ตอนที่ 1-2 ฉ…2

ตอน 1 ฉันเฝ้าวอนขอพบปาฏิหาริย์

วันหนึ่ง ฉันแบ่งปันความปรารถนานี้ให้แก่ได้รับ รู้ ทว่าเขาไม่โกรธเคืองและยังบอกอีกว่า “เจ้าที่เพียง พอแล้ว ฉันที่เอ่อล้นไปด้วยความสุขและซาบซึ้ง น้ำตาไหลริน ออกมา วันหนึ่งที่ชไนเดอร์ได้มาเยี่ยมฉัน วันนั้นจึงไม่มีการ เรียน กับเขาที่เป็นบุตรชายของน้องชายกษัตริย์ บุตรแห่งดยุก ซีโอแลนท์ สิทธิ์ของเขาจึงสูงยิ่งกว่าชั้นเรียน

ขณะที่ชไนเดอร์มาเยี่ยม ฉันต้องตรวจสอบให้แน่ใจเสีย ก่อนว่ามีผู้แอบสอดแนม เพื่อจะได้เอนหลังพักในห้องรับแขก หรือพื้นหญ้านุ่ม ปล่อยใจให้เป็นอิสระ แล้วจากนั้นเขาอยากจะ พูดอะไรก็ตามใจ

รอนย่า…ได้โปรดอย่าใช้เวลาของเราเพื่อสืบหลับเลย

“รอนย่า… เจ้าหลับไปแล้วหรือ?”

“นี่เจ้าแกล้งหลับหรือ

ตะลึงจนพูดไม่ออก

ยักไหล่พร้อมกับตก
ทว่าเขาอนุญาติให้ฉันได้พักผ่อน มันช่างทำให้ฉันมีความ

สุขเหลือเกิน

ช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันมักไม่เคยพูดถึงเรื่องราวของผู้ อื่น แต่เราจะแบ่งปันสิ่งที่ชอบและเกลียดของกันและกัน เรื่อง ราวของโรงเรียนที่เราจำเป็นต้องไปตอนอายุสิบสองปี ใช่ เรา จะได้เรียนรู้เวทมนตร์จากที่นั่น

ถึงแม้ว่าช่วงเวลาที่ฉันได้ใช้ร่วมกับเขามันเป็นเวลาที่ไม่ ยาวนานนัก แต่มันก็เต็มไปด้วยความสงบสุขและอบอุ่น

ทุกครั้งที่ได้พบกับชไนเดอร์ ฉันจะอบขนมและชงกาแฟ เตรียมไว้เสมอ

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากเหตุผลบางอย่าง มีอยู่วันหนึ่งที่ฉัน และชไนเดอร์ได้ใช้เวลาร่วมกัน ทว่าในห้องนั้นมีคนรับใช้หนุ่ม อยู่ด้วย ฉันจึงไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างอิสระนัก เมื่อได้ชิม กาแฟโดยฝีมือคนรับใช้หนุ่ม มันช่างเข้มข้นเสียเหลือเกิน มัน ไม่ใช่รสชาติที่ต้องการ และถ้าขอให้เขาชงกาแฟแก้วใหม่ก็ คงจะน่าเกียจ อย่างนั้นฉันจึงเริ่มชงมันด้วยตนเอง แต่แล้ว….

***

“ขออภัยขอรับ นายหญิงรอนย่า

คนรับใช้หนุ่มหน้าซีดเซียวพร้อมโค้งคำนับ ให้แก่รอนย่า

“อย่าขอโทษข้าเลย ขาแค่…”

“ข้าน้อยผิดไปแล้วขอรับ!
คนรับใช้หนุ่มรู้สึกผิดอย่างจริงจัง ถึงแม้ว่าฉันไม่ได้รู้สึก

โกรธเลยก็ตาม

“กระผมทำได้ไม่ดีเท่าผู้อื่น ได้โปรดยกโทษให้กระผมด้วย ขอรับ…” คนรับใช้หนุ่มอ้อนวอนพร้อมคุกเข่า

ผู้อื่นที่หนุ่มรับใช้พูดถึงคงจะเป็นคนรับใช้คนอื่น ดังนั้น จากการพูดของเขาสื่อได้ว่าคนรับใช้ทุกคนในตระกูลกาวิเซล่า ล้วนสมบูรณ์แบบ ความกดดันและความกังวลใจคงเป็นสาเหตุ

ที่ทำให้เขา ทำงานได้อย่างไม่เต็มประสิทธิภาพ

ชไนเดอร์ตกตะลึงจนพูดไม่ออกที่เห็นคนรับใช้หนุ่มขอร้อง อ้อนวอนขออภัยต่อหน้าร้อนย่าอย่างไม่หยุดหย่อน

“รอนย่า เจ้าเข้มงวดกับผู้อื่นขนาดนี้เลยหรือ?”

