ตอนที่ 3 พี่ชายน้องสาว 1

3

พี่ชายน้องสาว

แล้วแต่พัฒนะก็ยังไม่กลับ พิมพ์แพรไม่เห็นรถมอเตอร์ ไซค์บิ๊กไบค์ราคาแพงจอดอยู่ เธอยืนเกาะหน้าต่างห้องมองไปที่ โรงจอดรถบ้านใหญ่นานแค่ไหนแล้วนะ ตั้งแต่ยังโพล้เพล้เลย ด้วยซ้ำแล้วนี่ท้องฟ้าก็มืดสนิทไม่มีดาวสักดวง คืนนี้คงมีฝนตก แน่นอน

เมื่อได้แต่รอแล้วรอเล่าเขาก็ยังไม่กลับมา พิมพ์แพรจึงตั้งใจ ว่าจะเดินไปถามกับเฮียๆ เสียหน่อย เธอคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับ ชุดนอน ในแบบที่ชอบ มันคือคำสั่งของพัฒนะที่ไม่อยากให้ใคร เห็นเรือนร่างของเธอ ตอนนั้นก็อดภูมิใจไม่ได้ ทระนงตัวว่าเขา คงไม่พอใจถ้ามีใครสักคนมองเธอแบบผู้ชายมองผู้หญิง

แต่ตอนนี้คนที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นยังไม่กลับ และเธอก็ไม่ พอใจที่เธอกลับบ้าน

“พี่จะไปไหนลูก” บิดากับมารดากำลังนั่งดูทีวีหันมามองเธอ

พร้อมกัน

“เอ่อ….จะไปบ้านใหญ่น่ะค่ะพ่อ เดี๋ยวมานะคะแม่”

“แล้วพี่จะไปทำไม” คนเป็นแม่อดสงสัยไม่ได้ เพราะพิมพ์ แพรไม่ค่อยออกไปไหนเวลากลางคืน แม้จะเป็นบ้านใหญ่ก็ตาม“เอ่อ…มีจะปรึกษา

ธุระไม่ต้องรอกิน

หลังพ่อสามมักจะบ้านดึกนะคะ ฉันสงสัยหงิดๆ ว่าคุณชะเอมอาจจะสะใภ้เล็กวัน

ได้ยินแบบนั้น พิมพ์แพรกหน้าถอดสี

“เฮียจะแฟนหรือคะแม่ร้อนรนจนพลั้งปากถามออกไป ไม่แน่ใจนะลูก แต่อย่างพ่อสามถ้าแฟน แม่ว่าใช่เรื่อง แปลก”

“แปลกสิคะ เฮียสามเป็นน้องคนสุดจะแต่งงานก่อนพี่ได้ยังไง โบราณไว้ต้องแต่งน้อง ไม่งั้นอยู่ไม่รอด

แม่รู้ว่าพี่เชื่อคำโบราณด้วยคุณอรัญญายิ้มสาว

“เชื่อไม่ผิดเดี๋ยวจะยิ่งดึกกว่านี้ และแล้วก็ไปนั่งรอเฮียสาม เพื่อเฮีย กลับมาตาบิดามารดาแล้วเดินออกจากบ้าน

เป่าตัวแล้วเดินหนีความ อึดอัดได้สำเร็จ ร่างอิ่มสวยเดินย่องไปในบ้านหลังใหญ่ เธอคาดว่าจะได้เจอแม่มณีแม่ของเฮียๆ และเป็นแม่เลี้ยงของตน ผิด คาดเพราะคนที่เจอกลับเป็นสองเฮีย เฮียหนึ่งและเฮียสอง

“อ้าวพู่ มาทําอะไรปานนี้” พุฒิพงศ์กำลังจะขึ้นห้องนอนเลย

เห็นพิมพ์แพรก่อนพินิจ

“เอ่อ….มาหาเฮียสามค่ะ เฮียสามยังไม่กลับเหรอคะ”

