ตอนที่ 4 พาน้องไปเรียน 2

“ค่ะ” เธอพูดไม่ออก มัวแต่งงงันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

“ไม่พูดอะไรสักหน่อยเหรอ”

“พี่ไม่รู้จะพูดอะไรค่ะ ตั้งตัวไม่ติดจริงๆ

“เอาเก็บไปคิดทบทวนนะพี่ เฮียยังไม่มีใคร อายุอาจจะต่าง กันมาก แต่เฮียก็พร้อมเป็นทุกอย่างสำหรับพี่นะ”

พิมพ์แพรเบือนหน้าหนี ไม่ใช่รังเกียจ แต่ทว่าเวลานี้แก้ม ของเธออุ่นจัดจนร้อนระอุไปทั้งใบหน้า พินิจทำในสิ่งที่เธออยาก ได้จากพัฒนะ ในขณะที่พัฒนะเงียบมาก เคร่งขรึม เฉยชาเสียจน เธอไม่เข้าใจเอาเสียเลย สามคนพี่น้องหล่อเหลาพอกัน ไม่มีใคร ด้อยไปกว่ากัน แต่คนละแบบ พิมพ์แพรไม่ใช่ผู้หญิง ใจง่าย หาก แต่ขณะนี้เธอกลับภูมิใจในเสน่ห์ที่ไม่คิดว่าตัวเองจะมี

“เย็นนี้เลิกกี่โมง เฮียจะมารับนะ” เมื่อถึงมหาวิทยาลัย พินิจก็ถามน้องสาว

“เอ่อ…” เธอลังเล

“ไม่อยากให้เฮียมารับเหรอ หรือว่าพลำบากใจ” แววตา คาดคั้นของพินิจนั้น พิมพ์แพรไม่ชอบเอาเสียเลย เธอไม่ชอบคน ซื้อ ไม่ชอบคนเอาแต่ใจ

“พู่เปลืองตัว”
“หน้าอกฟูสวย มีแต่คนอยากจับทั้งนั้น เฮียก็เหมือนกัน”

พิมพ์แพรหน้าแดงจนต้องยกมือกุมแก้ม สองคนพี่น้องช่าง แตกต่างกันเหลือเกิน

“พี่ขอบคุณเฮียหนึ่งมากนะคะที่มาส่ง ถ้าเลิกเรียนเมื่อไหร่

จะโทร.หานะคะ”

“จ้ะ” พินิจรับคำเมื่อเห็นท่าที่ลำบากใจของพิมพ์แพร บางที เธออาจจะมีคนรักอยู่แล้วก็เป็นได้

เขามองตามร่างอวบอิ่มในชุดนักศึกษาจนเธอเดินพ้นมุมตึก ไป เต้านมของเธออวบหยุ่น ขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือเขาเสียอีก ถ้า ได้จับคลึงมากกว่านี้ก็คงดี

รอยยิ้มของพินิจเกิดขึ้นเมื่อคิดซุกซนกับเรือนร่างของน้อง สาว สมัยเป็นนักศึกษา พินิจจัดว่าเป็นหนุ่มเจ้าสำอาง เจ้าชู้ มีผู้ หญิงพากันรุมล้อมไม่ขาดสาย แต่เขาก็ไม่เคยทำให้พ่อแม่ ลำบากใจในเรื่องนี้ คิดถึงพิมพ์แพรแบบผู้ชายคิดถึงผู้หญิงที่ตัว เองชอบแล้ว ใจของพินิจก็ได้แต่ครุ่นคิดถึงคนรักของพิมพ์แพร

ถ้าพิมพ์แพรมีคนรักแล้ว เขาจะทำอย่างไร

คง…ต้องถอยห่าง

หวัง…ว่าไม่มี

ในห้องเรียนศิลปะซึ่งพัฒนะเป็นอาจารย์สอนและพิมพ์แพร เป็นลูกศิษย์ของเขา ทั้งคู่ทำตัวห่างเหิน อาจารย์ก็สอนไปตาม เรื่องราวปล่อยให้นักศึกษาวาดภาพในเวลาที่กำหนด พิมพ์แพรตั้งใจวาดภาพพร้อมกับทำเป็นอาจารย์หนุ่มหล่อ เธอจึงไม่เห็น สายตาของพัฒนะที่ตวัดมองบ่อยๆ แบบแอบมอง

ภาพวาดเสร็จในเวลาที่กำหนด พิมพ์แพรส่งงานและออก จากห้องเรียนตามเพื่อนๆ คนอื่น

“ทำไมหล่อนไม่ยอมบอกฉันเรื่องพี่ชายสุดหล่อ”

