บทที่ 6 โกหกไม่เป็นก็อย่าเลย

หยินหานไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้เลยมาก่อนในชีวิต

ผู้หญิงที่เขาเคยเล่นๆด้วยก็ไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน เขาโดนผู้ หญิงตีจนสลบ ถูกหามส่งโรงพยาบาลกลายเป็นขี้ปากชาวบ้าน สนุกปาก

ส่วนตัวต้นเรื่องก็หนีไปแล้ว

เสี่ยว ที่กำลังรู้สึกผิดก็กลับถึงบ้าน

เธอเดินเข้าไปที่ห้องรับแขกที่คิดว่าคงไม่มีใครอยู่บ้าน แต่ หยางหลินหลินก็พูดขึ้นมา “ไปไหนมาล่ะ”

ใจตกลงไปที่ตาตุ่ม

เสี่ยว ตกใจจึงมองตามไปเสียงก็พบว่าเขายืนอยู่ตรงระเบียง ร่างสูงโปร่งยืนอยู่ในเงามืด ให้ความรู้สึกถึงความเย็นเยือก

“ไปบ้านเพื่อนมา

“เงินเสี่ยวซี เธอโกหกไม่เป็นอย่ามาพยายามเลย

น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก

กู้หมิงจนเดินมาหาเธอ เขาก้มลงมามองเธอแล้วก็เห็นแผลที่ อยู่บนหัวเธอ

ที่แท้วันนี้เธอก็ได้รับบาดเจ็บ
เขาคิดว่า…

เสิ่นเสี่ยว อยู่ดีดีก็คิดว่าเขาเองก็เย็นชากับเธอขนาดนี้ เขามี สิทธิ์อะไรที่จะมาบีบบังคับเธอ เขาเองก็แอบมีคนอื่น ที่เจ็บตัววัน นี้ก็เพราะเขา

มืออุ่นของเขาถูกยื่นมาแตะที่หัวของเธอเจ็บจนเธอต้องสูดลม หายใจ กู้หมิงจนถึงได้ชักมือออก แต่เขาก็พูดอย่างเรียบๆ “ทีหลังไม่อนุญาตให้กินเหล้านะ”

ทั้งตัวเธอมีแต่กลิ่นเหล้าจนเขารู้สึกได้

เสี่ยวซึมองตามหลังเขาไป ในใจมีคำพูดที่พูดออกมาไม่ได้ อย่างทรมาน

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ เสี่ยวซีก็เดินเข้าห้องนอนไป ก็ได้ยินที่

เขากำลังคุยโทรศัพท์

เสี่ยวซีแอบมองดูเขา นิ้วเรียวยาวกำลังจดข้อมูล ดวงตาปิด เพียงครึ่งจนเห็นเปลือกตา มุมปากที่กำลังยิ้มน้อย

คิ้วที่ยกเล็กน้อยสอดคล้องกับรอยยิ้มบนหน้า โดยเฉพาะลัก ยิ้มนั่นทําให้คนใจสั่น

แต่……

ที่ทำให้เธอเจ็บก็คือ เขาไม่เคยยิ้มให้เธอแบบนั้นมาก่อนเลย “มองอะไร มันมีอะไรตลกขนาดนั้น ไหนฉันดูด้วย เธอเขยิบเข้าไปแล้วก็ยื่นมือออกแล้วก็ปล่อยตกลง
กู้หญิงจนเก็บโทรศัพท์ มองเธออย่างซับซ้อน สายตานั้น ทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีเข็มกำลังทิ่มลงไปที่เธอ

เสียวยิ้มน้อยๆ “ขี้หวง ไม่ให้ฉันดูก็แล้วไป

เธอเองก็น่าจะไม่รู้ว่าน้ำเสียงของตัวเองนั้นแปรงขนาดไหน แค่ได้ยินกู้หญิงจนพูดใจเธอก็ตกลงไปที่ตาตุ่ม คิ้วขมวดยิ่ง ใบหน้ารูปไข่ปรากฏรอยยิ้มอย่างอื่นๆ

“เสี่ยวซี”

