ตอนที่ 7 ยืนยันความบริสุทธิ์

ตอนที่ 7 ยืนยันความบริสุทธิ์

“การลงโทษด้วยการตาย ยังมีวิธีลงโทษที่รุนแรงกว่า การตายอีกไหม? ฮ่องเต้ ขาตายไปก็ไม่เสียดายหรอก แค่ ว่าชีวิตของอ๋องเต้มีคุณค่ายิ่งนัก มันไม่ง่ายเลยว่าฮ่องเต้ จะได้มาเป็นราชาของทุกคน!” พันหยุนหยุนเริ่มรู้สึกว่า ฮ่องเต้กำลังลำบากใจ สีหน้าของนางดูหนักแน่นมากๆ นางจะไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไปเด็ดขาด”

ดงฟังซีไขทำนัยน์ตาที่ซับซ้อนมาก ซับซ้อนจนไม่รู้ว่า เขาคิดอะไรอยู่ พันหยุนหยุนไม่ได้รู้สึกกลัวเลย แต่ยัง คงจับจ้องดงฟังซีไขไว้ นางรู้ดีแก่ใจว่าตอนนี้นางไม่ควร แสดงอาการหวาดกลัวออกมา ไม่เช่นนั้นก็จะทำให้เขา รู้สึกว่านางจะขาดความมั่นใจ ทุกอย่างที่วางแผนไว้จะล้ม

เหลว

“มีแค่คนตายไปเท่านั้นที่จะเก็บความลับให้

ได้! “สายตาของดงฟัง ไขเปล่งประกายซึ่งความเย็น ชาออกมา สายตาอันแหลมคมเหมือนดั่งมีด คนรอบข้าง ที่มองเห็นก็รู้สึกตกใจอย่างมาก นี่คืออาการที่ดงฟังซีไข โมโห “ทหาร!

“ถ้าข้าพูดออกมาไม่ใช่เป็นเพียงความลับของฮ่องเต้ แต่ ยังสามารถทําให้ฮ่องเต้สามารถคลายความกังวลได้ล่ะ เจ้าค่ะ?” พันหยุนหยุนเห็นข้างหลังของดงฟังซีไข มีทหารยืนก้มหัวอยู่เป็นแถว

ดงฟัง ไขสํานัยน์ตาที่เย็นชาขึ้นอีก และขมวดคิ้วขึ้น เป็นปมจนหน้ายับ

พันหยุนหยุนรู้ว่าตนเองกำลังจะสำเร็จแล้ว

“แค่ปีเดียวฮ่องเต้ยังไม่กล้าพนันกับข้า? นั้นข้าขอเพลา เป็นหนึ่งปี ถ้าสามารถสืบหาความจริงจนเจอ ท่านต้อง อภัยโทษประหารชีวิตแก่ข้า ให้ทั้งตระกูลของข้ากลับ เมืองหลวง ถ้าไม่มีความคืบหน้าใดๆ ท่านจะฆ่าข้าก็ยังไม่ สาย”

ดงฟังซีไขห้อยมุมปากลง และไม่พูดไม่จาใดๆ

“ไม่ต้องให้เจ้าลำบากหรอก ข้าอยากจะเห็นหัวของเจ้า หลุดลงบนพื้นมากเสียกว่า” ดงฟังซีไขไม่ได้สนใจในคำ พูดของพันหยุนหยุนอีกต่อไป คนเยี่ยงนี้จะมีปัญหาเก็บ ความลับของตนเองได้เยี่ยงไร

“หลังจากที่หัวข้าหลุด ความลับของท่านก็จะถูกเปล่า ประกาศออกมา ฮ่องเต้ ความลับชองท่าน ที่ลานประหาร ได้เขียนจดหมายไว้หนึ่งชุด มือของใครบางคนก็มีอีกชุด แค่หัวข้าหลุดไป ความลับของท่านก็จะถูกเปล่าประกาศ ออกมาให้ทุกคนรู้”
พันหยุนหยุนจับกระดาษไว้ ข้างบนก็ได้เขียนหนังสือ ไว้หนีงบรรทัด ดงฟัง ไบสีหน้าเปลี่ยนไปทันที นัยน์ตา อันหล่อเลาของเขาเปล่งประกายซึ่งความเย็นชาออกมา กระดาษนั้นถูกขยำจนเป็นก้อน เส้นเอ็นตรงหลังมือของ เขาก็โผล่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด และหายใจอย่างแรง

“ฮ่องเต้เจ้าค่ะ ท่านจะไม่ยอมเสี่ยงหน่อยเลยหรือ? ถ้า ท่านไม่สนใจว่าความพยายามที่ผ่านมานั้นจะเสียเปล่า ไป”

พันหยุนหยุนเห็นดงฟงซีไขทำสีหน้าที่ดูเคร่งเครียด มุม ปากของนางก็ยิ้มให้เห็นชัดมากขึ้น เมื่อคืนตอนเพลาสอง ชั่วยาม นางได้ยินพวกพัศดีได้คุยเรื่องของวังใน และรวม ไปถึงเมื่อครู่ที่นางไปสิบคนมา นางรู้ว่าการสำรวจของ ตนเองต้องไม่ผิด นางสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ ได้

คำพูดของพันหยุนหยุนได้กระทบจิตใจของดงฟังซีไข นัยน์ตาของเขาเหมือนจะดูน่ากลัว มือข้างหนึ่งจับพันหยุ นหยุนไว้ แล้วลากตัวนางไปอยู่ตรงหน้าเขา และมองตาที่ ใสซื่อของนาง “เจ้ายังรู้เรื่องอะไรอีก?”