“เรื่องอะไรกัน ไม่เห็นรู้เลย” พิมพ์แพรไม่เข้าใจคำถาม

“ก็ฉันได้ยินว่าเมื่อวันศุกร์อาจารย์สามไปเดทกับยัยศีตลา นั่น มีคนเห็นคาตา สองคนนั้นไปดินเนอร์กันสองต่อสอง กลับ ตอนไหนไม่รู้หรอกนะ แต่คาดว่าน่าจะชวนกันไปต่อที่อื่น หรือว่า ไงยัยฟู พี่ชายหล่อนกลับบ้านตรงเวลาหรือเปล่าล่ะ

พิมพ์แพรนิ่งอึ้ง เธอคิดเหมือนกันว่าพัฒนะคงจะไปกับผู้หญิง แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นยัยศตลาเน็ตไอดอลจอมหยิ่งคนนั้น สองคน นั่นรู้จักกันมานานแค่ไหนถึงขนาดชวนกันไปเดท

หนึ่งวัน

สองวัน

หนึ่งสัปดาห์

หนึ่งเดือน

หรือหนึ่งปี!

จะเมื่อไหร่ก็เถอะ เธอจะต้องไปถามพัฒนะให้รู้เรื่อง

“อ้าวเฮ้ย!ยัยพู่ นั่นหล่อนจะรีบไปไหน” จิดาภาตะโกนเรียกเมื่อจู่ๆ พิมพ์แพรอ้าวไปอีกทาง

เพื่อนสาวไม่ตอบ เธอไม่มีกระจิตกระใจจะตอบคำถามของ เพื่อน ภายในใจร้อนรนเหมือนถูกไฟสุม เธอรู้ว่าไม่มีทางสู้ภัย เน็ตไอดอลนั่นได้เลย แต่เฮียสามเป็นของเธอ ยังไงเขาก็ต้องเป็น ของเธอ พิมพ์แพรจะไม่ยอมให้ใครมาชุบมือเปิบไปง่ายๆ

พัฒนะเงยหน้าขึ้นเมื่อใครบางคนมายืนค้ำหัว พอเห็นว่า ใครร่างสูงของอาจารย์หนุ่มก็ลุกขึ้นยืนเก็บของบนโต๊ะแล้วเดิน หนี

“เฮียสาม พี่มีเรื่องจะถาม” เธอเดินตาม

“ไม่มีเรียนหรือไง”

“มี แต่มีเรื่องสำคัญจะพูดกับเฮีย”

“อยู่ในมหา’ลัยกรุณาเรียกฉันว่าอาจารย์เหมือนคนอื่น” เขา ทำเสียงเข้มเหมือนกำลังโกรธเธอ มันเป็นปกติสำหรับเธอ มากกว่าเพราะพัฒนะก็ไม่เคยพูดดีๆ กับเธออยู่แล้ว

“แต่นี่มันเรื่องระหว่างเรา เรื่องระหว่างพี่น้อง ไม่ใช่เรื่องการ เรียน” เธอเถียงคอเป็นเอ็น

พัฒนะส่ายหน้าให้เธอกลายเป็นสิ่งที่ไร้สาระสำหรับเขา พิมพ์แพรสาวเท้ายาวๆ เดินตามพี่ชายคนสุดท้ายไปติดๆ ไม่ให้ คลาดสายตาเด็ดขาด
“หยุดทำตัวน่ารำคาญเสียทีได้มั้ยพิมพ์แพร” หนักเข้าเขาก็

หันมาตวาด

ทั้งคู่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำชาย สายตาที่กำลังฟาดฟันกันไม่ ยอมหลบเป็นต้องเมินใส่กันเมื่อมีนักศึกษาชายออกมาจาก ห้องน้ำ หนุ่มคนนั้นค้อมตัวเดินเลี่ยงไปเงียบๆ ไม่สนใจใคร่รู้

อะไร

“เพราะพ่น่ารําคาญมากสินะคะ เฮียก็เลยไปเดทกับยัยคีต

ลา”

การนิ่งอึ้งของพัฒนะยิ่งตอกย้ำให้พิมพ์แพรเข้าใจถูกต้อง เธอกระพริบตาปริบๆ เก็บกลั้นความเสียใจเอาไว้ไม่มิด ปลาย จมูกเล็กนั้นจึงกลายเป็นสีชมพู

“เฮียทําเหมือน…เหมือนพี่เป็นคนอื่น” เพราะความหึงหวงจึง

ทำให้พิมพ์แพรโพล่งออกไป

“พี่เป็นน้อง”

“เป็นน้องที่…อุ๊ย!” ร่างของพิมพ์แพรถูกกระชากเข้าห้องน้ำ หลังจากที่พัฒนะแอบฟังเสียงคนในห้องน้ำพักใหญ่ “เฮีย!

พัฒนะกันประตูห้องน้ำด้านนอกปิดแล้วกดล็อก ร่างสูงยัง เดินสำรวจทั่วทุกห้องเพื่อความแน่ใจ