ตอนที่ 4 คู่แข่ง
4
คู่แข่ง
“ก๊อกๆ” เสียงเคาะกระจกรถเรียกสติของคนข้างในให้หลุด จากภวังค์อันเสียวซ่าน สุดปรารถนาผลักอกสีหนาถออกอย่าง รวดเร็วเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังสวมใส่ชุดนอนคลุมทับด้วย เสื้อคลุมสีเดียวกัน ราวกับเธอเพิ่งตื่นหรือไม่ก็กำลังจะนอนอีก รอบ
“นุ่น” เสียงของชายหนุ่มไร้วี่แววของความตกใจ เขายืดตัว ขึ้นแล้วออกไปจากรถปล่อยให้สุดปรารถนาจัดการตัวเองให้ เรียบร้อย
“อีนี่มันเป็นใครคะพี่สิงห์ แล้วมันมีสิทธิ์อะไรมากอดจูบ ลูบคลำกับพี่สิงห์ในรถ อ้อ…หรือไปหิ้วติดมือมาจากช่องไหนคะ คงจะเด็ดดวงน่าดูพี่สิงห์ถึงติดใจ”
ถ้อยคำวาจาว่าร้ายของผู้หญิงหน้าตาดีกว่าขาวซีดคนนั้น ทําให้สุดปรารถนาตกใจไม่น้อยเหมือนคนมีชนักปักหลัง แต่แล้ว เมื่อเธอกำลังจะหาพ่อให้ลูกในท้อง กับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามา ขวางทางเธอควรจะปัดกวาดออกไปให้พ้น ไม่ใช่เวลาจะมัวแต่ตกใจกับคนที่กล้าว่าร้ายตั้งแต่เห็นหน้ากันครั้งแรก
“หยุดพูดดูถูกคนอื่นเสียทีนุ่นพี่ไม่ชอบ
“นุ่นก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ พี่สิงห์ต้องส่งมันกลับไป เอามา จากไหนก็เอาไปคืนตรงนั้น
“นุ่นไม่มีสิทธิ์มาสั่งพี่ นุ่นเป็นน้องไม่ใช่เจ้าชีวิตของพี่!” สีห นาถเสียงดังใส่อย่างโมโห มันเป็นครั้งแรกที่เขาตะโกนใส่หน้า ณัฐชา หญิงสาวน้ำตานองหน้าในบัดดล
“พี่สิงห์ไม่รักนุ่นแล้วหรือคะ พี่สิงห์หุ่นแบบนี้ ไม่รักนั้นแล้ว ใช่มั้ยคะ พี่สิงห์ใจร้าย” เสียงของเธอสั่นเทิ้มก่อนที่ร่างเพรียว บางจะล้มลงไปต่อหน้าต่อตา
คนในรถตกใจจนตาโต มันเกิดอะไรขึ้น นี่เธอกำลังเจอกับ
เรื่องอะไรอยู่
สีหนาถรีบซ้อนร่างณัฐชาขึ้นรถ เขาสบตาสุดปรารถนา ราวกับจะบอกให้เธอทำใจในเรื่องอะไรบางอย่าง แต่กระนั้นสุด ปรารถนาก็พยักหน้ารอให้เขาขับรถเข้าไปในไร่
“เธอจะเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ” คำถามแรกเกิดขึ้นก่อนที่ รถหรูจะจอดลงหน้าบ้านเล็กหลังหนึ่ง
“นี่คือบ้านพักของเธอ เดี๋ยวฉันจะพานไปพักผ่อนแล้วจะ กลับมาใหม่”
สุดปรารถนาพยักหน้าลงจากรถแบบงงๆ เธอมองรถที่ เคลื่อนจากไปแล้วเปิดประตูเข้าบ้านไปเงียบๆ บ้านเล็กไม่ได้ล็อก ประตูเหมือนเตรียมไว้สําหรับการต้อนรับ โดยเฉพาะ เฟอร์นิเจอร์ ทุกชิ้นก็ดูดีมีราคาและเพียงพอสำหรับครอบครัวเล็กๆ เลยด้วย
บ้านพักของเธอ?
