บทที่15ผู้ชายของคุณมีเยอะใช่ไหม

ผมเงยหน้าขึ้น ไม่ได้มองเธอแต่ลูบหัวเธอ ปล่อยให้เธอเข้าใกล้ ผมมาเรื่อยๆ ตอนนั้นผมเสร็จไปครั้งที่2 โดยปากของเธอ ท้าย สุดเธอคายออกมาไว้ในมือแล้วทาลูบไล้เบาๆบนหน้าอกเธอ เธอ หัวเราะบอกว่า “แล้วถ้าฉันเป็นคนธรรมดาจะทำไมหรอ?”

ผมก้มหน้าแล้วพูด “เราอาจจะแต่งงานกัน” ผมไม่ได้คิดว่าเธอ โตกว่าผม เธออายุมากกว่าผมสิบสองปี ตอนนั้นเธออายุสามสิบ ห้า มันห่างกันเกินไป แต่หน้าตาเธอดูเหมือนคนอายุยี่สิบกว่าๆ เอง เธอเหมือนกับดารา แต่ดาราก็เทียบเธอไม่ติด เพราะเธอรวย กว่า และมีแบลคที่ดีกว่า

เธอยิ้มแล้วโน้มตัวลงไปนอนบนเตียง เธอมองไปที่เพดานแล้ว พูดว่า

“นายรู้รึเปล่า ว่าแต่งงานคืออะไร?”

ผมเดินไปหยิบบุหรี่ที่กางเกง สูบแล้วพูด “แต่งงานก็คือการใช้ ชีวิตด้วยกันไง เพื่อนผมที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ ที่บ้านเกิด ถ้าคนที่ไม่ได้เรียนต่อ ป่านนี้ลูกคงเจ็ดแปดขวบแล้วนะ ที่บ้านฉัน ก็เร่งให้ฉันรีบแต่งงานอยู่เหมือนกัน”

“นายชอบเด็กไหม?” เธอยื่นมือมาเรียกผมให้ไปนอนข้างๆ เธอ เธอหันกลับมากอดผมแล้ววางมือไว้ที่หน้าอกของผม “จริงๆฉันชอบเด็กมากเลยนะ”

ผมหันไปมองเธอ “นี่คุณยังไม่เคยแต่งงานจริงๆหรอ?” เธอ เคยบอกผมว่าเธอไม่เคยแต่งงาน เธอพยักหน้า “จะโกหกนาย ทำไม ฉันยังไม่เคยมีลูกด้วย นาย….” เธอแนบเข้ามาที่หูผมแล้ว พูดว่า “นายไม่รู้สึกว่าข้างล่างมันแน่นๆหรอ ถ้าเคยมีลูก มันจะ ไม่แน่นขนาดนี้นะ”

ผมขมวดคิ้ว แล้วหยิกแก้มเธอ “ทำไมคุณรู้เยอะจัง เอ่อ มีเรื่อง หนึ่ง ผมอยากถามคุณมาสักพักแล้ว…… ผมสูบบุหรี่ต่อแล้วพูด ว่า “ผู้ชายของคุณมีเยอะใช่ไหม?”

เธอไม่ได้พูดอะไร ผมพูดต่อว่า “ผมแค่ถามไปงั้นๆ

“เจียเหลียงทุกคนเคยมีอดีต ในอนาคตนายก็มีเหมือนกัน อาจจะอีกนานกว่านายจะแต่งงาน พอถึงตอนนั้น นายก็มีอดีต เหมือนกัน ไม่ว่าใครก็หนีไม่พ้น

ผมพูดขัดเธอแบบอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “คุณหมายความ ว่า คุณมีอดีตเยอะงั้นหรือ?” ผมว่าผมรักเธอนะ ไม่งั้นผมคงไม่ แคร์เธอ ผมไม่อยากให้เธอมีผู้ชายหลายคน

เธอรีบอธิบายให้ผมฟัง “เจียเหลียง ไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ ฉัน หมายความว่าเคยมีอดีต แต่ฉันไม่ได้พูดว่าฉันมีผู้ชายเยอะ…..

