ตอนที่ 3 อ้อมกอดของชายแปลกหน้า
3
อ้อมกอดของชายแปลกหน้า
ไม่ว่าจะพยายามเปิดประตูรถแค่ไหนสุดปรารถนาก็ไม่ สามารถทำได้ดั่งใจนึก ประตูทุกด้านถูกล็อกจากฝั่งคนขับ ถ้า เขาไม่ปลดล็อกเธอก็เปิดมันไม่ได้
“คุณจะพาฉันไปไหนคะ ถ้าคุณไม่บอกฉันสักทีว่ารู้จักฉันได้ ยังไงก็เปิดประตูรถเถอะนะคะ ปล่อยฉันไปเถอะ
“กว่าฉันจะเจอตัวเธอ คิดว่าฉันต้องรอมานานแค่ไหนกันล่ะ
ดอกรัก ฉันเจอเธอแล้วและไม่มีวันจะปล่อยเธอไป
“ถ้างั้นคุณก็บอกฉันมาสิคะว่าเราเจอกันที่ไหน
เพราะสุดปรารถนาไม่เคยเห็นหน้าเขา แต่หากจะคิดว่าเขา เป็นผู้ชายในเงามืดคืนนั้น ถ้าในเมื่อเธอมองไม่เห็นใบหน้าของ เขาแล้วเขาจะเห็นใบหน้าของเธอได้อย่างไร ไม่ใช่แน่ ผู้ชายคนนี้ ต้องไม่ใช่คนที่พรากพรหมจารีย์ไปจากเธอ
“บอกแน่ แต่รอให้ถึงไร่ก่อนเถอะ”
“ไร่?”
“ใช่ ไร่ของฉัน”
“ฉันไม่ไป คุณจะโดนข้อหาลักพาตัวนะคะถ้าไม่ปล่อยฉัน ลง” เธอเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่คิดจะปล่อยเธอไป แต่สุด ปรารถนาคิดผิด คำขู่ของเธอไม่เป็นผลแน่โดยเฉพาะถ้าคิดจะ คนอย่างสีหนาถล่ะก็ เธออ่อนด้อยทั้งความคิด วัยวุฒิ และ ประสบการณ์
“กลัวตายล่ะ จะบอกอะไรให้นะ กฎหมายไม่เคยทำอะไรฉัน ได้”
เสียงทุ้มของเขาสําหรับเธอแล้วยามเอ่ยประโยคนั้นมันช่าง เต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดเสียจนเธอกลัวจนต้องหุบปาก กลัว ว่าจะเอาชีวิตมาทิ้งในรถคันนี้ และความกลัวก็ไม่ทำให้เธอคิด อะไรนอกจากลนลานจิตตก
ข้อนิ้วของเธอเกร็งจนงอ เหงื่อผุดออกมาเต็มหน้าผากไรผม เปียกชื้น น้ำตาพาลจะหยดแหมะหากไม่มีมือใหญ่กระด้างจับมือ บางของเธอไว้ ตากลมตวัดขึ้นมองเขาด้วยความฉงนระคนหวาด กลัว แต่พอปลายนิ้วเล็กๆ ของเธอสัมผัสริมฝีปากของเขา หัวใจ ของสุดปรารถนาก็แทบหยุดเต้น
สีหนาถบรรจงจูบปลายนิ้วทีละนิ้วหวังจะให้เธอคลายความหวาดกลัว ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะไร้ตัวตนอยู่ในความ ทรงจําของเธอ ทั้งที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนลืมบทรักของเขาได้ แล้วนี่กระไรขนาดตั้งท้องลูกของเขา เอ่อ…หรือจะเป็นลูกคนอื่นก็ เถอะ เธอก็ยังลืมรสสัมผัสของเขาในค่ำคืนนั้น เสียเชิงชายชะมัด และคงทําอะไรไม่ได้นอกจากจะรื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆ ให้เธอ ด้วยตัวเอง
สุดปรารถนามองปลายนิ้วของตนที่หายเข้าไปในริมฝีปากสี เข้มทีละนิ้ว รู้สึกจี๊ดที่ปลายนิ้วคล้ายเส้นประสาทสั่งการก่อนที่มัน จะร้อนวูบวาบ เธอหลับตาอย่างช้าๆ เมื่อเห็นปลายลิ้นตวัดไปทั่ว ปลายนิ้วของตน มันทำให้นิ้วเล็กๆ เปียกชื้นไปหมด
“หยุดเถอะ” เธอขอร้องด้วยเกรงว่าหัวใจจะหลุดออกจาก ทรวงอก มันเต้นเร็วเกินไป เร็วจนต้องเผยอปากหอบหายใจ
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ สีหนาถกระตุกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกด มือเล็กสั้นๆ วางลงกลางเป้ากางเกงของตน
“อุ๊ย! อย่าค่ะ” เธอกระตุกมือทันที ซึ่งคนอย่างสีหนาถหรือจะ ยอมปล่อย เขากดมือเธอหนักๆ ให้รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลง ของท่อนเนื้อใต้กางเกงยีนสีเข้ม
“คุณ!! มันกําลัง…
“ตื่นตัว” เขาต่อให้เมื่อเธออายจนแก้มแดงและไม่ยอมพูด ต่อ ทว่ามือน้อยๆ ในอุ้งมือเขากลับขยับเหมือนอยากรู้เรื่องราว ใต้เป้ากางเกง นั่นทําให้สีหนาถอยากทำเรื่องสั้นๆ ให้ยาวขึ้น สายตาจึงสอดส่องมองหาและฉุกคิดขึ้นมาว่า ไหนๆ ก็อยู่ในรถ มิดชิดแล้วจะต้องมองหาสถานที่อื่นไปทำไม
รถเคลื่อนที่เร็วขึ้นจนหญิงสาวตกใจ มือของสุดปรารถนายัง คงกดคลึงอยู่กับส่วนสัดที่มันตุงใหญ่ ลักษณะและขนาดของมัน ทําเอาเธอตาลุกวาว คิดถึงสัมผัสเก่าๆ ในคืนแห่งความทรงจำ ขึ้นมา เธอสัมผัสมันแบบนี้แต่ตอนที่มันเปลือยเปล่า
อากัปกิริยาของเธอเปลี่ยนเป็นกดหนัก สีหนาถหลุบตาลงม องมือเล็ก ก่อนจะเห็นสีหน้าตื่นเต้นเหมือนเด็กตัวน้อยๆ คงคิดว่า ความเป็นชายคือของเล่นกระมัง หรือว่า…เธออาจจะอะไรขึ้น มาได้
“เคยทําแบบนี้กับใครหรือเปล่าดอกรัก”
“ไม่ค่ะ” เธอปฏิเสธ
“ไม่? แล้วเธอจะท้องได้ยังไงกัน
พอได้ยินคำถามนี้เธอก็ผละมือออกขยับไปพิงเบาะนิ่งและ แทบจะซุกหน้าเข้ากับกระจกรถ
“ถ้าเธอไม่เคยสัมผัสเนื้อตัวผู้ชาย เธอคงท้องไม่ได้แน่
หญิงสาวไม่ตอบ
“ไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าฉันชอบให้เธอลูบไล้มัน ฉันต้องการเธอดอกรัก ต้องการมือ ต้องการปาก ต้องการปลด ปล่อยในตัวเธอได้ยินมั้ย
“นี่คือสาเหตุที่คุณลักพาตัวฉันมาแบบนี้ใช่หรือเปล่าคะ คุณ ต้องการให้ฉันช่วยหรือคะ”
“ฉันต้องการเธอ เธอเข้าใจไหมดอกรัก”
“ถ้าฉันเรียกค่าตัวล่ะคะ ฉันท้องอยู่ด้วย ค่าตัวต้องเบิ้ลเป็น สองเท่า พร้อมที่จะจ่ายหรือเปล่าล่ะคะ” เธอประชดประชัน ไม่คิด ว่าอยากจะนอนกับผู้ชายที่ไหนอีก นอกจาก….ชายคนนั้น
“งั้นคิดมาเลย ตลอดชีวิตน่ะเท่าไหร่”
“คุณว่าอะไรนะคะ?” เธอมองเขาตั้งใบหน้าจรดต้นขา คือ หยุดมองได้แค่นั้นจริงๆ เพราะสิ่งสุดท้ายที่เห็นกลางหน้าขาเขา ในตอนนี้ยังมีลักษณะเดิมไม่เปลี่ยน เธอถอนสายตาไม่ขึ้นแถม ยังกลืนน้ำลายไม่ลงคออีกด้วย
สิ่งที่ได้เป็นคำตอบนั้นคือรอยยิ้มบางๆ กับแววตาไหวระริก ไม่มีคำตอบและเขาก็จับมือเธอมาวางบนที่เดิม
“ห้ามเอามือออก นี่คือคำสั่ง ถ้าทำตัวน่ารัก ฉันจะพาเธอ กลับไปเยี่ยมบ้าน ส่วนเรื่องน้องชายคงไม่มีอะไรน่าห่วงกระมัง โตแล้วนี่ไม่ใช่เด็กๆ ประสบการณ์ก็โชกโชน”
“คุณรู้จักสุดเขตด้วยหรือคะ คุณเป็นใครกันแน่
“ไว้ถึงไร่แล้วเธอจะรู้เอง”
“กรี๊ดดด ทำไมพี่สิงห์ไม่กลับมาซะที
เสียงหวานที่บัดนี้แหลมเล็กกรีดร้องลั่นจนคนงานบริเวณชะงัก มือที่กำลังทำงานแล้วมองณัฐชาอย่างตกใจ แม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ ครั้งแรกที่หลายคนได้ยินเสียงกรีดร้องแหลมบาดแก้วหู แต่ทุก ครั้งเสียงแปดหลอดของณัฐชาก็สร้างความตื่นตะลึงพึงเพริศได้ เสมอ
สาเหตุนั้นทุกคนรู้ดี เมื่อใดที่นายสิงห์หายตัวไปไหน โดยที่ น้องสาวอย่างณัฐชาไม่รู้ เมื่อนั้นเสียงแปดหลอดก็ดังลั่น เป็นที่รู้ กันดีว่าน้องสาวนั้นหวงพี่ชายมากขนาดไหน ไม่ยอมให้ผู้หญิงคน ไหนเข้าใกล้พี่ชายสุดที่รักคนนี้ของเธอเด็ดขาด แต่ก็ยังมีหลุด เข้ามาวนเวียนใกล้ชิดบ่อยๆ เพราะสีหนาถเป็นผู้ชายที่เหมือน สนามแม่เหล็กดึงดูดทั้งสาวใหญ่สาวรุ่นเข้าหา และทุกคนต้องกลับไป พร้อมกับความผิดหวัง
เมื่อน้องสาวไม่ต้องการพี่สะใภ้ ก็อย่าหวังว่าใครจะเข้ามาเป็น พี่สะใภ้ให้เธอ!
“ใจเย็นๆ ก่อนค่ะคุณหนู ประเดี๋ยวนายสิงห์ก็กลับค่ะ คงไม่ได้
ไปไหนไกล”
“จะใกล้หรือไกลพี่สิงห์ก็ควรบอกรุ่นทุกครั้ง น่าจะรู้ว่านั่นไม่ พอใจถ้าไม่เจอหน้าพี่สิงห์
“นายสิงห์คงไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะคุณหนูขา คงคิดว่าไป ประเดี๋ยวก็กลับแล้ว” ป้าจิตพยายามปลอบใจ รู้ดีว่าทำได้เพียง แค่นั้นและผลจะออกมายังไงแต่ก็ยังต้องทำ
“พี่สิงห์ทำแบบนี้ไม่เกรงใจนั่นเลย ทั้งๆ ที่นั่นเป็น…
“นุ่น” ณัฐชาหันไปตามเสียงเรียกสีหน้างอหงิก ณิชาผู้เป็น มารดาสายหัว รู้ดีว่าณัฐชารักชอบสีหนาถมากเกินกว่าความเป็น พี่น้อง อีกฝ่ายก็พูดไม่ออกด้วยความรักน้อง แต่ก็เป็นรักแบบพี่ น้องไม่คิดอะไรเกินกว่านั้น แต่ลูกสาวของเธอไม่หยุดที่จะคิด ยังพยายามทำทุกอย่างเพื่อได้ครอบครองสีหนาถอย่างที่ใครๆ ก็ รู้กันทั่ว
“มายืนตากแดดอะไรที่นี่ เดี๋ยวก็ได้ล้มหมอนนอนเสื่อไปอีก เข้าบ้านเถอะลูก”
“นุ่นจะรอพี่สิงห์ค่ะ คุณแม่เข้าบ้านไปก่อนเถอะค่ะ”
“แต่นุ่นไม่ค่อยแข็งแรง แม่เป็นห่วง”