มันบ่งบอกอยู่แล้วล่ะว่าเธอมีสิทธิ์แค่อยู่ที่นี่ ไม่มีสิทธิ์เข้าไป ก้าวก่ายในบ้านหลังใหญ่ของเขา ไม่เป็นไร เพื่อลูกเธอจะทำทุก อย่างเพื่อมัดทั้งตัวและหัวใจของเขา ในเมื่อพรหมลิขิตได้ส่งเธอ ให้มาเจอกับเขาอีกครั้ง สุดปรารถนาจะทำให้ลูกมีพ่อมีแม่ เหมือนเด็กทั่วไป
‘รัก’ อาจจะไม่จําเป็นสําหรับคนบางคน
“ว้าย! นายสิงห์นเกิดอะไรขึ้น ยัยหนูเป็นลมไปอีกแล้วหรือ คุณณิชาไม่พูดเปล่ารีบเดินหายาลมยาหม่องซึ่งมันวางเป็น จุดๆ เพราะณัฐชาเป็นคนอ่อนแอของพวกนี้จำเป็นจะต้องหยิบ ฉวยได้ทุกเมื่อ
“ครับคุณแม่ ผมกำลังคิดว่าจะให้ใครตามหมอมาดูอาการ สักหน่อยดีไหม เกรงแต่ว่านุ่นจะเป็นอะไรมากไป
“คงไม่จําเป็น ยัยหนูไม่มีอาการชัก ประเดี๋ยวก็คงฟัน แล้วนี่ นายสิงห์ไปเจอนุ่นที่ไหน”
“นุ่นไปเคาะกระจกรถผมครับ แล้วเธอก็เป็นลม สีหนาถเว้น วรรค ในสิ่งที่ไม่จําเป็นจะต้องป่าวประกาศบอก ใครๆ มันไม่ใช่ เรื่องดีซึ่งเขาก็รู้แต่ก็ยังทำ
“ยัยหนูรอนายสิงห์ ถามว่าทำไมนายสิงห์ไปไหนไม่ยอม บอก แม่ก็คร้านจะต้องอธิบายได้แต่ภาวนาอย่าให้นายสิงห์เบื่อ หน่ายแกมากไปกว่านี้ อย่างไรซะ ยัยหนูก็เป็นน้องนายสิงห์
“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ นุ่นเองก็เป็นน้องรักของผมเหมือนกัน ถึงแม้บางทีแกจะเอาแต่ใจตัวเองมากไป ผมคงไม่ถือสา
“ดีแล้วนายสิงห์ สงสารน้องเถอะนะพ่อคุณ”
“ครับคุณแม่ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีเรื่องจะต้อง ทำด่วน” สีหนาถไม่ปล่อยเวลาให้ยืดเยื้อต่อไปด้วยเชื่อมั่นว่าณัฐ ชาจะต้องฟื้นในอีกไม่นาน และเป็นห่วงสุดปรารถนาที่ต้องถูกทิ้ง หลังจากถูกพาตัวมาที่นี่
“เรื่องอะไร คือแม่จะได้บอกน้องเมื่อน้องฟื้น ถ้าฟื้นขึ้นมา ต้องเรียกหานายสิงห์อีกแน่”
“เรื่องส่วนตัวครับ” สีหนาถตอบเพียงสั้นๆ แม้น้ำเสียงจะ อ่อนโยนตามกิริยาที่ดูจะติดเป็นนิสัยยามเอ่ยกับคนที่เขาเคารพ นับถือ กระนั้น ส่วนตัว ความหมายของมันเน้นชัดเจนความนัย
ที่ไม่ต้องการจะเปิดเผยจนกว่าอยากพูดเอง
คุณณิชาปล่อยให้สีหนาถจากไปแล้วหันมามองบุตรสาว เพียงไม่กี่นาทีณัฐชาก็ลืมตาขึ้น
“พี่สิงห์ล่ะคะคุณแม่”
“นายสิงห์ไปแล้วจ้ะ
“ไปแล้ว!!! พี่สิงห์ต้องไปหาอื่นั่นแน่ๆ นั่นเห็นว่าพี่สิงห์หนีบ โสเภณีเข้าบ้าน พี่สิงห์นยังไงกันหลงมันหัวปักหัวป่าขนาดหอบ หิ้วกลับมากินที่บ้าน”
“นุ่น! ไม่เอาน่ะลูก อย่าพูดให้นายสิงห์ได้ยินเชียว”
” นุ่นไม่เห็นกลัว พี่สิงห์จะเป็นของใครไม่ได้นอกจากนั้น ณัฐชาประกาศกร้าว คุณณิชาส่ายหน้าคว้าต้นแขนของลูกเอาไว้
“ในเมื่อเขาไม่รักไม่ชอบมากไปกว่าความเป็นพี่น้อง นุ่นอย่าบังคับใจนายสิงห์เลยนะลูก”
“นุ่นจะทำทุกอย่างให้พี่สิงห์เป็นของนุ่น ถ้าถึงขั้นที่หอบของ เหลือเดนมากินถึงในบ้านแบบนี้ เห็นที่นั่นจะต้องใช้ไม้ตาย
ในแววตาของณัฐชา แต่เปลวเพลิงลุกโชติ ทั้งความรัก ความเกลียด สื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัดและทำให้มารดาถึงกับ ชวนเซเมื่อเห็นสายตาแบบนั้น ณัฐชาคนนี้ไม่ใช่คนอ่อนแอแม้ ร่ายกายจะไม่เอื้ออำนวยหากแต่หัวใจของเธอช่างแข็งกระด้าง กับคนอื่นๆ ยกเว้นสีหนาถเพียงผู้เดียว
“ทำไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมานั้น สิ่งที่หนูกำลังคิดไม่ใช่เรื่อง ดี และไม่ทำให้นายสิงห์หันมาสนใจไปมากกว่านี้ “ก็ให้มันรู้ไปสิคะว่านุ่นจะแพ้อื่นั่น” ณัฐชาหันหลังแล้วเดิน
หนีไปอีกทาง
“นั่นจะไปไหน” เพราะรู้ดีว่าลูกกำลังจะไปไหน แต่ทว่าคน เป็นแม่ซึ่งบังคับลูกไม่ได้ดั่งใจก็ได้แต่ห่วงและปลงตก
“ในเมื่อตอนนี้พี่สิงห์ไปหาอื่นั่งนั่น นุ่นจะไปขัดขวางก็ตั้งแต่ จะทำให้พี่สิงห์รังเกียจ นุ่นไปหาคนอื่นไม่ดีกว่าหรือคะ”
“ไม่ไปได้มั้ยนุ่น แม่ไม่อยากให้หนูไปยุ่งเกี่ยวกับมันเกินกว่านี้แล้ว มันไม่ใช่คนดี”
“แต่เขาก็เป็นคนเดียวที่ทำลายความเจ็บใจของนุ่นให้หมด ทุกครั้งที่นุ่นไปหา คุณแม่อยู่เฉยๆ เงียบๆ อย่างที่เคยทำมาดี กว่าค่ะ”
คุณณิชาน้ำตาแทบร่วงทุกครั้งที่ถูกลูกสาวสั่ง ใช่ เธอเป็น แม่ที่ใช้ไม่ได้เลย เลี้ยงลูกแบบผิดๆ จนลูกกลายเป็นเด็กเอาแต่ ใจตัวเอง ถ้าไม่ได้ดั่งใจณัฐชาจะเป็นลม และแม่อย่างเธอก็อับจน หนใจรักษาอาการนี้ของลูก เธอรู้ว่าเมื่อกลับมาอีกครั้งณัฐชาจะ สดใสขึ้นกว่าเดิม
โรคประหลาดของณัฐชา
ร่างขาวซีดเซียวและยังอยู่ในชุดนอนบางเบาซอยเท้าไปวิ่ง ไปท้ายไร่ ที่นั่นมีบ้านไม้หลังเล็กที่พอจะกันแดดกันฝนอย่าง สบายๆ ที่หมายของเธอคือที่นี่ ทุกครั้งที่เจอเรื่องราวไม่ได้ดั่งใจ ณัฐชาจะแก้ปัญหาด้วยการพาตัวเองมาที่นี่เพื่อพบกับใครบาง คน คนที่จะรักษาอาการตัวสั่นงันงกเพราะความริษยาด้วยการก ระทำที่ถ้าใครเห็นก็คงต้องยกมืออุดปากดวงตาเบิกกว้าง
