บทที่14เจ้าพูดว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา

บทที่14เจ้าพูดว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา

“ไร้สาระใครกำลังพูดอยู่”ท่านหมอจ้าวเงยหัวขึ้นอย่าง ไม่พอใจสายตาเขามองมาฝูงคนหลบหลีกจนปรากฏให้ เห็นจูนจิ๋วคนหนึ่งที่ร่างเล็กเอวบางดูเหมือนเมื่อมีลมพัดก็ อาจลืมได้

ท่านหมอจ้าวขมวดคิ้วที่แท้ก็สาวน้อยจอมโกหกนี่เอง

ท่านหมอจ้าวยังไม่ทันอ้าปากเจ้าของร้านยาก็พูดคุ ว่า”สาวน้อยจอมโกหกเจ้าจะไปรู้เรื่องอะไร?ท่านจ้างเป็น หมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองเฟิงหลัวแม้แต่ในวังยังมา หาให้ท่านไปรักษาเลยเจ้าเป็นใครกันกล้ามาสงสัยท่าน หมอ?”

“ใช่ใช่เจ้ามีความรู้ทางแพทย์หรือ?ถึงกล้ามาพูดไร้สาระ เดี๋ยวรักษาไม่ทันการทำให้คุณชายคนนี้ตายเจ้าจะรับผิด ชอบไหวไหม?”

ผู้คนต่างก็ต่าหนิติเตียนจูนจิ๋วต่างด่าว่าอย่างหยาบคาย ดูแล้วพวกเขาเทิดทูนท่านหมอจ้าวคนนี้มาก

ท่านหมอจ้าวจ้องมองพิจารณาจูนจิ๋วอย่างจริงจังแล้ว โบกมือไล่เหมือนเป็นขยะ“เด็กน้อยยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม รีบๆถอยไป
“รีบไป อย่ามาถ่วงเวลาท่านหมอรักษาคุณชายของข้า หากคุณชายของข้าเป็นอะไรขึ้นมาพวกเราหยูน…….

บ่าวใช้ชะงักแล้วพูดใหม่ว่า “ระวังชีวิตเจ้าให้ดี”

บ่าวใช้พูดขึ้นกลับเป็นการขมขู่จูนจิ๋ว

ฟังดูน้ำเสียงของเขาเหมือนฆ่าคนตายเป็นเรื่องธรรมดา มากคิ้วท่านหมอจ้าวกระตุกดูแล้วสถานะคุณชายนี้ต้อง ไม่ธรรมดาแน่หากเขาสามารถรักษาคุณชายคนนี้หาย เมื่อเรื่องแพร่ออกไปชื่อเสียงเกียรติศักดิ์ของเขาก็จะเพิ่ม ยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อสีหน้าท่านหมอจ้าวดีใจก็ไม่สนใจจูนจิ่วยกมือสั่ง เจ้าของร้านขายยาไปเอาเห็ดหลินจือมาตัดเป็นสองแผ่น ป้อนคุณชายคนนั้น

เสี่ยวอู่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ถามขึ้นว่า“สุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ เราจะไม่ห้ามหรือเจ้านาย?”

“ไม่พวกเรารอดูไปก่อน”

เมื่อเห็ดหลินจือเข้าปากสีหน้าหนุ่มน้อยก็มีเลือดฝาด เลือดลมดีขึ้นมาทันทีร่างกายก็หยุดกระตุกม่านตาหนุ่ม น้อยค่อยๆขยับลืมตา
บ่าวใช้พูดขึ้นอย่างดีใจ”คุณชายในที่สุดคุณชายก็ฟื้น แล้ว”

“เอาล่ะไม่เป็นไรแล้ว”ท่านหมอจ้าวลูบคลำหนวดเงย หน้ารับฟังคำชื่นชมจากผู้คนอย่างเย่อหยิ่ง

“ท่านหมอจ้าวช่างเปรียบเหมือนดั่งเทพเทวดาแท้ๆ”

“ใช่เมืองเฟิงหลัวของเราฝีมือการแพทย์ของท่านหมอ จ้าวเก่งกาจที่สุดแม้แต่บ้านตระกูลจูนก็ยังต้องเชิญท่าน หมอไปรักษา”

“ท่านหมอจ้าวก็คือเทพยดาลงมาจุติเจ้าดูสิเมื่อกี้ คุณชายคนนั้นเกือบไม่รอดแล้วพอท่านหมอจ้าวให้การ รักษาเฮ้อหายขึ้นมาทันทีเลยหากท่านหมอจ้าวเทพยดา แล้วใครเป็น?”

ทุกคนต่างชื่นชมเทิดทูนแล้วเปลี่ยนหันมาเริ่มดูแคลนจูน

จิ่ว

เยาะเย้ยด่าท่อจูนจิ๋วอย่างเสียๆหายๆเสี่ยวอู่โกรธเป็น ฟืนเป็นไฟจูนจิ๋วกลับไม่รู้สึกอะไรนางจ้องมองดูหนุ่มน้อย อย่างเย็นชา

ในขณะนี้ร่างกายหนุ่มน้อยก็กระตุกอ้าปากแล้วก็อ้วก

ออกมาเป็นก้อนเลือด
“คุณชายท่านหมอจ้าวทำไมคุณชายของข้าถึงอ้วกออก มาเป็นเลือด?”บ่าวใช้มองไปยังท่านหมอจ้าวอย่างรีบร้อน

สีหน้าท่านหมอจ้าวเปลี่ยนไปเขารีบจับดูชีพจรของหนุ่ม น้อยเมื่อจับดูชีพจรสีหน้าท่านหมอจ้าวยิ่งสับสน ไม่น่า เป็นไปได้อาการหวัดเขากำเริบเห็ดหลินจือมีฤทธิ์ร้อน ทานสองแผ่นก็จะสามารถระงับอาการหวัดได้พอดีอ้วก ออกมาเป็นเลือดได้ยังไง?”

ไม่เพียงอ้วกออกมาเป็นเลือดร่างกายหนุ่มน้อยยังม้วน จนตัวงอล้มกองอยู่บนพื้นสีหน้าเดี๋ยวขาวเดี่ยวแดงเจ็บ ปวดทรมานยิ่งกว่าเมื่อกี้อีก

เห็นดังนี้ทุกคนต่างก็อึ้ง

มีคนแอบนินทาว่าหรือว่าเด็กคนนั้นพูดถูกท่านหมอจ้าว

ใช้ยาผิดจริงๆ?

“เป็นไปไม่ได้”ท่านหมอจ้าวได้ยินเสียงนินทาเขาจึงพูด ขึ้นอย่างดุดัน”เห็ดหลินจือไม่ผิดเป็นเพราะคุณชายคน นี้ป่วยระยะสุดท้ายขออภัยข้ารักษาไม่ได้เอากลับไป เตรียมงานศพเถอะ”

“หมอไม่มีน้ำยา”จูนจิ่วพูดขึ้นอย่างเย็นชา
เมื่อท่านหมอจ้าวได้ยินเข้าก็เหลือกตามองดูจูนจิ๋วแล้ว พูดว่า “เจ้าว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา”