2

Chapter 2

“โธ่… ไม่ใช่สักหน่อย อย่าคิดมากสี” วิษณุหันมาโอบกอด แฟนสาวแล้วพูดเอาใจ ติรกาญจน์ซบหน้าที่อกของแฟนหนุ่ม ก่อนจะหันไปยิ้มกับเพื่อนๆ อย่างมีเลศนัย

ใยไหมขับรถกลับบ้านด้วยความหดหู่ใจ เธอคิดถึงหนุ่มคนที่ เดินไปควงเขาออกมาจากผับแล้วว่าตัวเอง

“บ้าจริง ทําอะไรไปนี่” แต่ก็ช่างเถอะ คิดในใจว่าคงจะไม่ได้ เจอกันอีกแล้ว

“เพิ่งกลับเหรอลูก” เสียงของมารดาที่นั่งรออยู่ทำให้ใยไหม สะดุ้งเล็กน้อย

“ค่ะคุณแม่ ยังไม่นอนเหรอคะ”

“รอเราอยู่นั่นแหละ กลับบ้านดึกดื่นพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ” ใช่ แล้ว พรุ่งนี้มีเรียน เป็นภาคเรียนแรกของปีสุดท้ายที่เธอศึกษาอยู่ มันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่อยากไปเรียน ไม่อยากไปเจอแฟนเก่า จู๋จี๋กับแฟนใหม่ซึ่งก็คือเพื่อนของเธอ

“ขอโทษค่ะคุณแม่ หนูแค่เบื่อๆ น่ะค่ะ”

“ตาหายไปไหนล่ะตอนนี้ เงียบไปเลยแม่ไม่เห็น” คำถาม ของมารดาทำให้เธอปล่อยโฮออกมา วิษณุเป็นแฟนของเธอ บิดามารดารับรู้ แม้จะไม่ได้ชอบเขานักแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหากจะคบกัน

“เป็นอะไรลูก ไหนเล่าให้แม่ฟังสิ” คุณพลอยจินดาเอ่ยถาม สีหน้าตกใจ แล้วทุกอย่างก็พรั่งพรูออกมา เธอไม่เคยมีความลับ กับบิดามารดาอยู่แล้ว คบกับวิษณุก็บอกพวกท่านพามาแนะนำ ให้รู้จักและอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ ไม่เคยทำเรื่องเหลวไหลก่อน วัยอันควร ผลสุดท้ายเขาก็กลับไปเลือกคนอื่นซึ่งก็เพื่อนของเธอ นั่นแหละ นี่ถ้าเธอจับไม่ได้คาหนังคาเขาก็คงยังหลอกลวงเธอต่อ ไปแน่ๆ

“แย่จริงๆ เลยอย่าไปเสียดายผู้ชายชั่วๆ เลวๆ แบบนั้นเลยลูก เรารู้ความจริงก็ดีแล้วนะแม่ว่า จะได้ตาสว่างไม่โดนเขาหลอกต่อ ไป ดีนะยังไม่กล้ำลึกไปกว่านี้แต่ก็นั่นแหละคบกันมาเกือบสี่ปีไม่ น่าเลย”

“หนูไม่เสียดายหรอกค่ะ แค่เจ็บใจ

“ปล่อยเขาไปเถอะ ดีแล้วที่รู้ความจริง ดีกว่าต้องเสียอะไรไป มากกว่านี้ นี่แค่เสียใจถ้าตกร่องปล่องชิ้นกันไปแล้วมีลูกมีเต้า มาออกลายเอาตอนนั้นหนูคงจะเสียใจมากกว่านี้อีก

คุณพลอยจินดาปลอบบุตรสาว ใยไหมนอนหนุนตักมารดา อย่างออดอ้อน รู้สึกอบอุ่นใจที่มีอนุ่มๆ อุ่นๆ นี้ยังให้ความรู้สึก ปลอดภัยและพึ่งพิงได้อย่างเสมอ แม้ไม่ได้ช่วยอะไรแต่มารดาก็ ช่วยรับฟังและให้คำปรึกษาได้เสมอมาตั้งแต่เล็กจนโต

“คุณพ่อล่ะคะ”

“พ่อเราจะทำงานอยู่ในห้อง นี่ถ้ารู้คงโกรธ แต่ก็คงคิดเหมือนแม่เลิกหรอกลูก”