ประตูไม้ซ่อมซ่อที่พอจะปิดล็อกด้วยกลอนประตูจากภายใน หากแต่บัดนี้ประตูนั้นไม่ได้ล็อก และมันก็เป็นแบบนี้ทุกวันใน ระยะหลายเดือนที่ผ่านมา คนที่พักอาศัยอยู่ในนี้จะล็อกเฉพาะเวลาที่ตนไม่อยู่ไม่ หรือออกไปทําธุระหลายวัน เพราะภายในมีเพียงโทรทัศน์และ พัดลมที่พอจะมีค่าให้ขโมยได้
ณัฐชามองชายหนุ่มร่างสูงผิวเข้มที่นั่งพักหลังเสร็จงาน ดิน คือชื่อของเขา ผู้ชายที่เกิดมาจากดินและจะตายไปกับดิน
“คุณหนู” ดินลุกขึ้นและณัฐชาก็ถอดชุดนอนออกจนร่าง เปลือยเปล่าผวาเข้ากอดดิน ผู้ชายคนนี้เธอซุกเขาไว้ทำหน้าที่ แทนสีหนาถ ในเมื่อพี่สิงห์ของเธอไม่เหลียวแลเธอมากไปกว่า น้องสาว ดินก็คือคนแก้ขัดแก้คัน ให้เธอไปพลางๆ
ดินไม่พูดเพราะรู้ดีว่าคุณหนูต้องการอะไร และทุกครั้งเขาจะ สนองเธอจนทั่วร่างบาดเจ็บ กระนั้นดินก็ยังแข็งแกร่งพอจะไม่ถึง ขั้นล้มหมอนนอนเสื่อ
เขาถูกผลักให้ล้มไปบนแคร่ไม้ไผ่ที่มีฟูกบางๆ กับหมอนวาง ไว้ เต้านมขาวผ่องเบียดเข้ากับใบหน้าของเขาเป็นอันดับแรก ณัฐชาดูมีความสุขกับการทำแบบนี้ ปลายกันของเธอถูกดูดแรงๆ พอเหมือนจะไม่ได้ดั่งใจฝ่ามือบางๆ ของเธอก็ตบไปที่ซุกหน้า ของดิน “เพียะ!”
ดินยกมือขึ้นบีบคลึงเต้าทรวงขาวลออ เขารู้ว่าจะทำอย่างไร ให้คุณหนูพอใจ แม้หลายครั้งดินจะเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ และอัปยศอดสูหมดความภาคภูมิใจ แต่ความเจ็บปวดทางกาย กลับทำให้เขาพบเจอความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ
ปลายเล็บยาวคมจิกเข้าที่ยอดอกของดิน เขาส่งเสียงคราง ด้วยความเจ็บและเอาคืนกลับเท่าๆ กัน ด้วยการบิดยอดกันของ เธอบ้าง ทว่าแทนที่ณัฐชาจะร้องครวญครางเธอกลับหัวเราะร่วน
“เสียวดีจังดิน ฉันชอบ”
ดินกัดปลายกันทั้งสองข้าง โรมรันด้วยปลายลิ้น นิ้วมือบีบ เอวเล็กบางนิดเดียวก่อนจะจ้วงปลายนิ้วเข้าสู่ร่องหลืบ
“ซี้ดดดด แรงๆ นะดิน ฉันชอบแรงๆ”
สะโพกขาวสายร่อนเหมือนนางหงส์บดเบียดนิ้วมือของเขา อย่างเสียวซ่าน ล่าตัวด้านบนกดให้ทรวงอกยังละเลียดกับ ปากหนาๆ ของเขา ส่วนบั้นท้ายนั้นลอยโด่งและบางทีก็กดที่ เป้ากางเกงตุงๆ
