ตอนที่ 13 วิเคราะห์ชีวิตคนกับราชาพญายม

ตอนที่ 13 วิเคราะห์ชีวิตคนกับราชาพญายม

ซูพ่านเอ๋อดึงมือออกมา สายตาเห็นว่านางจะล้มลงกับ พื้นอีกครั้ง

ซ่านจินจื่อสวมกอดนางอย่างรวดเร็ว และกุ้อ้าวเวยซึ่ง อยู่ใกล้ๆถูกกระแทกจนเซถอยไปสองสามก้าว โชคดีที่ หยินเชี่ยวประคองนางไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นแผลที่นางเพิ่ง หายจะหายเป็นปกติคงจะเจ็บปวดอีกเป็นแน่

“นายหญิง บาดเจ็บที่ใดหรือไม่เพคะ!” หยินเชี่ยวถาม อย่างรีบเร่ง

“มิมีปัญหา” กุ้อ้าวเวยโบกมือเล็กน้อย ในใจของนางแอบ เอ่ยถึงซูพ่านเอ๋อ ลักษณะท่าทางอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงนั้นเส แสร้งได้เหมือนจริงมากๆ

นางต้องการที่จะรักษานางให้หายขาดด้วยความใจดี ของผู้รักษา แต่ไม่คิดว่าซูพ่านเอ๋อจะทำเช่นนั้น โชคดีที่ นางค้นพบแล้ว ถ้าตนใช้ยาที่มีสรรพคุณดีกับนางจริง ๆ มันจะไม่เป็นการสูญเปล่าหรือ?

ทันทีที่ซูพ่านเอ๋อเงยหน้าขึ้น นางเห็นกุ้อ้าวเวยกำลังจ้อง มองตน โดยคิดว่ากุ้อ้าวเวยเป็นสมาชิกในครอบครัวหยุน ด้วย นางจะต้องมีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์เป็นแน่ เพราะใบหน้าของนางซีดเซียว เมื่อสัมผัสกับข้อ มือของตน

แต่กุ้อ้าวเวยทำไม่แยแส ราวกับว่าไม่ได้สังเกตอาการ ของนาง

ซ่านจินจื่อช่วยพยุงนางนั่งลงและนางก็แสร้งทำเป็นไอ สองสามครั้ง คนในจวนก็รีบพากันยกยาและน้ำให้นาง ทีละคน ซ่านจินจื่อลูบไหล่ของนางเพื่อปลอบประโลม เพราะกลัวผู้ที่หัวใจบอบบางเช่นนางจะทนทุกข์ทรมาน

เมื่อมองดูทั้งหมดนี้ โชคเดียวของกุ้อ้าวเวยเพราะซ่าน จินจื่อไม่โกรธนาง นางจึงอ้าปากเอ่ยอย่างทิ่มแทง “ท่านปู่ มิชอบเครื่องประดับทองและเงิน ชอบเพียงสิ่งที่เกี่ยวข้อง กับทักษะทางการแพทย์บางอย่างเท่านั้น หม่อมฉันไม่รู้ว่า มีหนทางสำหรับท่านปู่หรือไม่ ทางที่ดีตระเตรียมชุดเข็ม เก้าอัน และเข็มเงินกว่าสามสิบชนิดให้หลากหลายแบบ ยิ่งละเอียดยิ่งดี ท่านปู่จะมีความสุขยิ่งขึ้นที่ได้รับเพคะ”

“ตกลง” ซ่านจินจื่อเห็นด้วย

“นั่นเป็นสิ่งที่ดี นอกจากนี้ข้ายังจำเป็นต้องใช้วัสดุยาและ กิเลนด้วยเช่นกัน ทางที่ดีที่สุดที่ซื้อโสมและต้มให้ซูพ่าน เอ๋อดื่ม มันน่าจะดีต่อร่างกาย” กุ้อ้าวเวยรีบตีเหล็กให้ร้อน
ซานจินจื่อไม่เข้าใจเรื่องนี้ แต่เมื่อเขาได้ยินว่ามันมี ประโยชน์กับซูพ่านเอ๋อเขาก็เห็นด้วยทันที

เงื่อนไขนั้นไม่เลวเลย เมื่อเห็นว่าซ่านจินจื่อนั่งไม่ติดที่ แล้ว ก้อ้าวเวยจึงส่งทั้งสองออกไปอย่างรวดเร็ว ในใจของ นางก็มีความสุขดูเหมือนว่าถ้านางต้องการอุปกรณ์ใด ๆ ในอนาคต นางสามารถใช้ซูพ่านเอ่อเป็นข้ออ้างได้ มันนับ ว่ามิเลว