“ข้าแค่รู้สิ่งที่ข้าควรรู้ สำหรับฮ่องเต้แล้ว ถ้าข้าแพ้ข้าก็ แค่มีชีวิตได้อีกแค่ปีเดียว แต่ถ้าข้าชนะ ก็จะได้ผลลัพธ์ที่ นึกไม่ถึง ฮ่องเต้ก็มิได้สูญเสียประโยชน์อะไรใดๆ?”
พ้นหยุนหยุนเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วย ความยืนหยัด ทั้งสองห่างกันไม่ถึงสามนิ้ว แล้วยังสัมผัส ถึงลมหายใตของกันและกัน

นัยน์ตาของพวกเขา คนหนึ่งก็เฉยชาเหมือนดั่งน้ำแข็ง อีกคนกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่น

พันหยุนหยุนรู้ว่าดงฟังซีไขยังคงสับสนอยู่ ในใจของ นางยังคงตื่นเต้นเบาๆ จากนั้นก็เข้ามาใกล้หูของดงฟังซี ไข | ดูออกมาอย่างเสียงเบา พูดชื่อของยาสนุนไพรชนิด หนึ่ง ดงฟังซีไขสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาทำสีหน้าเย็นชา แล้วจ้องมองพันหยุนหยุน

“ท่านใช้สมุนไพรนี้ตลอดเพลา สรรพคุณของยา หมอ นั้นก็ต้องคงคุ้นชินมากๆ ไม่รู้ว่าฮ่องเต้อยากจะให้ข้าเอา จดหมายนี้ไปมอบให้กับหมอหลวงดีหรือไม่?”

มือของพันหยุนหยุนค่อยๆค่อยๆเลื่อนผ่านใบหน้าของ ดงฟังซีไขมา ชาวบ้านที่อยู่ข้างๆก็หายใจเข้าลึกๆ แต่ว่า ดงฟังซีไขกำลังจดจ่ออยากจะฟังคำพูดของพันหยุนหยุน กลับไม่ได้สังเกตเห็นอะไรใดๆ

“ฮ่องเต้เจ้าค่ะ เพลาของท่านมีค่า ท่านจะไม่ยอมตอบ ตกลงเลยหรือค่ะ?”พันหยุนหยุนต้องมั่นใจว่ามันต้องได้ ไม่เช่นนั้นนางก็คงไม่ยอมชีวิตไปเสี่ยง
ขาวบ้านที่อยู่ข้างล่างก็นึกว่าบอกลากันอยู่ ทันใดนั้น พวกชาวบ้านก็ซุบซิบกันใหญ่ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าทหาร คอยดักพวกเขา สายตาของคนทั้งปวงก็คงจดจ่ออยู่กับ ดงฟัง ไขและพันหยุนหน

ทุกคนกำลังแอบซุบซิบกัน พันหยุนหยุนเก่งกาจยิ่งนัก ที่ กล้ายั่วยวนฮ่องเต้ ไม่ธรรมดาจริงๆ

พันหยุนหยุนได้แค่ยิ้มอย่างมีลับลมคมใน สายตาของ นางจับจ้องเขาไม่ไปไหน

ดงฟังซีไขกำลังคิดใคร่ครวญ สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจ

“ข้าจะให้เจ้ามีชีวิตอยู่อีกที หนึ่งปีหลังจากนี้ ก็จะดูว่าเจ้า ทําอะไรให้ข้าได้บ้าง” ดงฟัง ไขปล่อยมือออก นัยน์ตา โกรธเคืองเล็กน้อย พันหยุนหยุนยังคงยิ้มอย่างอ่อนหวาน ให้ดงฟัง ไข

“คำพูดของฮ่องเต้มีค่าดุจเหมือนหยกและทองคำ แต่ข้า ยังมีเงื่อนไขสามอย่าง” พันหยุนหยุนยื่นนิ้วออกมาสามนิ้ว เขาที่กำลังจะโมโห พอเห็นสีหน้าของนางเยี่ยงนี้ มือของ นางอีกข้างก็ชี้ไปยังชาวบ้านที่กำลังยืนอยู่ เขาจึงอดกลั้น อารมณ์ของตนเอง

“พูด! ” ดงฟังซีไขทำหน้าเย็นชา เพื่อลูกของตนเอง เขา ยอมอดทน