บทที่ 3 นางหาได้อัปลักษณ์

โจวเจ๋อนยอมรับว่าตกตะลึงไม่น้อยที่เห็นใบหน้าอัปลักษณ์ ของนาง

แต่เหตุไม่รู้นางจึงได้ดึงดูดใจเขาได้เพียงนี้

นางที่กำลังอ้าขาบดกลีบอวบอูมของตนเองกับหมอนข้าง กําลังหลอกล่อให้เขาบดเบียดมังกรอันแข็งแกร่งกระแทกร่าง ของนางเช่นนั้นหรือ

สตรีร่านสวาทแห่งหอ โคมเขียมผู้นี้ช่างน่าอร่อยเป็นอย่างยิ่ง

โจวเจ๋อฮั่นอ๋องนักรบหนุ่มแห่งแคว้นเหลียงอนุชาร่วมสาย โลหิตของฮ่องเต้เพียงพระองค์เดียว

จากเมืองหลวงไปประจำการอยู่ชายแดนมาหลายปี ชื่อเสียง เลื่องลือในเรื่องความเหี้ยมโหดและไม่สนใจผู้ใด

อีกทั้งยังมีนิสัยเย่อหยิ่ง หากไม่พอใจผู้ใดอย่าได้คิดจะใช้ กฎหมายเข้าต่อรองกับเขา

สิ่งที่เขาคิดคือหากฆ่าได้เขาย่อมไม่ลังเลที่จะเอาชีวิต เก่งกาจ ปราบศัตรูอีกทั้งไม่ว่าฝ่าบาทจะมีพระประสงค์ให้ทำการศึกเพื่อ โจมตีแคว้นใด

โจวเจ๋อฮั่นผู้นี้สามารถสนองพระราชโองการได้อย่างรวดเร็ว สมญานามอ๋องปีศาจของเขาจึงเลื่องลือไปทั่วใต้หล้า
บัดนี้เบื้องหน้าของเขาคือนางโลมผู้หนึ่ง ที่มีเรือนกายงดงาม เป็นอย่างยิ่ง แต่ใบหน้าของนางที่ดูเหมือนว่าจะมีรอยแผลเป็น น่าเกลียดอยู่บนนั้นทำให้เขาขมวดคิ้ว

สตรีผู้นี้ย่อมเป็นผู้ที่เจ้าอี้เหวินส่งมาจากหอนางโลมเป็นแน่ หากเป็นผู้อื่นคงได้ไม่นางผู้นี้ออกไปจากห้องแล้ว แต่สำหรับท่าน อ๋องไม่คิดเช่นนั้นเขาเพียงแต่ส่งยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมา

หากไล่นางออกไปย่อมทำให้เจ้าอี้เหวินผู้นั้นหัวเราะเยาะ ใน เมื่อเขาต้องการเพียงร่างกายของสตรีเหตุใดต้องสนใจใบหน้า ของนางกันเล่า

เรือนร่างของนางงดงามปานนั้นหากปรนนิบัติถูกใจเขา

ไม่แน่เขาอาจเลี้ยงนางไว้คอยอุ่นเตียงก็เป็นได้ สตรีไม่ว่าจะมี ใบหน้างดงามเพียงใดหากไม่ต้องใจแล้วก็เป็นเพียงแค่สตรี ทั่วไปเท่านั้น

แต่นางผู้นี้ดูเหมือนจะใจกล้าไม่น้อย ทั้งๆ ที่มีใบหน้าน่า เกลียดเพียงนี้กลับยังคงความมั่นใจไม่หวาดกลัวเขาเลยแม้แต่ น้อย นับว่าน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง

อ๋องหนุ่มก้าวเท้ายาวพลางเสื้อของตนเองออก เพียงนั่งลงข้าง เตียงเสียงครางแผ่วหวานของสตรีผู้นั้นพลันเปล่งออกมา เขายก ยิ้มเย็นชาแล้วเอ่ยว่า

“เจ้าช่างประหลาดยิ่ง แต่ถูกใจข้านัก

“น้ำ ข้าหิวน้ำ”
บัดนี้ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของหลิวซือซื้อกลับเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ ข้างๆ ตนเองนั้นคือสาวใช้คนสนิท

นางจับมือของชุ่ยหลินเอาไว้แล้วร้องขอด้วยน้ำเสียงแผ่วหวาน ยั่วยวน โดยที่ตนเองนั้นไม่รู้ตัว

