินและองครักษ์ของหลิวซือซือชะงักอยู่ตรงนั้นเมื่อถูกคน ของ โจวเจ๋อนขวางทางเอาไว้

ยิ่งเห็นศพที่นอนตายเกลื่อนอยู่เบื้องหน้าชุ่ยหลินแทบจะล้มลง จนต้องจับมือขององครักษ์หลงเอาไว้

นางหายไปเพียงชั่วครู่อีกทั้งองครักษ์หลงก็ฝากฝังนางไว้เป็น อย่างดี ในขณะที่เขาไปทำธุระส่วนตัวคุณหนูกลับหายตัวไปแล้ว ในขณะที่องครักษ์ที่ดูแลคุณหนูต่างก็สลบอยู่ไม่ไกลนัก

โจวเจ๋อฮั่นปรายตามองซุ่ยหลิน ในขณะที่สาวใช้ผู้นั้นพยัก หน้าหมึกหงักอีกทั้งยังน้ำตาร่วงออกมาราวกับสายน้ำ ปากก็ละ ล่ำละลักอธิบาย

“นายท่านเจ้าขา นั่นคือคุณหนูของข้าเจ้าค่ะ นางหายตัวไปข้าตามหาเสียนาน เหตุไฉนนางถึงมาอยู่กับนายท่านในสภาพเยี่ยง นี้ ได้โปรดปล่อยคุณหนูด้วยเจ้าค่ะนายท่าน เป็นความผิดของ บ่าวเองที่ดูแลคุณหนูไม่ดี แล้วเกิดเรื่องอันใดขึ้นเจ้าคะเหตุใด คุณหนูไม่ได้สติเช่นนั้น

โจวเจ๋อนมองหน้าสาวใช้ผู้อ้างตนว่าสตรีผู้นี้คือนายหญิง ของนางพร้อมขมวดคิ้วรูปกระบี่เข้าด้วยกัน สายตาแข็งกร้าว ไอ สังหารแผ่ออกจากตัว

สตรีร่างเล็กเช่นชุ่ยหลินเมื่อเห็นเขามองตนเองด้วยสายตาเช่น นั้นพลันรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมา

นางไม่กล้าแม้จะสบตาของเขา รัศมีสูงส่งรอบกายทำให้นาง รู้สึกว่าตนเองเป็นเพียงฝุ่นผงที่ไม่มีสิทธิ์จะสนทนากับเขาด้วย

“เหตุใดข้าต้องเชื่อเจ้า สตรีผู้นี้ที่อยู่ในอ้อมกอดข้าเช่นนี้เห็น

ได้ชัดว่านางเต็มใจ

เต็มใจหรือไม่ โจวเจ๋อฮั่นเองบัดนี้ย่อมไม่แน่ใจ แต่เขาจะไม่มี วันปล่อยนางไปหากไม่กระจ่างแจ้งแก่ใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเสียก่อน

“นายท่านได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ คุณหนูเป็นคุณหนูของบ่าวจริงๆ อาจเกิดเรื่องผิดพลาดบางอย่างคุณหนูจึงได้อยู่กับท่าน เมื่อสัก ครูบ่าวเพียงไปนำน้ำมาให้คุณหนูกลับมาก็ไม่พบคุณหนูแล้ว ตามหาจนทั่วจนมาพบว่าอยู่กับนายท่าน

“หุบปาก สตรีผู้นี้นางเป็นสตรีที่ถูกส่งมาให้นายท่านของข้า เหตุใดเจ้าจึงเอ่ยเหลวไหล”
องครักษ์ผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น เขาเห็นว่าสตรีผู้นี้ท่าทางร้อนรนมาหา ท่านอ๋อง เขาเข้าใจว่านางเป็นนางโลมที่ท่านรองแม่ทัพเจ้าอี้เห วันส่งมาให้ท่านอ๋องจึงเปิดประตูให้นางโดยดี

เหตุใดบ่าวผู้นี้จึงมากล่าววาจาเหลวไหลเช่นนี้ หากไม่ใช่นาง โลมเมื่อสักครู่ที่นางมาถึงหน้าประตูนางจะเปลื้องผ้าต่อหน้าพวก เขาจนท่านอ๋องต้องรีบดึงนางเข้าห้องไปหรอกหรือ

ช่างเป็นสตรีที่ใจกล้าเป็นอย่างยิ่ง ทั้งที่ในใจอยากเอ่ยออกไป

เช่นนั้นแต่ทหารสองนายล้วนไม่กล้า

ดูจากที่ท่านอ๋องอุ้มนางแนบอกดูหวงแหนเช่นนั้น นางคงได้ กลายเป็นคนสําคัญของท่านอ๋องไปแล้ว

จะกล่าววาจาใดทหารที่รับใช้ใกล้ชิดเช่นเขาย่อมรู้กาละเทศะ

เป็นอย่างดี

“คุณชาย ข้าคิดว่าคงมีเรื่องเข้าใจผิดกัน สตรีผู้นี้เป็นคุณหนู ของจวนข้าน้อย ท่านได้โปรดส่งคุณหนูให้ข้าด้วยเถิด”

องครักษ์หลงผู้ที่ติดตามหลิวซือซื้อมาเอ่ยขึ้น คำขอร้องของ เขาดูแข็งกร้าวอีกทั้งยังส่งสายตาที่ส่งออกไปดูไม่เป็นมิตรนัก

หากคนผู้นั้นไม่ยอมปล่อยนางเขาก็จำเป็นที่ต้องลงมือ ชื่อ เสียงของสตรีเป็นสิ่งที่เปราะบางเขาไม่อาจให้เรื่องนี้แพร่กระจาย ออกไปได้

“เจ้าหากไม่สนใจชีวิตอีกทั้งอยากได้คนก็เข้ามา โจวเจ๋อฮั่นแสยะยิ้ม อีกทั้งส่งสายตาแข็งกร้าวไปยังบุรุษผู้นั้นทันใด