ตอนที่ 2 เจ้ากรรมนายเวร

2

เจ้ากรรมนายเวร

4 เดือนต่อมา นครศรีธรรมราช

เจ้าของแววตาสุกสกาวที่บัดนี้เหลือเพียงความกังขากับ ร่างกายของตัวเองกำลังหันไปมองประตูห้องเช่าเพื่อสำรวจ ความเรียบร้อย สุดปรารถนาพยักหน้ากับตัวเองก่อนกระชับสาย กระเป๋าที่กำลังคล้องบ่า เท้าเล็กๆ ก้าวไปข้างหน้าด้วยความ หมายมุ่งปนคาดหวังอย่าให้ความสงสัยเป็นความจริง

สุดเขตขับรถจักรยานยนต์ซอมซ่อที่ตัดสินใจซื้อต่อจาก เจ้าของเดิมอีกที เขาจอดรถเมื่อพบว่าประตูห้องเช่าซึ่งอยู่ชั้นล่าง สุดถูกคล้องแม่กุญแจแสดงว่าพี่สาวไม่อยู่ สุดเขตละสายตาจาก ประตูเพื่อมองหาพี่สาว แต่ไม่พบสุดปรารถนาตามต้องการ

“ไปไหนของเค้านะ น่าจะบอกกันบ้าง” ว่าแล้วสุดเขตก็กด มือถือที่ซื้อต่อจากคนอื่นมาอีกทีเหมือนกัน เขาติดต่อหาพี่สาวยัง ไม่มีการรับสาย แม้สุดเขตจะทวนสายหลายต่อหลายครั้ง
“ทําไมพี่ดอกรักไม่ยอมรับสายเขต” สุดท้ายเขาก็ส่ง ข้อความให้เธอ โทร.กลับด่วน

ในขณะที่สุดเขตกำลังเป็นห่วง บุคคลต้นเหตุของความเป็น ห่วงก็กำลังนั่งรอตรวจอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แน่นอนโรง พยาบาลรัฐจะมีคนใช้บริการเยอะกว่าโรงพยาบาลเอกชน เหมือนวันนี้กว่าจะถึงคิวสุดปรารถนาเวลาก็ค่อนไปจนบ่าย

“คุณสุดปรารถนา เนตรดาราค่ะ” เจ้าหน้าที่เรียกคิวแล้ว สุด ปรารถนาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วเดินเข้าห้องตรวจไป เงียบๆ

“เป็นอะไรมาครับ” หมอหนุ่มรูปงามถามคนไข้สาวสวย หน้าตายิ้มแย้ม

“หนู…เอ่อ…หนูคิดว่าตัวเอง….ตั้งครรภ์ค่ะ”

ประจําเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ

“เมื่อ…” เธอบอกไปตามความจริงๆ มือไม้เย็นเฉียบ ที่ต้อง มาหาหมอเพราะสุดปรารถนารู้สึกเวียนศีรษะมาหลายวัน ประจำ เดือนก็ขาดไปตามที่บอกคุณหมอ เธอคำนวณแล้วเวลามันพอดี กับตอนที่เธอขายตัวให้ชายคนนั้น ชายคนแรกในชีวิต และคงจะ ฝากลูกคนแรกไว้ให้เธอเลี้ยง

“ถ้างั้นหมอคงต้องขอตรวจปัสสาวะ การตรวจอาจจะต้องใช้ เวลา เชิญนั่งรอข้างนอกนะครับ”
“ค่ะ คุณหมอคะ หนูอาจจะไม่ท้องก็ได้ใช่ไหมคะ” เธอถาม ออกไปด้วยความกังวลใจ

“ใช่ครับ แต่การที่คุณบอกว่าประจำเดือนขาดหายไปหลาย เดือนมีความเสี่ยงที่จะตั้งครรภ์สูงถ้ามีเพศสัมพันธ์กับสามีก่อน หน้านี้”

“แล้วถ้า…”

“หรือคุณไม่ได้มีเพศสัมพันธ์ล่ะครับ”

“มีค่ะ เอ๊ย! เอ่อ…คุณหมอจะตรวจปัสสาวะใช่ไหมคะ งั้นหนู ออกไปรอเรียกข้างนอกนะคะ” เธอตัดบทแล้วรีบลุกออกไปหน้า ซีดสลับแดงแปร๊ด

