ตอนที่ 8 เด็กใหม่รสชาติดี
8
เด็กใหม่รสชาติดี
สีหนาถมาเคาะประตูบ้านเล็กเรียกสองพี่น้องแต่เช้า คนที่เปิด ประตูคือสุดเขต เจ้าของไร่เลิกคิ้วเข้มขึ้นเมื่อเห็นสายตาของเด็ก หนุ่มวัยรุ่นอย่างสุดเขต
“ฉันมาตามไปบ้านใหญ่
“ตามไปทำไมหรือครับ กินข้าวเช้าที่นั่นแล้วก็กลับมานอนที่นี่ หรือไงครับ”
สีหนาถเป็นผู้ใหญ่เกินกว่าจะสนใจเด็กหนุ่มแสนดี้ออย่างสุด เขต เข้าฉุดข้อมือสุดปรารถนาเดินนำสุดเขตไปที่บ้าน สุดเขตจํา ต้องซอยเท้าก้าวตามไปติดๆ พลางสำรวจไปทั่วบริเวณโดยรอบ ไร่เพลินตะวันกว้างใหญ่ไพศาล ถ้าพี่สาวของเขากลายเป็นนาย หญิงของที่นี่ก็คงจะดีไม่น้อย
บ้านหลังงามตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าทำเอาขายาวๆ ของสุด เขตแทบหยุดชะงัก มันใหญ่โตหรูหราเพราะสร้างขึ้นจากไม้สัก ทองทั้งหลัง มูลค่าคงไม่ต้องถามถึง ชาตินี้ทั้งชาติเขาก็คงไม่มี ปัญญาเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้
สุดปรารถนาเคยเห็นบ้านสวยบนเนินเตี้ยๆ หลังนี้มาแล้ว แต่ ยังไม่เคยเข้าไปข้างในและไม่คิดว่าจะได้เข้าไปเหยียบในนั้น วัน นี้เธอก้าวขึ้นบันไดตามเจ้าของบ้าน ก้าวเข้าไปในบ้านสวยหรู ในห้องอาหารมีผู้หญิงคนที่เธอเคยเห็นว่าเป็นลมนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“พี่สิงห์พาแม่นมาทำไมคะ แล้วนั่นเด็กอะไร คนงานใหม่หรือ ไงคะ” ณัฐชากวาดสายตามองสุดปรารถนาและสุดเขตตั้งแต่หัว จรดเท้า แววตาคู่นั้นทำให้เด็กหนุ่มน้องชายสุดปรารถนาขอ กรามกรอด
“ดอกรักกับสุดเขตจะกินข้าวกับเรา สีหนาถตอบ
“ได้ไงคะ หิวนักทำไมไม่ให้แม่บ้านจัดไปให้ ทำไมต้องขึ้นมา กินบนนี้ คางคกขึ้นวอ
“นี่คุณ! หน้าตาก็ดีนะ แต่ปากอมหมาตายไว้หรือไง” สุดเขต ทนไม่ไหว
“เขต!” สุดปรารถนาดน้อง
“แก!! ไอ้เด็กเปรต!” ณัฐชาตะเบ็งเสียงตัวสั่น
“เงียบทุกคนนั่นแหละ” สีหนาถกดเสียงต่ำ “นุ่นไม่มีสิทธิ์ดูถูก ใคร โดยเฉพาะดอกรักและสุดเขต”
“ทำไมคะ พี่สิงห์จะยกย่องมันหรือไงคะ นุ่นไม่ยอมหรอกนะคราวนี้สีหนาแบบได้ยังไง จะยกย่องเชิดชูนังนี้บ้านใหญ่เชียว หรือ
ไม่ยอม!
