ตอนที่ 12 กระหายเลือดและโหดเหี้ยมอำมหิต

ถิรเจตมุ่งหน้าไปยังห้องของพี่ชายเขาด้วยความโกรธ แค้น

ส่วนนาเดียที่อยู่ในห้องรู้สึกกระหายน้ำเล็กน้อยจึงลุกขึ้น และเดินไปข้างนอก เธอเปิดประตูและระหว่างที่กำลังจะ เดินออกไป ใบหน้าก็ชนเข้ากับเนื้อที่แข็งราวกับกำแพงเข้า อย่างจัง จมูกของนาเดียได้รับบาดเจ็บ เธอทนความเจ็บปวด ไม่ได้จึงกรีดร้องออกมา

“หุบปากเดี๋ยวนี้ !” ถิรเจตตะโกนเสียงดังอย่างเยือกเย็น

“ฉันอยากจะถามว่าทำไมคุณถึงมายืนอยู่หน้าประตูห้อง ของคนอื่นแล้วยังไม่ส่งเสียงอีกด้วย นี่มันอะไรกันเนี่ย” นา เดียลูบจมูกของเธอและแสดงสีหน้าไม่สู้ดี

“ไม่ใช่ว่าเธอชอมของอยู่ข้างในหรอ จะออกมาทำอะไร”

หรือว่าจะหาโอกาสหนีไปอุ้งาน

“ฉันหิวนํา อยากดื่มนําสักแก้ว” นาเดียอารมณ์ระเบิด ตา นี่ชนเธอจนจมูกได้รับบาดเจ็บแล้วยังไม่ขอโทษ หนำซ้ำยัง มาดุด่าเธออีก ทํากับเธอยังกับทาสที่ไม้สิทธิแม้จะเรียกร้อง อะไร

สายตาเยือกเย็นของถรเจตกวาดมองมายังตัวเธอ ความ เย็นชาของเขาค่อยๆ แผ่กระจายออก และพูดว่า “มานี่หน่อยเทน้ำให้คุณหญิงใหญ่ 1 แก้ว”

“ค่ะ” คนใช้ได้ได้ยินเสียงนั้นจึงรีบนำน้ำอุ่นมายื่นกับนา เดีย

“ขอบคุนนะ” นาเดียหยิบแก้วมาและขอบคุณอย่างสุภาพ

เธอหันหลังแล้วเดินเข้าห้องข้างใน หลังเดินไปไม่กี่ก้าว ก็พบว่าผู้ชายคนนั้นยังคงยืนอยู่หน้าประตู เธอหันกลับไป และพูดว่า “คุณยืนอยู่ตรงนี้ทำไม ? มีอะไรอยากจะบอกฉัน ไหม ? ถ้ามีก็เข้ามา

ถิรเจตทำตาเหลือกมอง สถานการณ์เมื่อกี้นี้มันแปลกๆ นะ นี่มันบ้านของเขาแท้ๆ แต่ทำไมน้ำเสียงของเธอพูดเหมือน เธอเป็นเจ้าของบ้าน ? แต่ถึงอย่างงั้น เขาก็ยังก้าวเท้าเดิน เข้าไป

พรมที่อยู่ข้างๆ โซฟานั้นเต็มไปด้วยชิ้นส่วนของโมเดล กระจัดกระจายไปทกที่

“เธอแน่ใจหรอว่าฉันจะทำได้ ?”

ถิรเจตเข้าไปนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ สไตล์ เจ้าของบ้าน ขาอันยาวเหยียดของเขา 2 ข้างไขว้กัน น้ำ เสียงของเขาประชดและถากถาง

นาเดียนั่งพับเพียบอยู่ที่เดิม เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า “อืม ฉันคิดว่าฉันน่าจะทำได้
ถิรเจตหัวเราะออกมาจากลำคอ “พูดแบบนี้ งั้นก็แปลว่า เธอก็ไม่มั่นใจ”

“ไม่” นาเดียเหลียวมองขึ้นอย่างรวดเร็ว ดาวตาของลุก เป็นไฟแล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจว่า “ฉันแค่ต้องการเวลา

ดูเหมือนถิรเจตจะตกตะลึงในท่าทีของเธอ แต่ไม่นานเขา ก็กลับมาเย็นชาเหมือนเดิม เขาหัวเราะมุมที่ปากเบาๆ แล้ว พูดว่า “ถ้าซ่อมไม่ได้ล่ะ ?”

เหมือนกับที่เธอพูดเมื่อกี้ จะไม่มาโผล่หน้าให้พี่ชายใหญ่ เห็นอีกหรอ เขาเสียเงินจํานวนมากในการซื้อเธอกลับมา ไม่ ได้ให้เธอทำมาเล่นๆ ถ้าเธอไม่ดีพอแล้วไม่รู้จักความเขาก็ สามารถเขียเธอลงนรก !

นึกไม่ถึงเลยว่า น้ำเสียงของนาเดียจะเหมือนคนที่เพิ่งได้ รับชัยชนะไปหมาดๆ “ไม่มีถ้า”

ทันใดนั้นดวงตาของถรเจตก็ฉายแววความเย็นชามากขึ้น

ผู้หญิงที่พูดโกหกว่าน่าสะอิดสะเอียดแล้ว ผู้หญิงที่พูด โกหกแล้วทำเหมือนความจริงน่าขยะแขยงยิ่งกว่า

เขาขมวดคิ้วและเดือนด้วยเสียงที่เย็นยะเยือกว่า “ถ้าเธอ ซ่อมมันไม่ได้ ฉันจะยกเลิกงานแต่งกับเธอและเอาเงินที่ไป อัดฉีดในบริษัทอีเอฟมาคืนทั้งหมด รวมถึงเงินแต่งงาน 50 ล้าน ตระกูลศุภเศรษฐ์จะไม่เหลืออะไรสักอย่าง ส่วนเธอก็ ต้องเผชิญกับชะตากรรมของเธอที่จะถูกส่งไปอินเดียในฐานะโสเภณี !

นาเดียได้ยินคำพูดนั้นหัวใจของเธอสั่นระรัวราวกับถูกตี แตกเป็นเศษเล็กเศษน้อย !

คําพูดของถรเจตเป็นมหันตภัยและคำเตือนอันตรายอย่าง ไม่ต้องสงสัย

แม้ว่าก่อนหน้านี้ท่าทีและน้ำเสียงของเขาจะไม่เป็นมิตร ก็ ไม่เย็นชาและโหดเหี้ยมขนาดนี้ อะไรไปยั่วยุให้เขาเป็นแบบ นี้อีกละ ?

การที่เธอยังมองว่าเขายังมีความเป็นมนุษย์ ดูเหมือนว่า สุนัขจะมาบดบังสายตาเธอ ผู้ชายคนนี้เป็นคนโหดเหี้ยม กระหายเลือด และทารุณเหมือนอย่างข่าวลือเขาว่ากัน

แต่เธอก็กลัวจริงๆ เข้าแล้วสิ