ตอนที่ 9 พี่ชายมีความสุขมาก

ภิรมณขว้างของเล่นที่กองซ้อนกันทิ้งไปที่พรม หยิบ ทรานส์ฟอร์เมอร์ตัวโปรดออกมาแล้วขว้างไปข้างหน้านา เดีย

“สาวๆ ฟังฉันนะอย่าคิดว่าเธอสวยแล้วฉันจะไม่เอาผิดกับ

เธอ”

นาเดียจ้องมองไปที่เขาอย่างสับสนงงงวย

“พี่ชายของฉันซื้อคิงคองมาจากอเมริกา ในประเทศนี้ก็ ไม่มีขายด้วย” ภิรมณพูดจบใบหน้าของเขาก็เริ่มแสดงความ เศร้าขึ้นมาทันที “แต่ว่าครั้งที่แล้วฉันไม่ได้ตั้งใจทำมันพัง ฉันพยายามจะซ่อมยังไงก็ซ่อมเบบี้นี้ไม่ได้ เธอตั้งใจฟังนะ ตอนนี้ฉันจะไปนอนแล้วเธอก็ต้องซ่อมมันให้เสร็จก่อนที่ฉัน จะตื่นขึ้นมา”

นาเดียหยิบทรานส์ฟอร์เมอร์ขึ้นมาจากพื้น เธอรู้สึกปวดหัว ขึ้นมาทันที

ของเล่นพวกนี้ปกติก็มีแต่ผู้ชายเล่น ผู้หญิงบ้านไหนจะมา เล่นเป็นละ อีกอย่างโมเดลของทรานส์ฟอร์เมอร์ในประเทศ ก็ไม่มี อยากจะหาอ่านคู่มือบนอินเทอร์เน็ตก็ไม่มี แล้วแบบนี้ ให้เธอซ่อมได้ยังไง ?

ภิรมณเป็นคนสติไม่ดี เขาก็จะไม่สนใจเรื่องพวกนี้
“ฟังนะสาวสวย ถ้าเธอซ่อมไม่เสร็จภายในเวลาที่ฉันตื่นนะ ฉันจะให้น้องชายไล่เธอออก หึหึ ยังไงก็ตามเธอก็เหมือนผู้ หญิงคนอื่นๆ ที่ไม่ชอบฉัน !”

นี่เป็นประโยคประโยคสุดท้ายที่ภิรมณทิ้งไว้ก่อนที่จะจาก ไป

นาเดียลูบหน้าผากอย่างลำบากใจ มองชิ้นส่วนโมเดล ทำ อะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเริ่มทำตรงไหน !

จากนั้นไม่นาน ภูดิศก็มาพบเธอที่กำลังหัวร้อน เขาบอก และปลอบใจเธออย่างอ่อนโยนว่า “คุณหญิงใหญ่ครับ ถ้า ทำไม่ได้ก็เอาไว้แบบนี้เลย”

นาเดียเงยหน้าคิดขึ้นส่งยิ้มไปให้เขาแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะลองซ่อมดูก่อน

ตอนแรกฎดิศรู้สึกแปลกใจ พูดต่ออย่างมั่นใจว่า “แบบนี้มัน เป็นไปไม่ได้หรอกนะครับ”

“ทำไมละ ?” นาเดียถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความ สงสัย

ภูดิศพูดว่า “ของเล่นชิ้นนี้ถูกนำมาจากงานนิทรรศการตอน ที่คุณชายรองไปอเมริกา ในประเทศไม่มีเลย ทั้งโลกก็มีแค่ 3 ชิ้น คุณชายใหญ่ชอบมากเลย ยกย่องให้เป็นสมบัติอัน ล้ำค่า เมื่อพังแล้วมีช่วงหนึ่งที่ความรู้สึกเขาแย่มาก คุณชาย รองเคยติดต่อนักออกแบบต่างประเทศให้มาซ่อม แต่พวกเขาก็ไม่มีวิธีซ่อมให้ดีขึ้น

นี่คงจะเป็นถ้อยคำที่หลอกล่อให้เธอยอมแพ้สินะ ?

ของเล่นที่อยู่ในมือเธอมีแค่ 3 ชิ้นในโลกหรอ ? งั้นราคา ต้องแพงน่าดูเลย

นาเดียสงสัยอยู่ในใจก็เลยถามออกไป

เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ภูดิศพยักหน้าและพูดว่า “แค่ ประมาณล้านหนึ่งครับ*

นาเดียตกตะลึงงันขึ้นทันใด ! แค่ของเล่นโมเดลเฉยๆ ราคาก็ตั้งเป็นล้าน ดูเหมือนว่าถรเจตจะใส่ใจพี่ชายของเขา มากเลยนะเนี่ย

มันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการความสัมพันธ์ของพี่น้องที่อยู่ใน ตระกูลที่ร่ำรวยมานานแสนนาน ยิ่งไปกว่านั้นภิรมณก็เป็นคน ที่ไม่สมประกอบ ถ้าเป็นตระกูลที่ร่ำรวยทั่วๆ ไป ก็อาจจะเกิด การแย่งสมบัติหรืออาจจะเป็นน้องชายวางแผนฆ่าทิ้ง

คิดแบบนี้แล้ว นาเดียก็อดสงสัยไม่ได้เลยว่า ภิรมณจะเป็น คนเจ้าอารมณ์เหมือนข่าวลือข้างนอกหรือเปล่านะ ?

“คุณชายใหญ่มีความสุขมากเลยนะเนี่ย” นาเดียเผลอพลั้ง ปากออกมา พูดเสร็จเธอพบว่าเห็นภูดิศทำหน้าสงสัยก็เลย รีบพูดประโยคเสริมออกมา “ฉันหมายถึงคุณชายใหญ่มีน้อง ชายแบบนี้มีความสุขมากเลย
ภูดิศยิ้มและพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ครับ ในความเป็นจริง แล้วคุณชายรองก็มีความสุขที่มีพี่ชายคนนี้เหมือนกัน”

ประโยคนี้เป็นเรื่องแปลกจริงๆ ราวกับว่ามีเรื่องราวมากมาย ซ่อนอยู่ในนั้น แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของคน อื่นนาเดียจึงไม่ได้ถามเพิ่มอีก

ภูดิศลุกขึ้นและพูดว่า “คุณหญิงใหญ่ครับ จวนเวลาแล้ว ยังไงคุณหญิงใหญ่ก็ไม่มีทางซ่อมของนี่ได้หรอก คุณหญิง ใหญ่ไปพักผ่อนดีกว่านะครับ”