คุณหมอชัยชนะหัวเราะพร้อมกับโคลงหัว วันนี้เขาเจอคนไข้ แปลกๆ หลายรายแล้วตั้งแต่เริ่มตรวจ ทั้งผู้หญิงผู้ชายคนแก่และ เด็ก แต่หมออย่างเขาต้องไม่เครียด เพราะหากเครียดคนไข้ก็คง แย่ คุณหมอหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าเสื้อเมื่อได้ยิน เสียงเรียกเข้า

“ว่าไงนายหัว ไหนว่าจะมาหาป่านนี้ยังไม่เห็นหัว

“พูดดีไปเถอะมึง ทำอย่างกับกูไปถึงแล้วถึงจะว่าง กูต้องไป นั่งรอมึงอีก”

“รอแค่ไม่กี่ชั่วโมงกูก็ออกเวรแล้ว”
“เออ กูรอได้ จะบอกว่า ใกล้ถึงแล้ว แต่ดันมีอุบัติเหตุอยู่ข้าง หน้า น่าจะนานกว่ารถจะขยับได้”

“มีคนเป็นไรมากหรือเปล่าวะ”

“รู้ว่าเป็นรถบรรทุกสิบล้อพลิกคว่ำ แต่ไม่รู้จำนวนผู้บาดเจ็บ

กูอยู่ห่างหลายช่วงคันว่ะไอ้หมอ คงต้องรอรถเครนายกก่อนนะ

อีกนาน”

“ใจเย็นๆ โว้ยไอ้สิงห์ กูก็มีคนไข้รอตรวจอีกเยอะ เอ่อแค่นี้ ก่อนนะ”

“ได้เพื่อน”

หลังจากนั่งรอผลตรวจปัสสาวะนานถึงหนึ่งชั่วโมงเศษ ใช่ว่า ผลปัสสาวะจะต้องใช้เวลาตรวจนานกว่าจะรู้ผลแต่เพราะต้องรอ คิวคุณหมอเรียกฟังผลนานมากต่างหาก เป็นธรรมดาของโรง พยาบาลรัฐหน้าที่สำคัญของคนไข้อีกหน้าที่หนึ่งก็คือต้องรอคิว ตรวจให้ได้ สุดปรารถนาได้แต่ทำใจ เธอลางานกับหัวหน้างาน ไว้แล้วก็เลยไม่หนักใจเท่าไหร่ และนี่ก็เป็นลางานครั้งแรกตั้งแต่ เข้าทำงานมาพอดีกับช่วงผ่านโปรฯ แล้วด้วย

ตั้งแต่ย้ายจากจังหวัดติดชายแดนใกล้บ่อนเพียงข้ามฝั่งไป ประเทศเพื่อนบ้าน สุดปรารถนากับสุดเขตก็ลงใต้มาหาที่อยู่ อาศัยและหางานทำทันทีโชคดีที่ทั้งสองคนพี่น้องได้งานทำพร้อมกันจึงไม่ลำบาก แม้ว่า สุดเขตจะขึ้นบัญชีดำเข้าออกคุกตารางบ่อย ก็ยังมีเจ้านายใจดี มองข้ามเรื่องนี้เพื่อให้โอกาสคนมีคดีได้มีสัมมาอาชีพสุจริตทำ

หลังจากคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เธอก็คิดถึงท้องตัวเองที่ตอน

นี้ยังไม่นูนแต่หลังจากนี้ต้องนูนสูงขึ้นมาแน่ เธอเชื่ออย่างนั้นเชื่อ

ว่าตัวเองท้อง…ท้องกับผู้ชายคนนั้น เธอจำเขาไม่ได้แต่จรส

สัมผัสของเขาได้ แค่คิดถึงฝ่ามือทั้งสองข้างที่คอยแต่จะไต่ไปทั่ว

ร่างบีบเคล้นเต้าทรวงเคล้าคลึงเนินหวั่นกลางหน้าขา ขนบนกาย

ก็ลุกพรึ่บราวกับทำความเคารพใครสักคน หน้าหวานๆ แก้ม

เนียนๆ แดงก่ำ เธอก้มหน้าก่อนจะรู้สึกคล้ายบริเวณหัวตาจะชุ่ม

เอ่อไปด้วยหยาดน้ำ

ท้องไม่มีผัว!

ลูกไม่มีพ่อ!

ผู้หญิงเปื้อนราคี!

ผู้หญิงหย่าฉ่า!