“ไม่ยอมเป็นเรื่องของนุ่น นุ่นไม่สิทธิ์ก้าวก่ายเรื่องส่วน ของเจ้าของไร่เพลินตะวันถอนใจ จะพูดจาคน อ่อนแออย่าง ณัฐชาต้องใจเย็น พาลเป็นลมแล้งลง ไปอีก
สิงห์ด้วย ผู้หญิงดีทำไมสิงห์ไม่มอง ไปคว้านั่งผู้หญิงเป็นเมียได้คะ”
“หยุดนะ!ถ้านุ่น
ขาด
“พี่ทางราวสั่งได้ ตลอดนั้นเป็น
“ถ้านุ่นคิดอย่างนั้น คงรู้ขอบเขตของพี่ เป็นของพี่ ชีวิตเป็นของนุ่น ยังคิดก้าวก่ายเลย”
“สิงห์! นุ่นอยากให้สิงห์ก้าวก่ายนะคะนุ่นยินดี แต่พี่สิงห์ไม่ทำเอง”
“เพราะนั่นเป็นน้องพี่ไง”
“ไม่!! ไม่!! กรี๊ดดดด” ณัฐชากรีดร้องเสียงดังก่อนจะทำ เหมือนคนซักแล้วเป็นลมจนหงายหลังไปพร้อมเก้าอี้ สร้างความ ตกใจให้กับทุกคนที่พบเห็น โดยเฉพาะสุดปรารถนา ส่วนสุดเขต อะไรบางอย่างในตัวณัฐชาทำให้เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
“นุ่น” ณิชาเข้ามาซ้อนกายลูกสาว น้ำตาของคนเป็นแม่ แทบไหลรินด้วยความเจ็บปวด อะไรเป็นอะไรณิชารู้ทุกอย่าง ทว่าทุกครั้งที่เห็นเธอก็อดที่จะเสียน้ำตาไม่ได้
“คุณแม่เดี๋ยวผมจัดการเองครับ” สีหนาถต้องลุกไปช้อนร่าง บางขี้นอุ้ม
ณิชาอยากส่ายหน้าปฏิเสธเหลือเกิน รู้ดีว่านี่เป็นแค่แผน เธอ เกรงว่าสีหนาถจะตกหลุมพรางของณัฐชาเข้าสักวัน เธอไม่อยาก ให้เป็นแบบนั้น การที่ณัฐชาเสียใจอยู่ทุกวันนี้มันก็มากพออยู่ แล้ว ถ้าแผนการสำเร็จลุล่วงแทนที่ณัฐชาจะมีความสุขอาจจะต้อง พบพานความทุกข์ใจไปตลอดชีวิต
สุดเขตและสุดปรารถนามองตามร่างสีหนาถไป สุดเขตกุมมือ พี่สาวรู้สึกได้ว่ามือบางนั้นเย็นเฉียบ อยากปลอบใจแต่คิดว่าคง ไม่จำเป็นสักเท่าไหร่
กว่าสีหนาถจะกลับมาก็กินเวลานานหลายนาที สุดเขต กวาดตาสํารวจร่างสูงใหญ่อย่างจับผิด ในขณะที่สุดปรารถนา แทบจะถลาเข้าหาแล้วถามถึงณัฐชาอย่างเป็นห่วง
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ นุ่นไม่เป็นอะไรมาก” เขาซึ่งบอกก่อน เมื่อแม่บ้านยกอาหารเช้ามาเสิร์ฟ “กินเถอะ”
“ก่อนกิน ผมอยากรู้
“ถ้าเป็นเรื่องพี่สาวนาย ต่อจากนี้ไปดอกรักจะอยู่บ้านนี้ และ ถ้านายเป็นห่วงเรื่องสถานะของพี่สาว ฉันก็จะบอกว่าเราจะจด ทะเบียนสมรสกัน
สุดปรารถนาอ้าปากหวอ นี่มันอยู่เหนือความคาดหมายจริงๆ ไม่คิดว่าจะได้จดทะเบียนสมรส ที่เธอต้องการก็คือขอให้เขา ยอมรับลูกในท้องของเธอเท่านั้น
“คุณสิงห์!”
“ทำไมต้องตกใจ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการหรือไง” สีหนาถถาม ตรงๆ หญิงสาวก้มหน้าหลบตาวูบ
นั่น…เขาไม่ได้เหยียดความคิดของเธอใช่ไหม?
