ตอนที่ 2-2 นา…4

ตอนที่ 2 : นาฬิกาทรายมรกต

ตระกูลไรลีย์ทําการค้าโดยมีเครือข่ายกว้างขวาง เพราะ ความสำเร็จของพวกเขาจึงทำให้ได้รับตำแหน่งบารอนมา ครอบครอง เฮนเซลคือลูกชายคนโตของตระกูลและเรียนใน สาขาการจัดการการค้าเพื่อจะนำความรู้ทั้งหมดไปช่วยพ่อของ ตน นอกจากเขาจะได้เรียนรู้วิถีของผู้สูงศักดิ์ ในสถาบันแล้ว ความใสซื่อของเขายังทำให้ตัวเองเป็นมิตรกับทุกคนอีกด้วย เขาเป็นสหายที่สนิทสนมกับชไนเดอร์ อีกทั้งยังเป็นหนึ่งใน เพื่อนไม่กี่คนของฉัน เฮนเซลมักจะชื่นชอบกาแฟที่ฉันทำเสมอ

และยังมีเพื่อนรักของฉันอีกคน เธออยู่ปีห้า ทว่าจำเป็น ต้องพักการเรียนไปเสียก่อนเพื่อช่วยตระกูลทำงานที่ต่าง ประเทศ

ฉันได้แต่ยิ้มเล็กน้อย มิอาจตอบว่าฉันกำลังมีงานเลี้ยงน้ำ ซาอยู่ เฮนเซลมองไปยังโต๊ะ

“แมงมุม… นี่เจ้ากำลังทดลองงานเลี้ยงน้ำชาแบบใหม่ หรือ?” เฮนเซลเงยหน้าพร้อมดวงตากลมโตสีฟ้าเบิกกว้าง

“มันน่ารักหรือไม่เล่า?” ใบหน้าของฉันเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เขาเป็นคนไม่คิดมากและไม่ถามอะไรเพิ่มเติม เขาตอบ “ใช่ มันน่ารักดี” พร้อมส่งยิ้มและนั่งตรงเก้าอี้ตรงข้ามกัน
จากนั้นฉันจึงชงกาแฟให้กับเฮนเซลดื่ม

“อืม.. รอนย่า กาแฟของเจ้านี่ช่างวิเศษเหลือเกิน เจ้าคิด

จะทำร้านกาแฟหรือไม่?

“คงไม่ดีเท่าใดนักหากข้าจะเปิดร้านกาแฟ”

“ไม่ ไม่ ไม่ ข้าคนนึงแล้วที่พร้อมจ่ายเงินเพื่อกาแฟของ เจ้า” ใบหน้าของเฮนเซลเต็มไปด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มของเขา ไม่ใช่การประจบประแจงแต่อย่างใด มันมาจากความจริงใจ ของเขา และฉันก็ยิ้มตอบจากหัวใจ

มันคือความจริง.. ฉันอยากจะลองทำงานสักอย่าง เช่น

การชงกาแฟ.

ก็คงเป็นไปได้หากฉันลาออกจากการเป็นลูกสาวของผู้สูง

ศักดิ์และไปเปิดร้านกาแฟแทน

จากนั้นฉันคงได้พักผ่อนและมีชีวิตที่สงบสุขมากกว่าที่เป็น

อยู่ตอนนี้

หลังจากที่ฉันจินตนาการอย่างเลื่อนลอย เมื่อรู้สึกตัวอีก

ครั้ง ก็พบว่าเฮนเซลสงบเงียบกว่าปกติ โดยปกติแล้วเขามักจะ

ชวนคุยมากกว่านี้

“ท่านชายเฮนเซล?…”

เขาจ้องมองไปที่ถ้วยชาและขนมหวานของบรรดาสตรีผู้ สูงศักดิ์ที่เหลืออยู่เต็มโต๊ะ

เฮนเซลมองฉันด้วยสายตาอ่อนโยน “รอนย่า ได้โปรดเถิด เจ้าเรียกข้าแค่เป็นเซลเฉย ๆ ก็พอ ไม่ต้องมากพิธี… แมงมุมพวกนี้กวนใจเจ้าหรือไม่?”

