บทที่1หมอเทวดาจูนจิ๋ว

บทที่1 หมอเทวดาจูนจิ๋ว

ปีหัวเซีย3075

งานประมูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเซิ่งจิงกำลังเปิดการ ประมูลอย่างคึกคัก

“เปิดประมูลที่ราคาห้าสิบล้านเงินหัวเซี่ยนี่เป็นราคา ประมูลที่แพงที่สุดของการประมูลในเมืองเชิงจิงที่ไม่เคย มีมาก่อนและนี่ก็เป็นราคาของยาเพียงเม็ดเดียวสมกับที่ เป็นหมอเทวดาจูนจิ่วจริงๆ”

“ยาเม็ดเดียวประมูลห้าสิบล้านร้านยาหัวเซียตรงข้ามวัน นี้ขายไปสิบขวดราคาที่ขายยังไม่ได้เศษหนึ่งส่วนสิบของ หมอเทวดาจูนจิ่วเลย”

“เมื่อกี้เถ้าแก่ร้านยากระอักเลือดเลยได้ยินมาว่าเขาไป พนันกับหมอเทวดาจูนจิ๋วว่าใครจะขายได้ราคามากกว่า คนนั้นก็ถือเป็นเถ้าแก่คราวนี้เขาจบแล้ว”

หญิงงามในชุดกระโปรงสีแดงเดินฝ่าฝูงชนด้านข้าง ได้ยินพวกเจ้าคุยกันริมฝีปากสีแดงสดยิ้มที่มุมปาก
หัวหน้าร้านยาหัวเซี่ย?ช่างไม่น่าฟังนางไม่ยอมเป็นหรอก

ไม่ผิดนี่ก็คือหมอเทวดาจูนจิ่วยาเม็ดหนึ่งประมูลขาย ที่ราคาห้าสิบล้านและยาเม็ดนี้เป็นยาที่นางทำออกมา ภายในครึ่งชั่วโมงต่อหน้าเถ้าแก่ร้านยาไม่เพียงพนันแพ้ ใบหน้าเขายังโดนนางตบจนบวม

“ยาชนิดพิเศษที่คิดค้นวิจัยมาตั้งสามปียังสู้ลูกอมถั่วที่ ทําขึ้นมาภายในครึ่งชั่วโมงก็ไม่ได้ไม่มีฝีมือเองโทษข้า หรือ?”จูนจิ่วหัวเราะเย้ยรับเหล้าแดงมาจากเด็กเสริฟหนึ่ง จอกแล้วเดินจากไป

ได้กำไรมาแล้วนางจึงตัดสินใจวางแผนจะออกไปเที่ยว พักผ่อนสักหน่อยจุดมุ่งหมายนั้นเพราะนางยังไม่เคยมา เมืองเซิ่งจิงจึงหาของกินที่อร่อยที่สุดในเมืองเซิ่งจิงก่อนล่ ะกัน

อนาคตที่สวยงามทำให้จูนจิ๋วอมยิ้มอย่างมีความสุขแล้ว กำลังก้าวเดินออกไปหนึ่งก้าวปังปัง

มีหนึ่งกำปั้นทุบอยู่ในอากาศโปร่งใสที่อยู่ตรงหน้า เหมือนกำลังชนโดนอะไรตรงกำปั้นมีเลือดไหลออกมาจูน จิ่วไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว

“เฮ้ยยังไม่ได้อีก”จูนจิ๋วก้มหัวลงหายใจเข้าลึกๆปรับเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วเดินไปทางด้านตะวันออก ด้วยสีหน้าเยือกเย็น

ในงานประมูลหลังจากเสียงดังปังที่ดังขึ้นนั้นแล้วความ ทรงจําภาพสุดท้ายของจูนจิ่วก็คือกําไลมือของนางเปล่ง แสงปกป้องนางไว้………

เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งนางปรากฏว่าตัวเองอยู่ที่ใต้ หน้าผานี้กลายเป็นจูนจิ๋วอีกคนแคว้นเทียนโจ้งคุณหนูผู้ซื้ ขลาดตาขาวที่มีชื่อเสียงของตระกูลจูนแต่โดนใส่ร้ายจน ตายไปแล้วทําให้นางได้ครอบครองร่างนี้มา

กระดูกร้าวมีเลือดออกตรงอวัยวะภายในหัวสมองได้ รับความกระทบกระเทือนหากเป็นคนอื่นป่านนี้คงได้ไป พบยมบาลแล้วแต่นางใช้เวลาแค่วันเดียวก็จัดการทุก อย่างจนหายดีได้แล้วผลปรากฏว่าข้างล่างหน้าผานี้มีปก โปร่งใสห่อหุ้มอยู่หนึ่งชั้นนางทำทุกวิธีทางก็ไม่มาสามารถ ออกไปได้

มีช่องทางเดียวก็คือที่นี่

ด้านตะวันออกของหน้าผาเป็นพื้นที่มีหมอกปกคลุม

“เจ้านายท่านเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?”กำไรมือเปล่ง แสงระยิบระยับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวจูนจิ๋ว
นี่คือกําไลมือของจูนจิ๋วข้างในมีอากาศที่สามารถเก็บ สิ่งของทุกอย่างของนางไว้ยังมีคนน่ารักน่าเอ็นดูคนหนึ่ง อยู่ในนั้นดีที่ข้ามภพมาพร้อมกับนางไม่อย่างนั้นนางคง เสียใจแย่

“อืม”จูนจิ่วลูบกำไลมือของนางยาเม็ดหนึ่งก็ลอยขึ้นมา อยู่บนมือนางจูนจิ่วเข้าปาก”พวกเราเข้าไป

“นายท่านระวังตัวด้วย”

นี่เป็นค่ายกลหมอกจูนจิ๋วใช้เวลาศึกษาวิจัยตลอดหนึ่ง วันเต็มๆในที่สุดก็พบทางออกนางเดาว่าข้างหลังค่ายกลนี้ ก็คือทางออก

และแล้วจูนจิ๋วก็ต้องผิดหวังนางเดินออกจากกลหมอก แล้วสิ่งที่ปรากฏตรงหน้ามีเพียงถ้ำ

ในขณะนั้นกำไลมือก็ส่งเสียงอย่างตกใจว่า “ข้างในมี คน”

มีคน?

สายตาจูนจิ่วเป็นประกายในตาแฝงด้วยแววตามุ่งมั่น และเย็นชานางยื่นมือเอามีดสั้นออกมาจากกำไลมือกลั้น ลมหายใจแล้วค่อยๆเดินเข้าไปในถ้ำ
ภายในถ้ำฝังเต็มไปด้วยอัญมณีล้ำค่าแสงคริสตัลส่อง สว่างภายในถ้ำและทำให้จูนจิ๋วมองเห็นมคนคนหนึ่ง ภายในถ้ำเมื่อมองดูจูนจิ๋วก็ต้องตะลึงเป็นผู้ชายคนหนึ่ง เป็นผู้ชายที่รูปงามจนไม่เหมือนคนผมขาวคิ้วขาวดุจดั่ง พญามาร

“เจ้านายเขาโดนสะกดขังไว้ที่นี่ไม่มีทางช่วยให้เราออกไปได้”