“เด็กน้อย” เขาเรียกเธอ “จำไว้นะ คนอย่างฉันน่ะ อะไรที่ฉันไม่ ต้องการ ต่อให้ถูกบังคับด้วยปืนจ่อฉันก็ไม่ทํา
มือของเธอถูกเขาไว้ รอยยิ้มบางของหนาถวาบทั่วหัวใจของสุดปรารถนา
“แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้” สุดเขตถาม
“นุ่นเป็นน้องฉัน นาย
“แต่เท่าผมเห็นไม่ใช่
ไร้สาระเจ้าของหนุ่มรูปงามตวัดสายจากสุดเขตเพื่อ มองปรารถนา เลย
หญิงสาวเหลือบตามองสุดเขต ข้าวแรกเข้าปากน้องชาย เขาเคี้ยวๆ แต่สายตาเขาด้วยก่อนตักตัวเองเพื่อกินอาหารเช้าให้อร่อย
“เดี๋ยวก่อนค่ะ
หลังจากมื้อเช้าผ่านหนาถก็เตรียมตัวเข้าไร่ บ้านหลังเล็กส่วนเธอก็คว้าข้อมือเขาไว้
คุณคิดแล้วคะ เรื่องของเรา
“ทำไมถึงคิดว่าฉันจะตัดสินใจพลาด เธอยังไม่แน่ใจอะไรใน ตัวฉันล่ะสาวน้อย” สองมือใหญ่ประกบแก้มนุ่มเนียนใสของเธอ ตาคมหลุบมองเรียวปากอิ่มที่เจ้าตัวเผลอเม้มแน่น
“อย่าเม้มปาก ถ้าอยากให้ฉันจูบ”
กลีบปากรูปคันศรแต่อิ่มเต็มแย้มออก เมื่อเรียวปากสวยนั้น เผยอให้อย่างเต็มใจ สีหนาถก็กดจูบดูดดื่ม มือใหญ่ลูบไล้เต้า ทรวงแสดงถึงความหิวโหย หมาป่าล่าเนื้อแสยะยิ้มหล่อเหลา ดวงตาหรี่ปรือจรดหน้าผากแนบกระหม่อมบางๆ ของคนตัวเล็ก
“อยากเอาเธอจังเลยดอกรัก อยากให้เธอแผ่ความหอมให้ ฉัน”
“รอเลิกงานก่อนดีมั้ยคะ”
“ช้าไป เที่ยงดีกว่า รอฉันนะ”
“อื้ม” เธอตอบสั้นๆ
“อ้อ…อีกสักชั่วโมง แม่บ้านคงจะทำความสะอาดห้องเสร็จ เธอไปรออยู่ที่ห้องนะ”
“ห้อง ห้องใหม่ของหนูหรือคะ”
“ห้องของเราต่างหากล่ะดอกรัก ส่วนสุดเขตฉันจะให้อยู่บ้าน เล็กที่เธอนอนเมื่อคืน โอเคมั้ย”
“ค่ะ ยังไงก็ได้ค่ะ”
“งั้น…ฉันไปทำงานนะ จูบหน่อยสิ”
สุดปรารถนาเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบปากสีเข้มเนิ่นนาน คนไป ทำงานจึงกระปรี้กระเปร่ามีแรงพลังทั้งวัน
สุดเขตขยี้ตาเมื่อเห็นณัฐชาออกมาจากบ้านพักหลังเล็กท้ายไร่ เขาคงไม่ได้ตาฝาดขนาดเห็นผู้ชายเปลือยอกพันท่อนล่างด้วยผ้า คนหนูหมิ่นเหม่เป็นเงาอื่น สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นแดงปลั่งไม่ เหมือนตอนอยู่ในห้องอาหาร คนนอกเห็นย่อมไม่จําเป็นต้องเดา ว่าในนั้นเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้