“ถอดกางเกงออก ไอ้บ้า ไม่ถอดแล้วนายจะเอาฉันได้ยังไง
ดินรู้ว่าบางทีเขาก็ชักช้าไม่ทันความใจร้อนของคุณหนู แต่ ดินก็พยายามทำให้ดีที่สุดซึ่งเขาจํากัดให้อยู่ในขอบเขตแต่มันคล้ายจะลอยออกไปไกลทุกที
กางเกงยีนสีดตัวเก่าๆ ขาดๆ ถูกกระชากออกจากลำตัว ท่อนเนื้ออวบใหญ่เด้งผาง ณัฐชามองมันตาวาวจับคว้าเอาไว้แล้ว ดูดกลืนสวาปามเหมือนคนอดอยาก พวงชายของดินก็ใช่จะว่าง เปล่า มือน้อยกรีดนิ้วจับคลึงแล้วบีบเคล้น
“โอววว คุณหนู ให้ตายเถอะครับ
“อยากตายนักหรือไงดิน หึ หึ ยังหรอก นายยังตายไม่ได้
ง่ายๆ
สําหรับสายตาของคนภายนอกคงเห็นณัฐชาเป็นผู้หญิง โรค อ่อนแอ แต่ความจริงแล้วเธอร่านจัดขนาดใครหน้าไหนก็คง แซงไม่ได้ เธอย้ายสะโพกกดลงบนใบหน้าของดิน แล้วโน้มกาย ดูดท่อนเนื้อของเขา ดินชอบนะ ไม่ใช่ไม่ชอบ แม้ร่างขาวๆ จะ ผ่ายผอมไปสักนิดแต่โหนกเนื้อของณัฐชานั้นกว้างใหญ่นูน เบียด บดใบหน้าและปากลิ้นของเขาจนเกือบเต็มพื้นที่
“ซี้ดดด ดินจ๋า ฉันเสียวเหลือเกินรู้มั้ย”
ไยเล่าจะไม่รู้ หากแต่ดินกลับไม่ตอบชิวหาติ่งเนื้อบางเล็ก เลียไล้ไปทั่วทั้งร่องแยก กระทั่งปลายลิ้นและนิ้วมือจนบั้นท้าย ของเธอสะเทือนลั่น
“โอวววว” ไม่ใช่แค่เสียงครางอย่างเดียวที่หลุดจากปากณัฐชา แต่ฝ่ามือและปลายเล็บทั้งสิบรุมทิ้งท่อนเนื้อของ ดินเหมือนเป็นแค่ของเล่น ปากลิ้นของเธอก็ใช่ย่อย รวมกันแล้ว ทําดินแทบจุกแต่เขาก็รู้สึกดีไม่น้อยเลยทีเดียว
“ฉัน…ฉันออกแล้วจ้ะ ดินจ๋า”
ดินกระดกหัวกลืนกินธารสวาทของเธอที่ท่วมท้น แข้งขาณัฐ ชาสั่นเทิ้มเหมือนกำลังจะพังพาบสิ้นเรี่ยวแรง ดินเอาคืนด้วยการ กดร่างเธอกับแคร่แล้วจับปลายเท้าเล็กๆ พาดบ่ายัดเยียดตัวตน ใส่ร่องสาวไม่ยั้ง
“อ๊ะ โอววว” ณัฐชาส่งเสียงครางแหลมและดังอย่างที่ไม่กลัว ใครได้ยิน ไม่สนใจจะมีใครแอบมองหรือไม่ด้วย เธอชอบความ รุนแรง ในขนาดที่ดินยังโยกคลึงกระหึ่มอยู่นั้น มือน้อยของเธอก็ หยิกปลายกันตัวเองไปด้วย
ดินถอนใจถาโถมใส่ร่างคุณหนูของเขาไม่ยั้ง ขนาดของ ท่อนเนื้อแหวกร่องสาวจนกว้าง ดินเชื่อว่าต่อให้กล้ามเนื้อเล็กๆ จะบีบรัดแค่ไหน ขนาดของร่องกระสันก็คงไม่ลีบเล็กลงเท่าเดิม แน่ๆ แล้วแบบนี้คนที่จะเป็นสามีตัวจริงของคุณหนูจะไม่รู้ได้ไง
นายสิงห์!