“คุณสุดปรารถนาเชิญค่ะ” เสียงเจ้าหน้าที่เรียกเข้าห้อง ตรวจ ชื่อของเธอทำให้หญิงสาววัย 20 ปีสะดุ้งเฮือก เธอลนลาน ลุกขึ้นพรวดแล้วเดินเข้าห้องตรวจอย่างเร็ว
“คุณสุดปรารถนานะครับ ผลการตรวจของคุณ…

“หนูท้อง ใช่ไหมคะคุณหมอ” น้ำเสียงของเธอสั่นเทิ้มอย่าง เจ็บปวด ตอนนี้ในสมองมีแต่คำว่า ใช่ครับ คุณท้อง

และ…

“ผลการตรวจออกมาแล้วนะครับ คุณเป็นท้อง…

“หนูท้อง!! หนูท้องจริงๆ!! หนูท้อง!!!” สุดปรารถนาลุกพรวด พร้อมกับพาร่างเดินซวนเซออกจากห้องโดยไม่ฟังอะไรอีกต่อไป น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ากลบเสียงเรียกของคุณหมอและนาง พยาบาล ไม่ว่าใครจะเข้ามาขวางหน้าเธอก็ปัดออกไปให้พ้นทาง

ท้อง!!!!

ทำยังไงดี…จะทำยังไงดี

“เดี๋ยวสิคะคุณ… นางพยาบาลเรียกก็แล้วอะไรก็แล้ว สาว น้อยหน้าตาสะสวยก็ไม่ฟังอีร้าค่าอีรมจนเธอหมดปัญญาต้องหัน ไปมองสบตากับหมอนะในห้อง “คงต้องปล่อยเธอไปแล้วล่ะค่ะ คุณหมอ มีเคสส่วนต่อจากนี้ คนไข้เป็นไข้เลือดออกค่ะ”

เป็นอันจบความคาดหวังของหมอที่จะให้สุดปรารถนาฟังผล การวินิจฉัยให้จบ หมอชัยชนะทำหน้าเมื่อยและต้องเรียกเคส ต่อไปเข้าฟังผลเลือดซึ่งผลออกมาเป็น โรคไข้เลือดออกต้องแอดมิท โดยด่วน

“อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ” สุดปรารถนาขอโทษขอโพยเจ้าของร่าง สูงตระหง่านที่เธอเดินชน โดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะมัวแต่ร้องไห้ปาก คอสั่นกับสิ่งที่เพิ่งรู้มา ถ้าเธอกำลังจะแต่งงานกับใครคนหนึ่ง และคนๆ นั้นคือพ่อของลูกในท้อง สุดปรารถนาจะไม่ร้องไห้ เสียใจแบบนี้ แต่นี่… เธอยังไม่รู้จักหน้าค่าตาพ่อของลูกเลยด้วย ซ้ำ ลูกในท้องเป็นลูกใคร ชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไรก็ยังไม่รู้ แล้ว จะให้เธอดีใจได้อย่างไร

“เดี๋ยวนะ เธอร้องไห้?” สีหนาถได้กลิ่นหอมของดอกไม้ชนิด หนึ่ง ราวกับติดอยู่ที่เรือนผม หรือไม่ก็เรือนร่างอันอวบอิ่มของ เธอ และคล้ายจะจําบางสิ่งบางอย่างได้ดวงตาของเขาจึงหลง นิดๆ แล้วรอยยิ้มบางๆ ทว่ายินดีปรีดาอย่างสุดขีดก็ปรากฏ

“ขอโทษค่ะ กรุณาปล่อยมือจากต้นแขนฉันด้วย” เธอเองก็ คล้ายจะเพิ่งนึกออกว่าตอนนี้ต้นแขนถูกมือเขากุมไว้ไม่ยอม ปล่อย

“ถ้าไม่ล่ะ” น้ำเสียงของเธอที่จำได้ไม่เคยลืมทั้งยามหลับยาม ตื่นและคิดว่าฟังไม่ผิดแน่ ทำให้สีหนาถตอบยียวนกวนประสาท ออกไป

“คงจะไม่ดีนักถ้าคุณจะจับแขนฉันไว้แบบนี้” สาวเจ้าเงยหน้ามองเขาอย่างเอาเรื่อง ยังน้ำตาคลอเบ้าขอบ ตาแดงช้ำ

“ทําไม เพราะเราเป็นคนแปลกหน้ากันใช่มั้ย

“ใช่ค่ะ ถึงฉันจะใจง่ายจนท้องโต ฉันก็ยังเลือกนะคะ”