“นุ่นไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคุณแม่ แต่ถ้านั้นจะตายเพราะรอพี่ สิงห์ก็ดีสิคะ พี่สิงห์จะได้เห็นค่าในตัวนุ่นเสียที
สีหนาถเป็นลูกนอกสมรสที่คุณพ่อของเธอรักยิ่งกว่าลูกในไส้ คุณพ่อของเธอทิ้งทุกอย่างเอาไว้ให้เขาดูแลแทนก่อนจากไป รวม ทั้งเธอกับแม่ ถ้าเป็นในละครน้ำเน่าพี่สิงห์ควรจะแต่งงานกับเธอ เพื่อดูแลและคุ้มครองอย่างใกล้ชิด แต่นี่พี่สิงห์ของเธอสร้าง กําแพงขวางกั้นตั้งแต่คุณพ่อยังอยู่ คุณพ่อเองก็กระไรไม่เข้าใจ หัวอกเธอเสียบ้าง ไม่เคยส่งเสริมให้เธอเป็นคู่ครองของพี่สิงห์ คุณแม่ก็หัวอ่อน คุณพ่อว่าอะไรคุณแม่ไม่เคยขัดใจท่าน
ไม่มีใครเข้าข้างหรือเห็นใจในความรักของเธอเลยสักคน
“อย่าคิดแบบนั้นนุ่น อย่าคิดอะไรที่จะทำให้นายสิงห์เกลียด หนูมากขึ้น แม่อยากให้นุ่นเลิกหวัง พี่สิงห์ไม่ใช่คนใจร้ายเพราะ ถ้าเขาจะใจร้ายกับหนู เขาคงทำไปนานแล้ว” พูดจบณิชาก็เดิน กลับเข้าบ้าน
ณัฐชาหน้าเสีย เธอรู้ดีว่ามันจริงขนาดไหน แต่พี่สิงห์คือรักแรก พบ รักตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว ความรักของพี่น้องที่ถักทอกลาย เป็นความรักระหว่างหนุ่มสาว แต่น่าเสียดายที่มันคือรักข้างเดียว รักแรกและเป็นรักข้างเดียวมาโดยตลอด
เมื่อคิดมากสีหน้าของณัฐชาก็ยิ่งซีดเผือดก่อนที่ร่างจะเริ่มสั่น จนป้าจิตรู้สึกได้
“เข้าบ้านเถอะนะคะคุณหนู เดี๋ยวถ้านายสิงห์กลับมาป้าจะตาม นายสิงห์ให้เข้าไปหาคุณหนูเอง เกิดตากแดดตากลมนานๆ เป็น ลมไปอีกจะอดเจอหน้านายสิงห์นะคะ”
เพราะชื่อคนที่เธอรักเท่านั้น ที่ทำให้ณัฐชายอมกลับเข้าบ้าน หลังจากชะเง้อคอมองถนนลูกรังสีแดงอยู่นานสองนาน
รถคันใหญ่ที่แล่นมานานนับชั่วโมงหยุดลงที่ตรงปากทางเข้า ไร่เพลินตะวัน จากที่มาอาศัยอย่างคิดจะลงหลักปักฐานอยู่ที่ จังหวัดนี้ สุดปรารถนาก็พอจะได้ยินชื่อเพลินตะวันมาบ้าง เพลิน ตะวัน นอกจากจะเป็นชื่อของไร่ที่ปลูกพืชล้มลุกหลายชนิดแล้ว ยังมีการแบ่งฝั่งไว้ปลูกผลไม้มากมาย ซ้ำยังเป็นชื่อของรีสอร์ตที่ อยู่บนเกาะกลางทะเลไม่แปลกใจเลยถ้าคนข้างๆ เธอจะเป็นเจ้าของเกาะและเจ้าของไร่ เพลินตะวัน ฐานะของเขาคงไม่ต้องพูดถึง ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่แค่ คนงานในไร่เท่านั้น
ในระหว่างที่สุดปรารถนากำลังมองไปนอกกระจกรถชื่นชมกับ ธรรมชาติสีเขียวปูลาดเป็นเส้นทางสัญจรด้วยสีน้ำตาลแดง มือ ใหญ่ของคนขับก็ถือวิสาสะวางบนต้นขา เธอสะดุ้งเฮือกหันขวับ หากทว่ามือยังไม่ทันปัดมือใหญ่ ลำคอเรียวระหงก็ถูกเขาคว้า แล้วดึงเข้าหาตัว
“อุ๊บ!!”