คําพูดของเขาเหมือนจะกำลังเคาะประตูในห้องใจของเธอ ตั้ง เดือนมาแล้วเป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเธอว่าเสี่ยว เพราะเขาเรียก เธอด้วยชื่อเต็มเงินเสี่ยว มาโดยตลอด

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน เธอกับรู้สึกเสียใจเหลือเกิน อยากจะซ่อนตัวอยู่ที่มุมนั้นร้องไห้ให้สาสมใจ

แต่เธอทำได้แค่หมุนตัวกลับไปแล้วยิ้ม “นอนเถอะ”

เธอกลัวที่จะพูดกับเขา

กลัวว่าเขาจะพูดว่า”เสี่ยว เราหย่ากันเถอะ”

กู้หมิงจนมองท้ายทอยของเธอ ในใจรู้สึกแปลกๆ แต่สุดท้าย ก็นอนหลับไปข้างๆเธอ

ทั้งคู่นอนหันหลังให้กันบนเตียงใหญ่ ห่างกันเป็นวาราวกับ เป็นคนแปลกหน้า

ช่วงที่ผ่านเขาเองก็มอบให้เธอแค่ความเย็นชา ครั้งนี้เธอก็คงไม่กล้าที่จะแอบมองดูเขาจากทางด้านหลังอีกแล้ว แถมยังบาก หน้าไปกอดเขาอีก

นํ้าตาเธอไหลลงอย่างเงียบๆจนเปียกหมอน

ตอนนั้นเอง

โทรศัพท์ของเธอก็สั่นๆ เธอกลัวว่าจะทำให้เขาตื่นก็รีบเอื้อม มือไปคว้า มีข้อความเข้ามาเสียว แอบเปิดดูก็พบว่ารูปภาพบน หน้าจอนั้น ทำให้เธอเจ็บปวดจนแทบจะขาดใจ

เป็นรูปที่เขากับผู้หญิงคนอื่นนอนด้วยกัน

ในรูปนั้นเขากอดผู้หญิงคนนั้นนอนด้วยกันอย่างเปลือยเปล่า เขาหลับสนิท

ไม่เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นบนรูปภาพ แต่เดี๋ยวก็ไม่ได้โง่ แค่

เธอเห็นเธอก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูไว้

แต่เธอรู้สึกคุ้นตากับผู้หญิงคนนั้นอย่างประหลาด กู้หญิงจน หันมาพอดีเสี่ยวซีรีบเก็บโทรศัพท์ลงใต้หมอนแล้วก็ร้องไห้

มือเขากอดมาที่เอวของเธอกอดเธอจากด้านหลัง

เขาอยู่ใกล้เธอขนาดนี้แต่กลับรู้สึกว่าเขาอยู่ไกลเหลือเกิน สอง คนนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งเธอค่อยยกมือของเขาออก

แล้วหมุนตัวกลับไป ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอมองเขา

กู้หมิงจนขมวดคิ้วแล้วถามว่า “เป็นอะไร”

“หมิงจวิ้น”
“อืม”

เธอกรอกตาแล้วหายใจเข้าลึกๆแล้วก็พูดออกมาว่า “เราเลิก กันเธอ”

เธอไม่ได้พูดคำว่า “หย่า” แต่กลัวว่าถ้าเธอพูดออกไปแล้วจะ

ร้องไห้

เธอเงียบ

เขาเม้มปากบางนั้น หน้านิ่วคิ้วขมวด มองเธออย่างเต็มไป ด้วยคําถาม

“เสิ่นเสี่ยวซี เธอรู้ไหมว่าตัวเองกำลังจะพูดอะไร

เธอหลบตาไม่กล้ามองดูสายตาคู่นั้นของเขา เธอยิ้มอย่างเจ็บ ปวด “เราแต่งงานกันมาตั้งเดือนหนึ่งแล้ว ฉันรู้สึกได้ว่าคุณไม่มี ความสุข กู้หมิงจวิ้น ฉันไม่รู้จริงๆว่าทำไมคุณถึงได้ขอฉัน แต่งงาน แต่ฉันเข้าใจว่ามันไม่ใช่ความรักเราก็เลยไม่มีความสุข กันทั้งคู่ งั้นเราก็เลิกกัน ถึงตอนนี้เราเองก็เพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ นาน”