“ท้องนี่เธอ…ท้องงั้นเหรอ” เขาเป็นอีกคนที่รู้สึกเหมือนฟ้าจะ ถล่มแผ่นดินทลายอยู่ตรงหน้า ไม่คิดว่าการได้เจอหน้ากันอีกครั้ง จะเกิดเรื่องเหลือเชื่อตามมาด้วย ไม่คิดว่าตัวเองจะน้ำยาดีถึง เพียงนี้

“ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจำเป็นต้องบอกให้คุณทราบกระมังคะ กรุณา ปล่อยมือจากแขนฉันได้แล้วค่ะ ไม่งั้นฉันจะ…ว้าย! นี่คุณจะทำ อะไร?”

สีหนาถไม่อยากได้ยินอะไรอีกแล้ว ต่อให้เธอท้องลูกแฝดกับ ใครสักคน เขาก็จะลากตัวเธอกลับไปอยู่ในที่ที่เธอควรอยู่ได้เจอ กันแล้วสาบานเลยว่าจะไม่มีวันปล่อยเธอไป

“นี่คุณ!! คุณเป็นใคร ไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้นะ ปล่อย!!

“ถ้าฉันจะเรียกร้องสิทธิ์ในตัวเธอตอนนี้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ มันอยู่ที่ว่าเธอจะให้ทำหรือเปล่า”
“คุณ…คุณพูดอะไรน่ะ

สุดปรารถนามองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ มองประหนึ่งสีหนาถ เป็นตัวประหลาดมีเขี้ยวยาวเลี้ยว ชายหนุ่มวัย 35 ปีถอนใจ แวว ตาคู่นั้นของเธอมันทำให้เขาต้องปรามตัวเอง ปรามความใจร้อน หากคิดจะฉุดกระชากก็ทำได้ แต่ถ้าคิดจะเปิดโปงเรื่องราวใน ตอนนี้ต่อหน้าคนเยอะๆ เพื่อให้เธอยอมสงบก็คงผิดถนัด นางฟ้า ของเขาอายุยังน้อยนิดและเขาเกือบจะเป็นพ่อเธอได้ด้วยซ้ำถ้า ทำสาวท้องตั้งแต่อายุ 15 ปีถ้าจะทำอะไรเอาแต่ใจตามปกตินิสัย เขาคงทำร้ายเธอซ้ำๆ ซากๆ

วันนั้นหลังจากตื่นขึ้นมาไม่พบร่างขาว ฝ่ามือได้แต่ไขว่คว้า เพียงแค่อากาศไม่เจอร่างอุ่นนุ่มนิ่มเหมือนก่อนหลับ เขาลุกขึ้น พรวดตวัดผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้ลวกๆ แล้วกระโจนไปเปิดประตู ห้องน้ำ ไม่พบเธอ พอหันไปเปิดกระเป๋าสตางค์ เงินทุกบาททุก สตางค์ที่เหลือก็ยังอยู่ครบ เขาไม่ถูกลอกคราบ แต่ถูกขโมย หัวใจไปตั้งแต่ตอนนั้น

“อุ้ยตาเถร! อกอีกมจะแตก พ่อคุณพ่อทูนหัวรีบร้อนมาหาอีกม แบบนี้ นังดอกรักยังสนองไม่เต็มที่ใช่มั้ยจ๊ะ เลยเสี้ยนจะมาให้อี ถมหาคนใหม่สนอง

เขาได้คําตอบจากแม่เล้าว่าอย่างนั้น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขา

ต้องการ
‘เธอไปไหน

‘ใครจ๊ะพ่อรูปหล่อ นังดอกรักน่ะเหรอ มันไปแล้ว หมดเวลา งานของมันและคุณก็ไม่ซื้อเวลาต่อนี่นา มันไปแล้วล่ะ ไม่ทันแล้ว ล่ะพ่อคูณ”

เธออยู่ที่ไหน ทำยังไงฉันถึงจะเจอเธออีก

อุ้ยตาย!นังดอกรักมันวาสดีแท้ ทำงานครั้งแรกก็ทำลูกค้าติด อกติดใจ

อย่าพูดมากได้มั้ย ฉันไม่ได้ต้องการคุยกับเธอ ฉันต้องการ เจอดอกรัก ถ้าผู้หญิงที่นอนกับฉันเมื่อคืนชื่อดอกรัก บอกมาว่า เธอคนนั้นอยู่ที่ไหน