ด้วยความโมโหไม่หายทำให้ชายหนุ่มวัยเพียง 18 ปี เดินตรง ดิ่งไปหาเธอ
“แหม…หน้าแดงตัวแดงออกมาเลยนะคุณผู้หญิง”
ณัฐชาสะดุ้งเฮือกหน้าซีดตอนที่เห็นสุดเขต
“นะ…นาย นายมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง”
“คุณมายังไง ผมก็มาอย่างนั้นแหละ ว่าแต่คุณเถอะ นั่นน่ะตัว คุณเหรอ”
“กรี๊ด! ไม่ใช่! นี่นายอย่าเดามั่วนะ” ณัฐชากระทืบขาเร่าๆ “แล้วก็ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครด้วย
“หืมม์? ไม่ใช่ แต่ห้ามบอก งั้นก็…ผัวลับหรือไงคุณ “อย่า…ยุ่ง…เรื่องของฉัน” เธอห้ามเสียงสั่น มือกำแน่นอยู่ข้าง
ตัว
“อืม…ก็ไม่อยากยุ่งเท่าไหร่นะ ถ้าคุณไม่เลิกยุ่งกับพี่เขยผม เสียที”
“แก…ไอ้…ไอ้…คางคกเอ๊ย”
“ผมรู้นะว่าคุณเป็นน้องที่ไม่กลัวบาป คิดจะเอาพี่ชายตัวเอง เป็นผัว แต่เขาคงไม่เล่นด้วยเลยต้องหาตัวช่วยแก้คันไปพลางๆ
“หน่อย…ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ไอ้หมาปากมอม ไอ้…
ปากร้ายๆ ของณัฐชาถูกปราบด้วยริมฝีปากหนากระด้าง ของสุดเขต เขาไม่ได้พิศวาสอะไรผู้หญิงคนนี้ แต่ปากเธอร้ายกาจ นักไอ้จะตบตีผู้หญิงก็ไม่อยากทำ วิธีนี้คงจะช่วยให้เธอหายบ้าได้ บ้าง
“ไอ้!” เธอเตรียมจะด่า แล้วสุดเขตก็ปิดปากเธออีกครั้ง เป็นการสั่งสอน “อื้มๆ” ทว่าสุดเขตคงเดาพลาดไปหน่อย ตัดสิน ณัฐชาพลาดไปนิด หญิงสาวเจ้าของร่างบางผลักเขาสุดแรง กาย บอบบางเหมือนคนป่วยที่เห็นกลับซ่อนพลังวังชาขนาดผลักเขา กระเด็น แล้วฝ่ามือบางๆ ก็หวัด ใส่ใบหน้าเขาเต็มแรง
“จะมากไปแล้วนะคุณ” สุดเขตเข่นเขี้ยว แต่ณัฐชาโถมตัว เข้าหาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวทั้งคู่จึงล้มกลิ้งไปด้วยกัน
“ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะนั้นแหลมเล็กสะใจเป็นเสียงของณัฐชา สุดเขตแปลกใจนักที่เธอหัวเราะ กำลังจะอ้าปากสวนกลับให้เจ็บ แสบกลับเห็นเนินอกขาวๆ รำไร นั่นที่ทำให้เด็กหนุ่มอย่างสุดเขต ต้องชะงักริมฝีปากตัวเอง
บริเวณนั้นเป็นริมรั้วกั้นเขตไร่ ร่างของสุดเขตนอนหงายให้ หญิงสาวนั่งคร่อม มือของณัฐชาวางอยู่บนอกกว้างสัมผัสนั้นบอก เธอว่าสุดเขตไม่ใช่เด็กอีกต่อไป
“นายนี่ก็ไม่เบาเหมือนกันนะ”
เกิดอะไรขึ้น?
