ตอนที่ 11 ใครเหยียดใคร

“ฮ่าๆ ! เจ้าโง่เอ้ย ฉันจะบอกเธอว่า เธอซ่อมมันไม่ได้ หรอก”

ภิรมณตื่นขึ้นมาแล้วหัวเราะเยาะเธออย่างภาคภูมิใจ เขา ยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง มือสองข้างกดออกพูดเยาะเย้ยไปว่า “เธอออกซะไปดีกว่า”

นาเดียเงยหน้าขึ้นและละตอบกลับด้วยความมั่นใจว่า “วัน นี้ฉันจะซ่อมได้แน่นอน

พี่น้ำมนต์ยกคิ้วเชิงทะเล้น “แล้วถ้าวันนี้ซ่อมไม่ได้ล่ะ ?”

ซ่อมไม่ได้ ? นาเดียขมวดคิวตามความหมายของเขาคือ ถ้าเธอซ่อมมันไม่ได้ ต้องไปเก็บของย้ายออกไปจากบ้าน หลังนี้ เธอก็เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น แต่ว่าถรเจตจะเห็นด้วย

หรือเปล่านี่น่ะสิ ? “ถ้าซ่อมไม่ได้ เธอไปเป็นภรรยาของน้องชายฉันเลย !”

คําพูดของภิรมณราวกับพายุโหมกระหน่ำในหูของนาเดีย

เป็นผู้หญิงของผู้ชายคนนั้นน่ะหรอ ? ให้ตายเถอะ! มัน ต้องเป็นเรื่องที่เลวร้ายขนาดไหนเนี่ย สีหน้าของนาเดีย เปลี่ยนไปทันที

“ไม่ ฉันไม่อยากเป็นภรรยาของเขา” นาเดียส่ายหัวรัวๆราวกับกระดิ่ง

เธอรู้ซะที่ไหนล่ะว่าไม่ไกลไปจากห้องอ่านหนังสือที่พวก เธออยู่คือถิรเจตที่แสดงสีหน้าโกรธและมองเธอด้วยความ ขยะแขยง

ผู้หญิงต่ำทราม ! สีหน้าที่เธอแสดงมาหมายความว่าไง ? กล้ามาเกลียดฉันหรอ ?

พระเจ้าก็รู้ว่ามีผู้หญิงตั้งมากมายหลงใหลเขาแค่ไหน แต่ เธอยังจะมาทำหน้าสะอิดสะเอียนแบบนี้ เธอคิดว่าตัวเอง เป็นใคร ?

แต่ไม่นาน ถิรเจตก็รู้สึกได้ว่าอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ต่าง จากเด็กเลย

ทำไมเขาต้องโกรธ ? ผู้หญิงคนนี้เขาซื้อมาเป็น ‘ของเล่น’ ให้พี่ชาย แล้วทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้ด้วยล่ะเนี่ย !

“เฮ้……เธอก็ว่ามาสิว่าจะเอายังไง ?”

ภิรมณเห็นว่าเธอไม่เห็นด้วย และตอนนี้เขาเริ่มงอนแล้ว เขาเอาสองมือขึ้นเท้าสะเอว

“เอ่อ…….นาเดียขมวดคิ้วอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าฉัน ซ่อมไม่ได้ฉันจะไม่มาให้คุณเจอหน้าอีก เป็นไง ?”

เมื่อนาเดียพูดข้อเสนอนี้ขึ้นมาก็ปรากฏกับว่ามีแสงจันทร์เปล่งประกายอยู่บนดวงตาอันสดใสของเธอ

จะยังไงก็ตาม เธอก็ไม่สามารถเป็นภรรยาของถิรเจตอย่าง ที่เขาพูด ถ้าภิรมณเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้ประโยชน์ทั้งหมด ก็จะตกเป็นของเธอเต่เพียงผู้เดียว แต่ถ้าเกิดว่าตาถิรเจตนั่น ด่าว่าเธอ เธอก็สามารถยกความผิดให้คนโง่คนนี้ได้ทั้งหมด เพราะเขาสั่งให้เธอทำ แล้วจะให้เธอทำยังไงได้ล่ะ ?

คนนี้ก็โง่จริงๆ เลย พอได้ยินข้อเสนอนี้เท่านั้นแหละก็ปรบ มือดีใจแล้วพูดว่า “ฮ่ๆๆ………โอเคๆ เจ๋งไปเลย”

คนรับใช้เคาะประตูเข้ามาแล้วพูดกับนาเดียว่า “คุณหญิง ใหญ่คะถึงเวลาที่คุณชายใหญ่จะต้องไปเรียน

แล้วค่ะ”

เรียน ? คนปัญญาอ่อนยังต้องเรียนด้วยหรอเนี่ย ? ดู เหมือนว่าถรเจตยังมีความหวังกับพี่ชายปัญญาอ่อนคน นี้มาก เป็นพี่น้องกันที่แท้จริงจริงๆ นะเนี่ย จะว่าไปแล้ว คุณชายรองถิรเจตก็ไม่ได้ใจดำอำมหิตเหมือนข่าวลือข้าง นอกสักหน่อย !

แต่นาเดียก็หวังว่าวันหนึ่งภิรมลจะกลายมาเป็นคนปกติได้

“อืม ไปสิ” นาเดียพยักหัวเบาๆ

“หึ ผู้หญิงโง่ เราตกลงกันแล้วนะ ถ้าฉันกลับมาตอนกลาง คืนแล้วเธอยังซ่อมเบบี้ของฉันไม่เสร็จ เธออย่ามาโผล่หน้าให้ฉันเห็นอีก”

เห็นได้ชัดว่านาเดียและพิมลตกลงสัญญากันแล้ว แต่คนที่ อยู่ในห้องอ่านหนังสือผู้กำลังมองดูเหตุการณ์นี้กำลังระเบิด สุดพลัง

นาเดียตัวดี เพิ่งเข้ามาบ้านวันแรก ก็วางแผนให้พี่ชายของ ฉันตกหลุมพรางซะแล้ว

เธอก็รู้อยู่แล้วว่าซ่อมมันไม่ได้ แต่ก็ยังจะมาเสนอเงื่อนไข แบบนี้มาเป็นกับดักที่ทำให้พี่ชายโง่ๆ กระโดดลงไปในนั้น

ถิรเจตตบโต๊ะด้วยความโกรธที่ลุกเป็นไฟ ลุกขึ้นและเดิน ออกไปนอกห้องอ่านหนังสือ

ดูเหมือนว่าคำเตือนในวันนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย ไม่ใช่ ว่าเธอชอบงานนั่นหรอ ? เขาจะยิ่งขัดขวางไม่ให้เธอไป ทํางานนั่น ดูซิว่าวันหลังเธอยังจะกล้ามาหลอกล่อพี่ชาย ของเขาอีกหรือเปล่า