“ยังเลย นายสามบอกว่าจะกลับดึกนะวันนี้” พินิจลุกขึ้นเอา มือกอดมอง วันนี้พิมพ์แพรมีเสื้อคลุมสวมทับชุดนอนเลยไม่เซ็กซี่ เย้ายวนเท่าวันก่อน

น่าเสียดาย

“พู่มีอะไรด่วนหรือเปล่า”

“มีเรื่องอยากปรึกษาเฮียสามนิดหน่อยค่ะ กะว่าจะรอเฮียที่ นี่” พิมพ์แพรบอก เฮียหนึ่งกับเฮียสองเธอค่อนข้างจะสนิทสนม มากกว่าเฮียสาม แต่ในระยะหลังๆ ตั้งแต่เฮียสามรุกเธอวันนั้น เฮียหนึ่งกับเฮียสองก็กลายเป็นคนที่ถูกลืม การที่เธอจะนั่งรอ สมาชิกอีกคนของบ้านนี้ก็คงไม่แปลก เพราะเธอเป็นน้องสาวของ พวกเขา

“งั้นนั่ง แต่เฮียไม่รู้ว่านายสามจะกลับเมื่อไหร่นะ คิดว่าคง ดึกมากเพราะพรุ่งนี้เป็นวีคเอนด์”

“เฮียสามคง…ไม่กลับดึกเท่าไหร่มั้งคะเฮียๆ พู่ขอรอเฮีย สามนะคะ” ไหนๆ ก็มาแล้ว เรื่องอะไรจะกลับง่ายๆ

“ตามใจ งั้นอยู่กับเฮียหนึ่งไปนะ เฮียง่วงแล้ว วันนี้ตากแดดมาทั้งวัน ผู้ชายบอบบางอย่างเฮียรู้สึกเพลียยังไงรู้

พิมพ์แพรพยักหน้า เธอว่าพุฒิพงศ์แกล้งพูดไปงั้น ง่วงจริงแต่คงใช่ผู้ชายบอบบางเมื่อลับหลังพุฒิพงศ์ พิมพ์แพรนั่งข้างพินิจ

“เพิ่งว่าเฮียหนึ่งละครด้วย” เธอแซว พินิจยิ้มเย็น

“คลายเครียดดีออก ละครเรื่องเขาแสดงตลกทั้งพระเอก นางเอก”

จริงค่ะ พี่ชอบ

ทั้งคุยก็กดรีโมทเปลี่ยนช่อง เป็นครึ่ม แม้จะเซ็นเซอร์ก็มองอะไรเป็นอะไร พิมพ์แพร เริ่มขยับตัวอย่างอึดอัด เพิ่งสำนึกได้เฮียหนึ่งผู้ชาย

เฮีย พู่ว่าเปลี่ยนช่องกว่าค่ะ”

“ทําไมล่ะ เฮียชอบนะ เสียดายที่โดนเซ็นเซอร์”

ไว้

เฮีย

พินิจเลิกคิ้ว กดตามองเนินอกพิมพ์แพรแบบเห็นกันๆ

“ไม่บอกไม่นะเนี่ยว่าผู้หญิง แบนเชียว” เขาแกล้ง

“เฮียอ่ะพูดแบบได้นี่คัพดีเชียวนะ เฮียต่างหาก พิมพ์แพรขึ้นเสียง พินิจเลยหัวเราะร่วน
“หยุดหัวเราะเลยนะเฮีย หน่อย…” และเพราะความสนิทสนม พิมพ์แพรจึงกล้าเงื้อมือ ใส่พี่ชายคนโต

“ทำอะไรกันน่ะ” เสียงขุ่นๆ ดังมาจากประตูบ้าน ทั้งพินิจและ พิมพ์แพรจึงหันไปดูพร้อมกัน

“กลับมาก็ดีแล้ว มารอนายอยู่นานแล้ว” พินิจรายงาน

“มีอะไรทำไมไม่รอคุยพรุ่งนี้ล่ะ” แทนที่จะพัฒนะจะถามดีๆ เขากลับต่อว่าพิมพ์แพรเสียจนน้องสาวขุ่นเคืองใจยิ่งนัก