ตอนที่ 2 พี่ชายของฟู /2

“บรื้นๆ” พัฒนะไม่ฟังจนจบ เขาสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

“เฮียสาม! เป็นอะไรของเขาแต่เช้า

พิมพ์แพรถอนใจ พัฒนะคงผีเข้าผีออกอารมณ์จึงไม่อยู่กับ ร่องกับรอย แปลกมารอดูเธอทำไมกัน ยังไงก็ไม่มีใครทำงาน ทางเดียวกับเธออยู่แล้วนอกจากเขา

เฮียหนึ่งกับเฮียสองก็เหมือนกัน ประหลาดนักเช้านี้

เธอเดินกลับเข้าบ้านมองรถของสองเฮียขับออกไปก็เปิด ประตูรั้วออกกว้าง ไม่ว่าสามเฮียจะทำตัวประหลาดสักแค่ไหน เธอเองเท่านั้นกระมังที่เป็นปกติ ขับรถไปเรียนเองเหมือนที่ทำทุก วัน

พิมพ์แพรหันไปตามเสียงเรียก จิดาภาหรือจักจั่นเพื่อนสาว

ของเธอนั่นเอง

“ว่าไงจั่น”

“เมื่อไหร่หล่อนจะขอเบอร์อาจารย์พัฒนะให้ฉันเสียที คนอา ไร้ ล้อหล่อ…หล่อไม่บันยะบันยัง ฉันกระสันอยากเป็นพี่เขยหล่อน จนตัวพองแล้วนะยัย

สีหน้าของพิมพ์แพรไม่รู้จะดีนัก กระนั้นก็ยังพยายามยิ้ม“เป็นคางคกไปแล้วรึไง

ก็ยิ่งช้า น้ำหนักฉันก็ยิ่งมากกว่าฉันจะเบอร์ อาจารย์ ร่างกายฉันคงปริแตก” มีเซนติเมตร ของจิดาภาหุ่นที่พิมพ์แพรใฝ่ฝัน โดยหาไม่ ว่าหุ่นนาฬิกาทรายของตนต่างหากเป็นหุ่นผู้ชายหมายปอง

พูดเวอร์ไปยัยจั่น”

โทรซะอย่าเป็นน้องสาวขี้หวงทั้งพี่ชายหล่อลากดินขับบิ๊กไบค์เท่ห์แบบนี้ หล่อนมั้ย แค่ฉันได้ยินเสียงเครื่องรถนั้น ก็เต้นแรงไปแล้ว โอ๊ยฉันจะตายก่อนได้เบอร์หรือเปล่า

ตามติด

“หล่อน

สองสาวเดินตามกันก่อนพิมพ์จะซอยเท้าวิ่ง จิดาภาไม่ ลดละความพยายามตามสาวไป ข้างหน้าหัวเราะเมื่อ หนีเพื่อน คนข้างหลังไว้ให้ได้
มาย!”

“กรี๊ด!

แล้วสองสาวก็ล้มกลิ้งไปด้วยกัน คนที่เกือบแยก็คือพิมพ์ แพร เพราะเธอกลิ้งลงจากฟุตบาท ในขณะที่รถคันหนึ่งแล่นมา

ใกล้

“เอี๊ยด!!!” คนขับรถเบรกตัวโก่ง รถหยุดทันท่วงที่ก่อน เจ้าของรถจะมีคดีติดตัวโดยไม่ได้ตั้งใจ

“โอย..” พิมพ์แพรครางหงิงเพราะเจ็บไปทั่วร่าง

“ยัยฟู!” จิดาภารีบตะเกียกตะกายมาดูเพื่อน ได้ยินเสียง เพื่อนรักครวญครางก็เบาใจ ยิ่งเห็นพิมพ์แพรลุกนั่งได้ก็ยิ้มออก “เป็นอะไรหรือเปล่าพี่

“เจ็บน่ะสิถามได้

“เล่นกันอีท่าไหนถึงกลิ้งเป็นลูกขนุนแบบนี้ ดีนะที่ฉันเบรก ทัน ไม่งั้นล่ะก็ซวยตายเลย”

ศีตลา สุขวิไล เป็นนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจปีเดียวกับสอง สาว เธอเป็นเน็ตไอดอลที่กำลังโด่งดังในโลกโซเชียลขณะนี้

