ตอนที่ 3-1 สิ…5

ตอน 3 : สิ้นสุดบทบาท

วันถัดมาหลังจากเหตุการณ์ที่ห้องนอน ฉันรู้ตัวแล้วว่า ความสุขกำลังจะสิ้นสุด ฉันเดินทางไปเยี่ยมท่านที่คฤหาสน์ที่ ตั้งอยู่ ณ ชานเมืองหลวง

“ท่านปู่ลอนาร์ด

“รอนย่า ดีใจนักที่หลานมาเยี่ยม

ฉันกระโดดเข้าไปสวมกอดท่านในทันที ท่านประคองฉัน ด้วยทั้งสองมืออย่างอ่อนโยน จากนั้นจึงพา ฉันนั่งอยู่บนพื้น ตรงหน้าของท่านและเริ่มเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น อาทิ การเรียนรู้ เวทมนตร์ หนังสือที่ได้อ่าน และความสนใจล่าสุดของฉันก็คือ การสัญญากับภูติ

ในดินแดนแห่งนี้มี ภูติ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ สัตว์ในเทพนิยาย รวมถึงเทวดา พวกเขามักจะรับฟัง คำขอ ของมนุษย์และใช้ พลังของตนช่วยเหลือ ภาวนาของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป

การทำสัญญากับภูติจะทำให้มนุษย์สามารถขอความช่วย เหลือ และก็ต้องตอบแทนกลับคืนด้วย ในเมื่อสัญญาทำได้ไม่ ยากเย็น ผู้สูงศักดิ์หลายคนจึงมักอยู่ในระหว่างสัญญาอย่าง น้อยหนึ่งพันธะ
นอกจากนี้ สถาบันซานคริสเตียนให้นักเรียนทุกคนทําการ ทดสอบการทำสัญญากับภูติอย่างน้อยคนละหนึ่งพันธะ ซึ่งเป็น ธรรมเนียมมาอย่างช้านาน

เมื่อได้ลงนามแล้ว จิตวิญญาณของพวกเขาจะสามารถขอ พรจากภูติได้ทุกครั้งตามแต่ที่ตนต้องการ ผู้สูงศักดิ์บางคน พยายามอย่างหนักเพื่อเติมเต็มคำขอของตนเอง เมื่อบรรลุ ค่าขอพรแล้วพวกเขามักจะตัดการเชื่อมจิตไปเสีย ทว่าฉันไม่ได้ ทำเช่นนั้น

โชคดีที่การทำสัญญากับภูติประจำตัวของฉัน คำขอของ พวกภูติมิได้ยากที่จะบรรลุนัก ดังนั้นฉันจึงมีความสัมพันธ์อันดี กับพวกเทวภูติ

“รอนย่า… หลานต้องการให้ช่วยหรือ?” ท่านเริ่มพูด พร้อมกับส่งยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาเอียงหัวโดยทันที

ดูเหมือนว่า… เจตจำนงของฉันถูกเปิดเผยเสียแล้ว ฉัน ตอบท่านอย่างช้า ๆ

“ถ้าหาก… การหมั้นหมายของหลานกับชไนเดอร์ถูก ยกเลิก… หลานถูกไล่ออกจากสถาบันและคฤหาสน์ของตระกูล ท่านจะโกรธหลานหรือไม่เจ้าคะ?” ฉันวางมือทั้งสองลงบนตัก ของท่าน และพูดด้วยท่าทีร่าเริงที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ทําไมเล่า… เจ้ากับชไนเดอร์มีปากเสียงกันหรือ?” ท่าน มีท่าทีกังวลใจ ฉันจึงตอบท่านด้วยการพยักหน้าอย่างช้า

“บางที… มันอาจแย่ลงไปอีก” ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ตั้งใจพูดออกมา แต่คงไม่มีคำตอบไหนที่ดีกว่านี้แล้ว

“ถึงแม้ว่า หลานจะทำทุกวิถีทางแล้วเพื่อให้ชไนเดอร์รัก หลาน แต่หลานก็รู้ ดี…. เราทั้งสองคนคงไม่จบแบบบริบูรณ์