สีหนาถปล้นจูบด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ ลวนลามเธอด้วย การลูบไล้เรียวขาขาวๆ สูงขึ้นมาถึงใต้ฐานทรวง หญิงสาวกำลัง ตื่นเพริดกับรสจูบที่ตระหนักได้ว่ารู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยสัมผัส กันมาก่อน จูบหวานที่เต็มไปด้วยอาการเรียกร้องซาบซ่านไปถึง ทรวงอก
คุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก!
“จํากันได้หรือยังแม่ดอกรักของฉัน”
“คุณ…คุณคือ…” เธอนึกออกเพราะรสจูบของเขาจริงๆ ผู้ชาย คนนี้ก็คือ… “คุณคนนั้น
“คุณคนนั้น?” สีหนาถสั่นหัว “ฉันจำได้ว่าเคยบอกให้เธอ จดจำชื่อของฉันให้ขึ้นใจยังไงเล่าดอกรัก นี่ฉันไม่น่าจดจําถึงเพียงนี้เชียวหรือนางฟ้าในคืนแรม
“ปล่อยค่ะ” แต่แล้วเธอกลับปัดป้องแถมยังถอยห่างจนเบียด ประตูรถแทบจะกลืนกันเป็นชิ้นเดียว
“อะไร? อย่ามาทําท่าทางรังเกียจกันแบบนี้สิ
“เปล่าค่ะ แต่หนูไม่คิดว่าจะได้เจอคุณอีก” เธอก้มหน้าคางจรด อกตอบเขาอ้อมแอ้ม เธอกำลังท้องลูกของเขา ลูกของผู้ชายที่ไม่ น่าจะมาเจอกันอีก แม้เด็กในท้องคือลูกของเขาแต่ทว่าสุด ปรารถนาก็เตรียมใจไว้แล้วที่จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
“เธอไม่อยากเจอฉันอย่างนั้นหรือดอกรัก”
การเจอกันอีกครั้งเป็นทั้งเรื่องดีและเรื่องที่น่าหนักใจอย่าง บอกไม่ถูก เพราะเขาไม่น่าจะรับผิดชอบเธอ ส่วนเธอก็อับอาย เกินกว่าจะสบตาเขาได้เต็มๆ ไม่คิดจะย้อนกลับไปทำอาชีพนั้น และไม่คิดว่าจะได้เจอกับลูกค้าคนแรกคนเดียวในวันที่ทำอาชีพ อันน่ายกย่องกว่า
“คุณเป็นคนแรกที่หนูไม่อยากเจอ
ขอให้เขาปล่อยเธอไป
ขอให้เราต่างคนต่างอยู่ “ถึงเธอจะไล่ฉันยิ่งกว่านี้ก็อย่าหวังว่าจะได้ไปจากฉันดอกรัก”
ปากนุ่มนิ่มแทบจะบวมช้ำจากการปล้นจูบครั้งนี้ ร่างกายอ่อน ยวบเบียดเข้าหาร่างหนาๆ อย่างลืมตัว สัมผัสที่ห่างร้างมานาน หลายเดือนและนี่คือครั้งที่สอง มันทำให้สุดปรารถนาอ่อนไปทั้ง ตัวและหัวใจ ความเกรงกลัวสายตาของคนในสังคมที่เธออยู่มัน มีน้ำหนักตั้งแต่เธอเริ่มเข้าทำงานที่ใหม่ สถานที่ทำงานมีผู้คน มากหน้าหลายตา ในไลน์ของเธอรู้เกือบทุกคนว่าเธอยังไม่ แต่งงาน แล้วตอนนี้ถ้าพวกเขารู้สึกว่าเธอกำลังท้อง สายตา อยากรู้อยากเห็นจะมากมายขนาดไหน