“เช่นนั้นหรือ”

อ๋องหนุ่มตั้งใจเดินไปในน้ำให้นาง ข่มความกระหายไว้ ภายในอาภรณ์ที่ถอดออกก็มีเพียงครึ่งบน

เผยร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยบาดแผลออกมา เมื่อนางโลมผู้นี้เห็นร่างกายนี้เต็มตานางกลับเลียริมฝีปากแล้ว โถมกายเข้าโรมรันเขาทันใด

“ไม่ดื่มน้ำแล้วหรือ”

เขาเอ่ยออกมาเพียงครึ่งคำก็ถูกแม่นางผู้นี้จู่โจมริมฝีปากเข้า แล้ว หลิวซือซื้อครั้นบังเอิญถูกมือของบุรุษผู้นี้สัมผัสร่างกายของ ตนเองเข้าโดยบังเอิญ

นางพลันรู้สึกดียิ่งสติที่มีขาดสะบั้น เห็นริมฝีปากบางของเขา คล้ายบ่อน้ำ ภายในใจร่ำร้องให้ลิ้มลองจึงกระโจนเข้าใส่เขา ทันใด

เมื่อได้สัมผัสยิ่งรู้สึกดีขึ้น ประดุจตนเองกำลังตกอยู่ในความ ฝัน มัวเมาในรสจุมพิตหุ่นกระหายที่เขามอบให้

หลิวซือซือสะดุ้งเมื่อลิ้นสัมผัสลิ้น ถึงจะรู้สึกดีและวาบหวิว อย่างถึงที่สุด กระนั้นนางก็ไม่รู้จะวางลิ้นตนเองไว้ตำแหน่งไหนด้วยเพราะไร้เดียงสาในเรื่องบนเตียง

เมื่อนางถูกเขาดูดลิ้นของนางอีกทั้งยังค้นหาความหอมหวาน ภายในหลิวซือซือที่รู้สึกราวกับกำลังขึ้นสวรรค์ด้วยความอ่อน หวานนี้จึงเลียนแบบท่าทางของเขาทันที

“อ๊า ข้ารู้สึกดีเป็นอย่างยิ่ง

ความไร้เดียงสาของนางทำให้น้องหนุ่มสัมผัสได้ หญิงร่าน นางนี้กล้าแม้กระทั่งใช้มารยาหญิงอ่อนต่อเรื่องโลกีย์กับเขา เชียวหรือ

เขาเหยียดยิ้มมุมปาก ในขณะที่กำลังครอบครองริมฝีปากนาง

แต่แล้วท่านอ๋องต้องถอนจุมพิตออกมาเพ่งพิศใบหน้าเนียน

อยู่

สวยนั้นเมื่อรับรู้ถึงความเหนียวหนืดที่หลุดมาติดใบหน้าเขา

การเสียดสีใกล้ชิดกันอย่างมากทำให้หน้ากากแผลเป็นของ หลิวซือซือหลุดออกมา อ๋องหนุ่มจ้องมองด้วยความสงสัย

มือเรียวหยาบด้วยจับกระบี่มานานปีจึงค่อย ๆ ได้สัมผัสที่แก้ม นวลเนียนของหญิงสาว

โจวเจ๋อนกัดปาก ใจเต้นไม่เป็นเมื่อเขาเริ่มดึงสิ่งที่เหมือน แผลเป็นจนคล้ายเนื้อหนังที่น่าสยดสยองนั้นออกช้าๆ

ในขณะที่หลิวซือซือบัดนี้ถูไถกลีบอวบของตนเองกับหน้าขา ของเขาและมือของนางยังซุกซนสัมผัสปลายกันเล็กของเขาด้วย ความสงสัย กล้ามเนื้อของคนผู้นี้แน่นไปทุกส่วนยิ่งสัมผัสยิ่งรู้สึกดีเป็นอย่างยิ่ง

จวบจนโจวเจ๋อนดึงหน้าปลอมออกมาจนหมดเมื่อเห็น ใบหน้าที่แท้จริงของสตรีนางนี้ทำให้โจวเจ๋อฮั่นแทบลืมหายใจ นางงดงามเช่นนี้อีกทั้งใบหน้านี้หาได้อัปลักษณ์แต่อย่างใด