ฉันทำทุกอย่างเต็มความสามารถเพื่อให้ได้รับการยอมรับ

ทั้งจากสถาบันซานคริสเตียนและตัวชไนเดอร์เอง

เพราะคําชื่นชมของชไนเดอร์ฉันจึงสามารถไปต่อได้

เพราะการสนับสนุนของชไนเดอร์ฉันควรอดทนกับทุกสิ่ง ในตอนนี้

ทว่า…

“ได้โปรดท่านช่วยหลานด้วย… หลานอยากหนีไปใช้ ชีวิตอย่างสงบสุขให้ไกลจากที่นี่” ท่านปลูบหัวฉันที่สูญสิ้น หนทางอย่างอ่อนโยน พร้อมกับพยักหน้า

“รอนย่า เข้าใจแล้ว” มือที่เหี่ยวย่นของเขาลูบมาที่แก้ม ของฉันอย่างอ่อนโยน

อืม นี่ช่วยให้ฉันผ่อนคลายขึ้น ท่านปรับฟังคำอ้อนวอน ของฉัน ท่านเป็นคนเดียวในตระกูลที่รักฉันและฉันสามารถรัก ตอบได้อย่างบริสุทธิ์ใจ

“ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านปู่… ข้ารักท่านเหลือเกิน

จากนั้น ด้วยความช่วยเหลือของท่าน ฉันได้พบกับบ้านที่ แสนวิเศษ มันอยู่ ณ เมืองเล็ก ๆ ที่ห่างไกลเมืองหนึ่ง ฉันนำเงิน ที่เก็บมาทั้งชีวิตยกให้แก่ท่าน เพื่อให้ท่านน่าไปซื้อบ้านหลังนั้นภายใต้ชื่อของท่าน

ชีวิตการเรียนของฉันยังคงดำเนินต่อไป ฉันเริ่มหาข้อมูล และเรียนรู้การ ทำร้านกาแฟ รวมไปถึงเรียนรู้วิธีการชงกาแฟ และทำอาหาร ในขณะเดียวกัน เฮนเซลชี้แนะแนวทางการ ทำการค้า และช่วยหาแหล่งวัตถุดิบที่จำเป็นให้แก่ฉัน

“เดี๋ยวนี้เจ้าทำขนมได้หลากหลายรูปแบบและอร่อยอีก

ด้วย!”

“ขอบใจนะ เฮนเซล”

ในปากของเฮนเซลเต็มไปด้วยครัวซองตรสน้ำเชื่อม แตงโม พร้อมกับจิบน้ำกาแฟลาเต้หวานน้อย

ในงานเลี้ยงน้ำชามีเฮนเซลคนเดียวที่เข้าร่วม นับตั้งแต่ เหตุการณ์แมงมุมอวบอ้วนตกลงมาบนโต๊ะน้ำชา บรรดา ลูกสาวของผู้สูงศักดิ์ยุ่งอยู่กับการรับมือและแก้แค้นมิโนซ่า แม้ว่าฉันจะพยายามหยุดการแก้แค้นของพวกเธอ ทว่าฉันก็ ทำได้ไม่ดีนัก และที่มากไปกว่านั้น ชไนเดอร์ยังหลบหน้าและ คอยอยู่ให้ห่างจากฉัน ซึ่งฉันก็ทำตัวปกติ

ในที่สุด แม้แต่เฮนเซลก็ไม่มางานเลี้ยงน้ำชาเพราะเขา ต้องคอยช่วยเหลือการค้าของตระกูล รวมถึงเพื่อนคนอื่นของ ฉันเช่นกัน เหลือเพียงฉันคนเดียว

นี่เป็นสมาคมเดียวในสถาบันที่ฉันสมัคร และฉันก็ สบายใจมากที่ได้จีบขาคนเดียวอย่างสงบสุข ซึ่งในขณะนี้ ใน เดอร์อยู่กับมิโนซ่า เขาพยายามจะทำให้บรรดาสตรีสูงศักดิ์เหล่านั้นให้หยุดกลั่นแกล้งเธอ พูดได้ว่ามิโนซ่าตูมีความสุขและ ซไนเตอร์ก็ยิ้มให้เธอจากขั้วหัวใจ ฉันรู้ดีว่าฉันชื่นชอบซไนเตอร์ ว่าฉันก็ไม่ได้แสดงมันออกไปให้ชไนเดอร์รู้มากเท่ามิโนซ่า รู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่เขาปกป้อง