แล้วถ้าจะยอมรับเขา คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกในท้องจะผิด อะไร ขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมสั่งให้ต้องเป็นอย่างนั้น
แต่…คนที่เคยนอนกอด จูบ และมอบเซ็กซ์อันดื่มคืนเดียว
คนนี้จะมีหัวใจให้เธอด้วยหรือเปล่า
เมื่อตัดสินใจแล้วว่าลูกของเธอควรจะมีพ่อ แม่อย่างเธอควรจะ ปล่อยวางหากถูกสังคมประณาม เรียวขาของสุดปรารถนาก็แยก ออกจากกันจนกว้าง มือใหญ่ที่รออยู่แล้วก็ไม่ลึกเข้าไปกลางซอก ชา กางเกงขาสามส่วนรัดรูปเน้นส่วนสัดความเป็นสาว มันไม่ ต่างจากเปลือยเปล่าเท่าไหร่ สิ่งที่โหนกนูนอยู่ใต้ฝ่ามือทําให้สีหนาถต้องถอนหายใจยาว
ให้ตายสินางฟ้า จับเป้านูนๆ ของเธอแล้วทำให้ฉันอยากควัก
ตัวเองออกมามั่ง” หญิงสาวบังคับมือสั่นๆ ผลักร่างหนาออกห่างนิดเดียว
“ทำไมคุณถึงอยากเจอหนูล่ะคะ”
“เพราะฉันคิดถึงเซ็กซ์ของเรายังไงล่ะ คืนนั้นเธอจำได้ไหมว่า เราสุขสมกันมากขนาดไหน ฉันยังเสียดายไม่หายที่ตื่นมาแล้วไม่ เจอเธอ”
“หนูมีความจําเป็นเร่งด่วนค่ะ”
“เรื่องอะไรที่มันดึงเธอออกจากอกฉันได้
ปลายนิ้วของเขายังไม่หยุด ยังขยับไปมาอยู่กลางซอกขา เนิน นูนอวบใหญ่ขนาดฝ่ามือปิดกลั้นแทบไม่มดกำลังทำให้ลม หายใจของสีหนาถติดขัด เขาจะทำให้เธอหอบหายใจไปพร้อม กันด้วยการขยับเกลี่ยปลายนิ้วกับส่วนโหนกนูนส่วนนั้น
“น้องชายของหนูถูกจับค่ะ หน…หนู…ต้องรีบเอาเงินไป ประกันตัวก่อนที่ทะ….ที่ตะ….ตำรวจจะส่งตัวสุดเขตไปฝากขัง ที่อื่น อ๊ะ!”
เธอแทบจะลืมคำพูดทั้งหมดเพราะมันถูกทำลายจากเกลียว คลื่นกลางซอกขา ปลายนิ้วแตะแต้มนวดคลึงเหมือนทะลุเข้าไปถึงเนื้อใน เนื้อแท้ๆ ที่อยู่ภายในนั้นเริ่ม
ชุ่ม
“น่าจะบอกกันก่อน ที่จริงเธอควรถูกปรับโทษฐานที่บริการ ลูกค้าไม่ถึงใจ”
“เอ๊ะ!”
“ถ้าทําแบบเธอปิดการขายไม่ได้หรอกนะ จะต้องบริการ จนกว่าลูกค้าจะพอใจที่สุดแล้วเลิกไปเอง”
สีหนาถยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างๆ หูเล็ก ตวัดลิ้นเลียวนใน ซอกหูแล้วกดปากงับผิวเนื้อที่ลำคอเรียวระหง
“คุณจะ…จะ…” กลายเป็นคนติดอ่างไปแล้วสุดปรารถนาเอ๋ย ”
“ฉันจะ…” ซิปกางเกงรัดรูปขาสามส่วนถูกกระตุกพร้อมกับการ
รอคอยในบางอย่างก็เกือบจะสิ้นสุดลง ซับในตัวจิ๋วถูกแหวกหลัง จากนั้น
ปลายนิ้วใหญ่ทว่าซุกซนก็ลอดเข้าไปในขอบซับในเพื่อสัมผัส
กับเนื้อแท้
“อื้อออ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