ชีวิตจริงเสมือนฝัน

ตอนที่ 4-1 นา…7



ตอนที่ 4-1 นา…7

ตอนที่ 4 นางฟ้าโลโตะตัวน้อย

ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความสดใส ฉันอาบน้ำภายใต้แสง ตะวันยามเช้า ขณะลุกขึ้นจากเตียง ฉันบิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสาย และจัดที่นอนพร้อมพับผ้าห่มให้เรียบร้อย ฉันเดินไปยังห้องน้ำ เพื่อล้างหน้าแปรงฟัน เมื่อเสร็จแล้ว ฉันจึงเดินเข้ามาในห้อง ใหม่ของตัวเองแล้วมองไปรอบ ๆ เครื่องเรือนอื่นนอกจากเตียง แล้ว ยังมีโต๊ะไม้สีน้ำตาลและเก้าอี้รับแขกสีเขียวตั้งอยู่ริม หน้าต่าง ฉันเปิดหน้าต่างเพื่อรับลมและสูดหายใจเข้าอย่างลึก ที่สุด

ฉันเปิดประตูเสื้อผ้าออกแล้วเลือกชุดกระโปรงที่ตนพึงใจ เมื่อก่อนฉันมักจะใส่เสื้อผ้าที่หรูหราเต็มไปด้วยเครื่องประดับ ทว่าตอนนี้ฉันใส่เพียงเสื้อผ้าที่เรียบง่ายและไม่สวมเครื่อง ประดับให้รุงรัง เพื่อให้ขยับตัวได้อย่างคล่องแคล่วกว่าเก่า เสื้อผ้าถูกออกแบบมาให้รัดรูปเพื่อเห็นทรวดทรงแต่มิได้บีบตัว ฉันจนรู้สึกอึดอัดจนเกินไป จากนั้นฉันผูกเชือกรัดรอบเอว และ หวีผมพร้อมกับส่องกระจกที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า

ผมของฉันเป็นคลื่นเสมือนคลื่นทะเลสีเงินที่เปล่งประกาย ฉันหวีผมปิดไปทางด้านข้างแล้วมัดมันด้วยริบบิ้นพาดไว้ที่ไหล่

“ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ…” ฉันฝึกทักทายลูกค้าด้วยรอยยิ้มยี่ยม! ฉันสามารถใช้รอยยิ้มของผู้สูงศักดิ์ให้เป็นประโยชน์ วันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรกที่ฉันรอคอยมานาน

ความรู้ทั้งหมดที่ฉันเคยเรียนรู้มาจากการเป็นบุตรธิดา ของตระกูลกาวิเซล่า มันจะได้ใช้ในวันนี้อย่างแน่นอน

ถึงแม้ว่าเมืองที่ฉันอาศัยจะตั้งอยู่ค่อนข้างไกลจากเมือง หลวง ทว่าเมืองนี้ก็สดใสและมีชีวิตชีวา ร้านกาแฟตั้งอยู่ริม ถนนที่เต็มไปด้วยร้านค้าและอาคารบ้านเรือน ดังนั้นเพื่อ ประกาศให้ลูกค้ารู้ถึงความอร่อยของอาหารและเครื่องดื่มที่ฉัน ทำ ในวันเปิดตัวร้านฉันจึงแจกกาแฟและแซนด์วิชขนาด ทดลองให้ลูกค้าได้ลองชิม

ฉันไม่แน่ใจว่าถ้าลูกค้าจะมาไหม…

ลูกค้าจำเป็นจะต้องเดินขึ้นบันไดที่ชั้นหนึ่งเพื่อมายังร้าน กาแฟของฉัน

โต๊ะต้อนรับเพื่อสั่งอาหารและเครื่องดื่มตั้งอยู่กลางร้าน โดยมีโต๊ะเดี่ยวจำนวนสี่ตัวตั้งอยู่รอบ ๆ โดยโต๊ะแต่ละตัวถูก กำหนดให้มีเก้าอี้สองตัวตั้งอยู่ตัวละด้านของโต๊ะ เครื่องเรือน ทั้งหมดทำมาจากไม้เนื้อละเอียดจึงทำให้บรรยากาศร้านดู