ในใจของสุดเขตเต็มไปด้วยคำถาม เขายังคงนอนนิ่งยามที่ ร่างสาวขยับเสียดสี เธอกดหน้าอกกับแผงอกเขา ใบหน้าของ เธอแดงซ่าน ลมหายใจของเธอถูกระชั้น เขาเองแม้อายุจะน้อยก็ ใช่ว่าจะไม่เคย สุดเขตเคยนอนกับผู้หญิงมาแล้วหลายคน ทั้งที่ คบกันในระยะสั้นๆ และมีคนยัดเยียดให้อารมณ์ในวัยหนุ่ม รุนแรงไม่ยั้งคิด บทเรียนทางเพศที่ผ่านมาจึงไม่น้อย
สิ่งที่กำลังประสบ ในตอนนี้เกินความคาดหมาย ไม่คิดด้วย ว่าผู้หญิงอย่างณัฐชาที่ชอบดูถูกคนอื่นจะกระทำการแบบนี้ เขาเองก็ลุกไม่ขึ้น ความกำหนัดพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง ไฟราคะ โอบล้อมเป็นกำแพงกั้นไม่ให้สติหยุดยั้งคิด
“ของขึ้นหรือยังหนุ่มน้อย” ว่าแล้วมือบางก็วางแหมะบนเป้า กางเกงของเขา นวดไปมาพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก “ผีดิบพื้นแล้ว นี่นา ดีจัง”
“คะ…คุณจะทําอะไร
“ไม่น่าถามเลยน หรือไม่เคย
“คุณนุ่น!”
สิ่งที่ณัฐชาทำไม่ใช่การหยุด แต่เป็นการถลกชุดนอนขึ้นซึ่ง เนื้อในเปลือยเปล่าขาวเนียน เต้าทรวงกลมกลึงขนาดไม่ใหญ่นัก เอวเล็ก ยามยืดตัวขึ้นความผอมบางทำให้เห็นชายโครง เขา มองไปยังกลางหว่างขา เวลานี้กลีบเนื้อของเธอเบียดอยู่บน ล่าชายของเขา
ให้ตายสิ!
เขาไม่ใช่พระ!!!
สุดเขตเหยียดแขนขึ้นบีบเต้านมกลมขาว ได้ยินเสียงซี้ด
ปากจากเธอทันที
“เป็นงานนี้ แสดง ให้ฉันเห็นหน่อยว่านายทำอะไรได้มั่ง
“ผมเป็นคางคก” สุดเขตกัดฟันตอบ
“ฉันรู้ แล้วฉันก็อยากให้คางคก…กระแทกเย็นใส่ฉัน ฮ่าๆ” เด็กหนุ่มมองเธอเหมือนไม่เคยเห็น แล้วผลักกายขาวให้
หงายหลังผึ้ง เรียวขาเล็กยกขึ้นชี้ฟ้า เท่านั้นก็ทำให้สุดเขตลุกขึ้น
“คุณแบะให้ผมเองนะคุณนาย
เขารูดซิปกางเกงปลดปล่อยท่อนเนื้อออกจากกางเกง ท่อน ชายวัย 18 ปี ไม่เล็กเลย แถมยังรูปร่างยาวได้ใจณัฐชาแม่สาว คลั่งสวาทอีกด้วย เธอยังยกขาชี้ฟ้า อ้ากลีบกายอย่างรอคอย สุด เขตมองกลีบเนื้อสีชมพูค่อนข้างซีด เขารู้ว่าสีนี้เพราะเธอผ่าน ผู้ชายมานักต่อนัก แต่ก็ไม่ทำให้เขาถอยห่าง
ท่อนเอ็นของสุดเขตถลุงเข้าไปในร่องหลืบสาว ได้ยินเสียง สาวคลั่งกรีดร้องครวญครางอย่างไม่กลัวใครได้ยิน เด็กหนุ่ม ถาโถมโยกโยนไม่ยั้ง ไม่คิดอะไรทั้งนั้นนอกจากจะทำให้ตัวเอง พบความสุข
“โอ้ววว เอาเก่งดีนี่นา ซี้ดดดด”