“อะไรกัน แทนที่จะถามไถ่กันสักคำว่าเป็นไงบ้าง นี่ลงมาก็ ด่าๆ” จิดาภาไม่สบอารมณ์อย่างหนึ่ง พยุงพิมพ์แพรให้ลุกขึ้นยืน

“ก็พวกเธอเล่นกันเป็นเด็ก แล้วล้มกลิ้งมาใส่รถฉันเอง ทำไม ฉันจะต้องถามไถ่เธอด้วยในเมื่อฉันไม่ผิด
“พู่เกิดด้วยหน้าบาดแผล การกระทำของเขาทำให้สาวอีกสองมองค้าง

จิดาภาอยากส่งแขนเขาและสำรวจเธอบ้าง

ตลาไม่คิดว่าจะได้เห็นเขาในระยะใกล้ขนาดนี้

ทั้งสองสาวต่างอยากมอบกายเหมือนว่าเขาไม่สนใจใครมากกว่าน้องสาว

“เดินไม่เป็นหรือไง เป็นเด็กเลยเกิดเรื่องจนถ้าเบรกไม่ทัน บ้างไหมจะเกิดอะไรจากที่กำลังปลื้มใจ ปริ่มเพราะเขาจะติง

“แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอกนะคะ

“แล้วถ้าเป็นมากล่ะ

ไม่ไง ลุกขึ้นได้ ได้ ไงคะเธอเดินให้เขาพัฒนะยืนนิ่งขึงความอวดของน้องตัวแสบ

“ก็งั้นล่ะพัฒนะตัดบทแล้วจากไปเฉยทั้งสามสาว

ยืนมองลับตา

“ปริ๊น” รถอีกบีบแตรไล่หลัง ศีตลาจึง กระฟัดกระเฟียดใส่พิมพ์แพร
“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ยัยบ้าอย่างเธอมีญาติหล่อขนาด

พิมพ์แพรอ้าปากค้างแล้วถอยหลังกรูดหลบให้รถของศีตลา ขับผ่านหน้าไป

“นังบ้า!!!” จิดาภาตะโกนด่าไล่หลัง “อย่าไปสนใจมันเลย ไปห้องพยาบาลทําแผลหน่อยเถอะ” เก็บกระเป๋าเป้ให้พิมพ์แพร แล้วพยุงเพื่อนไปห้องพยาบาลที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก

อาการของพิมพ์แพรไม่เป็นอะไรมาก ไม่มีกระดูกหัก มีแต่ แผลถลอกฟกช้ำที่ข้อศอก หัวเข่า และขมับขาวๆ กลายเป็นสี เขียว

“เจ็บข้อเท้าหรือเปล่าพู่” จิดาภาเป็นห่วงเพื่อน

“ไม่เป็นไร ไม่เจ็บแล้ว นั่นล่ะเป็นไงบ้าง”

“ไม่เป็นไร ฉันดวงดีกลิ้งไปบนหญ้า แต่หล่อนนะดวงซวย เกือบถูกรถทับแล้วยังโดนด่าจากนังหน้าพลาสติกอีก”

จิดาภายังแค้นแทนเพื่อนไม่หาย เธอไม่ชอบขี้หน้าศีตลา เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะฝ่ายนั้นมั่นหนังหน้าตัวเองมาก คิดว่า เป็นนางฟ้านางสวรรค์ส่วนคนอื่นเป็นธิดาดิน ! อยากกระชาก หน้าพลาสติกนั่นให้หมดสวย

“อย่าไปสนใจเลย ไป…ขึ้นเรียนกันเถอะ” พิมพ์แพร พยายามไม่คิดถึงศีตลา เธอรู้ว่าอีกฝ่ายมักจะมองเฮียสามของ เธอตลอดเวลา ศีตลาอาจจะไม่เหมือนจิดาภา ไม่ได้ขอนั่นนี่กับเธอ แต่ศีตลามีดีที่รูปร่างหน้าตา เธอสวย เป็นเน็ตไอดอลชื่อดัง ในยุคนี้ คนสวยๆ แบบนั้นผู้ชายที่ไหนจะไม่ชอบ แม้แต่เฮียสาม ของเธอก็คงต้องเมียงมองบ้างล่ะ

คิดแล้ว งเฟ้ย!!