ใครจะรู้ว่าเมื่อนางหันกลับไปมือของหยินเชี่ยวติดอยู่บน หน้าผากของนาง “นายหญิงทานยาผิดหรือไม่เพคะ ถ้า ไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้น พระองค์เป็นองค์หญิงที่ผู้คน เคารพ แล้วเหตุใดพระองค์ยังช่วยนางหรือเพคะ? *

“ก่อนหน้านี้ข้ามองคนผิด ทําให้ข้าผิดพลาดทั้งชีวิต แต่ เพลา ข้ามผิดพลาดแล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องการ ตราบ ใดที่ไม่ทรมานข้า ข้าจะมีความสุขในอิสระ แล้วข้าจะ ต้องการฐานะชายาฮ่องเต้ไปเพื่ออันใดกัน? ” นางดึงมือ ของหยินเชี่ยวลงมา พลางเอ่ยอย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามแม้ว่านางจะเจาะทะลุใบหน้าที่แท้จริงของ ซูพ่านเอ๋อ อย่างไรเสียก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากความ โกรธของซ่านจินจื่อ อย่างไรก็มิพอใจ วิธีที่ดีที่สุดในตอน นี้คือศึกษายาและเภสัชวิทยาที่นี่ไม่ดีกว่าหรือ?

หยินเชี่ยวและชิงซ้ายมองนางด้วยสายตาแปลก ๆ และรู้สึกว่านายหญิงเปลี่ยนไป

านจินจื่อส่งซูพ่านเอ๋อเข้าไปในห้อง ในทางกลับกัน และสั่งให้เมี่ยวหารจับชีพจรของนาง และเอ่ยราย ละเอียดที่เขาและกู้อ้าวเวยเอ่ยถึงในวันนี้ ในตอนท้ายเขา กระซิบ “มันช่างน่าเสียดาย พ่านเอ๋อเจ้าตามข้าไปได้ใน ฐานะสาวรับใช้เท่านั้น แต่เมื่อใดที่ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ข้าจะ อยู่กับเจ้า *

ในใจซูพ่านเอ๋อร้องทุกข์ แต่ดวงตาของนางกลับเต็ม ไปด้วยน้ำตา น้ำตาแตกปลาย นิ้วยาวของนางกำผ้าห่ม แน่น และส่งเสียงที่แหบพร่า “พ่านเอ๋อมิสนใจเรื่องนี้เพคะ ตราบใดที่สามารถไปกับท่านพี่จื่อได้ก็เพียงอแล้ว ต้อง โทษที่ร่างกายของหม่อมฉัน … แค่ก แค่ก … ”

นางไออย่างรุนแรง ใบหน้าของนางแต่งแต้มด้วยสีแดง เกือบจะทําให้ซ่านจินจื่อใจอ่อน แต่เมื่อเขาคิดว่าจะได้รับ ยาสมุนไพรสูตรลับทั้งสองที่จะสามารถรักษาซูพ่านเอ๋อ ให้หายได้จากหยุนชิงหยาง เขาจึงทำได้เพียงปลอบใจ อย่างนุ่มนวล “ถ้าหากเจ้ามิยินดี เช่นนั้นก็มิต้องไปเสียดี กว่า”

ซูพ่านเอ๋อกัดริมฝีปากล่างของนางแล้วร้องไห้ออกมา “หม่อมฉัน … มันไม่สำคัญว่าหม่อมฉันจะเป็นหญิงรับใช้ หรือไม่ ท่าน จื่ออย่าละทิ้งพ่านเอ๋อนเพคะ
“ข้าจะละทิ้งพ่านเอ๋อได้อย่างไร!” ซ่านจินจื่อทนต่อภาพ ลักษณ์ที่น่าสงสารของนางได้ที่ใดกัน เขาทำเพียงแค่ กอดนางไว้ในอ้อมแขน พลางเอ่ยปลอบประโลมมิหยุด แต่ซูพ่านเอ๋อก็ล้มเหลวในการโน้มน้าวให้ซ่านจินจื่อพา นางไปที่จวนเฉิงเสี้ยงอย่างสมเกียรติ

เมื่อนางรอให้ซานจินจื่อออกจากที่นี่ตอนกลางดึก นาง ก็ปีนขึ้นจากเตียงแล้วร้องเรียกเดี่ยวหารเข้ามา “ถุงน้ำดี หงส์และเลือดมังกรอยู่ในมือของหยุนชิงหยางจริงหรือ?”