ยิ่งได้ยินเสียงชื่นชม เขาก็ยิ่งได้ใจกระแทกท่อนเนื้อดึงป้าบๆ ไม่ยั้ง
“อูยยย ฉันชอบของยาวๆ ก็เพราะแบบนี้ ลึกดี”
“แล้วคุณจะได้รู้ว่าคางคกแบบผมทําอะไรได้บ้าง
สุดเขตกระทั้นกายปรับเปลี่ยนท่วงท่า เรียวขาของณัฐชาถูก จับให้ชิดกัน ร่างเธอนอนตะแคงข้าง กลีบเนื้ออวบดันตัวอยู่กลาง บั้นท้าย ก่อนจะห่อหุ้มความเป็นชาย
“ซี้ดดด เสียวจังไอ้คางคกของฉัน”
เด็กหนุ่มกดใบหน้าลงกระแทกปากปิดปากอิ่ม มือของเขา ขยำเต้าทรวงเหมือนจะลงโทษ นุ่มเนื้อแทบเล็ดออกตามง่ามนิ้ว หญิงสาวครวญครางเสียวซ่านปล่อยให้เด็กหนุ่มขย่าหน้าอก สนุกสนาน
หนักเข้าเธอก็ผลักร่างชายให้นอนหงาย ท่อนเนื้อตั้งฉาก โดดเด่นคือเป้าหมาย เธอกดหน้ากลืนกินอย่างตะกละ สวาปาม จนแท่งเนื้อเปียกชุ่ม
“ปากคุณก็มีดีเหมือนกันนี่ ซี้ดดด”
“ถ้าอย่างนายตึกแค่ไหนกันนะ”
ณัฐชาขึ้นควบขี่ทดสอบความลึกของม้าหนุ่มวัยรุ่น สุดเขต อาจจะด้อยประสบการณ์กว่าดิน แต่เขาก็แก้ขัดให้เธอได้เหมือน กัน แค่กระแทกแรงๆ สะบัดตัวเฉิดฉายอยู่บนกายชายวัยหนุ่ม แค่นี้เธอก็มีความสุขไม่น้อย
สองคนสลับกันทำแต้ม พื้นหญ้าคือสังเวียนที่ต้องรองรับการ กลิ้งไปมาจนมันราบเป็นหย่อมๆ
“ผมจะเสร็จแล้ว” เจอผู้หญิงจอมร่านอย่างณัฐชาเข้าไป สุด เขตก็ทนไม่ได้นาน
“เอาสิ พุ่งใส่หน้าฉันเลยไอ้ไก่อ่อน” แล้วกายสาวก็สั่นเทิ้ม เมื่อเธอพบความสุข ในขณะที่สุดเขตต้องรีบดึงตัวเองออก ธาร น้ำข้นจัดฉีดพุ่งใส่ใบหน้าของหญิงสาวตามที่เธอต้องการ
“โอววว” ไม่ใช่เสียงครางของเด็กหนุ่มแต่เป็นเสียงของสาว ร่านซึ่งสะใจจากการได้รับธารน้ำที่เธอปรารถนา
“ว่างๆ ก็เจอกันอีกนะ” เมื่อจัดเสื้อผ้าเข้าที่และเช็ดหน้าด้วย
ชายชุดนอนเสร็จ ณัฐชาก็เอ่ยชวนเด็กหนุ่ม
“คงไม่” สุดเขตปฏิเสธ
“กรี้ดดด แกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉัน ถ้าอยากให้พี่สาวแกอยู่ที่
“ผมว่าคุณต้องไปหาหมอแล้วล่ะ”
“ฉันรู้ตัวเองดี และรู้ด้วยว่าพี่สาวแกจะมีความสุขหรือไม่ ขึ้นอยู่กับฉัน” ณัฐชาแผดเสียงลั่น
“ถ้าคุณไม่อยากให้พี่ชายรู้เรื่องนี้ คุณต้องสัญญาว่าจะไม่ยุ่ง กับพี่สาวผม” สุดเขตยีนเสนอข้อแลกเปลี่ยน
“แกไม่มีสิทธิ์ร้องขออะไรทั้งนั้นไอ้คางคก