“ข้าไม่มีทางเป็นเช่นนั้น ชไนเดอร์”

ฉันก็อยากจะบอกว่า ฉันค่อนข้างใจดีและอ่อนโยน ทว่า คนรับใช้หนุ่มผู้นั้นกดดันตนเองอย่างหนัก และฉันรู้สึกเสียใจที่ ทำให้เขารู้สึกผิด

เพื่อชดใช้ความผิดนี้ หนุ่มรับใช้ต้องการลาออกจากการ เป็นคนรับใช้ของตระกูลกาวิเซล่า ขณะนั้นฉันไม่สามารถหยุด การกระทำของเขาไว้ได้ ฉันจึงขอความช่วยเหลือจากท่าน เป็นการส่วนตัวเพื่อขอให้ท่านรับหนุ่มผู้นั้นไปเป็นคนรับใช้ของ
และนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันได้มีโอกาสชงกาแฟด้วย ตนเอง เมื่อได้โอกาสนี้มาแล้ว ฉันจึงตัดสินใจขอให้พ่อครัวของ ตระกูลกาวิเซล่าสอนการอบขนมแสนหวานด้วยเสียเลย

คนในตระกูลไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ฉันต้องการทำ ทว่าใน เดอร์สนับสนุนและพูดกับพวกเขาว่า “ข้าขอให้นางได้ทำ ตามใจเถิด จากนั้นฉันก็มีเวลาเรียนรู้การอบขนมและกาแฟ มากกว่าเข้าชั้นเรียนเสียอีก เพราะคู่หมั้นขอให้ฉันทำตามใจ ตน ถึงคนในตระกูลจะไม่เห็นด้วยแต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก นอกจากทําตามสิ่งที่ชไนเดอร์ขอ

ดังนั้นฉันจึงได้เรียนรู้วิธีการชงกาแฟ ชา และรวมถึงการ อบขนม ฉันใช้เวลาไปกับการลองผิดลองถูกที่แสนสนุก นอกจา กชไนเดอร์และท่านก็ชื่นชอบเครื่องดื่มและขนมที่ฉันทำ

เมื่อเวลาผ่านไป ตอนนี้เราทั้งคู่อายุสิบสองปีแล้ว และได้ เข้าเรียนในโรงเรียนของชนชั้นสูง ชื่อซานคริสเตียน บรรดา บุตรชายและบุตรสาวของชนชั้นสูงมาลงทะเบียนที่สถาบัน ก่อนที่ฉันจะมาลงทะเบียนที่สถาบันนี้ ฉันได้รับการศึกษาจากผู้ สอนที่เคร่งครัดและเรียนหนักจนเหมือนจะกระอักเลือด ผลลัพธ์ ที่ได้คือฉันเป็นเด็กสาวที่สอบได้คะแนนสูงที่สุดในการสอบคัด เลือกเข้าสถาบัน และยังสอบได้ที่หนึ่งในการสอบครั้งต่อมา ทว่านั้นไม่ได้มีความหมายอันใดต่อตระกูลเลย ฉันแค่ต้องการ สอบได้ที่หนึ่ง ไม่มีจุดประสงค์อื่นใด ถึงแม้ว่าท่านพ่อ ท่านแม่ และท่านที่จะไม่เคยทำได้เลยก็ตาม

ในทางกลับกัน ถ้าฉันสอบไม่ได้ที่หนึ่งคงโดนด่าอย่างแน่นอน เพราะว่านั่นคือการนำพาความอับอายมาสู่ตระกูลกาวิ เซล่า สายตาของพวกเขาสื่อออกมาเช่นนั้น

ในปีถัดมาฉันเริ่มใช้ชีวิตที่หอพักของสถาบันและหมด เวลาไปกับการเล่าเรียน คนในตระกูลบอกว่า ฉันต้องอยู่หอพัก เพื่อพยายามอย่างหนักให้ได้เป็นผู้แทนนักเรียน และหลักจาก เลิกเรียนทุกเย็นฉันต้องเรียนเสริมกับชั้นเรียนที่ท่านแม่เตรียม เอาไว้ให้