“แล้วคุณมีอดีตอะไรอีกที่ผมไม่รู้?” ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้อง โกรธด้วย ผมถามเธอแบบน้ำเสียงไม่ค่อยดี

เธอเงียบไปอยู่ครู่หนึ่ง เธอมองผมแล้วก็หันหลังไป ผมหันไปมองเธอรู้สึกว่าเธอดูน่าสงสารเธองอตัวไว้อยู่มุมหนึ่งของเตียง ผมค่อยๆ เข้าไปหาเธอ แล้วชะโง้มองเธอ

“คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”

เหมือนเธอกำลังร้องไห้ น้ำตาไหลออกมาแบบเงียบๆ เธอนอน อยู่นิ่ง ไม่ขยับตัวเลย

ผมตกใจมาก ถ้าเธอโกรธขึ้นมา แล้วจ้างนักฆ่ามาฆ่าผมก็ซวย สิ ทําไงดี? แน่นอนว่าผมแค่หยอกเล่น ผมเป็นห่วงเธอจริง ๆ เธอ ไม่ควรเศร้าขนาดนี้ ผมลูบไปที่หัวไหล่ของเธอ

“เป็นอะไรรึเปล่า? อย่าร้องสิ

พอเธอได้ยิน เธอก็เช็ดน้ำตาแล้วตอบกลับมาว่า “ฉันไม่ได้ร้อง นะ” ตอนที่เธอตอบผม เธอเหมือนเด็กตัวเล็กๆ ไม่รู้ว่าเพราะอยู่ กับเธอแล้วผมดูโตขึ้น หรือเพราะเธออยู่กับผมแล้วเธอดูเด็กลง กันแน่ ยังไงก็ตาม เราสองคนดูเหมาะสมกันมาก อายุไม่เป็น ปัญหาระหว่างเราสองคน

ผมยิ้มแล้วพูด “ยังจะบอกว่าไม่ได้ร้องอีก เป็นเด็กหรอครับ” ผมอยากทำให้เธอยิ้ม ก็เลยเอามือไปคลำที่หน้าอกเธอ พูดแซว ว่า “เด็กคนนี้โตไวจังครับ

เธอไม่ได้ไม่ยิ้ม แต่เธอกลั้นยิ้มต่างหาก เธอทำปากจู๋ขึ้นมา ให้ เหมือนว่ากําลังโกรธ

ผมกำลังจะแกล้งเธอต่อ แต่เธอกลับร้องไห้ขึ้นมาจริงๆ เธอ ร้องไห้เสียงดัง ความเครียดความกดดันทั้งหมดออกมาพร้อมกันแต่ถึงเธอร้องไห้ก็ยังสวย ยังดูเซ็กซี่ เห็นเขี้ยวเล็กๆ ขาวๆ ของ เธอเล็กน้อย โอ้วพระเจ้า ฉันชอบเธอตอนร้องไห้จริงๆ เลย

ผู้หญิงที่ชื่อ กวนเหมย ที่มือชื่อเล่นว่า เหมยร้องไห้หรือเนี่ย ผม เพิ่งเคยเห็นเลยนะครับ

ผมยอมรับว่าผมง้อผู้หญิงไม่เป็น ตอนนี้ผมกระวนกระวายมาก ไม่รู้ควรปลอบเธอยังไงดี เหมือนว่าผมยิ่งปลอมเธอ เธอยิ่ง ร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยทำได้แค่กอดเธอไว้ พอผมเลิก ปลอบเธอ เธอกลับหยุดร้องไห้ เธอแนบหัวมาที่อกผม ที่จริงแล้ว เธอก็ต้องการใครสักคนมาปกป้องเหมือนกัน เธอก็เป็นแค่ผู้หญิง ธรรมดาๆ คนหนึ่งเช่นกัน

“คุณอยากรู้อะไร ฉันจะบอกคุณทุกอย่าง” เธอพูดเบาๆ

“ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น ผมมองไปที่เพดานแล้วพูด “ไม่ว่าคุณ เป็นคนยังไง ผมว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ดี”

“พ่อแม่ฉันหายไปตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ คุณปู่กับคุณย่าเป็นคน เลี้ยงฉันมา…….” เหมือนเธอกำลังเล่าเรื่องในอดีตแสนเศร้าให้ ผมฟัง