“งั้นผมก็จะบอกพี่ชายคุณ ต่อให้ผมต้องตายเพราะคุณ ผมก็ จะบอก” คนอย่างเขาไม่กลัวความตาย จะว่าไปก็เฉียดตายมา แล้วหลายครั้ง ดูแล้วผู้หญิงคนนี้จะกลัวสีหนาถรู้เรื่อง นี่คงเป็นข้อ ต่อรองที่ดีที่สุดเพื่อพี่สาวเพียงคนเดียวของเขา
“ก็ได้ๆ” ในที่สุดณัฐชาก็ยอม เธออายเกินกว่าจะยอมให้สีห นาถรู้เรื่องนี้ มันดูไร้ค่าเกินไป แต่เธอก็หยุดไม่ได้ ร่างกายของ เธอร้องเรียกหาแต่ผู้ชาย ไม่ว่าจะใครก็ตามเธออยากได้ไป หมด
“แต่นายต้องเอาฉัน”
“ผมไม่เข้าใจ คุณต้องนอนกับผู้ชายในบ้านนั้นด้วยซ้ำ แล้ว ทำไมถึงเรียกหาผมได้อีก
“แกไม่เข้าใจหรอก ไม่มีวันเข้าใจฉันด้วย ไม่มีวัน!” ดวงตา ของเธอกว้างโต ม่านตาขยายด้วยความหวาดกลัวบางอย่าง สุด เขตมองเห็นความวิปริต ณัฐชาเป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้หรือ อย่างไรกัน
“ถ้าคุณไม่ยุ่งกับพี่สาวผม อะไรที่คุณต้องการผมจะให้ รวม ถึงพี่ชายคุณด้วย สองคนนั้นกำลังจะมีครอบครัวด้วยกัน คุณอย่า ทําให้พวกเขาแตกแยกเลยดีกว่า”
“พี่สิงห์ไม่แตะต้องฉันเลยด้วยซ้ำ เขาทำให้ฉันเบื่อ เซ็ง แล้ว ต้องมาลงกับคนอื่นแบบนี้ไง ฉันพยายามมานักต่อนัก เขาก็ไม่ มองฉันเหมือนที่มองพี่สาวแก ทำยังไงก็ไม่ คนแบบนี้แกคิดว่า เขาจะหันมาสนใจฉันเหรอ”
“คุณก็รู้นี่ แล้วยังจะไปยุ่งกับเขาอีกทำไม”
“ฉันไม่มีพี่ ไม่มีน้อง ฉันมีแต่พี่สิงห์ ฉันไม่อยากเสียพี่สิงห์ไป ให้ใคร และฉันก็รักเขา” เธอสารภาพ
“คุณสองคนเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ พี่สิงห์เป็นลูกคนละแม่กับฉัน แต่พ่อปิดบังทุกคนไว้ อ้าง ว่าพี่สิงห์เป็นเด็กที่เก็บมาเลี้ยงเพราะไม่อยากให้แม่เสียใจ แต่ ฉันรู้ คุณแม่ก็รู้ว่ามันไม่จริง ไม่งั้นคุณพ่อจะยกทุกอย่างในไร่นี้ให้ พี่สิงห์เหรอ”
สุดเขตงงหนัก เรื่องราวของสองพี่น้องช่างซับซ้อนซ่อนปม จนคนนอกคงไม่ทราบเรื่อง เขามองณัฐชาด้วยแววตาที่แสดง ความสงสาร จะว่าไปณัฐชาก็มีปมไม่น้อย นี่อาจจะเป็นต้นเหตุทำให้เธอเป็นโรคขาดความรัก เธอ จึงอยากได้ความอบอุ่นจากอ้อมกอดของชายหนุ่มตลอดเวลา
“ถ้าคุณสัญญา ผมจะเชื่อเรื่องที่คุณพูด”
“แล้วฉันจะทำให้แกมีความสุขจนลืมโลกไปเลย
รอยยิ้มของเธอทำให้เด็กหนุ่มต้องขมวดคิ้ว จะเกิดอะไรขึ้น ต่อไปอีกล่ะนี่ ผู้หญิงคนนี้จะทำอะไรอีก
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