แม่เล้าแต่งหน้าจัดยอมเปิดปากหลังจากสีหนาถยัดเงินแบงก์ เทาใส่มือหลายใบ เธอบอกทางไปบ้านพักของนางฟ้าและเขาก็ รีบตามหาเธอทันที แต่น่าเสียดายที่เขาตื่นช้าไปมากเพราะ เจ้าของบ้านเช่าบอกว่านางฟ้าพาน้องชายไปอยู่ที่อื่นแล้ว เขาสืบ ต่อถึงสาเหตุให้นางฟ้าต้องไปอยู่ที่อื่น เจ้าของบ้านเช่าเลยบอก ว่า

“ไอ้เขตมันเป็นเอเย่นต์ค้ายาช่วยพี่สาวหาเงิน แล้วมันก็ถูกจับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไอ้เขตมันโดนจับ ดอกรักมันก็ท้อจะปล่อยน้อง นอนตากยุงในคุกก็ทำใจไม่ได้ ดอกรักมันน่าสงสารนะหาเงิน ช่วยน้องตลอด มีเสี่ยหมายตามันหลายคนแต่มันปฏิเสธหมด นี่มันก็ บอกว่าจะไปหาที่อยู่ดีๆ ไม่เข้าใกล้ยาเสพติดอีก แต่ฉันก็ไม่เชื่อ หรอกนะว่ามันจะทำได้ในเมื่อยาเสพติดเกลื่อนเมืองอยู่ตอนนี้

แล้วคุณจะหามันทำไม ผมเป็นสามีของดอกรัก ป้า… ป้าพอจะรู้มั้ยว่าดอกรักไปอยู่ ไหน

‘โอ๊ย ไม่ได้ถามด้วยสิคุณ เห็นมันรีบร้อนอาจจะไปตายเอา ดาบหน้ากระมัง

สีหนาถจําต้องพาใจเหี่ยวๆ กลับบ้าน หลายเดือนก็เหมือน นานหลายปีจนไม่คิดว่าจะได้เจอนางฟ้าในฝัน แล้วเขาจะปล่อย ให้เธออยู่แค่ในฝันได้อย่างไร

“เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอท้อง แล้วผัวเธออยู่ที่ไหน

สุดปรารถนาหน้าแดงเป็นตำลึงสุก คนๆ นี้หน้าด้านหน้าทน ฉุดเธอไม่พอยังก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอด้วย

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ ปล่อยแขนฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน เธอสลัดข้อมือไปมา ทว่ายิ่งคิดยิ่งสลัดก็ยิ่งแน่นจนแทบจะรู้สึก เลือดไหลเวียนไม่สะดวก

“บอกก่อนว่าตัวเธออยู่ไหน
ผ้า?

มีที่ไหนกันเล่า!

สุดปรารถนาส่ายหน้า

“เธอไม่มีผัว แล้วมีลูกได้ไง”

“เอ๊ะ!!! นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉันนะคุณมายุ่งอะไรด้วย “ที่ฉันยุ่งเพราะฉันจะเป็นพ่อให้ลูกเธอเอง

“หา!!! คุณ…วะ…ว่าอะไรนะคะ นี่คุณต้องสติไม่ดีแน่ๆ เลยใช่ มั้ย ถึงฉันจะท้องไม่มีพ่อแต่ฉันก็เลือกนะ แล้ว…แล้วที่ฉันท้องไม่มี พ่อก็เพราะฉันเลือกแล้วไงล่ะ เลิกยุ่งกับฉันเสียที

สีหนาถขบกรามกรอด

“เธอกล้าดียังไงถึงบอกว่าเลือกแล้วเลยยอมให้ลูกไม่มีพ่อค้า มานี่เลย เราคงต้องรื้อฟื้นความสัมพันธ์กันอีกยาว”

“ว้ายยยย!!” สุดปรารถนากรีดร้องสะบัดสทิ้งชนิดไม่ห่วงลูก ในท้องไปตลอดทาง กระทั่งเห็นสายตาคนมากมายแทนที่จะมอง คนตัวสูงใหญ่ตรงหน้าเป็นตัวประหลาด กลับกลายเป็นเธอที่ดู เหมือนประหลาดยิ่งดิ้นยิ่งกรี๊ดก็ยิ่งประหลาด จึงหุบปากแล้วยอม เดินตามบ้างขึนตัวแต่ล้อฟรีบ้างไปตามประสา แล้วเขาก็พาเธอมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ รถSUV ยี่ห้อเมอร์ซิเดสเบนซ์ ที่ หาคนขับในประเทศไทยค่อนข้างยาก รถคันโตโตกับผู้ชายที่ ชอบใช้กำลังทำให้เธอมันหัว