ฉันหันไปสบตาเขาทันที

“เจ้าไม่เป็นอะไร ใช่หรือไม่?” เขาแอบมองฉันด้วยท่าที เป็นห่วง ทว่าฉันตอบเขาด้วยรอยยิ้ม

“แมงมุมพวกนี้ ก็น่ารักดี

ทว่าท่าทีของเฮนเซลก็มิได้เปลี่ยนไป จากนั้นเขาได้คว้า แมงมุมตัวหนึ่งที่กำลังขึ้นมาบนมือฉันเอามาไว้ในมือของตน

“ใช่แมงมุมพวกนี้น่ารัก… ทว่าเมื่อมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเจ้า ควรบอกชไนเตอร์”

“ขอบคุณที่เจ้าห่วงใยข้านะเฮนเซล” ฉันแสดงท่าที ขอบคุณจากใจจริง ในที่สุดเฮนเซลก็กลับมายิ้มอีกครั้ง

ในคืนนั้นชไนเดอร์ได้มาหาฉันที่หอพัก ฉันกำลังเตรียมตัว

จะนอนลง

“รอนย่า… จริงหรือที่เจ้าราวีมิซาโน?” ฉันถึงกับตะลึงเมื่อ ได้ยินคำถามนี้

จากนิยายที่ฉันเคยอ่าน ในฉากนี้มิซาโนสารภาพกับชใน เตอร์ว่ารอนย่ากลั่นแกล้งเธออย่างไรบ้าง และเธอเริ่มแก้แค้น

กลับ

ชไนเดอร์ที่ตื่นตกใจจึงเข้าหารอนย่า กล่าวขอให้เธอ สัญญาว่าจะหยุดวุ่นวายกับมิซาโน่
“ชไนเดอร์… ข้าเชื่อว่าเจ้ารู้อยู่แล้วว่าข้าไม่ได้รังแกผู้ใด

ชไนเดอร์ไม่พอใจในคำตอบของฉัน

“ก็อาจจริงอยู่ที่เมื่อไม่นานมานี้ข้าสนิทกับมิซาโนมากขึ้น ทว่าข้าไม่เคยคิดจะทรยศเจ้าเลย

“ข้าเข้าใจ… ทว่าข้าไม่มีทางกลั่นแกล้งนางเพียงเพราะข้า

รู้สึกหึง”

“ทว่าก่อนหน้านี้ เจ้าเคยทำให้คนรับใช้หนุ่มต้องลา ออก… ฉันรู้สึกประหลาดใจที่ชไนเดอร์ปฏิเสธทุกอย่างที่ฉันพูด หนุ่มรับใช้ที่เขาพูดถึงคือคนที่ย้ายออกไปทำงานที่บ้านท่าน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้รับผิดชอบต่อเหตุการณ์นั้นเลยก็ตาม

“ชายหนุ่มผู้นั้นแค่ต้องการรับผิดชอบต่อการกระทำของ

” ชไนเดอร์ลังเลและสงสัยว่าฉันปฏิบัติต่อผู้อื่นไม่ดี

เป็นเรื่องปกติ

ถึงแม้ว่าเราสองคนจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันมานาน เขารู้ พฤติกรรมของฉันทุกอย่าง… ทว่าเขาก็ยังข้องใจในตัวฉัน

“ได้โปรด… เชื่อข้าเถิดชไนเดอร์” มือทั้งสองของฉันกุม แก้มของเขาเอาไว้ด้วยสายตาและท่าทีอ้อนวอน

“นี่มันเป็นความเข้าใจผิดของมิซาโนเท่านั้น ข้าไม่ได้กลั่น แกล้งอะไรนางเลย ขอร้องเถิดชไนเดอร์ โปรดเชื่อมั่นในตัวข้า

จากนั้นท่าทีของชไนเดอร์ผ่อนคลายลงและส่งยิ้มให้ฉัน”ข้าเชื่อในตัวเจ้ารอนา

ฉันรู้ดี… แม้ว่าเขาจะเชื่อในตัวฉัน แต่หัวใจของเขาก็กำลัง

ถูกพรากจากฉันไป

ฉันรู้สึกว่ารักแรกแสนสดใสของฉันกำลังจะเลือนไป พร้อมทั้งหัวใจเริ่มสิ้นหวัง

ในตอนนี้เหลือเพียงฉันคนเดียวในห้อง ฉันพลิกนาฬิกา ทรายที่ท่านให้ไว้ และจ้องมองเม็ดทรายสีเขียวมรกตราวกับ อัญมณีส่องประกายไหลหล่นลงมาอย่างยุ่มย่ามใจ

ขณะนั้น ฉันจินตนาการถึงการทำงานในร้านกาแฟอันแสน

อบอุ่น

ฉันต้องเริ่มเตรียมตัวรับมือโชคชะตาในครั้งนี้

รักแรกแสนสดใส ฉันคงต้องปล่อยเขาไปได้แล้ว ตอนฉัน อายุเก้าขวบ ฉันเคยคิดว่าตลอดเวลาเจ็ดปีจะต้องพลิกนาฬิกา ทรายอีกกี่ครั้งกัน ทว่าตอนนี้ฉันรู้แล้ว มันแค่เพียงพริบตาเดียว

ในที่สุดทรายเหล่านั้นก็ได้ร่วงหล่นมาจนหมด ฉันวาง นาฬิกาทรายทิ้งไว้ แล้วพยายามข่มตานอน…