อยากแฟนแบบคุณพ่อจังเลยค่ะ ขยัน ไม่เจ้าชู้ไม่ยุ่งเกี่ยว กับอบายมุขแล้วรักแม่เดียว

“ต้องมีผู้ชายแบบนั้นอยู่บนโลกแน่เลยจ้ะ เชื่อแม่จ๊ะ

แต่รู้จะมาถึงมือหนูหรือเปล่าน่ะคะ ถ้าไม่คนหนูว่า หนู โสด

“คิดแบบนั้นแล้วจ้ะ ถ้าอย่ามาให้รําคาญกาย

รำคาญใจเลย แต่ถ้าคนดีเข้ามาหนูก็ควรจะพิจารณาเอานะ

เข็ดไปอีกนานค่ะ”

ไม่เอาแล้วย่อมไม่กันหรอกเดี๋ยวแม่ เราก็อธิษฐานให้เจอเนื้อคู่ที่ศีลเสมอกันดีไหม

“อธิษฐานขอพระด้วยเหรอ”

ได้จ๊ะคนชอบทำบุญลูบศีรษะบุตรสาวไปมา

เมื่อหนูเห็นบ้านของขวัญเปิดไฟน่ะค่ะ มีคนมาซื้อแล้วคะ”

“แล้วจะเพิ่งย้ายอยู่ เราน่ะแต่ตะลอนๆ ออกไปเลยไม่”

“เหรอคะ”
“ไปอาบน้ำขึ้นนอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย แล้วแม่จะเคาะ ประตูเรียกมาใส่บาตร

“ค่ะคุณแม่ รักคุณแม่ที่สุดเลย” คนขี้ประจบหอมแก้มฟอด

ใหญ่

“นี่ไปดื่มมาเหรอ” กลิ่นแอลกออล์ที่ระเหยออกมาจากปาก บุตรสาวทำให้คนเป็นแม่หน้านิ่ว

“นิดหน่อยค่ะ โอ๊ย!” คนโดนหยิกร้องเสียงหลงพาร่างหนี “เรานี่เป็นผู้หญิงไปกินเหล้าเมายาได้ยังไงกัน

“หนูไม่ได้เมานะคะ ดื่มนิดหน่อยเท่านั้นเอง

“ไปอาบน้ำไป” คุณพลอยจินดาก้อนบุตรสาว เธอกับสามีไม่ ได้เลี้ยงบุตรสาวแบบบังคับปล่อยให้ใช้ชีวิตอิสระ แต่ก็ไม่ได้ ปล่อยให้ทําไม่ดี สิ่งไหนไม่ดีก็จะเตือนและให้ระวังตัว

“ค่ะ”

“เป็นผู้หญิงน่ะต้องระวังตัว ดื่มได้นิดหน่อยอย่าเมาหัวราน้ำ โดนลากไปทำมิดีมิร้ายพ่อกับแม่ไม่รับเลี้ยงหลานนะ” คำว่า ของมารดาทําให้ใยไหมหัวเราะก๊าก

“สงสารหลานนะคะนี่ ยังไม่ทันลืมตาดูโลกก็โดนแย่งกันแล้ว”

“แย่งอะไร”

“แย่งกันไม่เอาไงคะ”

“แน่ะ! มาทำเป็นปากดี เป็นผู้หญิงยิงเรือน่ะต้องรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี เมาหัวราน้ำไม่มีสติโดนลากไปตรงไหนไม่รู้อันนั้น เรียกขาดสติ ประมาทในชีวิต

รับทราบค่ะ” เธอยืนตัวตรงทำท่าตะเบ๊ะให้มารดาก่อนจะเดิน ขึ้นห้อง ถึงจะเศร้าแต่จิตใจของเธอก็เข้มแข็งขึ้นมากแล้ว ส่วน หนึ่งอาจจะเพราะภูมิต้านทานของเธอดี บิดามารดาเลี้ยงให้เรียน รู้ชีวิต ตอนเด็กๆ เธอล้มท่านไม่ประคองแต่ให้ลุกเอง ทำอะไรเอง หมด บิดามักพูดเสมอว่าคนเราต้องเข้มแข็งต้องต่อสู้และทำอะไร เองให้ได้ อย่าหวังพึ่งแต่คนอื่น เวลาเรามีปัญหาหรือเกิดอะไรขึ้น เราก็จะผ่านพ้นมันไปได้ไม่เสียใจกับมันนานหรือจมอยู่กับมันจน คิดสั้นฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเอง

สีหน้ายิ้มแย้มของใยไหมจางหายไปเมื่อเดินขึ้นห้อง วิษณุเป็น แฟนคนแรกที่เธอตัดสินใจคบเพราะไม่เคยคิดจะมีแฟนมาก่อน นั่นทำให้ทำใจยังไม่ได้ เขาเพียรจีบเธออยู่นานหลายเดือนกว่า เธอจะยอมตกลงเป็นแฟนด้วย แต่ตอนเขาทิ้งเธอมันง่ายดาย เหมือนพลิกฝ่ามือ

ผู้ชายใจร้ายแบบนั้นเธอจะไม่คิดถึงเขาอีก คอยดูสิ หญิงสาว เดินไปรับลมที่ระเบียงบ้าน เธอมองบ้านของน้าขวัญเพื่อนบ้านที่ แสนดีของบิดามารดา ใจอยากรู้ว่าใครมาซื้อบ้านของขวัญจิต พรุ่งนี้ต้องไปทำความรู้จักเสียแล้ว

เห็นไฟของบ้านอีกหลังเปิดอยู่เธอยืนมองอยู่อีกครู่ก็เข้าบ้าน ไปอาบน้ำนอน ในช่วงเช้ามารดามาเคาะประตูให้ลุกไปใส่บาตร เธอรีบลุกไปอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวและลงไปใส่บาตร
เร็วๆ จ้าพระมาแล้ว” คุณพลอยจินดาเรียกบุตรสาว ใยไหม รีบวิ่งมาหน้าบ้านยิ้มให้มารดา

“รู้สึกอิ่มบุญจังเลยค่ะคุณแม่” คนได้ทำบุญบอกด้วยรอยยิ้ม “ดีแล้วจ้ะ เอ๊ะ! นั่นเพื่อนบ้านเรานี่นา” คุณพลอยจินดาพูดขึ้น ก่อนจะเอ่ยทักทายอีกฝ่าย

“สวัสดีค่ะคุณเดช” พลอยจินดาเอ่ยทักทายเมื่อคนเดชเดิน ออกมาเก็บโต๊ะที่วางของใส่บาตร บ้านของอีกฝ่ายอยู่ก่อนบ้าน ของเธอเลยตักบาตรก่อนและเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว

“สวัสดีครับ” ดนุเดชเอ่ยทักทาย

“ไหมไหว้คุณอาเขาสิลูก” พลอยจินดาหันไปบอกบุตรสาวที่ วางสายจากเพื่อน เนื่องจากเพิ่งคุยโทรศัพท์กับอรสาเสร็จ

“สวัสดีค่ะ” คนที่วางสายจากเพื่อนหันมากล่าวสวัสดี รีบยิ้ม

กว้างให้เพื่อนบ้านที่มารดาแนะนำ ก่อนจะหุบยิ้มกะทันหันรีบ

หยิบถาดมาปิดบังใบหน้าเอาไว้ในทันที

เฮ้ย! เป็นผู้ชายคนเมื่อคืนได้ยังไงกัน มันต้องมีอะไรผิดพลาด

แน่ๆ

“อะไรกันเรา เอาถาดปิดหน้าทำไม” คุณพลอยจินดาถามบุตร สาวก่อนทําหน้างง

“เอ่อ… คือว่าสายแล้ว หนู… หนูขอตัวก่อนนะคะ” คนขอตัวรีบ วิ่งจู๊ดเข้าบ้านทันที
ตายแล้วใยไหม!!!

ผู้ชายคนเมื่อคืนเป็นเพื่อนบ้านของเธอ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน นี่ เธอดันไปทำอะไรน่าเกลียดๆ กับเขาแบบนั้น คิดว่าจะไม่ได้เจอ กันแล้ว กลับมาเจอกันเสียได้

จะทำยังไงดี หลบหน้าแล้วกัน เขาคงไม่มายุ่งวุ่นวายกับเธอ หรอก คนต้องรีบไปเรียนก้มหน้ารับประทานอาหารไม่ยอม ปริปากพูดอันใด มารดาถามอะไรก็ปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็นไม่ทราบท่า เดียวก่อนจะรีบขับรถออกจากบ้าน