เงียบสงบ

“เอาละ ถึงเวลาที่ต้องทําความสะอาดแล้ว

ฉันตบมือโดยเบาสองสามครั้งและร่ายคาถาเวทมนตร์ เมื่อฉันทำเช่นนั้นกลุ่มของแสง สีเขียวปรากฏขึ้นที่พื้น และแสงนั้นเป็นวงเวทมนตร์ทรงกลม

วงเวทเคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ มีเสียงเล็กน่ารักดังขึ้น “วา อาวา” เมื่อได้ยินเสียงแล้วฉันรู้ได้ทันทีว่านี่คือเสียงของ

นางฟ้าตัวน้อย

พวกเขาชื่อ โลโตะ เป็นนางฟ้าแห่งดงดอกบัว

มีหัวกระจิดริดสองหัวโผล่ขึ้นมา ลักษณะหัวนั้นคล้าย ดอกบัว ลักษณะดวงตาค่อนข้างกลมโตมีสีเขียวเหมือนอัญมณี พอริโด ลักษณะตัวอวบอ้วนกลมบ๊อง มือและขาของพวกเขา งอกออกมาจากลำตัว นางฟ้าตัวน้อยเหล่านี้เป็นเหมือน ตัวนำ โชค” แสนน่ารักที่อยู่ในชีวิตของฉันมาโดยตลอด

พวกเขาคือนางฟ้าที่อาศัยอยู่ในป่าดวงวิญญาณและยัง เป็นภูติที่ฉันทำสัญญาด้วย ฉันเคยช่วยเติมเต็มความปรารถนา ของพวกเขา เพื่อเป็นการตอบแทนพวกเขาจึงมาช่วยเหลือฉัน ในครั้งนี้ เนื่องมาจากข้อแม้ในการทำสัญญากับภูตินั่นเอง

ขณะนั้นฉันจับกระโปรงเพื่อนั่งลงและถามพวกนางฟ้าตัว น้อยว่า “พวกเจ้าช่วยข้า ทำความสะอาดได้หรือไม่?”

นางฟ้าโลโตะตะเบ๊ะด้วยมือเล็กกระจิ๋มกระจิ๋ม!’ พร้อมกระจายตัวมาพร้อมส่งเสียง ว่า พวกนางฟ้าตัวน้อย เริ่มทำความสะอาดจากฟากหนึ่งไปสู่อีกฟากหนึ่งของร้าน

ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวหลังโต๊ะต้อนรับแล้วหยิบผ้ากัน เปื้อนสีขาวขึ้นมาสวมใส่ ห้องครัวนี้ใหญ่พอสมควรพร้อมทั้งมี เตาอบตั้งอยู่
รายการอาหารเช้าของวันนี้คือเค้กไข่ ซึ่งฉันจะเริ่มทำแยม สรวมเบอร์รี่เพื่อทานควบคู่กับการ์ตเป็นอย่างแรก ฉันได้รับ ความช่วยเหลือจากนางฟ้าตัวน้อยเพื่อตามหาผลไม้เหล่านี้ นอกจากนางฟ้าตัวน้อยเหล่านี้จะเลือกผลไม้ได้อร่อยและช่วย ฉันได้เยอะแล้ว วัตถุดิบก็ยังฟรีอีกด้วย รวมถึงเมล็ดกาแฟที่ใช้ ในร้านฉันก็ขอให้พวกนางฟ้าตัวน้อยจัดหามาให้ ฉันใช้พลัง เวทมนตร์คั่วกาแฟทั้งหมด และฉันยังคิดอีกว่าถ้ามีเวลาว่างฉัน จะพัฒนาสูตรกาแฟให้ดีขึ้น

