บทที่5 เธอรู้ความจริงแล้ว

หนึ่งเดือนผ่านไป อากาศของเมืองเจียงร้อนมากขึ้น เวลาล่วงเลย มาจนถึงเดือนมิถุนายน ผมรับใบรับรองจบการศึกษามาจาก มหาวิทยาลัย จากนั้นถ่ายรูปรับปริญญา เมื่อจัดการเสร็จ เรียบร้อยทั้งหมดจึงย้ายออกมาจากมหาวิทยาลัยอย่างเต็มตัว

เงินทั้งหมดหนึ่งหมื่นที่พี่เหมยทิ้งไว้ให้ผมช่วยจัดการปัญหา มากมายให้กับผม ในสมัยนั้นราคาของเฮโรอีนแค่ห้าร้อยต่อ กรัม ในเดือนนั้นผมมีความสุขทุกวัน ผมพยายามควบคุมการ เสพ ผมกลัวชีวิตที่ไม่มีเงินมาก เพื่อประทังชีวิตของตัวเอง ผม ทํางานชั่วคราวต่อในโรงงานที่ผมไปฝึกงาน ผมทำในส่วนของ การออกแบบชิ้นส่วน

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ของอาทิตย์นั้น ผมไม่ได้ไปทำงาน เวลา ประมาณเที่ยงวันข้างนอกแสงแดดแรงมาก ผมยังไม่ได้กินข้าว อาการอยากยาของผมเริ่มกำเริบ ผมเอาของที่พึ่งซื้อมาเมื่อ หลายวันก่อนและหยิบอุปกรณ์ต่างๆออกมา ผมกำลังอยากจะ ทำให้ตัวเองรู้สึกผ่อนคลายสักหน่อย อยู่ๆก็มีคนมาเคาะประตู ห้อง ผมรีบเอาสิ่งของเหล่านั้นซ่อนเอาไว้ เพราะผมรีบจนเกินไป จึงทำให้เศษผงกระจายออกมาอยู่บนโต๊ะ ผมโกยสิ่งนั้นเข้าไปใน ปาก จากนั้นจึงเดินไปเปิดประตู

ผมเปิดประตู พบว่าคนที่เคาะคือพี่เหมย เธอเปลี่ยนทรงผม แล้วมัดผมขึ้น เธอสวมชุดกีฬา เธอมีสีหน้าที่ดูสดใส ใบหน้าของเธอสะอาดสะอ้าน ดวงตาสีดำาเป็นประกาย

เมื่อเธอเห็นหน้าผมเธอจึงยิ้มแล้วพูด “ยังจำฉันได้ใช่มั้ย? พ่อ หนุ่มน้อย!” เธอชอบเรียกผมว่าพ่อหนุ่มน้อย ผมก็ไม่รู้ว่าผมเด็ก ตรงไหน เวลาที่เธอเรียกผมแบบนั้น ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าเธอ กำลังเรียกสัตว์เลี้ยง มันรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

เพราะเงินหนึ่งหมื่นนั้น ผมจึงรู้สึกขอบคุณเธอเป็นอย่างมาก นั่นคือต้นกำเนิดของชีวิตผมเลยก็ว่าได้ ผมยิ้มแล้วพูดพี่เหม ย!

“หึ นายเรียกฉันว่าพี่เป็นแล้วหรอ ดูๆแล้วน่าจะมีความสุขดี ฉันเข้าไปได้มั้ย?” เธอพูดๆอยู่ก็ยื่นหน้าเข้าไปมองในห้อง

ผมปฏิเสธไม่ได้ ผมจึงพยักหน้าแล้วพูด “อืม เข้ามาส! รก หน่อยนะ ผมอยู่คนเดียว!” ผมพูดทิ้งท้ายเล็กน้อย

เธอเม้มปากแล้วเดินเข้ามาในห้อง เธอเดินมานั่งอยู่บนเตียง ของผม โดยที่ไม่สนว่าเตียงของผมจะมีกลิ่นอะไร เธอหยิบพัดที่ อยู่บนโต๊ะขึ้นมาพัด จากนั้นกวาดตามองดูไปรอบๆห้องแล้วพูด “ไม่ซื้อพัดลมมาสักเครื่องล่ะ ไม่ร้อนหรอ!”

ผมเหลือบไปมองที่ลิ้นชัก จากนั้นหันมามองเธอแล้วพูด “ อ๋อ เดิมทีก็อยากจะซื้อนะ ผมลืมน่ะ ใช่แล้ว พี่หาที่นี่เจอได้ยังไง?

“มันก็ไม่ได้ง่ายเลยนะ ฉันไปที่บาร์ถามเจ้าของบาร์ เจ้าของ เลยโทรไปหาลูกพี่ลูกน้องอะไรของเขานี่แหละ เขาบอกว่าเป็นครู ของนาย จากนั้นครูของนายโทรศัพท์ไปหาเพื่อนนักเรียนของ นาย ฉันจึงตามหาที่นี่จนเจอ!” เธอเล่ามามากมาย เมื่อพูดจบเธอจ้องมองด้วยตาอันหยาดเยิ้ม ทำไมหรอ นายไม่ต้อนรับฉัน ฉันทุบนาย!

ผมรีบส่ายหัวแล้วพูด เห้ย ไม่จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!

เธอพูดอะไร จากจ้องมองผมไม่หยุด เงยหน้าขึ้น จากใช้ลิ้นไปที่ริมฝีปาก เราสองคนสบตากัน สิ่งไปหนึ่งทำให้ของผมใหญ่ขึ้น

ด้านล่างของนูนออกมา ผมใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้าม หนึ่งกลับแข็งกว่า อยู่ๆผมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหว

เธอไม่พูดอะไร อยู่เธอยื่นมือมาถอดกางเกงของผมของผมโผล่ออกมา เธอจ้องมองของผมแล้วเงยหน้าพูด เคยอะไรกับเด็กสาวในมหาลัย?

ผมส่ายหน้า เธอรู้สึกดีใจมาก เธอใช้สัมผัสตรงนั้นเบาจากนั้นจึงลุกขึ้นมายืนแล้วโอบกอดผมเอาไว้ริมฝีปากของเธอ แนบชิดกับริมฝีปากของผม มือเธอยังคงจับตรงนั้นของผม แล้วค่อยจูบผม เราสองคนกอดจูบกันอย่างพัก จากนั้นลูบไล้กันกัน ในจังหวะที่ผมไล้เธอแล้ว กำลังรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากนั้น อยู่เธอก็หยุดการกระทำทุก ควรจะจูบกับเธอเพราะผมไม่ว่าทำไมเธอถึงเรื่องนี้อย่างดีผมจ้องมองเธอที่กำลังมีสีหน้าที่หวาดกลัว ผมพูด ทำไม หรอ”
เธอใช้ลิ้นเข้มไปที่ปาก สีหน้าของเธอแลดูเคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น