“เป็นอะไร ทำไมหน้าซีด” สีหนาถหันมาเห็นก็ถามด้วยความ ห่วงใย ห่วงจริงๆ จังๆ ทั้งแววตาสีหน้าและท่าทาง

“ฉันรู้สึกมึนหัว สงสัยจะแพ้ท้อง

“แล้วยาล่ะ ยาบำรุงครรภ์อะไรพวกนี้

“ไม่มี”

“ไม่มี? แล้วเธอเดินออกมาจากห้องตรวจสภาพน้ำตาท่วมหน้า อย่าบอกนะว่าเธอจะ…

“จะอะไร”

“จะทำแท้ง”

“บ้า!!! ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆ ถึงลูกในท้องจะไม่มีพ่อ ฉัน ก็จะเลี้ยงเค้าเองให้ดีที่สุด อุ๊ย! นี่คุณ!”

ประตูรถเปิดกว้างแล้วเธอก็ถูกยัดเข้าไปอยู่ในรถคันใหญ่ สุด ปรารถนาไม่เคยมีรถเก๋ง แม้แต่จะนั่งรถของคนอื่นก็ยังไม่เคย พอได้ขึ้นนั่งครั้งแรกและเป็นรถหรูหราราคาแพงระยับขนาดนี้ก็ อดไม่ไหวเหมือนโดนมนตร์สะกดให้เหลียวมองไปทั่วๆ ในสภาพที่อึ้งและ ทึ่งกับความรวยของผู้ชายแปลกหน้าที่ลากเธอออกจากโรง พยาบาล

สีหนาถเห็นเธอมองเพลินอย่างลืมตัวก็ติดเครื่องแล้วขับออก จากที่จอด ก่อนจะกดมือถือต่อสายหาหมอชัยชนะ

“เฮ้ย ไอ้หมอ กูยกเลิกนัดของเรานะโว้ย พอดีกมีธุระต้อง สะสางด่วน”

“อ้าว…นี่กูใกล้จะออกเวรแล้ว ธุระสำคัญกว่ากูคงจะเป็นสาวๆ สินะมึง”

“เฮ้ย ยอมรับแบบนี้มีสาวนั่งข้างๆ หรือเปล่าวะ

“เออใช่”

“นี่มึงเจอคนที่ใช่แล้วเหรอวะ”

“ใช่ กูตามหามานานเพิ่งเจอตัว ขอโทษที่ทำให้มึงหมดความ สำคัญกะทันหันนะไอ้หมอ เอาไว้ว่างๆ ค่อยนัดเจอกันใหม่

“ไม่เป็นไร กูเข้าใจ”

“แค่นี้นะ”

สุดปรารถนามองเขาจนวางสาย เธอแอบมองเสี้ยวหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างพอใจ ที่พอใจก็เพราะเธอคิดง่ายๆ ถ้า เขาอยากเป็นพ่อของลูกเธอจริง เธอก็คงคงโชคดี แต่ไม่แน่เห็น หล่อรวยแบบนี้อาจเป็นพวกนักต้มตุ๋นก็เป็นได้

“เธอจําฉันไม่ได้จริงๆ หรือดอกรัก”

“คุณ! รู้จักชื่อฉันได้ไงคะ” พอได้ยินเขาเรียกชื่อเธอเต็มปาก ราวกับรู้จักกันมาก่อน สุดปรารถนาก็ยอมเอ่ยเสียงหวานมีคำ ลงท้าย

“ฉันรู้จักเธอว่าแค่ดอกรัก แต่ชื่อจริงๆ ฉันไม่รู้จัก ฉันชื่อสีห นาถ เกียรติโยธิน คราวนี้บอกชื่อจริงๆ ของเธอมาซิ

“สุดปรารถนาค่ะ” ไม่รู้ทำไมเธอจึงยอมบอกชื่อแก่เขาง่ายๆ เธอรู้สึกว่าเส้นกำแพงบางๆ กำลังหายวับไปต่อหน้า เพียงแค่เขา เรียกเธอว่าดอกรัก

“ใช่เลย สุดปรารถนาของฉัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