ดินเชื่อว่าคุณหนูไม่มีทางได้เป็นเมียนาย ผู้ชายอย่างนาย สิงห์นั้นช่างเลือก และรู้ดีว่ากำลังเกลือกกลิ้งอยู่กับอะไร ผู้หญิงมี เสน่ห์ไม่ใช่ผู้หญิงร่านแบบคุณหนู แน่นอนบางสิ่งบางอย่างที่ดิน ไม่อยากพูดก็คือ เขารู้ว่าตนไม่ใช่คนเดียวของคุณหนู ซึ่งมัน ไม่ใช่สิ่งที่ดินควรพูดพอๆ กับเรื่องอาการผิดแปลกของคุณหนู ที่ดินควรหุบปากให้สนิท กระนั้นดินก็แน่ใจว่ายังมีคนอื่นๆ ที่รู้ เท่าทันคุณหนู และพร้อมจะเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอ
“กรี๊ดดดด” เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจณัฐชาก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า เธอ ตวัดตามองหน้าดิน ผู้ชายที่เป็นแค่คนงานในไร่ไม่มีเงินทอง ทรัพย์สมบัติที่จะหาเลี้ยงเธอได้ แต่เขามีดีตรงเป้ากางเกง เธอกด ตามองท่อนเนื้ออ่อนยวบ มองกล้ามเป็นมัดๆ อาบเหงื่อจนเงาวับ อย่างชอบใจ และทำสิ่งที่เล่นเอาดินถึงกับสะดุ้งเฮือก
ปลายเล็บทั้งห้ากดลึกไปบนกล้ามเนื้อแน่นแล้วกระชากขูด ฝากรอยเล็บที่มีเลือดซิบๆ ซึมออกมาทันที
“สิ่งที่ฉันชอบคือการไม่ได้ยินเสียงของนาย ไม่ว่านายจะเจ็บ แค่ไหน เสียงของนายก็อยู่แค่ในลำคอ
“ถ้าคุณหนูไม่ชอบ ผมก็จะไม่ทำ
“ดีมากดิน แบบนี้จะได้อยู่ด้วยกันไปนานๆ
“คงไม่นานกว่าสามีของคุณหนู ” ถ้าฉันกับพี่สิงห์แต่งงานกัน ฉันสัญญาเลยว่าจะเก็บนาย
ไว้”
“ครับ” คําตอบของดินค้านกับสิ่งที่อยู่ในใจ ถ้าถึงเวลานั้น เขาเลือกที่จะไป การอยู่เป็นก้างขวางคอนายสิงห์ไม่ใช่เรื่องที่ ควรทําที่สุด นายสิงห์เป็นคนน่ากลัวและดินก็กลัว ทั้งเกรงกลัว เกรงใจ แต่สิ่งที่ดินทำอยู่นี่ก็เพราะช่วยเหลือคุณหนูเท่านั้น ดินไม่ อยากให้คุณหนูไประบายออกกับคนอื่นเพราะพวกมันไม่ได้คิด เช่นเดียวกับเขา
และแม้นายสิงห์จะจับได้ ดินก็พร้อมจะตายไปพร้อมกับดิน เช่นกัน
นายอยากได้อะไรก็บอก ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ ฉันจะ
หาให้
ผมไม่อยากได้อะไรมากไปกว่าความกรุณาของนายสิงห์อีก แล้วครับ
ฉันจะกรุณากับคนที่ควรได้รับ
ผมสัญญาจะไม่ทรยศนายสิงห์ครับ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