บทที่8สาเหตุที่ข้ามภพ

บทที่8สาเหตุที่ข้ามภพ

กําไลข้อมือกระพริบสองครั้งพูดอย่างติดๆขัดๆว่า”ก็ไม่มี อะไรนี่”

“เวลาเจ้าโกหกจะมีแสงกระพริบสองครั้งเวลาพูดจะติด อ่างเสี่ยวอู่เจ้าคิดว่าจะสามารถปิดบังข้าได้หรือ

เสี่ยวอู่รู้ว่าปิดบังต่อไปไม่ได้แล้วจึงพูดอย่างหมดอาลัย ตายอยาก”ข้าทำไปก็เพื่อช่วยเจ้านายข้ารู้ว่าในงาน ประมูลนั้นมีระเบิดซ่อนอยู่แต่ตอนนั้นระเบิดก็แตกแล้วข้า จึงทำได้เพียงช่วยวิญญาณของเจ้านายออกมา”

เสี่ยวอู่มีความสามารถแบบนี้ด้วย?

จูนจิ๋วหลับตานางรู้ว่าเสี่ยวอู่มีญาณปัญญาอ่อนโยนและ ก็ฉลาดยังมีพื้นที่ให้นางได้เก็บยาและสิ่งของต่างๆและยัง สามารถพาวิญญาณไปด้วย?

“เจ้านายวิญญาณของท่านข้ารักษาไว้ได้ไม่นานจึงจำ ต้องข้ามภพส่งท่านมายังที่นี่แต่ร่างกายจูนจิ๋วนี้พอดีกับ เจ้านายมากและยังมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันด้วย”

จูนจิ่วลูบดูหน้าตัวเอง
เมื่อกี้ตอนที่นางอาบน้ำนางมองดูกระจกหน้าตาเหมือน กันจริงๆเป็นตอนยังเด็กตอนอายุประมาณสิบสามขวบ

จูนจิ่วถามขึ้นว่า “เมื่อกี้เจ้าพูดว่าในงานประมูลมีระเบิด ซ่อนไว้”

“สามารถระเบิดคนทั้งหมดระเบิดขึ้นฟ้าแบบนั้น”

ที่แท้เสียงปังที่ดังเป็นเสียงระเบิดแตกใครเป็นคนทำ?

จูนนิ่วคิดอยู่วิเดียวแล้วถามต่อว่า”แล้วข้ายังกลับไปได้ ไหม?”

“ไม่ได้แล้ว”เสี่ยวอู่ตอบเสียงอ่อน“ร่างคงโดนระเบิด แหลกเป็นผงแล้วกลับไปไม่ได้”

“อืม”จูนจิ๋วขานรับเฉยเมยนางไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจ

ในโลกใบนั้นนางเป็นเด็กกำพร้าไม่มีญาติตายแล้วก็ แล้วไปสิ่งของมีค่าล้วนเก็บไว้ในอากาศไม่ถือว่าเสีย เปรียบพูดไปแล้วประสบการณ์ของร่างกายนี้ช่างอนาถ จริงๆ

มีชื่อเรียกว่าจูนจิ๋วเพราะเกิดตอนเดือนเก้าพ่อแม่ตาย แล้วตระกูลจูนตั้งชื่อให้นางอย่างขอไปที
ต่อมาตอนอายุสิบสองก็คือปีที่ผ่านมาได้ทดสอบ พรสวรรค์ปรากฏว่าไม่สามารถฝึกวิชาได้เป็นคนขี้ขลาด ตาขาวจึง งไล่ออกจากบ้านหลักทันทีทิ้งมาไว้ที่บ้านรอง อย่างตามมีตามเกิด

ต่อมาหลังจากนั้นก็คือตอนที่จูนจิ่วข้ามภพมาพบกับ เจ้าของเดิมที่โดนจู่หมู่บ้านหลักออกคำสั่งให้ฆ่านาง

ส่วนเหตุผลนั้นจูนจิ๋วค้นหาในความทรงจำได้ความว่า จูนจิ่วเป็นพ่อที่แสนดีคนหนึ่งตอนมีชีวิตอยู่โคตรมีอำนาจ ตำแหน่งฐานะเกียรติศักดิ์สูงส่งด้วยเหตุนี้จึงให้นางกับ องค์ชายรัชทายาทหมั่นหมายกันไว้ตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์

“คนขี้ขลาดตาขาวคนหนึ่งพ่อแม่ตายแล้วจะเหมาะสม กับองค์ชายรัชทายาทได้อย่างไร?และบังเอิญคุณหนู เอกคนโตของบ้านหลักจูนหยูนเสวี่ยก็หลงรักองค์ชาย รัชทายาทคนนี้”

จูนจิ๋วยิ้มที่มุมปาก“เจ้าของเดิมโดนฆ่าก็เพราะแบบนี้”

“เจ้านายคนพวกนี้โหดร้ายมากเลยอำมหิตได้ขนาดนี้ เจ้านายเราหนีไปเลยไหมอาศัยฝีมือการแพทย์ของเจ้า นายพวกเราอยากไปที่ไหนก็ไปที่นั่น”เสียวอู่เสนอความ คิดเห็น
“ไม่ในโลกใบนี้กับโลกที่พวกเราจากมาไม่เหมือนกันที่นี่ มีนักจิตคนที่ฝึกฝนได้จะมีชีวิตยาวนานหลายร้อยปีฝีมือ การแพทย์ยังไม่รู้ว่ามีผิดพลาดต่างกันยังไงไหม”

ในความทรงจําของเจ้าของเดิมไม่มีความรู้ด้านการ แพทย์เลย

ดังนั้นจูนจิ่วจึงไม่สามารถเอามาเทียบกันได้นางต้องการ อาศัยฐานะของตระกูลจูนเพื่อทำความคุ้นเคยกับโลกใบ

นี้

จูนจิ่วนั่งไขว่ห้าง มีความแข็งแกร่งถึงถือเป็นราชา ร่างกายนี้ต่อให้ขี้ขลาดตาขาวจริงๆตกถึงมือหมอเทวดา จูนนิ่วของข้าข้าก็สามารถเปลี่ยนเป็นมีพรสวรรค์”

“เจ้านายเก่งกาจสู้ๆ”

จูนจิ๋วหลับตาในปากพึมพำบทท่องที่นางฝึกฝนอยู่ตลอด ในชาติที่แล้ว……วิชาปิงซิน

นางไม่รู้ตอนที่นางฝึกฝนวิชาปิงซินพลังจิตระหว่างฟ้า ดินปรากฏขึ้นอย่างทันทีไม่ได้เข้าสู่ร่างจูนจิ๋ว

หากมีคนอื่นอยู่จะต้องเบิกตาโตคนขี้ขลาดตาขาว สามารถนําปราณเสริมร่างแล้ว
ปราณเสริมร่างจูนจิ๋วรู้ผิดปกตินี่ไม่เหมือนกับตอนที่นาง ฝึกฝนในภพที่แล้วรู้สึกไม่เหมือนกันจูนจิ๋วขมวดคิ้วลืมตา ขึ้นบนแขนโดนสิ่งของอะไรนุ่มๆปุยๆสัมผัสผ่าน

เมื่อก้มมองดู”เหมียว”