ขณะที่ฉันนึกถึงอนาคต ฉันเริ่มเตรียมตัวเตรียมใจเพื่อ จากเขาไป ต้นไม้แห่งความรักที่ถูกเลี้ยงดูด้วยความรักจากฝ่าย เดียวมันไม่สามารถเติบโตต่อไปได้ ทว่าต้นไม้แห่งความรักจะ แข็งแกร่งมากหากฉันมักจะได้รับกำลังใจที่ดีจากชไนเดอร์ ทว่า ฉันไม่เคยทำเช่นนั้นให้เขาเลย จากนั้นฉันได้ตัดสินใจว่าจะจาก เขาไป เพื่อความสบายใจของฉันเอง… ฉันและเขาควรจบกันได้ แล้ว…

ถึงฉันจะไม่เคยรังแกหรือราวอะไรมิโนซ่าเลย ทว่ามุมมอง ของเธอได้มองต่างออกไป เธอคิดว่าฉันร้ายตาม ในเนื้อเรื่อง นิยายที่เคยอ่าน

เมื่อเธอพบว่าบรรดาลูกสาวผู้สูงศักดิ์แก้แค้นเธอเพราะ เรื่องแมงมุมตัวนั้น เธอก็ได้ทรมานบรรดาสตรีพวกนั้นอย่างไม่ ปรานี แน่นอน… เธอปกปิดสิ่งที่เธอทำมิให้ผู้ใดรู้ การทรมาน ของมิโนซามิใช่การทำให้เจ็บตัว ทว่าเธอเสกให้บรรดาสตรี พวกนั้นเกิดภาพหลอนเห็นกองทัพแมลงน่ากลัวอยู่บ่อยครั้ง บรรดาสตรีสูงศักดิ์กรีดร้องและหลั่งน้ำตาเพื่อขอความเมตตา จากมิโนซ่า ทว่าเธอไม่แยแสและไม่ยอมหยุดเสกคาถานั้น จนกว่าเธอจะได้คําตอบที่เธอต้องการ

และค่าตอบที่บรรดาสตรีพูดออกไปคือ ฉันเป็นคนสั่งให้พวกเธอกลั่นแกล้งมิโนซ่า

เรื่องราวเกิดขึ้นตามแบบเนื้อเรื่องในนิยาย และก็คงไม่ แปลกที่มิโนซ่า

สุดท้ายก็ได้มาถึงวันแห่งโชคชะตา

มิโนซาเรียกฉันไปยังห้องโถงกลางของสถาบัน และที่นั่น ก็เป็นสถานที่กว้างสำหรับใช้ในการรวมตัว

ฉันยืนอยู่ที่ชั้นหนึ่ง มิโนซายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับบรรดา สตรีสูงศักดิ์ที่ยืนรายล้อมฉันและชไนเดอร์อยู่ พื้นที่ว่างทั้งหมด ที่ชั้นหนึ่งรวมไปถึงชั้นสองมีบรรดานักเรียนยืนออกันอยู่เพื่อ มองเหตุการณ์นี้

ฉันมั่นใจว่าเหตุการณ์เลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น

“รอนย่า กาวิเซล่า การกระทำชั่วร้ายของเจ้าขณะนี้ได้ถูก เปิดโปงแล้ว!” มิโนซ่าป่าวประกาศอย่างมั่นใจ

เธอใส่ชุดสีแดงเข้มพร้อมกับจ้องเขม็งมาที่ฉัน

สีแดงเป็นสัญลักษณ์แห่งชัยชนะ เหมือนกับว่าเธอเชื่อ อย่างหมดใจว่าเธอมีชัยชนะ

การกระทำอันชั่วร้ายของฉันกำลังถูกมิโนซ่าเปิดโปง แปล ว่าในตอนนี้ฉันกำลังจะถูกไล่ออกจากสถาบันและตระกูลกาวิเซ ล่า แม้ว่าจะเป็นการถูกกล่าวหาและไม่เป็นความจริงเลย ก็ตาม

ท่านที่และผู้คนในตระกูลคงตัดขาดจากฉันเมื่อจากตระกูลกาวิเซล่าอย่างไม่ต้องสงสัย

ฉันเชื่อว่ามิโมซ่า ไม่ได้คิดถึงความสัมพันธ์ระยะยาวกับช ไนเตอร์ และเขาก็รู้ตัวเองดี