ฉันมองลงไปที่พื้นเพราะรู้สึกได้ว่าชายกระโปรงกำลังถูก ดึง ที่ว่างบนพื้นมีโลโต๊ะยืนอยู่ ดูเหมือนว่าพวกเขาทำความ สะอาดเสร็จหมดแล้วและต้องการช่วยฉันทำอาหาร ฉันประคอง โลโต๊ะด้วยทั้งสองมืออย่างนุ่มนวลเพื่อพาขึ้นมาบนโต๊ะทำงาน

เริ่มกันเลย!

พวกเราเริ่มต้นด้วยการทำแยมรสรวมเบอร์รี่แล้วลองชิม ใช่! อร่อย! มันมีทั้งรสหวานและเปรี้ยวกลมกล่อมมาก ฉันขอ ให้โลโตะช่วยชิมรสชาติของแยม ปากแสนเล็กของมันอ้ากว้าง แล้วใช้ลิ้นเลียชิมแยม โลโตะสั่นตัวระริกเป็นการตอบสนอง แล้วใช้มือกระจุ๋มกระจิ๋มจับแก้มทั้งสองข้างของตนราวกับว่า ซาบซึ้งที่ได้ชิมอาหารแสนอร่อย จากนั้นจึงยื่นมือขวาออกมา เมื่อฉันยื่นหน้าเข้าไปมองใกล้ ๆ มือแสนเล็กนั้น ฉันเห็นนิ้วโป้ง เด้งขึ้นมา เหมือนกำลังจะบอกว่า แยม รสเยี่ยม
ขณะที่หัวเราะกันคึกคัก ฉันได้หยิบทาร์ตที่ทำไว้เมื่อวาน ออกมาและราดแยมที่เพิ่งทำเสร็จลงไป เมื่อทาร์ตเต็มไปด้วย แยมแล้วมันก็กลายเป็นทาร์ตที่สมบูรณ์แบบ ฉันนำมันเข้าตู้เย็น อีกครั้ง หลังจากนั้นฉันจึงเริ่มทำเค้กไข่

เมื่อฉันทำเค้กไข่เสร็จ มีเนยข้นเหลืออยู่นิดหน่อย โลโตะ ตกแต่งเนยนั้นด้วยเบอร์รี่ที่เหลืออยู่ ฉันหยิบโยเกิร์ตออกจาก เย็นและวางไว้ตรงหน้าของโลโตะ

“เจ้าใส่โยเกิร์ตนี้เข้าไปผสมด้วยเถิด

พวกเขาพยายามอย่างสุดความสามารถในการแบกซ้อน คันโตพร้อมส่งเสียง “ฮีบยก! ฮีบยก!”

ฉันตักส่วนแบ่งของเจ้าพวกนางฟ้าตัวน้อยที่ขยันขันแข็ง ทํางานมาวางไว้บนโต๊ะต้อนรับ พวกเรากินเค้กไข่ด้วยกัน เนื่อง จากโล โตะมีขนาดตัวเล็กพวกเขาจึงกินเค้กชิ้นเล็กที่ราดแยม รสรวมเบอร์รี่ พวกนางฟ้าตัวน้อยอิ่มจนพุงป่องเหมือนลูกบอล กลิ้งได้ ช่างน่ารักเสียจริง….

ฉันอยากมอบเค้กไข่ที่เหลือให้แก่ภูติตนอื่นที่อยู่ในป่าดวง

วิญญาณ

เมื่อฉันบรรจุเค้กไข่และส่งให้แก่โลโตะเพื่อเป็นการอำลา

โลโตะโบกมือเล็กกระจิ๋มกระจิ๋มเพื่อบอกลา จากนั้นจึงพุ่ง ตัวลงไปในวงกลมที่มีแสงเปล่งประกายแล้วจากไป


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