ถึงแม้ว่าเนื้อหาการเรียนนี้จะยากกว่าความรู้ในชาติที่แล้ว ที่ติดตัวมา ทว่าการไม่ได้พบหน้ากับคนในตระกูลที่แสนเข้ม งวดมันช่างเติมเต็มหัวใจ ฉันตื่นเต้นที่ได้เรียนรู้เวทมนตร์คาถา และการได้อยู่ที่หอพักมันก็ทำให้รู้สึกดี ที่มากกว่านั้น ความ สัมพันธ์ของฉันกับชไนเดอร์ก็ดีขึ้น

ในวันที่อากาศแจ่มใส เราสองคนได้นั่งคุยกันที่เก้าอี้ ไม้ยาวในโรงเรือนกระจกสีเขียว ที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยแสง อบอุ่น ขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับกาแฟอันหอมกรุ่น ใบหน้า ของชไนเดอร์เต็มไปด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

“รอนย่า”

ผมบลอนด์เปล่งประกายราวกับแสงอาทิตย์ยามเช้าและ ดวงตาสีฟ้าเรียวรูปอัลมอนด์ รูปลักษณ์ของเขาหล่อเหลา เสมือนเทพบุตรในเทพนิยาย ชไนเดอร์จ้องมองถ้วยกาแฟ ใน มือและวางมันลงบนโต๊ะ เขาจับมือของฉันทั้งสองมือเอาไว้แน่น

“ข้าขอจุมพิตเจ้านะ”
ทันใดนั้นใบหน้าของฉันร้อนวาบและรู้สึกมึนงง เมื่อมอง เข้าไปในดวงตาสีฟ้านั้นฉันก็รู้สึกได้ถึงความร้อนแรง

ถึงแม้ว่าการแต่งงานนี้จะเป็นการตัดสินใจของพ่อแม่ทั้ง สองฝ่ายเท่านั้น ทว่าฉันอยากจะรักเขา ฉันอยากให้เราเป็นรัก แท้ เหมือนคำพูดที่ชไนเดอร์เคยพูดเอาไว้ คำพวกนั้นมันมีค่า กับฉันมาก

เราทั้งสองประสานมือและลูบไล้มือกันไปมา ทันใดนั้นก็ เปลี่ยนเป็นจุมพิตที่ฝ่ามือและแก้มแทน ทว่าสิ่งที่ชไนเดอร์ ต้องการคือการจุมพิตที่ริมฝีปาก

“เรา… เราควรทําแบบนั้นหลังจากเรียนจบมิใช่หรือ? ตอน นี้เรายังอายุสิบสามปีกันอยู่เลย

แค่จุมพิตอย่างเสน่หา ได้โปรด” ดวงตาของเขาทำให้ หัวใจของฉันสั่นไหว ถ้าหากในอนาคตตอนจบของเราจะ เหมือนนิยายที่เคยอ่าน ฉันก็ควรปฏิเสธ ทว่าสายตาของชไนเด อร์ที่มองฉัน มันเต็มไปด้วยความรัก ฉันพร้อมที่จะเชื่อว่าจุดจบ ของเรานั้นบริบูรณ์… ฉันเชื่อเช่นนั้น ฉันจะมอบจุมพิตให้แก่เขา

ฉันสูดหายใจลึกและหลับตาลงอย่างช้า ประหม่าเกิน

จินตนาการ หัวใจของฉันเต้นแรงราวกับว่าจะทะลุออกมาเสีย อย่างนั้น ร่างกายเริ่มแข็งที่อ

“รอนบ่า… ข้ารักเจ้า”

ริมฝีปากของหนุ่มสาวทั้งสองได้สัมผัสกัน
ฉันลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ ใบหน้าของชไนเดอร์แดงเล็ก น้อยพร้อมกับส่งยิ้มอย่างเขินอายมาให้ และฉันยิ้มตอบ

นี่คือปาฏิหาริย์ที่ฉันเฝ้าวอนขอ รักแรกและจุมพิตของ

ระดับชนชั้นขุนนางอังกฤษ

ระดับ 5 (สูงที่สุด) คือ ดยุก(Duke) ถ้าเป็นสตรี

เรียก ดัชเชส (Duchess)

ระดับ 4 คือ มาร์ควิส (Marquess) ถ้าเป็นสตรีเรียก มาร์ เชอเนส (Marchioness)

ระดับ 3 คือ เอิร์ล (Earl) ถ้าเป็นสตรีเรียก เคาน์ เตส (Countess)

ระดับ 2 คือ ไวเคานต์ (Viscount) ถ้าเป็นสตรีเรียก ไวเคา น์เตส (Viscountess)

ระดับ 1 ( ต่ำที่สุด) คือ บารอน (Baron) ถ้าเป็นสตรี

เรียก บารอเนส (Baroness)