หากเธอได้รับยาสองตัวนี้จริง ๆ นางจะไม่สามารถแกล้ง ทำเป็นไม่สบายและอยู่ในวังของฮ่องเต้เช่นนี้ได้ มิว่าจะ เป็นท่านอาจารย์หรือราชวงศ์ล้วนรอพบผู้หญิงที่ไม่มี ฐานะใดตั้งแต่กำเนิด นางแสร้งทำเป็นป่วยจึงสามารถ พิชิตใจซ่านจินจื่อได้ และจึงมีพื้นที่อยู่ในวังแห่งนี้ นางจะ ต้องไม่ยอมแพ้เพราะยาสองตัว!

“เป็นไปมิได้พะยะค่ะ มิต้องเอ่ยถึงถุงน้ำดีหงส์ แต่เลือด มังกรนั้นไม่ได้เกิดมา 100 ปีแล้ว” เมี่ยวหารมองดูซูพ่านเอ๋ ออย่างช่วยไม่ได้ เขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่เห็น ซูพ่านเอ๋อหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอนหลังและนอน หลับอย่างสงบจิตใจ ในที่สุดแล้วเขาก็ยังคงไม่ยอมพูด

อย่างไรก็ตามในสองวัน ก้อ้าวเวยได้รับชุดเข็มเก้าอันซึ่ง ทำขึ้นอย่างดี อีกทั้งเข็มสีเงินอื่น ๆ นั้นเห็นได้จากฝีมือของช่างฝีมือได้ไม่ยาก เมื่อวางมันไว้ในถุงผ้า ธรรมดา วางทีละอันอย่างประณีต ก่อนจะมัดด้วยแถบผ้า และแขวนที่เอว

กิเลนนั้นนำมาใช้ห้ามเลือดโดยธรรมชาติ และป้องกัน ได้อีกหลายอย่าง

วันนี้เป็นวันของการกลับไปที่เรือน หยินเซี่ยวเลือกเฟ้น อาภรณ์สำหรับนางในตอนเช้า ทั้งเลอค่าและสง่างามไม่ ตกหล่น เมื่อทุกอย่างพร้อมนางก็มายังประตูแล้วก็นั่งลง บนรถม้า

สายตาของนางก็เหลือบไปเห็นซูพ่านในชุกหญิงรับใช้ กำลังนั่งรถม้าอยู่ก่อนแล้ว นางนั่งพิงไหล่ของซ่านจินจื่ออ ย่างเซื่องซึม ดวงตาของซ่านจินจื่อนั้นหนาแน่นเหมือนน้ำ เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

กุ้อ้าวเวยดึงมุมปากของนางเล็กน้อย มิได้เอ่ยอันใด นาง เพียงแค่หยิบตำราเก่าแก่ขึ้นมาอ่าน

รถม้าหยุดกะทันหัน ก้อ้าวเวยศีรษะกระแทกโดยมิได้ ระวัง ซูพ่านเอ๋อก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นทันที ซ่านจินจื่อยก ม่านขึ้นด้วยความโกรธ “เกิดอันใดขึ้น!

“ ดูเหมือนว่ามีองค์เขยกำลังก่อเรื่องเดือดร้อน ชนเข้า กับบุตรของหญิงคนหนึ่ง!” ข้ารับใช้ที่ด้านหน้ารีบวิ่งกลับมา

ซานจินจ่อขมวดคิ้ว แต่ก้อ้าวเวยเปิดม่านของนางอีกฝั่ง หนึ่งแล้วมองไปที่มัน ก่อนจะลงจากรถม้าในทันที มีข้ารับ ใช้ผู้หนึ่งหยุดนาง “นางหญิง วันนี้เป็นวันที่พระองค์กลับ เรือน การได้เห็นเลือดเช่นนี้ มันจะเป็นโชคร้ายเพคะ”

กุ้อ้าวเวยโบกมือให้เขาหลีกไปแล้วเดินไปข้างหน้า ซ่าน จินจื่อเอ่ยอย่างโกรธเคือง “กลับมาบัดเดี๋ยวนี้! ที่นี้มีผู้คน มากมายที่จัดการได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมียาดีทั้งสองชนิด รออยู่ในจวน อีกทั้งยังมีสูตรลับรออยู่ มันไม่สามารถ ล่าช้าสําหรับสิ่งอื่น ๆ ได้”

กุ้อ้าวเวยคิดอยู่ครู่หนึ่ง มองย้อนกลับไปสบเข้ากับ ดวงตาที่เย็นชา “หม่อมฉันจะช่วยชีวินคนกับยมบาล ไม่ สามารถไม่หน่วงเวลาซักครู่ได้เพคะ!